กับดักรักในรอยแค้น - ตอนที่ 634 ไม่รู้จักเธอเลย / ตอนที่ 635 คุณไปขัดขาใครกันแน่

ตอนที่ 634 ไม่รู้จักเธอเลย  

เมื่อเห็นสีหน้าไม่อยากจะเชื่อของฉู่เจียเสวียน เผยหนานเจวี๋ยก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉู่เจียเสวียนฟัง “ผมไม่รู้ว่าใครส่งหลี่เซียนเซียนให้มาเข้าใกล้ผม และใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุที่อเมริกา ผมเพิ่งจะเคยเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก”

ฉู่เจียเสวียนมองเผยหนานเจวี๋ยอย่างคาดไม่ถึง คำพูดของเขาแสดงให้เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในต่างประเทศเกิดขึ้นโดยเจตนา

ใครกันแน่ที่เป็นคนควบคุมทุกอย่างอยู่เบื้องหลัง

“สืบเจอหรือเปล่า” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากด้วยความเป็นห่วง

เผยหนานเจวี๋ยส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยปากด้วยความผิดหวังอยู่บ้าง “ตอนนี้ไม่มีเบาะแสอะไรเลย”

ถ้าเขารู้ว่าเป็นใครที่คิดจะเล่นงานเขาอยู่เบื้องหลัง เขาจะต้องไม่ปล่อยคนนั้นไปแน่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนจูงจมูกให้เดิน

หลังจากฉู่เจียเสวียนครุ่นคิดสักพักเธอก็พูดต่อ “หลี่เซียนเซียนคนนั้นเข้าใกล้คุณเพื่ออะไร”

“ตอนที่อยู่อเมริกา เธอช่วยผมไว้ ผมก็เลยพาเธอกลับมาที่เมือง A เพราะอย่างไรเสียผมก็ไม่เคยรู้จักเธอ และก็ไม่เคยคิดว่าเธอเข้าใกล้ผมเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง ตอนนี้ผมยังตรวจสอบข้อมูลของเธออยู่ แต่ไม่พบปัญหาอะไร” เผยหนานเจวี๋ยอธิบายเรื่องของเขากับหลี่เซียนเซียนให้ฉู่เจียเสวียนฟังอย่างง่ายๆ

“เพราะว่าเธอเคยช่วยคุณไว้ คุณก็เลยไม่เคยสงสัยเธอ?” ฉู่เจียเสวียนเริ่มเข้าใจที่มาที่ไประดับหนึ่งแล้ว

เผยหนานเจวี๋ยส่ายหน้า “เพราะว่าเธอเป็นผู้ช่วยชีวิตของผม ผมก็เลยสงสัยเธอ”

เดิมทีฉู่เจียเสวียนคิดว่าเธอเข้าใจเรื่องทุกอย่างชัดเจนแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าจู่ๆ เผยหนานเจวี๋ยจะพูดออกมาแบบนี้ ความสงสัยในใจของเธอยิ่งก่อตัวใหญ่ขึ้น ยังไม่ทันจะเอ่ยปาก เสียงของเผยหนานเจวี๋ยก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“สถานการณ์ในตอนนั้นคอขาดบาดตายเกินไป เธอปรากฏตัวได้อย่างบังเอิญเกินไปแล้ว ผมไม่สามารถเชื่อความบังเอิญขนาดนั้นได้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังเป็นผู้หญิงที่ใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองนอกมาตลอด แต่กลับคุ้นเคยกับเมือง A มาก ผมก็เลยสงสัยในตัวตนของเธอ”

“หรือว่าเธอจะเป็นคนที่คุณรู้จัก?” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากขึ้น ผู้หญิงที่รู้จักเขามีมากมายขนาดนั้น เมื่อคิดถึงทักษะความเจ้าชู้ของเผยหนานเจวี๋ยแล้ว เธอก็ไม่สามารถจินตนาการได้จริงๆ ว่าหลี่เซียนเซียนจะเป็นหนึ่งในนั้นหรือเปล่า

“เท่าที่ผมจำได้ ผมไม่เคยรู้จักเธอ” หลี่เซียนเซียนโดดเด่นขนาดนั้น ไม่มีทางที่เขาจะจำเธอไม่ได้

“สรุปว่าเธอมีจุดประสงค์ที่ไม่ดีสินะ” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากอย่างมั่นใจ

“แล้วที่ผ่านมาเธอพักที่ไหน”

“คฤหาสน์ซีเจียว ในเมื่อรู้ว่าเธอมีบางอย่างที่ผิดปกติแล้ว แน่นอนว่าการเก็บเธอไว้ข้างๆ กายจะได้หาเบาะแสได้ง่ายขึ้น” เผยหนานเจวี๋ยไม่ลืมที่จะอธิบายในตอนหลัง ราวกับกลัวว่าฉู่เจียเสวียนจะเข้าใจเขาผิดอีก

แม้เผยหนานเจวี๋ยจะเก็บหลี่เซียนเซียนไว้ข้างกายเพื่อสืบหาความจริง แต่เพียงแค่คิดว่าทุกๆ วันนั้นหลี่เซียนเซียนตื่นขึ้นมาในคฤหาสน์ซีเจียว เธอก็ตื่นตระหนกในใจ

“เธอนอนในห้องของฉันก่อนหน้านั้นเหรอ” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

ทันใดนั้นเผยหนานเจวี๋ยรู้สึกได้ถึงรังสีอันตราย ดวงตาที่เยือกเย็นของฉู่เจียเสวียนกำลังเพ่งมาที่เขาทันที และสัญญาณอันตรายนั้นก็กำลังคืบใกล้เข้ามาหาเขา

“เปล่า เธอนอนที่ห้องรับแขก” มันเป็นการดีกว่าที่จะไม่บอกความจริงกับเธอในเวลานี้ว่าเขาได้มอบคฤหาสน์ทั้งหลังให้กับหลี่เซียนเซียนแล้ว มีแต่ผีสางเทวดาเท่านั้นที่จะรู้ว่าเธอนอนห้องไหน

ฉู่เจียเสวียนมีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ คำพูดของผู้ชายนั้นเชื่อถือไม่ได้ทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้นหลี่เซียนเซียนก็สวยออกขนาดนั้น ไม่ว่าเธอคิดอย่างไรก็รู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเผยหนานเจวี๋ยไม่ธรรมดา

“คุณเคยหวั่นไหวกับเธอหรือเปล่า” เสียงของฉู่เจียเสวียนดังขึ้น เจือปนความข่มขู่เล็กน้อย

“ไม่เคย” เผยหนานเจวี๋ยส่ายหน้า จากนั้นก็รีบพูดขึ้นทันที เขาจะหวั่นไหวต่อผู้หญิงคนนั้นได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจของเขาสามารถรองรับผู้หญิงได้เพียงคนเดียว ซึ่งนั่นก็คือฉู่เจียเสวียน

ตอนที่ 635 คุณไปขัดขาใครกันแน่ 

ในสายตาของเขาผู้หญิงคนอื่นไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้น

“หึ ตอนนี้ฉันจะเชื่อคุณ!” ฉู่เจียเสวียนไม่เคยเห็นหน้าหลี่เซียนเซียนอย่างชัดๆ สักครั้ง รูปถ่ายในหนังสือพิมพ์ก็ไม่ชัด เธอเห็นเพียงโครงหน้าคร่าวๆ เท่านั้น

“แล้วหลังจากนี้คุณจะเอายังไงต่อ” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากถามเผยหนานเจวี๋ย ในเมื่อมีศัตรูอยู่ในที่มืด ส่วนเขาอยู่ที่แจ้ง ใครจะไปรู้ว่าคนนั้นจะลงมือเมื่อไร เธอเป็นห่วงความปลอดภัยของเผยหนานเจวี๋ยจริงๆ

“ว่ากันไปทีละขั้น สุดท้ายแล้วหมาจิ้งจอกก็จะต้องโผล่หางออกมา” เรื่องพวกนี้เผยหนานเจวี๋ยเห็นจนชินตามาตั้งนานแล้ว กลเกมในธุรกิจและการต่อสู้ในสนามรบนั้นไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย ล้วนแล้วมีแต่อันตรายทั้งสิ้น

“คุณไปขัดขาใครกันแน่” ฉู่เจียเสวียนกล่าว

“คนที่ผมขัดขาก็มีมาก แต่เชื่อเถอะว่าพวกเขาคงไม่มีความสามารถขนาดนั้น” เผยหนานเจวี๋ยคิดไปคิดมา อย่างไรก็ไม่คิดว่าคู่แค้นพวกนั้นจะมีความสามารถเล่นงานเขาแบบนี้ได้

“ถ้าอย่างนั้นคุณจ้างบอดี้การ์ดหน่อยดีไหม” ฉู่เจียเสวียนครุ่นคิด คิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัยของเขา เธอคิดว่าเผยหนานเจวี๋ยไม่ควรไปไหนมาไหนคนเดียวอีก

“วางใจเถอะ ผมจะหาวิธีเอง ตอนนี้ผมยังไม่รู้แผนของเขาแน่ชัด ผมจะหาโอกาสเอง ศัตรูยังไม่ได้โจมตี ผมเลยยังไม่ต้องกังวล ถ้าหากเขาร้ายกาจขนาดนั้นจริง ต่อให้ผมมีบอดี้การ์ดข้างกายก็ไม่มีประโยชน์” เผยหนานเจวี๋ยมองฉู่เจียเสวียน วิเคราะห์ถึงสิ่งต่างๆ ให้เธอฟังอย่างระมัดระวัง

“กันไว้ดีกว่าแก้นะ” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากอย่างไม่พอใจ พร้อมขมวดคิ้ว

เขาก็บอกเองว่าตอนที่อยู่เมืองนอกเขาก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด หรือเขาก็ไม่กลัวเลยอย่างนั้นเหรอ?

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้มีตาข่ายกำลังมุ่งไปหาเขา ทว่าเขายังนั่งนิ่งอยู่อีก

“อีกอย่าง ถ้าหากครั้งหน้าคุณไม่ได้โชคดีขนาดนั้นจะทำยังไง ชีวิตไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ!” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากออกมาอย่างจริงจัง เธอจะไม่ปล่อยให้เขาพูดติดตลกเกี่ยวกับชีวิตของเขาเด็ดขาด

“วางใจเถอะ ตอนนี้คนคนนั้นยังไม่ได้อยากเอาชีวิตของผม ไม่อย่างนั้นตอนที่อยู่อเมริกา เขาก็คงฆ่าผมไปนานแล้ว แต่ว่าพอหลังจากเขาเอามีดแทงที่หน้าอกผม ก็ไม่ได้ลงมืออีก อีกทั้งยังให้หลี่เซียนเซียนช่วยชีวิตผมไว้ นี่ไม่ใช่คำอธิบายที่เพียงพอว่าเขาไม่ต้องการชีวิตของผมในตอนนี้หรอกหรือ ในเมื่อเขากำลังเล่นเกมแมวจับหนูกับผม ถ้าอย่างนั้นผมควรจะเล่นด้วยถึงจะถูก”

หากตอนนั้นมีดที่อยู่ในอกของเขาถูกแทงลึกลงไปอีกหน่อย เขาก็คงจะตายอย่างแน่นอน

“หมอบอกว่าแผลของคุณสาหัสมาก อีกนิดเดียวก็จะเป็นอันตรายถึงชีวิตแล้ว บางทีคนคนนั้นอยากเอาชีวิตคุณตั้งแต่แรก แต่ว่าแทงพลาดก็เท่านั้น เป็นไปได้ไหมว่าหลี่เซียนเซียนจะบังเอิญช่วยชีวิตคุณจริงๆ?” ฉู่เจียเสวียนครุ่นคิด อย่างไรเสียเธอคิดว่าอย่างหลังนั้นมีแนวโน้มเป็นไปได้มากกว่า

“เป็นไปไม่ได้แน่ ที่เมือง A หลี่เซียนเซียนเคยติดต่อกับผู้ชายลึกลับคนนั้น แต่ว่าเธอไม่เคยกลับมาที่เมืองจีนเลย แล้วทำไมถึงแอบเจอคนอย่างลับๆ ได้? ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าตัวตนของเธอนั้นน่าสงสัยเป็นอย่างมาก บางทีเธออาจจะไม่ได้คลุกคลีอยู่ในกลุ่มชาวอเมริกัน แต่มันก็ไม่ได้ล้างความน่าสงสัยในตัวเธอ”

ถ้าหากเดาว่ามีคนสองกลุ่มคิดจะต่อต้านเขา แบบนั้นเขาก็ลำบากแล้ว เพราะว่าในตอนนี้เขายังสืบไม่เจออะไรเลย

ได้แต่หวังว่าหลี่เซียนเซียนจะเป็นพวกเดียวกับคนอเมริกา ถ้าเป็นแบบนี้จริงก็ยุ่งยากน้อยลงแล้วสินะ?

“เอาเถอะ” เมื่อคิดว่าตอนนี้เผยหนานเจวี๋ยกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายแบบนี้ ฉู่เจียเสวียนก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ แล้วต่อไปจะต้องทำอย่างไร หรือว่าจากนี้ไปจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในความหวาดกลัวทุกวัน?

“เจียเสวียน อยู่กับผมมันอันตราย คุณกลัวหรือเปล่า” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากขึ้น มองดูฉู่เจียเสวียนด้วยสีหน้าจริงจัง