กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 420 ไม่มีความรู้สึกกับเขาแล้ว / ตอนที่ 421 ยินดีด้วย

       ตอนที่ 420 ไม่มีความรู้สึกกับเขาแล้ว

 

 

           เห็นใบหน้าของเขาที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จู่ๆ ฉู่เจียเสวียนก็ตื่นตระหนก ในขณะที่ริมฝีปากของกงจวิ้นฉืออยู่ห่างจากเธอไม่เกินสองเซนติเมตรนั้น ฉู่เจียเสวียนก็ผลักเขาออกทันที

 

 

           กงจวิ้นฉือถอยหลังไปสองก้าว สายตาจ้องมองไปที่ฉู่เจียเสวียน ความขมขื่นผุดขึ้นในดวงตา

 

 

หัวใจของฉู่เจียเสวียนเจ็บปวด ความสับสนวูบผ่านในแววตา

 

 

           ความไม่สบายใจก่อตัวขึ้นในใจเธอ เมื่อครู่เธอนึกถึงเงาของเผยหนานเจวี๋ยในสมอง ในขณะที่เธอรู้สึกว่าเธอยอมรับกงจวิ้นฉือได้แล้วนั้น เธอกลับพบว่าเธอทำไม่ได้

 

 

           ฉู่เจียเสวียนก้มหน้าลง ไม่กล้ามองความเจ็บปวดในแววตาของกงจวิ้นฉือ “ขอโทษนะ…จวิ้นฉือ…”

 

 

           ในหัวใจของเธอมีความเจ็บปวดเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่าเรื่องผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว เผยหนานเจวี๋ยยังคงมีอิทธิพลต่อเธออย่างมาก

 

 

           ที่ผ่านมาเธอพยายามอย่างหนักเพื่อยอมรับกงจวิ้นฉือ แต่ว่าร่างกายของเธอไม่สามารถหลอกเธอได้ เธอไม่สามารถสงบจิตใจต่อการสัมผัสตัวจากกงจวิ้นฉือได้

 

 

           “ยังไม่ได้อีกเหรอ เจียเสวียน” กงจวิ้นฉือได้ยินคำขอโทษของฉู่เจียเสวียนก็ขมขื่นในใจ ริมฝีปากบางๆ ฝืนยิ้ม

 

 

           ฉู่เจียเสวียนกัดริมฝีปาก ไม่ได้พูดอะไร กงจวิ้นฉือมองฉู่เจียเสวียนที่เป็นแบบนี้ก็ถอนหายใจเบาๆ เดินเจ้าไปหาฉู่เจียเสวียนอีกครั้ง กอดเธอ ปลอบใจเธออยู่เงียบๆ

 

 

           “ไม่เป็นไร เจียเสวียน ผมจะรอคุณ จนกว่าคุณจะยอมรับผมได้ทั้งหมด” เสียงที่มืดครึ้มของกงจวิ้นฉือลอยเข้าหูของฉู่เจียเสวียน ทำให้ดวงตาของฉู่เจียเสวียนระคายเคือง

 

 

           ความมีน้ำใจและเห็นอกเห็นใจของเขาทำให้เธออยากร้องไห้

 

 

           “ดึกมากแล้ว คุณรีบพักผ่อนเถอะ อย่าไปคิดอะไรมากโอเคไหม” ผ่านไปเนิ่นนานกงจวิ้นฉือจึงปล่อยมือที่กอดฉู่เจียเสวียน ก้มหน้ามองเธอพร้อมพูด แววตาเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม

 

 

           ฉู่เจียเสวียนเห็นท่าทางแบบนี้ของกงจวิ้นฉือแล้ว ในใจยิ่งรู้สึกผิดต่อเขา

 

 

           เธอพยักหน้าอย่างแรง ส่งกงจวิ้นฉือออกไปนอกห้อง หลังจากปิดประตูแล้ว ฉู่เจียเสวียนยืนพิงที่ประตู หลับตาลงด้วยความขมขื่น

 

 

           เดิมทีเธอนึกว่าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรต่อเผยหนานเจวี๋ยแล้ว แต่เมื่อคิดว่าเธอปฏิเสธการสัมผัสของกงจวิ้นฉือเมื่อครู่ หัวใจของเธอก็เจ็บปวดอย่างห้ามไว้ไม่อยู่

 

 

           เธอจะต้องพยายามรักกงจวิ้นฉือ เธอจะไม่ทำให้เขาผิดหวังอย่างแน่นอน

 

 

           ผ่านไปเนิ่นนาน ฉู่เจียเสวียนดึงสติกลับมาแล้วเอนตัวลงนอนบนเตียงแล้ว

 

 

           เช้าวันต่อมา อากาศในฟาร์มนั้นสดชื่นจริงๆ ฉู่เจียเสวียนตื่นขึ้น สูดอากาศบริสุทธิ์นอกหน้าต่างแล้วอารมณ์ก็ดีขึ้นในทันที

 

 

           หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็มีเสียงกระดิ่งประตูดังขึ้นภายในห้อง

 

 

           เปิดประตู กงจวิ้นฉือกำลังยืนอยู่ข้างนอก ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เธอ

 

 

           “จวิ้นฉือ อรุณสวัสดิ์” ฉู่เจียเสวียนกล่าว แววตาเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเธอมีคำขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

 

 

           “อรุณสวัสดิ์ ไว้กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว พวกเราก็ไปทำชุดแต่งงานที่ฟาร์มกัน ในเมื่อตอนนี้ก็มีแบบแล้ว เราจำเป็นต้องออกแบบชุดแต่งงานให้เร็วที่สุด” กงจวิ้นฉือพูด รอยยิ้มอบอุ่นอ้อยอิ่งอยู่บนใบหน้า เขาราวกับว่าลืมเรื่องของเมื่อคืนไปแล้ว

 

 

           “เมื่อคืน…” ฉู่เจียเสวียนเอ่ย มองดูกงจวิ้นฉือแล้วยิ่งรู้สึกผิด

 

 

           “ไม่เป็นไร ผมมีความสุขมาก เจียเสวียน พวกเราไปกินข้าวเช้ากันก่อนเถอะ” กงจวิ้นฉือไม่อยากพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีก มองฉู่เจียเสวียนพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงมีความสุข

 

 

           ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วก็พยักหน้า เดินเคียงข้างกงจวิ้นฉือ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเจอกับฉู่อีอีและเผยหนานเจวี๋ย

 

 

           ฉู่อีอีมองดูท่าทางที่สนิทสนมของกงจวิ้นฉือกับฉู่เจียเสวียนแล้วก็ยิ้ม แววตาที่มองพวกเขาสองคนก็มีความลึกซึ้ง

 

 

           “พี่สาวกับกงจวิ้นฉือรักกันดีจริงๆ” ฉู่อีอีพูดอย่างมีความหมายแอบแฝง เผยหนานเจวี๋ยได้ยินแล้วสีหน้าก็เปลี่ยน แววตาก็เปลี่ยนเป็นล้ำลึกด้วย

 

 

           มุมปากของฉู่เจียเสวียนยกยิ้ม ตอบกลับด้วยความสง่างาม “คุณหนูฉู่กับคุณเผยก็เหมือนกัน” พูดจบฉู่เจียเสวียนก็ดึงกงจวิ้นฉือจากไป

 

 

 

 

ตอนที่ 421 ยินดีด้วย

 

 

           หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ฉู่เจียเสวียนก็ไปที่ฟาร์มด้วยกันกับกงจวิ้นฉือ หลังจากได้ผ้าสำหรับชุดแต่งงานแล้ว พวกเขาก็เริ่มลงมือออกแบบ

 

 

           ฉู่เจียเสวียนคุ้นเคยกับการทำชุดแต่งงานอย่างมาก ก่อนหน้านี้ไม่นาน เธอก็ได้พิสูจน์ว่าตัวเองบริสุทธิ์จากการทำชุดแต่งงานในสนามแข่ง

 

 

           เนื่องจากประสบการณ์ครั้งล่าสุด ฉู่เจียเสวียนจึงไม่รู้สึกเหนื่อยกับการทำ อีกทั้งยังทำได้อย่างคล่องแคล่วเป็นพิเศษ

 

 

           หลังจากที่ฉู่เจียเสวียนกับกงจวิ้นฉือทั้งสองคนร่วมมือกับทำชุดเจ้าสาวจนเสร็จแล้ว ท้องฟ้าก็มืดแล้ว พวกเขายุ่งกันทั้งวันโดยไม่รู้ตัวแล้ว

 

 

           “เอาชุดแต่งงานไปตากก่อนเถอะ แล้วพวกเราไปกินข้าวกัน” ฉู่เจียเสวียนมองกงจวิ้นฉือพร้อมเอ่ยปาก น้ำเสียงมีความสุข

 

 

           “ได้” กงจวิ้นฉือพยักหน้ารับปาก ยื่นมือเอาชุดแต่งงานไปตากแล้ว

 

 

           นักออกแบบห้าคนแต่ละห้องล้วนมีห้องผลิตของตัวเอง หลังจากออกแบบชุดแต่งงานแล้วก็ล็อคไว้ พรุ่งนี้จะมีคนเอามันไปให้คณะกรรมการพิจารณาก็เรียบร้อยแล้ว

 

 

           หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมดแล้ว ฉู่เจียเสวียนกับกงจวิ้นฉือก็กลับโรงแรม หลังจากกินข้าวแล้ว ฉู่เจียเสวียนกับกงจวิ้นฉือต่างกลับห้องของตัวเอง

 

 

           พอนึกว่าผลการแข่งขันจะออกพรุ่งนี้แล้ว ฉู่เจียเสวียนก็รู้สึกตื่นเต้นในใจเล็กน้อย

 

 

           นักออกแบบทั้งหมดที่เข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้เป็นนักออกแบบชั้นนำ มันยากเอาการในการเอาชนะพวกเขา แต่ว่าไม่ว่าจะอย่างไร เธอก็ควรจะเชื่อมั่นในตัวเองไม่ใช่เหรอ

 

 

           หลังจากอาบน้ำ ฉู่เจียเสวียนก็ขึ้นเตียงนอนแล้ว สุดท้ายแล้วสองวันนี้เธอก็ยุ่งมากเลยทีเดียว

 

 

           วันต่อฉู่เจียเสวียนตื่นเช้า หลังจากกินข้าวเช้ากับกงจวิ้นฉือแล้ว ก็ไปรวมตัวที่ฟาร์มเพื่อรอผล

 

 

           กงจวิ้นฉือนั่งอยู่ข้างๆ มองดูสีหน้าของฉู่เจียเสวียนแล้วก็หัวเราะ ยื่นมือกุมมือของฉู่เจียเสวียนพร้อมเอ่ย “ไม่ต้องตื่นเต้น เจียเสวียน ผมเชื่อในคุณ”

 

 

           หันไปเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของกงจวิ้นฉือ ฉู่เจียเสวียนก็พยักหน้าหงึกหงัก

 

 

           ใช่แล้ว จะต้องเชื่อมั่นในตัวเอง กวาดตามองเผยหนานเจวี๋ยโดยไม่ตั้งใจ ก็พบว่าเขากำลังมองเธอด้วยสีหน้ามืดมน

 

 

           วินาทีที่สายตาประสายกัน รอยยิ้มผ่านวูบในแววตาของฉู่เจียเสวียน แล้วก็ค่อยๆ ละสายตา

 

 

           ไม่นานพิธีกรก็ขึ้นไปข้างบน หลังจากกล่าวอะไรเล็กน้อยแล้วก็ประกาศผลการแข่งขัน

 

 

           “ต่อไป ผู้ที่ชนะการแข่งขันในครั้งนี้ก็คือ…” เสียงของพิธีกรดังขึ้น คนที่อยู่ด้านล่างเวทีกลั้นหายใจ ฉู่เจียเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น สายตาจับจ้องอยู่ที่พิธีกร

 

 

           “คุณฉู่เจียเสวียน! ยินดีด้วยครับ”

 

 

           เมื่อได้ยินชื่อของตัวเอง ฉู่เจียเสวียนโล่งอก แววตาเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม

 

 

           “เจียเสวียน ผมบอกแล้วว่าคุณทำได้” กงจวิ้นฉือเอ่ย ยื่นมือลูบผมของฉู่เจียเสวียน

 

 

           ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วก็พยักหน้า มีรอยยิ้มร่าเริงบนใบหน้า

 

 

           ในที่สุดเธอก็ชนะ ตอนแรกเธอยังไม่มั่นใจ แต่ตอนนี้เธอพิสูจน์ความแข็งแกร่งของตัวเองได้มากขึ้นแล้ว  

 

 

           เห็นได้ชัดว่าต่อไปกลุ่มบริษัทกงจะร่วมมือกับกลุ่มปารีส และชื่อเสียงของฉู่เจียเสวียนก็จะยิ่งเติบโตมากขึ้นในโลกการออกแบบ

 

 

           การแข่งขันที่จัดโดยกลุ่มปารีสสิ้นสุดลงแล้ว ในที่สุดผู้ชนะก็คือฉู่เจียเสวียน

 

 

           ฉู่เจียเสวียนมองดูกงจวิ้นฉือที่ยืนเซ็นต์สัญญาอยู่บนเวที มีความภาคภูมิใจในหัวใจของเธออยู่ครู่หนึ่ง

 

 

           “ยินดีด้วยนะ” ทันใดนั้นมีเสียงล้ำลึกดังขึ้นข้างกาย ฉู่เจียเสวียนมองขึ้นไปก็เห็นเผยหนานเจวี๋ยกับฉู่อีอีกำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ

 

 

           “ขอบคุณ” พ่นสองคำนี้ออกมาอย่างเฉยเมย ฉู่เจียเสวียนไม่ได้พูดอะไรอีก

 

 

           เผยหนานเจวี๋ยเม้มปาก มองดูสีหน้าของฉู่เจียเสวียน ความเจ็บปวดวูบผ่านในดวงตา มือที่อยู่ข้างลำตัวกำแน่น

 

 

           เดิมทีเขาต้องการใช้เวลาไม่กี่วันนี้สร้างความสัมพันธ์อันดีกับฉู่เจียเสวียนสักหน่อย แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงว่าฉู่อีอีจะโผล่มา ทำแผนของเขาพัง