กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 520 พรุ่งนี้ไม่ว่าง / ตอนที่ 521 เธอยังไม่ตื่น

       ตอนที่ 520 พรุ่งนี้ไม่ว่าง

           ฉู่เจียเสวียนที่กลับมาถึงบ้าน ถอนหายใจแผ่วเบา เธอไม่รู้ว่ากงจวิ้นฉือยืนอยู่ข้างนอกนานขนาดนั้น

           เมื่อเปลี่ยนรองเท้าเสร็จแล้ว ก็เดินเข้าไปในห้องรับแขก เห็นซูซานเดินออกมาจากห้องครัวพอดี พร้อมน้ำแกงถ้วยหนึ่งในมือ

           ก่อนที่ฉู่เจียเสวียนจะเข้าบ้าน ซูซานที่อยู่บนระเบียงก็เห็นว่าฉู่เจียเสวียนกลับมาแล้ว เธอหันหลังเข้าห้องครัวไปทันที เพื่ออุ่นน้ำแกงให้เธอ

           “เจียเสวียน ลูกกลับมาแล้วเหรอ มา ดื่มน้ำแกงถ้วยนี้สิ” ซูซานเห็นลูกสาวสุดที่รักของตัวเองก็พูดขึ้น แววตาเปี่ยมด้วยความใจดี

           ฉู่เจียเสวียนเดินเข้าไปอย่างว่าง่าย เมื่อได้กลิ่นหอมเข้มข้นของน้ำแกง ฉู่เจียเสวียนก็รู้สึกว่าท้องหิวขึ้นมาจริงๆ แล้ว เมื่อครู่ตอนที่เธอกินข้าวกับกงจวิ้นฉือ เธอไม่รู้สึกอยากอาหารและกินได้ไม่เยอะ

           “แม่ แกงน้ำหวานมากเลย” หลังจากฉู่เจียเสวียนดื่มไปคำหนึ่งแล้วก็พูดขึ้นทันที

           “แม่ต้มไว้ทั้งบ่ายเลยนะ ดูลูกสิช่วงนี้ผอมเกินไปแล้ว” ซูซานเอ่ยปาก มองดูฉู่เจียเสวียนที่ซูบผอมลงก็พูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง

           “ผอมที่ไหนกันคะ อย่างหนูเรียกว่าหุ่นมาตรฐานโอเคไหม” เธอดื่มน้ำแกงพลางตอบซูซานพลาง

           “ลูกน่ะ ดื่มเพิ่มอีกถ้วยเถอะ” ซูซานเห็นว่าฉู่เจียเสวียนดื่มน้ำแกงในถ้วยหมดแล้ว รีบแย่งถ้วยในมือของเธอแล้ววิ่งไปยังห้องครัว เมื่อออกมาอีกครั้ง ถ้วยก็เต็มไปด้วยน้ำแกงแล้ว

           ฉู่เจียเสวียนมองดูครอบครัวคนเดียวของเธอในโลกใบนี้ ความแน่วแน่วูบผ่านในแววตา

           เธอนึกถึงตอนที่ไปเจอฉู่อีอีและคำที่เธอพูดกับเธอในวันนี้ เธออดใจไม่ไหวอยากตบเธอสักสองที เธอช่างกล้าดูถูกแม่ของเธอต่อหน้าเธอจริงๆ

           เธอจะไม่มีวันอนุญาตให้ใครดูถูกแม่ของเธออย่างเด็ดขาด

           “กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ” ซูซานวางน้ำแกงลงตรงหน้าฉู่เจียเสวียน เมื่อเห็นว่าเธอไม่แตะต้องเป็นเวลาเนิ่นนาน จึงเอ่ยถาม

           ช่วงนี้เธอมักจะใจลอยเช่นนี้เป็นบางครั้ง และไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

           ฉู่เจียเสวียนที่ถูกซูซานเรียกจึงดึงสติกลับมา เงยหน้าขึ้นก็เห็นรอยยิ้มที่สดใสเป็นอย่างยิ่งของเธอ

           “แม่ พรุ่งนี้แม่ไปช้อปปิ้งเป็นเพื่อนหนูได้หรือเปล่า” ฉู่เจียเสวียนไม่ได้ตอบซูซาน ถามทันที

           เธอไม่ได้ช้อปปิ้งนานแล้ว เธออยากพาซูซานออกไปเดินเล่นข้างนอก ปล่อยให้เธออยู่ในบ้านทั้งวันแบบนี้ไม่ดีเอาซะเลย

           “พรุ่งนี้เหรอ พรุ่งนี้แม่ไม่ว่าง พรุ่งนี้แม่จะต้องไปเข้าร่วมละครเพลง” ซูซานพูดขึ้น นึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้เธอได้นัดกับอาจารย์จางเพื่อไปเข้าร่วมการแข่งขันละครเพลงด้วยกัน

           ตั้งแต่คราวที่แล้วที่ฉู่เจียเสวียนบอกให้เธอเข้าเรียนอะไรสักอย่างที่เธอสนใจ ซูซานก็ลงชื่อเข้าร่วมกลุ่มละครเพลงแล้ว เวลาว่างในแต่ละวันก็จะไปฝึกร้องเพลงอะไรเทือกนั้น

           “จริงเหรอคะ แม่ แม่จะไปเข้าร่วมการแข่งขัน?” ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วแววตาก็เป็นประกาย

           “ใช้จ้ะ ฉะนั้นลูกให้ถังถังไปเป็นเพื่อนลูกเถอะ” ซูซานพยักหน้าเอ่ย พร้อมยิ้มให้ฉู่เจียเสวียน

           ฉู่เจียเสวียนพยักหน้า ก้มหน้าดื่มน้ำแกงของตัวเองต่อ เธอนึกว่าพรุ่งนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ เธอไม่ได้พาแม่ออกไปช้อปปิ้งนานแล้ว จึงคิดว่าจะพาเธอออกไปเดินเล่น แต่ตอนนี้เธอมีกิจกรรมขอตัวเอง เช่นนั้นแน่นอนว่าเธอก็จะไม่ลากเธอไปด้วย

           ตั้งแต่ไหนแต่ไร เธอกลัวว่าซูซานอยู่บ้านคนเดียวแล้วจะเบื่อ ตอนนี้เธออุตส่าห์หาสิ่งที่ชอบเจอแล้ว ในใจของเธอก็มีความสุขไปกับเธอด้วย

           เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากซูซานตื่นแต่เช้าและทำอาหารเช้าเสร็จก็ออกไปจากบ้านแล้ว เมื่อฉู่เจียเสวียนลงมาชั้นล่าง ก็เห็นว่ามีอาหารเช้าและยังมีกระดาษโน้ตวางอยู่บนโต๊ะ “แม่ออกไปแล้วนะ มีนมร้อนอยู่ในไมโครเวฟ”

           ริมฝีปากของฉู่เจียเสวียนยกยิ้ม เดินไปที่ไวโครเวฟ เปิดออกดู ข้างในมีนมร้อนแก้วหนึ่งตั้งอยู่เงียบๆ

           เอื้อมมือหยิบออกมา เดินไปนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว มองไปยังอาหารเช้าที่ซูซานทำด้วยความรักบนโต๊ะ ก็กินโดยไม่ลังเลแล้ว

       ตอนที่ 521 เธอยังไม่ตื่น

           หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว ฉู่เจียเสวียนที่อยู่ในวิลล่าคนเดียวก็รู้สึกเบื่อเล็กน้อย พออ่านนิตยสารไปได้สักพักก็ไม่มีอารมณ์อ่านต่อแล้ว

           ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ ฉู่เจียเสวียนรู้สึกอยากช้อปปิ้งมาก ดังนั้นจึงนึกถึงถังถัง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรไปหาเธอ

           หลังจากเงียบอยู่นาน ในที่สุดก็มีคนรับสาย ได้ยินเสียงที่สะลึมสะลือจากปลายสาย ฉู่เจียเสวียนเลิกคิ้ว

           “ถังถัง เธอยังไม่ตื่นเหรอ?!” ไม่ต้องสงสัยแต่มันแน่นอนอยู่แล้ว ฉู่เจียเสวียนกล้าพนันว่าตอนนี้ถังถังยังคงนอนอยู่อย่างแน่นอน เหลือบมองดูเวลาก็เกือบสิบเอ็ดโมงแล้ว เธอยังนอนอยู่อีกจริงๆ

           “อืม มีอะไรเหรอ” ถังถังได้ยินเสียงของฉู่เจียเสวียนแล้วก็ตอบอย่างเกียจคร้าน ดวงตายังคงปิดอยู่

           “จู่ๆ ฉันก็รู้สึกอยากไปช้อปปิ้ง ไม่รู้ว่าเธออยากไปด้วยกันหรือเปล่า” หลังจากฉู่เจียเสวียนครุ่นคิดแล้วก็ยังเอ่ยถาม ไม่รู้ว่าถังถังที่ยังนอนอยู่ในตอนนี้ จะยอมไปช้อปปิ้งเป็นเพื่อนเธอหรือเปล่า

           “อ๋อ…” ถังถังตอบรับด้วยหางเสียงยืดยาว

           ฉู่เจียเสวียนรออยู่ครู่หนึ่ง ก็ไม่ได้ยินคำตอบของถังถัง เธออ๋ออะไรของเธอ มันคือการตอบตกลงหรือว่าไม่ตกลง? กำลังจะเอ่ยปาก เสียงของถังถังก็ดังขึ้น “ตอนบ่ายเถอะ ตอนบ่ายสอง พวกเราเจอที่ห้างเซ็นจูรี่เซ็นเตอร์”

           พูดจบก็วางหู

           ฉู่เจียเสวียนได้ยินเสียง ‘ตู๊ดๆ’ ดังมาตามสาย ก็สายหน้า ถังถังคนนี้นี่จริงๆ เลย

           วางโทรศัพท์มือถือลง ลุกขึ้นมาจากโซฟา เดินไปยังห้องครัว เดิมทีเธอต้องการชวนถังถังกินข้าวด้วย แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะนัดช่วงบ่าย

           ไม่เป็นไร งั้นเธอก็ลงมือทำข้าวเที่ยงสักหน่อยเถอะ ถึงอย่างไรเธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้

           รูปร่างที่เพรียวบางของฉู่เจียเสวียนเริ่มง่วนอยู่ในห้องครัว เธอฮัมเพลงเบาๆ ไม่รู้ว่าทำไม ดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

           หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว ฉู่เจียเสวียนก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อที่ชั้นบน ท่อนบนสวมเสื้อสีขาวขุ่นตัวหนึ่ง ท่อนล่างสวมกระโปรงครึ่งตัวสีขาว ยกมือขึ้นจัดแต่งผมยาว แล้วทาปากสีแดง เธอยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้น

           ฉู่เจียเสวียนยิ้มให้กระจก จากนั้นก็หันไปหยิบนาฬิกาข้อมือหนังรุ่นลิมิตเต็ดของอาร์มานี่ขึ้นมาแล้วสวมไปที่ข้อมือ มองดูเวลา ยังเหลืออีกหนึ่งชั่วโมงก่อนถึงเวลานัดกับถังถัง

           หลังจากฉู่เจียเสวียนแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็ออกจากบ้านเวลาบ่ายโมงสิบห้านาที เมื่อเวลาบ่ายโมงห้าสิบห้านาที เธอก็มาถึงที่ลานจอดรถของห้างเซ็นจูรี่เซ็นเตอร์พอดี

           ขณะที่ฉู่เจียเสวียนเดินออกมาจากลิฟท์ที่ห้องโถงชั้นหนึ่งของห้างเซ็นจูรี่เซ็นเตอร์ ถังถังก็เดินเข้ามาจากหน้าประตูหลักพอดี ทั้งสองคนพบกันโดยบังเอิญ

           ฉู่เจียเสวียนยังคิดจะไปรอเธอที่ร้านกาแฟ คิดไม่ถึงว่าเธอจะมาตรงเวลา

           “ฉันนึกว่าเธอจะมาสายซะอีก” ฉู่เจียเสวียนยิ้มมองถังถัง แววตาเปี่ยมด้วยรอยยยิ้ม

           “จะสายได้ยังไง ฉันตรงเวลาเสมอนะโอเคหรือเปล่า” ทันทีที่ถังถังได้ยินก็เอ่ยปากคัดค้านทันที

           “จ้ะๆๆ คุณหนูใหญ่ของฉัน ไปกันเถอะ พวกเราเดินช้อปปิ้งกันเถอะ” เอื้อมมือดึงแขนของถังถังแล้วเดินไปยังแผนกเสื้อผ้าสตรีของห้าง

           ทั้งสองคนช้อปปิ้งพลางคุยพลาง ท่าทางผ่อนคลายมาก ในขณะที่พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจ ดวงตาก็มองไปรอบๆ

           มีผู้คนมากมายในห้างสรรพสินค้าช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ สนามเด็กเล่นสำหรับเด็กๆ ตั้งอยู่ใจกลางห้าง ไกลออกไป สามารถได้ยินเสียงของเด็กๆ ที่หัวเราะอย่างไร้กังวล

           แม้ท่ามกลางเสียงของผู้คนที่พลุกพล่าน ก็ยังคงได้ยินเสียงอันร่าเริงของเด็กๆ อย่างต่อเนื่อง

           ฉู่เจียเสวียนกับถังถังไม่ได้ช้อปปิ้งกันบ่อยๆ ปกติแล้วจะนัดออกมาดื่มชากันอะไรเทือกนั้น ทั้งสองจะพบกันเป็นประจำอยู่แล้วเวลาที่พวกเขาไปทำงาน ฉะนั้นจึงมีเพียงสุดสัปดาห์ที่ว่างและไม่มีงาน จึงจะออกมา

ช้อปปิ้ง