กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 328 ความรู้สึกถึงอันตรายของฉู่อีอี / ตอนที่ 329 คุณพอใจแล้วยัง

   ตอนที่ 328 ความรู้สึกถึงอันตรายของฉู่อีอี 

           ตอนกลางคืนเมื่อถึงบ้าน หลังจากเผยหนานเจวี๋ยกับฉู่อีอีกินข้าวเสร็จแล้วก็นั่งอยู่บนโซฟา 

           เผยหนานเจวี๋ยมองใบหน้าด้านข้างฉู่อีอี สายตาเปี่ยมด้วยการค้นหา 

           ‘เอาอีกแล้ว’ รู้สึกว่าสายตาของเผยหนานเจวี๋ยกำลังมองเธออีกครั้ง ฉู่อีอีรู้สึกสงสัยอย่างอดไม่ได้ คืนนี้เขาเป็นอะไรไป เธอรู้สึกว่าคืนนี้เผยหนานเจวี๋ยมีท่าทางแปลกๆ 

           ตั้งแต่ลงมาจากบริษัทจนถึงบ้าน เผยหนานเจวี๋ยมักจะมองเธอเช่นนี้ตลอด ในตอนแรก เธอยังนึกว่าเขาคิดถึงเธอ แต่ว่าตอนนี้ดูแล้วไม่น่าใช่ 

           “หนานเจวี๋ย คุณเป็นอะไรไป” หลายวันนี้ เผยหนานเจวี๋ยกลับวิลล่าตรงเวลา อีกทั้งยังดูแลเธอเป็นอย่างดี ส่วนเธอก็ค่อยๆ ทิ้งเฉิงเฮ่าไปเบื้องหลังแล้ว ไม่ไปคิดถึงเขาอีก 

           เผยหนานเจวี๋ยส่ายหน้า เพียงแค่ละสายตาออกจากฉู่อีอี เขาจะพูดกับเธอได้อย่างไร ถ้าหากเธอรู้ว่าเขารู้แล้วว่าเธอหลับนอนกับผู้ชายคนอื่น เธอจะรับได้หรือเปล่า 

           เมื่อเขาเห็นรูปถ่ายรูปนั้นในวันนี้ ในใจก็ไม่สามารถทนไม่ได้ ถ้าหากปล่อยให้เธอรู้ล่ะก็…เผยหนานเจวี๋ยไม่กล้าคิด 

           วันนี้เมื่ออีกฝ่ายบอกชื่อของตัวเอง เผยหนานเจวี๋ยก็สั่งให้คนตรวจสอบรายละเอียดของเฉิงห่าวแล้ว แต่สืบเจอเพียงแค่เขามีบริษัทแห่งหนึ่งที่ต่างประเทศ มีบริษัทแห่งหนึ่งในประเทศ และเขาเพิ่งกลับเมืองจีนมาได้ไม่นาน 

           เม้มปาก เผยหนานเจวี๋ยเอ่ย “อีอี ดึกมากแล้ว คุณไปพักผ่อนก่อนเถอะ ผมยังมีเอกสารที่ต้องจัดการ คุณไม่ต้องรอผม” 

พูดจบ เผยหนานเจวี๋ยก็ขึ้นชั้นบนไปก่อน 

           ตอนนี้เขาไม่สามารถเผชิญหน้ากับฉู่อีอีได้ ในทางตรงกันข้าม ในใจของเขาคิดว่าถ้าหากเขาไม่ได้เย็นชาต่อฉู่อีอีล่ะก็ คนอื่นก็จะไม่สามารถฉวยโอกาสได้ 

           ฉู่อีอีมองดูเงาของเผยหนานเจวี๋ย รู้สึกอึดอัดใจจางๆ สำหรับเหตุผลที่เธอไม่สบายใจนั้น เธอก็บอกไม่ได้ 

           หลายวันนี้ เธออยู่ในบ้านตลอดเวลา เดิมทีเธอกังวลมาตลอดว่าเฉิงเฮ่าจะตามหาเธอจนเจอ แต่ว่าโชคดีที่เขายังไม่มา 

           บ่ายโมงของวันต่อมา เผยหนานเจวี๋ยถึงสถานที่นัดหมายกับเฉิงเฮ่า แต่ว่าเผยหนานเจวี๋ยรอเกือบสองชั่วโมง ก็ไม่เห็นเฉิงเฮ่าปรากฏตัว 

           ‘หรือว่าเขาจะถูกอีกฝ่ายแกล้งซะแล้ว’ เผยหนานเจวี๋คิดในใจอย่างไม่พอใจ แววตาเปี่ยมด้วยความโมโห 

           “คุณเผย?” ในที่สุด ในขณะที่เผยหนานเจวี๋ยรอจนเกือบหมดความอดทน เฉิงเฮ่าก็โผล่มาแล้ว 

           เงยหน้าขึ้น ก็เห็นใบหน้ายิ้มแสยะของเฉิงเฮ่ามองมาที่เขา 

           “เฉิงเฮ่า?” เผยหนานเจวี๋นกล่าวพร้อมมองเฉิงเฮ่า 

           “ถูกต้อง” เฉิงเฮ่าไม่รอเผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากก็นั่งลงตรงข้ามเขา สายตามองดูเผยหนานเจวี๋ยอย่างสำรวจ 

           ‘หน้าตาใช้ได้ แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ด้อยกว่าอีกฝ่ายเท่าไร’ หลังจากสำรวจเผยหนานเจวี๋ยเรียบร้อยแล้ว เฉิงเฮ่าก็ได้ทำการประเมินผลด้วยความยุติธรรม นอกจากมีเงินนิดหน่อย เขาก็ดูไม่ออกจริงๆ ว่าเขาสู้เผยหนานเจวี๋ยไม่ได้ตรงไหน และไม่เข้าใจว่าทำไมฉู่อีอีถึงชอบเขาขนาดนั้น 

           ช่างเถอะ ในเมื่อเธอชอบ งั้นเขาก็จะใช้ให้เป็นประโยชน์ก็แล้วกัน 

           “คุณหาผมมีธุรกิจอะไรจะคุยกับผมเหรอ” เผยหนานเจวี๋ยยิงถามตรงประเด็น มองดูใบหน้าของเฉิงเฮ่า เขารู้สึกว่าคุ้นตาเล็กน้อย แต่ว่าคิดไม่ออกเลยสักนิดว่าเคยเจอเขาที่ไหน 

           “คุณเผยเป็นคนใจร้อนตามคาดจริงๆ งั้นผมก็ไม่อ้อมค้อมแล้ว” เฉิงเฮ่าเอ่ยปากบอกเป้าหมายของเขากับเผยหนานเจวี๋ย 

           เดิมที เขามีล็อตสินค้าอลูมิเนียมอยู่ที่ต่างประเทศ จำเป็นต้องจัดส่งมายังตลาดภายในประเทศ แต่ไม่สามารถหาผู้ช่วยได้เลย ยิ่งทำให้หาผู้ขายไม่ได้ด้วย ถ้าไม่คิดวิธีจัดส่งเข้ามา โครงการของเขาก็จะไม่ประสบความสำเร็จ หากทำตามขั้นตอนจะต้องใช้เวลาประมาณครึ่งเดือน ฉะนั้นเขาจึงคิดที่จะมาหาเผยหนานเจวี๋ย 

     ตอนที่ 329 คุณพอใจแล้วยัง 

           “นี่คือธุรกิจที่คุณบอกเหรอ” ฟังเฉิงเฮ่าจบแล้ว เผยหนานเจวี๋ยกล่าวเย็นชา แววตาที่มองเขาเปี่ยมด้วยความเยือกเย็น 

           เขานึกว่าเป็นธุรกิจใหญ่อะไรเสียอีก ที่แท้ก็แค่ชุดของอลูมิเนียมที่มีมูลค่าเพียงห้าสิบล้านเท่านั้น 

           “ผมรู้ว่าคุณเผยร่ำรวยล้นฟ้า ดูถูกธุรกิจเล็กๆ พวกนี้ แต่ว่าผมต้องการอลูมิเนียมชุดนี้จริงๆ ถ้าหากนำเข้ามาไม่ได้ อาคารมูลค่าหลายร้อยล้านของผมก็ต้องหยุดชะงักแล้ว” ใบหน้าของเฉิงเฮ่าแสดงอาการไม่แยแสโดยสิ้นเชิง ไม่ร้อนรนเหมือนที่เขาพูดเลยสักนิด 

           เผยหนานเจวี๋ยเข้าใจเป็นอย่างดี เป้าหมายของเขาไม่ใช่แค่อลูมิเนียมธรรมดาแน่นอน 

           “ได้ ผมรับปากคุณ คุณเอารูปพวกนั้นให้ผม แล้วรับปากว่าจะไม่โผล่มาให้อีอีเห็นหน้าอีก ไม่อย่างนั้น ผมจะทำให้คุณเสียใจแน่” เผยหนานเจวี๋ยกล่าวเย็นชา แววตาที่มองเฉิงเฮ่าไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย 

           เฉิงเฮ่าได้ยินคำพูดของเผยหนานเจวี๋ยแล้วกลับรู้สึกสบายใจ หยิบม้วนฟิล์มนั้นออกมาทันที ส่งให้เผยหนานเจวี๋ย 

           อย่างไรก็ตามเพียงแค่เขาต้องการ ฉู่อีอีก็จะต้องอยู่ในมือของเขา สำหรับเขาแล้วฟิล์มพวกนี้เป็นแค่ของที่ไร้ประโยชน์เท่านั้น 

           “คุณเผย แบบนี้พอใจแล้วยัง” เฉิงเฮ่ากล่าวพร้อมมองเผยหนานเจวี๋ย เผยหนานเจวี๋ยพยักหน้า 

           จากนั้นก็โทรศัพท์หาผู้ช่วย ให้เขาส่งหนังสือสัญญาฉบับหนึ่งมาให้ 

           ประสิทธิภาพการทำงานของผู้ช่วยนั้นสูงมาก ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเขาก็ส่งหนังสือสัญญามาแล้ว 

           “คุณเผย ยินดีที่ได้ร่วมมือกันนะครับ” เฉิงเฮ่ายื่นมือต้องการจะจับมือกับเผยหนานเจวี๋ย แต่ว่าเผยหนานเจวี๋ยได้แต่มองเขาอย่างเย็นชา 

           “เฉิงเฮ่า หวังว่าคุณจะจำที่ผมพูดวันนี้ได้” เผยหนานเจวี๋ยพูดจบ ร่างกายที่สูงใหญ่ลุกขึ้นยืน ออกไปจากร้านกาแฟทันที 

           เฉิงเฮ่าหดมือกลับอย่างสง่างาม มองแผ่นหลังของเผยหนานเจวี๋ย หรี่ตา 

           หนานเจวี๋ย สักวันหนึ่ง ฉันจะเหยียบร่างที่ภาคภูมิใจของนายให้จม 

           เวลาเที่ยงคืน ทันใดนั้นก็มีเสียงโห่ร้องดังออกมาจากห้องของฉู่เจียเสวียน 

           “สุขสันต์วันเกิด!” ถังถังกับฉู่เจียเสวียนกึ่งนั่งอยู่บนเตียง เห็นเพียงของว่างมากมายกระจัดกระจายอยู่บนเตียง 

           “ที่รัก ขอบคุณนะ เห็นพวกเราในตอนนี้แล้วก็นึกถึงตอนที่อยู่มหา’ลัยเลย ตอนนั้นพวกเราก็ทำแบบนี้ ฉลองไปพลางกินของว่างไปพลาง เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ เลยนะ” ถังถังเอื้อมมือโอบคอของฉู่เจียเสวียน พูดกับเธออย่างสบายอกสบายใจ 

           “นั่นสิ มา พวกเราชนแก้วกัน ดื่มให้กับอดีต” ฉู่เจียเสวียนเอ่ย เอื้อมมือหยิบแก้วทรงสูงที่โต๊ะข้างเตียง ยื่นให้ถังถังหนึ่งแก้ว 

           ถังถังยื่นมือรับ สองแก้วชนกัน ส่งเสียงดังแจ่มใส เมื่อเงยหน้าขึ้น ทั้งสองคนก็ดื่มไวน์ในแก้วจนหมด 

           วันนี้เป็นวันเกิดของถังถัง เวลาห้าทุ่มของคืนก่อนหน้า จู่ๆ ถังถังก็มาที่บ้านของฉู่เจียเสวียน บอกว่าอยากรำลึกถึงสมัยมหาวิทยาลัย และฉลองวันเกิดถึงรุ่งสาง 

           คืนนี้ถังถังรื่นเริงเป็นพิเศษ ไม่รู้เป็นเพราะว่ามีความสุขจริงๆ หรือเปล่า ดังนั้นเธอจึงดื่มเยอะไปหน่อย แก้วแล้วแก้วเล่า ฉู่เจียเสวียนมองพร้อมขมวดคิ้ว 

           “ถังถัง เธอเป็นอะไรไป” ฉู่เจียเสวียนขมวดคิ้ว เธอดื่มไวน์ขวดนั้นไปครึ่งหนึ่งแล้ว 

           “ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่นา มีความสุข มา ที่รัก แก้วนี้เพื่อเธอกับจวิ้นฉือ อวยพรให้พวกเธอสองคนเป็นทองแผ่นเดียวกันเร็วๆ!” บนใบหน้าของถังถังมีรอยยิ้มแจ่มใส มองฉู่เจียเสวียนพร้อมเอ่ย 

           เงยหน้าดื่มไปอีกแก้ว 

           “เอาล่ะ ถังถัง ถึงจะมีความสุขเธอก็อย่าดื่มเยอะเลย พรุ่งนี้ปวดหัวจะทำยังไง” ฉู่เจียเสวียนย่นคิ้วมองเธอ แววตามีงุนงง 

           “เฮ้ย นานๆ ทีจะมีความสุข ก็ต้องดื่มให้เต็มที่อยู่แล้ว” ถังถังเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ มองฉู่เจียเสวียนพร้อมยิ้มสดใส 

           “แต่…” 

           “เอาน่า ที่รัก เธอก็เห็นว่าพวกเราไม่ได้ดื่มไวน์กันแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว? เธออย่าขัดความสุขได้หรือเปล่า” ถังถังมองฉู่เจียเสวียนเอ่ย แม้ว่าใบหน้าจะยิ้มเบิกบาน แต่ว่าแววตาของเธอมีประกายความสิ้นหวังแวบหนึ่ง