กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 350 มีเธออยู่ในหัวใจแล้ว / ตอนที่ 351 คิดถึงคุณมาก

  ตอนที่ 350 มีเธออยู่ในหัวใจแล้ว 

           อ้าปากเล็กน้อย ยังไม่ทันเอ่ยปากพูดอะไร เผยหนานเจวี๋ยก็ขึ้นไปข้างบนแล้ว มองดูเงาของเผยหนานเจวี๋ย นึกถึงคำพูดของเขา ในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวัง 

           ต้องโทษยัยฉู่เจียเสวียนนั่น ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอ ตอนนี้เผยหนานเจวี๋ยก็คงไม่ทำกับเธอแบบนี้! 

           ถ้าหากไม่มีเธอ เธอก็คงได้เป็นคุณนายเผยไปแล้ว ในใจยิ่งคิดยิ่งเกลียดชัง ยิ่งเกลียดตัวเองที่สามปีก่อนปล่อยให้ฉู่เจียเสวียนแต่งงานกับเผยหนานเจวี๋ยแทนเธอได้อย่างไร ทำให้เขาในตอนนี้มีเธออยู่ในหัวใจ 

ถ้าหากไม่มีเธอ เธอก็คงไม่ทำเรื่องมากมายขนาดนี้แล้ว 

           “ติ๊งๆ…” จู่ๆ โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น ฉู่อีอีดึงความคิดกลับมา ขณะที่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอ่านข้อความข้างใน สีหน้าก็เปลี่ยนทันที 

           [พรุ่งนี้บ่ายสาม เจอกันที่โรงแรมวีนัส ถ้าไม่มาก็ต้องรับผลที่จะตามมา จากเฮ่าที่รักคุณ] 

           เฉิงเฮ่า! มือกำโทรศัพท์มือถือแน่น บนใบหน้าของฉู่อีอีมีประกายความโกรธ นึกถึงตอนที่เฉิงเฮ่ากักขังเธอก่อนหน้านี้ และยังบังคับให้เธอมีความสัมพันธ์กับเขา 

           ตอนนี้! ฉู่อีอีรู้ดีวว่าเธอต้องไป ถ้าหากไม่ไปล่ะก็ ด้วยนิสัยของเขาแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะมีลูกเล่นอะไรอีก 

           เธอเชื่อว่าถ้าเธอไม่ไปล่ะก็ เฉิงเฮ่าจะต้องคิดหาวิธีให้เธอไปอย่างแน่นอน! 

           วันรุ่งขึ้น เผยหนานเจวี๋ยกลับไปที่บริษัท 

           ช่วงนี้บริษัทของเผยหนานเจวี๋ยยุ่งตลอดเวลาจริงๆ บริษัทกำลังเตรียมการประมูล 

           เดิมทีเขาไม่อยากไปเป็นคณะกรรมการ แต่ว่าพอนึกถึงเรื่องของฉู่เจียเสวียนแล้ว เผยหนานเจวี๋ยก็ไปโดยไม่รู้ตัวแล้ว 

           พนักงานในบริษัทยุ่งจนไม่ลืมหูลืมตาเนื่องด้วยงานประมูลครั้งนี้ เผยหนานเจวี๋ยบอกไว้ว่า ถ้าหากสามารถชนะการประมูลครั้งนี้ได้ พนักงานทั้งบริษัทสามารถพักร้อนได้หนึ่งสัปดาห์ และจะคำนวณโบนัสจากวันหยุดประจำปี 

           “ประธานเผยครับ นี่คือแผนการเสนอราคาสุดท้าย คุณลองดูก่อนว่าต้องเปลี่ยนตรงไหนหรือเปล่า ถ้าหกาไม่มีแล้ว ผมก็จะส่งออกแล้ว” ผู้ช่วยเคาะประตูเดินเข้ามา วางแผนการประมูลในมือลงบนโต๊ะของเผยหนานเจวี๋ย และมอบมันให้กับเขา 

           เอกสารนี้ถูกแก้หลายรอบแล้ว ตอนนี้สายตาของเขาล้าไปหมด ถ้าหากยังไม่พอใจอีกล่ะก็ ก็ต้องแก้… 

           หลังจากเผยหนานเจวี๋ยพลิกดูรอบนึงแล้วก็พยักหน้า การประมูลนี้สำหรับตรอกซอกซอยเก่าในเมืองที่เพิ่งถูกทำลาย เพื่อที่จะสามารถครอบครองมันได้ เผยหนานเจวี๋ยได้ยกเลิกคำสั่งซื้อหลายรายการ ถ้าหากไม่สามารถชนะที่ดินผืนนี้ล่ะก็ มันจะเป็นความล้มเหลวครั้งใหญ่ของบริษัทเผย 

           พรุ่งนี้ก็เป็นวันประมูลแล้ว เขาจะต้องมั่นใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด 

           นึกถึงที่ดินที่เขาซื้อคราวก่อนแต่สุดท้ายกลับถูกฉู่เจียเสวียนเล่นงานอย่างโหดร้าย คิ้วก็ขมวดเข้าหากันแล้ว ยกมือขึ้นนวดคลึงคิ้ว 

           โรงแรงวีนัส 

           ฉู่อีอีสวมแว่นตาดำขนาดใหญ่ ขณะที่มาถึงโรงแรมวีนัส ฉู่อีอีก็เริ่มมองไปรอบทิศ จนกระทั่งเจอเงาที่คุ้นเคยร่างนั้นแล้ว ฉู่อีอีจึงเดินเข้าไป 

           เดินมาถึงข้างกายของเฉิงเฮ่า ฉู่อีอียื่นมือออกมาลากเก้าอี้แล้วนั่งลง 

           มองเฉิงเฮ่าที่อยู่ตรงหน้า ฉู่อีอีอดไม่ไห้วรู้สึกเกลียดตัวเองในตอนนั้น ตอนนั้นเธอชอบเขาไปได้ยังไง 

           “คุณหาฉันมีอะไร” ฉู่อีอีมองเฉิงเฮ่าเอ่ยปากเย็นชา เงยหน้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นตากันแดดขึ้น 

           เฉิงเฮ่ามองฉู่อีอีที่ไม่ได้เจอหน้ามาสักพัก พบว่าเธอยิ่งสวยกว่าเดิม ริมฝีปากบางๆ ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ยื่นมือถอดแว่นกันแดดบนใบหน้าของเธอออก 

           ใบหน้าที่สวยงามของฉู่อีอีปรากฏอยู่ตรงหน้าของเฉิงเฮ่าทันใด แน่นอนว่าเขายังคงชอบเธอที่ไม่สวมแว่นตามากกว่า 

           “ไม่เจอกันตั้งนาน คุณก็ทำท่าทางแบบนี้กับผมเหรอ” เฉิงเฮ่าเอ่ย เสียงที่ทุ้มต่ำดังออกมาจากปากของเขา เจือปนความเศร้าสร้อยเล็กน้อย 

           ฉู่อีอีขมวดคิ้ว มองเฉิงเฮ่าอย่างไม่พอใจ สายตาหมดความอดทน 

           “คุณจะเอายังไงกันแน่” ในตอนนี้ฉู่อีอีมีเพียงความเกลียดชังเฉิงเฮ่า ไม่ได้ชอบเขาเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว 

ตอนที่ 351 คิดถึงคุณมาก 

           เฉิงเฮ่าไม่รังเกียจฉู่อีอีที่หมดความอดทนเลยแม้แต่น้อย รูปร่างที่สูงใหญ่ลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปหาฉู่อีอี โน้มตัวแนบข้างหูของฉู่อีอีพร้อมพูด “ตามผมมา” พูดจบ ก็เหยียดมือคว้าแขนของฉู่อีอี ฉู่อีอีถูกบังคับให้ลุกขึ้นยืน 

           “เฉิงเฮ่า คุณคิดจะเอายังไงกันแน่ ทำไมคุณยังไม่ปล่อยฉันไปอีก” ฉู่อีอีเอ่ยปากด้วยความโมโห เธอไม่สามารถขยับตัวได้เพราะถูกเฉิงเฮ่าโอบเอวไว้ ถูกบังคับให้เดินตามเขาไป 

           “คุณเชื่อฟังหน่อยจะดีที่สุด คุณเป็นคนของประชาชน ถ้าหากมีคนจำคุณได้ หรือถูกปาปารัสซี่ถ่ายรูปคุณกับผมแบบนี้ คุณคิดว่าเผยหนานเจวี๋ยจะคิดยังไง” เฉิงเฮ่ากล่าว คำที่พูดออกมาทำให้ฉู่อีอีตื่นตระหนกอย่างประหลาด 

           ‘เฉิงเฮ่าบัดซบ!’ ฉู่อีอีด่าเฉิงเฮ่าอยู่ในใจ มองดูท่าทางที่ชั่วร้ายของเขา เธอเกลียดเขาสุดขีดจริงๆ แต่ว่าเธอกลับทำอะไรไม่ได้เลย 

           ที่ชั้นห้าของโรงแรม ฉู่อีอีถูกบังคับให้เข้าไปในห้องส่วนตัว ทันทีที่เข้าห้องไป ฉู่อีอีเข้าใจดีว่าเฉิงเฮ่าต้องการทำอะไรกับเธอ ดังนั้นในตอนนี้ เธอจึงเอื้อมมือยึดลูกบิดประตูอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมก้าวเดินไปข้างหน้า 

           “เฉิงเฮ่า คุณปล่อยฉันไปดีหรือเปล่า” ฉู่อีอีเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาล่วงรู้ความลับของเธอและเฉิงเฮ่าก็ยังเป็นหมาบ้าตัวหนึ่ง เธอก็จะไม่มาแน่นอน ในใจของเธอนั้นรู้ดี เมื่อได้ข้องเกี่ยวกับเขาแล้ว เธอจะไม่มีทางลงเอยด้วยดีแน่ 

           เฉิงเฮ่ามองท่าทางของฉู่อีอี หรี่ตาลงอย่างน่ากลัว พ่นลมหายใจข้างหูของฉู่อีอี มือเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาบนเอวของเธอ 

           “คุณไม่คิดถึงผมเหรอ ไม่นึกถึงผมเหรอ ผมคิดถึงคุณมากเลยนะ” ทันทีที่พูดประโยคสุดท้ายจบ เฉิงเฮ่าออกแรงจนฉู่อีอีรู้สึกเจ็บ เมื่อปล่อยมือก็ถูกเฉิงเฮ่าลากเข้าไปในห้องทันที แล้วเฉิงห่าวก็ปิดประตูอย่างไร้ความปราณี 

           ฉู่อีอีถูกเขาดึงเข้าไปในห้องอย่างแรงจนเซไปข้างหน้า เพิ่งจะยืนได้อย่างมั่นคง เงยหน้าขึ้นก็เห็นเฉิงห่าวกำลังเข้ามาใกล้เธอ ความหวาดกลัวในดวงตาของเธอหนักหน่วงขึ้น 

           เธอส่ายหัวอย่างหมดท่า ก้าวถอยหลังไม่หยุดจนกระทั่งตัวชิดกำแพง เมื่อไม่มีทางหลบหนีแล้ว เงยหน้ามองเฉิงเฮ่าด้วยสายตาหวาดกลัว ร้องตะโกนอยู่ในใจ อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา 

           “อีอี ทำไมคุณถึงกลัวผมขนาดนั้น คุณลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราเคยมีความทรงจำที่สวยงามแค่ไหน ทำไมคุณถึงกลัวผมขนาดนี้ล่ะ” เฉิงเฮ่าเข้าใกล้เธอ มองดูใบหน้าที่งดงามและแววตาที่หวาดกลัวของเธอ เขาหรี่ตา ริมฝีปากที่บอบบางยกยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา 

           ได้กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์บนตัวของเขา หัวใจของฉู่อีอีสั่นเทาไม่หยุด 

           เอื้อมมือไปที่หน้าอกของเฉิงเฮ่า ป้องกันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้  

           “เฉิงเฮ่า คุณอย่าทำแบบนี้กับฉันเลย” ฉู่อีอีเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ระคนความสั่นเทาเล็กน้อย ยกมือห้ามมือที่ซุกซนของเฉิงเฮ่าไว้ 

           แต่เฉิงเฮ่ากลับยื่นมือคว้ามือทั้งสองของฉู่อีอี มองอารมณ์บนใบหน้าของเธอ ราวกับว่ากำลังเพลิดเพลินกับละครสนุกๆ และดวงตาของเขาก็เผยความลึกลับยิ่งยวด 

           เฉิงเฮ่าพอใจกับการขัดขืนของฉู่อีอีมาก เขาชอบเธอที่เป็นแบบนี้ ชอบท่าทางของเธอที่หวาดกลัวเขาแบบนี้ 

           “ก็แค่ผู้หญิงที่ไร้หัวใจ” พูดจบ ก็ก้มหน้าจูบริมฝีปากที่อวบอิ่มของฉู่อีอี 

           ฉู่อีอีหวาดกลัวจนมือทั้งสองข้างดิ้นรนต่อสู้ แต่เขาถูกหน่วงเหนี่ยวไว้อย่างแน่นหนาจนเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย 

           เฉิงเฮ่าเหยียดมือออกไปช้อนเข่าทั้งสองข้างของฉู่อีอี ยังไม่ทันได้ตอบสนอง ฉู่อีอีรู้สึกว่าร่างกายของเธอลอยไปในอากาศ ร้องอุทานด้วยความตกใจ มือทั้งสองข้างโอบคอของเขาตามสัญชาตญาณ 

           เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ใกล้เข้ามาไม่หยุด ในวินาทีนี้เองฉู่อีอีรู้ว่าเธอหนีไปไหนไม่รอดแล้ว 

           หลังจากเสร็จกิจ เฉิงเฮ่าแยกตัวออกมา หลังจากสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์มือถือส่องไปทางฉู่อีอีพร้อมกับเสียงดัง ‘แชะ’ ถ่ายท่าทางที่น่าจดจำของเธอเอาไว้แล้ว