กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 482 ข้อแลกเปลี่ยน / ตอนที่ 483 น่ารังเกียจ

   ตอนที่ 482 ข้อแลกเปลี่ยน

           ฉู่เจียเสวียนเห็นคนที่เดินเข้ามา แววตามีประกายความวังวย ไหนบอกว่ายังมีอีกชั่วโมงนึงไง ทำไมถึงกลับมาเร็วแบบนี้ สงสัยก็ส่วนสงสัย แต่ว่าเธอก็สงบลงมาอย่างรวดเร็ว

           “คุณมาหาผมเหรอ” เผยหนานเจวี๋ยมองตรงไปที่ฉู่เจียเสวียนพร้อมกับพูด สีหน้าไร้อารมณ์ เดาอารมณ์ไม่ออก

           “ค่ะ” ฉู่เจียเสวียนพยักหน้า มองเขาด้วยแววตาเย็นชา

           “ดูแล้วคุณฉู่จะต้องมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับผม” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากอย่างจงใจ จ้องเธอตาไม่กระพริบ

           ได้ยินคำพูดของเผยหนานเจวี๋ยที่คาดหวังไว้อยู่แล้ว ฉู่เจียเสวียนก็ไม่เสแสร้งอีก มองเขาแล้วถามตรงๆ “ในเมื่อประธานเผยรู้เจตนาของฉัน คุณช่วยอธิบายให้ฉันได้ไหม พวกเราเป็นคู่ค้าทางธุรกิจ ประธานเผยทำแบบนี้มันไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอ”

           “คำอธิบาย? คุณฉู่ต้องการคำอธิบายอะไร” เผยหนานเจวี๋ยเลิกคิ้ว มุมปากยกยิ้มอย่างสีเสน่ห์

           “งั้น…” มองดูสีหน้าที่ไม่แยแสของเผยหนานเจวี๋ย ฉู่เจียเสวียนแอบโมโหอยู่ในใจ

           “ถ้าหากเป็นเรื่องงาน งั้นเชิญไปคุยในออฟฟิศดีกว่า” ฉู่เจียเสวียนยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกเผยหนานเจวี๋ยตัดบท

           ก้าวเท้าเดินผ่านเธอไปยังออฟฟิศ

           ฉู่เจียเสวียนถูกเผยหนานเจวี๋ยจูงจมูกเดิน พลังอันน้อยนิดของเธอจะเอาชนะเผยหนานเจวี๋ยได้อย่างไร เผยหนานเจวี๋ยเห็นฉู่เจียเสวียนเป็นเพียงแกะตัวน้อยที่ถูกขังเอาไว้ก็เท่านั้น

           เขารอคอยการมาถึงของฉู่เจียเสวียนตั้งแต่เช้าแล้ว เขารู้ดีว่านิสัยของฉู่เจียเสวียนจะไม่เพิกเฉยต่อบริษัทกงแน่ เขารู้ดีว่าฉู่เจียเสวียนจะทำเพื่อบริษัทกงได้ถึงขั้นไหน

           ในห้องทำงาน ฉู่เจียเสวียนกำลังหารือกับเผยหนานเจวี๋ย เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอื่น ฉู่เจียเสวียนจึงพูดอย่างไม่อ้อมค้อม “เผยหนานเจวี๋ย ทำไมคุณต้องสู้กับบริษัทกง” แม้ว่าในใจจะรู้คำตอบ แต่เธอก็ยังอยากได้ยินจากปากของเผยหนานเจวี๋ย

           “บริษัทกงเจอเรื่องเดือดร้อนเหรอ” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากอย่างไม่ใส่ใจ ไม่ได้ปฏิเสธหรือยอมรับว่าเขาเป็นคนสร้างปัญหาให้บริษัทกง

           “เรื่องนี้คุณรู้ดีที่สุด” ฉู่เจียเสวียนอดไม่ได้ที่จะโมโห ท่าทางของเผยหนานเจวี๋ยแบบนี้ ทำให้เธอไม่สบายใจจริงๆ ยิ่งเห็นยิ่งขัดสายตา

           “ความสัมพันธ์ระหว่างบริษัทกงกับบริษัทเผยไม่ได้มีความสำคัญอะไรแบบนั้น ทำไมผมจะต้องรู้เรื่องของบริษัทกงด้วย” ท่าทีของเผยหนานเจวี๋ย เห็นได้ชัดว่าฉันไม่ต้องการที่จะยอมรับมันอย่างสบายใจ

           การต่อต้านบริษัทกงนั้น ความจริงแล้วมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขาเลย ต่อให้เป็นคู่ค้ากันแล้วยังไงเหรอ เขาก็ไม่แคร์ ถึงอย่างไรกลุ่มบริษัทของเขาก็ยังอยู่ดี

           “เผยหนานเจวี๋ย คนจริงไม่คุยเรื่องลับ คุณกล้าทำแต่ไม่กล้ารับเหรอ ฉันรู้ว่าที่คุณต่อต้านบริษัทกงเป็นเพราะฉันแน่ๆ คุณต้องการอะไรก็พูดมาตรงๆ ฉันไม่อยากอ้อมค้อมกับคุณ” ฉู่เจียเสวียนกัดฟัน แววตาที่มองเขามีความขุ่นเคือง

           “ผมอยากได้อะไร คุณก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ” เผยหนานเจวี๋ยมองฉู่เจียเสวียน พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ

           เขาต้องการเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

           “ไม่มีทาง” ฉู่เจียเสวียนปฏิเสธทันทีโดยไม่คิดอะไรแล้ว เผยหนานเจวี๋ยต้องการอะไร เธอรู้ดี เธอให้ไม่ได้แต่ไม่มีวันเห็นด้วย

           ราวกับคาดเดาท่าทีของฉู่เจียเสวียนไว้แล้ว มันไม่ต่างจากที่เขาคาดเดาเท่าไรนัก

           “คุณฉู่จะใช้ท่าทางแบบนี้เพื่อมาเจรจากับผมเหรอ” เผยหนานเจวี๋ยส่ายหัว แววตาที่มองฉู่เจียเสวียนมีความเสียใจเล็กน้อย

           “คุณจะยอมปล่อยบริษัทกงไปจริงๆ เหรอ” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากอย่างผิดหวัง ถามเขาด้วยสีหน้าจริงจัง

           ถ้าหากเขายอมปล่อยบริษัทกงจริงๆ ล่ะก็ งั้นเธอก็ไม่รังเกียจที่จะสู้กันกับเขาจนตายกันไปข้างหนึ่ง เพียงแต่อุตสาหกรรมของบ้านเผยใหญ่เกินไป เกรงว่าเธอยังไม่ทันลงมือก็ถูกเขากลืนกินไปแล้ว

           “มันก็ต้องดูการกระทำของคุณแล้ว คุณฉู่” เผยหนานเจวี๋ยไม่รังเกียจเลยสักนิดที่จะใช้วิธีนี้เพื่อบีบบังคับเธอ

       ตอนที่ 483 น่ารังเกียจ

           มีเพียงวิธีนี้ ฉู่เจียเสวียนจึงจะสามารถกลับมาอยู่ข้างกายเขาได้ แม้ว่าวิธีนี้จะน่ารังเกียจ แต่ตราบใดที่ได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการ กระบวนการก็ไม่สำคัญสำหรับเขา

           ฉู่เจียเสวียนกัดริมฝีปาก เธอเกลียดการถูกข่มขู่ แต่ทุกครั้งเธอก็ถูกข่มขู่ สามปีก่อนก็เป็นแบบนี้ ตอนนี้ก็เป็นแบบนี้ เธอไม่สามารถแม้แต่จะแก้ไขสถานการณ์แบบนี้ได้

           “หรือว่าพวกเรามาทำข้อตกลงกันง่ายๆ เป็นไง คุณแค่มาอยู่กับผมสองสามวันก็พอ ไม่ทราบว่าคุณฉู่จะเห็นด้วยหรือเปล่า” เผยหนานเจวี๋ยเปลี่ยนน้ำเสียงในการพูด มันฟังดูเหมือนถอยกลับไปหนึ่งก้าว ที่จริงมันก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการข่มเหงเธอเท่านั้น

           “อยู่กับคุณสองสามวัน? เผยหนานเจวี๋ยคุณมันน่ารังเกียจจริงๆ!” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากด้วยความโมโห เธอประเมินวิธีการไร้ยางอายของเผยหนานเจวี๋ยต่ำไป เขาทำแบบนี้มาตลอดตราบใดที่บรรลุเป้าหมาย

           “น่ารังเกียจ ผมน่ารังเกียจแล้วยังไงเหรอ ตอนนี้ผมแค่อยากให้คุณอยู่กับผม” เผยหนานเจวี๋ยหัวเราะเย็นชา ตราบใดที่เธอยอมอยู่เคียงข้างเขา ด่าเขาว่าน่ารังเกียจจะเป็นอะไรไป

           ตอนนี้เขาทำผิดมามากมาย ทำผิดมากอีกหน่อยก็ไม่ถือ ตอนนี้เขาแค่ต้องการชดเชยเธออย่างดี

           ฉู่เจียเสวียนรู้ว่าสิ่งที่เผยหนานเจวี๋ยตัดสินใจแล้วจะไม่เปลี่ยนแปลง เธอรู้ว่าการคุยกับเขาต่อไปมันก็ไร้ประโยชน์ ถอนหายใจลึก เธอกัดฟันพูด “ได้ ฉันรับปากคุณ จะอยู่กับคุณสามวัน”

           สามวัน เธอสามารถทนได้มากที่สุดสามวัน และเธอไม่ต้องการที่จะทนอีกแม้แต่นาทีเดียว

           “ได้ สามวันก็สามวัน” เผยหนานเจวี๋ยรับปาก เขาทำสิ่งนี้เพื่อให้ได้เข้าใกล้เธอมากขึ้น บรรลุเป้าหมายก็ดี เธอเกลียดเขาก็ดี เขาก็ไม่ถือสา

           “คุณได้โปรดหยุดการโจมตีบริษัทกงเดี๋ยวนี้ด้วย” ฉู่เจียเสวียนยังไม่ลืมจุดประสงค์ของการมาเยือนของเธอ ยังไม่ได้ถูกเผยหนานเจวี๋ยปั่นหัว

           “ได้” เผยหนานเจวี๋ยตอบรับโดยไม่คิด กดโทรศัพท์ต่อหน้าฉู่เจียเสวียน ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาสั่งคนนั้นโดยตรง “ตอนนี้หยุดการโจมตีบริษัทกงก่อน ตอนนี้นายกลับประเทศได้แล้ว”

           วางสาย เผยหนานเจจวี๋ยมองตาของฉู่เจียเสวียนโดยตรง มองเธอพร้อมกับเอ่ย “หวังว่าคุณจะรักษาคำสัญญาของตัวเอง”

           “ในเมื่อประธานเผยดีใจขนาดนี้ งั้นสัญญาของพวกเราก็เริ่มวันนี้เลยแล้วกัน” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากสบายๆ เธอก็ไม่ต้องการยืดเยื้อ ในเมื่อเธอสัญญาแล้ว งั้นเธอก็จะเผชิญหน้ากับมันอย่างใจเย็น

           ทำไมเผยหนานเจวี๋ยจะไม่รู้แผนของฉู่เจียเสวียน? วันนี้ผ่านไปครึ่งวันแล้ว หากนับจากวันนี้ เช่นนั้นเวลาสามวันก็ผ่านไปครึ่งวันแล้ว

           อย่างไรก็ตามเผยหนานเจวี๋ยพอใจกับการพิจารณาอย่างรอบคอบของฉู่เจียเสวียน พยักหน้าและตกลงที่จะเริ่มสัญญา

           “ในเมื่อเวลามีค่าขนาดนี้ งั้นพวกเราก็เริ่มออกเดทกัน” เผยหนานเจวี๋ยเข้าประเด็นทันที สำหรับเขาแล้ว เขาไม่ต้องการจะเสียทุกนาทีและทุกวินาทีที่อยู่กับเธอ

           ฉู่เจียเสวียนพยักหน้า ตกลงตามเขา เธอสัญญาว่าจะเดทกับเขา แต่เธอไม่ได้สัญญาว่าจะไม่ชักสีหน้าใส่เขา

           เผยหนานเจวี๋ยราวกับอ่านความคิดของฉู่เจียเสวียนออก เขากลับไปท่าทางที่ปกติที่สุดของเขา เขาตัดสินใจที่จะใช้ประโยชน์จากสามวันนี้ให้ดี ใช้ตัวตนจริงๆ ของเขาแสดงออกกับเธออย่างจริงใจที่สุด

           บนทางด่วน รถคันหนึ่งกำลังแล่นไปอย่างรวดเร็ว เข้าไปที่โรงจอดรถใต้ดินได้โดยตรง

           “ลงรถ” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากเย็นชา เสียงที่เย็นชาทำให้ฉู่เจียเสวียนกลับสู่โลกแห่งความจริงทันที

           ขึ้นรถไม่ทันไรเธอก็เริ่มเหม่อแล้ว ราวกับว่าเธอลืมไปแล้วว่ายังอยู่ในรถของเผยหนานเจวี๋ย ลมหายใจที่เยือกเย็นลอยมา ฉู่เจียเสวียนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

           ลงมาจากรถ เธอจึงพบว่ามาถึงโรงจอดรถใต้ดินแล้ว เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ มองเผยหนานเจวี๋ยเงียบๆ บ่นพึมพำในใจว่า ‘ประสาท’

           “พวกเราจะเปลี่ยนรถ” เผยหนานเจวี๋ยโอบเอวของฉู่เจียเสวียนทันทีพร้อมเอ่ย

           “หา?” นึกว่าเผยหนานเจวี๋ยพูดผิด ฉู่เจียเสวียนพูดว่า ‘หา’ ออกมา ไม่พอใจกับมือที่วางบนเอวอย่างมาก

           แม้ว่าเธอจะเป็นของเผยหนานเจวี๋ยทั้งสามวันนี้ แต่เธอไม่ต้องการสนิทสนมกับเผยหนานเจวี๋ยข้างนอกมากนัก

           เผยหนานเจวี๋ยก้มลงจูบหน้าผากของฉู่เจียเสวียน สำหรับคนนอก พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่กำลังอินเลิฟ มีแต่ฉู่เจียเสวียนที่รู้ดีว่าเธอแค่ขายตัวเองให้กับเผยหนานเจวี๋ยเป็นการชั่วคราวเท่านั้น