กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 560 ทำไมเธอถึงทรมานแบบนี้ / ตอนที่ 561 มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น

 ตอนที่ 560 ทำไมเธอถึงทรมานแบบนี้

           หลังจากครุ่นคิดครูหนึ่ง ฉู่เจียเสวียนรู้สึกว่าเธอควรจะมีคำอธิบายให้กงจวิ้นฉือ “ได้ จวิ้นฉือ ฉันรับปากคุณ แต่ว่าคุณต้องให้เวลาฉันคิด อย่างน้อยก็ให้ฉันสามเดือน ปิดเรื่องนี้กับคุณย่าก่อนได้หรือเปล่า”

           เห็นฉู่เจียเสวียนรับปาก กงจวิ้นฉือก็ยิ้มแล้ว เขาพยักหน้าอย่างแรง “เจียเสวียน ขอบคุณนะ”

           เธอรับปากก็ดีแล้ว ภายในครึ่งปีนี้ เขาจะต้องมัดใจของเธอให้ได้

           เธอมีการตอบสนองต่างจากกงจวิ้นฉือ หัวใจของกงจวิ้นฉือมีความสุข แต่หัวใจของฉู่เจียเสวียนกลับขมขื่น

           ตอนกลางคืน กงจวิ้นฉือส่งฉู่เจียเสวียนกลับวิลล่าหลีหยวน

           “จวิ้นฉือ คุณจะไม่เข้ามานั่งจริงเหรอ” แสงจันทร์ส่องอยู่บนตัวฉู่เจียเสวียน ทำให้เธอขาวดุจหิมะอย่างเห็นได้ชัด คิ้วตาดังภาพวาด เงาถูกดึงจนเหยียดยาว

           กงจวิ้นฉือส่ายหน้า ภายใต้แสงจันทร์ ใบหน้าที่อบอุ่นของกงจวิ้นฉือดูหล่อเหลาเป็นอย่างยิ่ง “ครั้งหน้าเถอะ เจียเสวียน คืนนี้คุณย่าผมมีความสุขมาก”

           ขณะที่กงจวิ้นฉือพาฉู่เจียเสวียนไปที่บ้านกงคืนนี้ คุณย่ากงได้ยินว่าพวกเขาจะแต่งงานกันเดือนพฤษภาคมปีหน้า เธอก็ยิ้มไม่หุบ มีแต่เสียงหัวเราะไม่หยุดตลอดทั้งคืน

           เขาไม่เห็นเธอมีความสุขแบบนี้มานานแล้ว

           “สมควรค่ะ งั้นคุณขับรถระวังด้วย ฉันเข้าไปล่ะ” เธอโบกมือ หมุนตัวจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

           มองดูเงาของเธอที่จากไป รอยยิ้มในดวงตาของกงจวิ้นฉือค่อยๆ หายไป เขามองดูประตูบานนั้นที่ปิดอยู่เนิ่นนานก่อนหันหลังจากไป

           ตอนกลางคืน ใบไม้ที่ต้องแสงจันทร์เอนไหวอยู่ในอากาศ ดูแล้วให้ความรู้สึกสยดสยองน่ากลัว

           เช้าวันรุ่งขึ้น พระอาทิตย์ในฤดูหนาวโผล่ขึ้นมาอย่างเชื่องช้ามาก ตอนนี้แปดโมงแล้ว แต่ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทา

           ฉู่เจียเสวียนลืมตา มองดูอากาศข้างนอก เดิมทีอยากจะหลับตาต่ออีกหน่อย แต่ก็พบว่าทำอย่างไรก็นอนไม่หลับ แม้แต่คุณภาพการนอนของเธอก็ลดลง ดูเหมือนว่าเธอควรคิดถึงเรื่องการดูแลสุขภาพแล้วจริงๆ

           เปิดผ้าห่มลงมาจากเตียง หลังจากล้างหน้าล้างตาแล้วก็ลงมาชั้นล่างเตรียมกินอาหารเช้า

           ซูซานเตรียมอาหารเช้าไว้เรียบร้อยแล้ว มองดูฉู่เจียเสวียนแล้วยกโจ๊กชามหนึ่งมาให้เธอ

           เอื้อมหยิบหนังสือพิมพ์ของวันนี้บนโต๊ะ ฉู่เจียเสวียนกวาดตาอ่าน จู่ๆ สายตาของเธอก็ถูกพาดหัวข่าวหนึ่งดึงดูดความสนใจ รู้สึกปวดใจโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า ประธานเผยแอบพาสาวสวยเข้าวิลล่าส่วนตัวกลางดึก           

           เผยหนานเจวี๋ยกลับมาแล้ว?

           เขาไม่ได้แจ้งให้เธอทราบทันทีเหมือนที่เขาทำก่อนหน้านี้ ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เขากลับมาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง

           มือที่ถือหนังสือพิมพ์กำแน่นไม่หยุด เธอข่มความเจ็บปวดอยู่ในใจ มองดูรูปถ่ายที่ถูกแอบถ่ายบนหนังสือพิมพ์ ผู้หญิงอยู่ในอ้อมแขนของเขาเหมือนนกตัวน้อย อีกทั้งใบหน้าที่เย็นชาของเขาเผยแววตาเอ็นดู

           เป็นเวลานานมากแล้วที่เธอไม่เห็นเผยหนานเจวี๋ยแสดงอาการต่อผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ บางทีผู้หญิงคนนี้อาจสำคัญกับเขามากล่ะมั้ง

           ฉู่เจียเสวียนข่มความเจ็บปวดไว้ในใจ ทนอ่านเนื้อหาจนจบ เผยหนานเจวี๋ยรู้จักกับผู้หญิงลึกลับคนนี้ตอนที่เข้าไปดูงานที่อเมริกา หรืออาจพูดได้ว่าการที่เผยหนานเจวี๋ยไม่กลับประเทศนั้น ก็เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ พวกเขาสองคนท่องเที่ยวทั่วอเมริกา จะต้องเป็นความสัมพันธ์ฉันท์คู่รักอย่างไม่ต้องสงสัย

           ยื่นมือโยนหนังสือพิมพ์ไปข้างๆ ไม่อ่านต่ออีก กล้าตีพิมพ์ข่าวของเผยหนานเจวี๋ยแบบนี้ จะต้องได้รับความยินยอมจากเขาก่อนแล้ว ไม่เช่นนั้นในเมือง A ใครจะกล้าเปิดโปงข่าวของเขาอย่างไม่รักตัวกลัวตายกันล่ะ

           ดูท่าทางผู้หญิงคนนี้พิเศษต่อเขามากจริงๆ คิดถึงตรงนี้ หัวใจของฉู่เจียเสวียนก็รู้สึกอึดอัดอย่างมาก แม้แต่สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นดูไม่ได้เล็กน้อย

           ทั้งๆ ที่นีควรเป็นเรื่องน่ายินดี เผยหนานเจวี๋ยมีผู้หญิงอยู่ข้างกายแล้ว เช่นนั้นเขาก็จะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเธออีกแล้ว แต่ว่าทำไมหัวใจของเธอถึงได้ทรมานแบบนี้

     ตอนที่ 561 มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น

           อารมณ์ของฉู่เจียเสวียนที่ดีในตอนแรก ต้องหงุดหงิดสุดขีดเพราะเผยหนานเจวี๋ย แม้แต่อาหารเช้าที่

ซูซานทำก็ไม่รู้สึกอยากกิน

           ขณะที่ซูซานออกมา ฉู่เจียเสวียนก็ลุกขึ้นพอดีและกำลังจะหันไป เมื่อเห็นว่าเธอยังไม่ได้แตะต้องโจ๊กในชาม จึงเอ่ยรั้งเธอเอาไว้ “เจียเสวียน ลูกไม่สบายหรือเปล่า ทำไมไม่กินสักหน่อยล่ะ”

           เธอกลับหลังหันยิ้มให้กับซูซาน “เปล่าค่ะแม่ วันนี้หนูไม่อยากกิน หนูกลับไปที่บริษัทก่อนนะคะ”

           พูดจบก็ไม่ปล่อยให้ซูซานได้ตอบ หันหลังหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไป

           แต่เธอไม่คิดว่าทันทีที่ออกมาข้างนอกและกำลังเตรียมจะไปที่รถนั้น ก็เจอกับเผยหนานเจวี๋ย

           เผยหนานเจวี๋ยมาที่วิลล่าหลีหยวนตั้งแต่เช้าเพื่อมาหาเธอ

           ฉู่เจียเสวียนยังไม่ทันตั้งสติจากข่าวในหนังสือพิมพ์เมื่อเช้านี้ เขาก็มาปรากฏตัวต่อหน้าฉู่เจียเสวียน นี่ทำให้ฉู่เจียเสวียนไม่พอใจสุดขีด

           ไม่เจอกันนาน ใบหน้าของเผยหนานเจวี๋ยซูบตอบ เขาผอมลงไปมาก หางตาฉู่เจียเสวียนเห็นว่าบนแก้มของเผยหนานเจวี๋ยมีรอยบาดแผลเล็กๆ มันน่าจะมาจากขณะที่โกนหนวดเช้านี้

           ในสมองที่สับสนวุ่นวายต้องการจะปล่อยไป ปล่อยให้ฉู่เจียเสวียนดูถูกตัวเองอย่างโหดเ**้ยมในใจ ตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ เธอทำตัวเหมือนเป็นภรรยาที่คอยขัดขวางสามีอย่างไรอย่างนั้น

           ทำไมเธอต้องใส่ใจเผยหนานเจวี๋ยขนาดนั้น

           เผยหนานเจวี๋ยมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น มันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ เขาจะได้ไม่มายุ่งเกี่ยวกับเธออีก

           เพียงแต่ตอนนี้ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่

           มองดูสีหน้าที่ซีดขาวเล็กน้อยของเผยหนานเจวี๋ย แววตาของฉู่เจียเสวียนเผยประกายเยือกเย็น

           เผยหนานเจวี๋ยยิ้มให้ฉู่เจียเสวียนอย่างอบอุ่น เขาดูเหมือนยิ่งอ่อนโยนขึ้นทุกที ฉู่เจียเสวียนเห็นทุกความเปลี่ยนแปลงของเขา เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นหรือ

           “เจียเสวียน ไม่เจอกันนาน” เสียงแหบห้าวที่ทุ้มต่ำดังขึ้น ไม่เย็นชาเหมือนเมื่อก่อน

           “อืม” ฉู่เจียเสวียนตอบรับเบาๆ ไม่คิดที่จะคุยอะไรกับเขามากมาย ต้องการจะก้าวเท้าจากไปแต่กลับพบว่า เท้าของเธอเชื่อมติดกับพื้นดินอย่างไรอย่างนั้น เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย

           เผยหนานเจวี๋ยคุ้นเคยกับท่าทีของฉู่เจียเสวียนนานแล้ว และอารมณ์ของเผยหนานเจวี๋ยที่มีต่อฉู่เจียเสวียนก็ดีขึ้นเรื่อยๆ

           ไม่ว่าคุณจะอยู่สูงแค่ไหนก็ยังมีความหยิ่งยโสและดื้นรั้น แต่เมื่อคุณรักใครสักคน ไม่ว่าคนนั้นจะไร้เหตุผลสักแค่ไหนหรืออารมณ์ร้ายสักแค่ไหน มันก็ถูกละเลยจนหายไปอย่างหมดสิ้น

           “ผมคิดถึงคุณ” เผยหนานเจวี๋ยมองฉู่เจียเสวียนพร้อมเอ่ยอย่างจริงใจ เขาคิดถึงเธอจริงๆ

           ได้ยินคำพูดของเผยหนานเจวี๋ยแล้ว หัวใจของฉู่เจียเสวียนรู้สึกโมโหอย่างประหลาด เมื่อคืนตอนตีหนึ่งขณะที่ลงจากเครื่อง เขากอดผู้หญิงคนหนึ่งไว้ในอ้อมกอด ตอนนี้พอเช้าแล้วก็บอกว่าคิดถึงเธองั้นเหรอ

           “เผยหนานเจวี๋ย มีอะไรก็รีบพูด ไม่มีอะไรฉันขอตัวก่อน” ไม่ใส่ใจกับน้ำเสียงที่มืดมนของเผยหนานเจวี๋ย เธอพูดด้วยความโมโห

           “ผม แค่กๆ…” เผยหนานเจวี๋ยเพิ่งจะเอ่ยปาก ก็เริ่มไอไม่หยุด

           “คุณไม่เป็นไรนะ?” ได้ยินเสียงไอเบาๆ ของเผยหนานเจวี๋ย ฉู่เจียเสวียนรู้สึกตื่นตระหนกในใจ เธอเดินเข้าไปใกล้เขาสองก้าว และทันใดนั้นราวกับเพิ่งรู้สึกตัว เธอจึงถอยหลังไปอีกสองก้าว

           “คุณเป็นห่วงผม?” น้ำเสียงของเผยหนานเจวี๋ยเปลี่ยนไป เอ่ยถามเสียงเบา ก้นบึ้งของหัวใจมีความสุขเนื่องด้วยความเป็นห่วงอย่างกะทันหันนี้

           “เอ่อ ครั้งนี้คุณกลับมาซูบลงไปเยอะ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” ฉู่เจียเสวียนถามด้วยความสงสัย

           เผยหนานเจวี๋ยราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน ทั้งๆ ที่เมื่อครู่เธอยังมีท่าทีเย็นชา ตอนนี้เธอกลับยอมรับว่าเธอเป็นห่วงเขา? ความสุขกะทันหันแบบนี้ทำให้หัวใจของเขาราวกับได้ดื่มน้ำผึ้ง

           “ไปตรวจที่โรงพยาบาลไหม” ฉู่เจียเสวียนถามก่อน

           “ผมไม่เป็นไรแล้ว เอาล่ะ ได้เจอคุณแล้ว ผมกลับก่อนล่ะ” เผยหนานเจวี๋ยมาที่นี่ตั้งแต่เช้า ก็เพื่อมาเจอผู้หญิงที่ไม่ได้เจอมาเดือนกว่าคนนี้ เขาคิดถึงเธอจนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

           หนึ่งเดือนมานี้ เขาพยายามไม่ติดต่อกับเธอ เมื่อกลับมาถึงเมือง A เขาก็ทนไม่ไหวอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงมารอเธอที่นี่ตั้งแต่เช้า