(Yaoi) เดิมพันอันตรายคุณชายจอมเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 228 กวาดล้างแก๊งมังกรคราม / ตอนที่ 229 โดนวางแผนอีกแล้ว

ตอนที่ 228 กวาดล้างแก๊งมังกรคราม

 

 

           ไมเคิลขมวดคิ้วมองเขา “ครั้งนี้นายทำแบบนี้เพื่อใครอีก” เขาถอนหายใจ “ให้ฉันเดา เจียงมู่เฉินใช่ไหม ครั้งนี้นายก็ทำเพื่อเจียงมู่เฉินอีกสินะ”

 

 

           ซือเหยี่ยนกดหน้าลงไม่พูดจา

 

 

           “ฉันจะบอกนายให้นะ เมื่อก่อนที่นายแอบแฝงตัวเป็นสายลับเข้าไปในแก๊งมังกรครามก็ดีทีเดียว เพราะความสัมพันธ์ระหว่างนายกับซูเตอร์ ทำให้ใช้เวลาไม่นานก็ดึงเอาของจากข้างในแม้แต่รากออกมาได้ แต่นายอยู่ช่วงวิกฤตร้ายแรง เพราะเจียงมู่เฉินบอกจะไปก็ไป…นายไปแล้วก็ไปลับ ตอนนี้ก็เพราะเรื่องนี้ นายยังคิดอยากกวาดล้างแก๊งมังกรครามอีก นายเคยคิดบ้างหรือเปล่า ว่าครั้งนี้ยากมากแค่ไหน”

 

 

           ซือเหยี่ยนกุมขมับ “ไม่ว่าจะยากแค่ไหน ฉันก็จะต้องทำ”

 

 

           “แบบนี้มันคุ้มค่าเหรอ”

 

 

           ซือเหยี่ยนตอบกลับอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด “คุ้มค่า”

 

 

           หลังจากเรื่องคืนนี้ผ่านไป ทางซูเตอร์จะต้องเล่นงานเจียงมู่เฉินอย่างแน่นอน ตอนนี้เขารีบต้องตัดเนื้อร้ายทั้งหมดของแก๊งมังกรครามออกมาจนไม่มีเหลือให้ทัน ก่อนที่ซูเตอร์จะลงมือ

 

 

           แบบนี้ก็จะแก้ไขปัญหาเรื่องซูเตอร์ได้สักที

 

 

           “งั้นตอนนี้นายคิดจะทำยังไง”

 

 

           “ฉันอาจจำเป็นต้องไปอเมริกา รีบแก้ปัญหาเรื่องแก๊งมังกรครามให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”

 

 

           “ได้ ถ้านายเข้ามา จำเป็นต้องการอะไรก็รีบบอกฉันทันที”

 

 

           “โอเค งั้นฉันวางสายก่อนนะ”

 

 

           หลังจากตัดสายโทรวิดีโอไป ซือเหยี่ยนก็ปิดคอมพิวเตอร์ แล้วเดินกลับมายังห้องนอน ในห้องเจียงมู่เฉินหลับใหลไม่รู้เลยแม้แต่น้อยว่าซือเหยี่ยนเพิ่งจะตัดสินใจทำอะไรลงไป

 

 

           เขามองใบหน้าของเจียงมู่เฉิน พลางถอนหายใจ เรื่องที่ตัวเองต้องไปอเมริกา เขายังไม่รู้เลยว่าจะบอกเจียงมู่เฉินอย่างไร

 

 

           เขาครุ่นคิดไปจนสุดท้ายไม่พูดอะไรสักคำ สวมกอดอีกคนไว้ฝังอก แล้วนอนหลับลงไป

 

 

           ……

 

 

           เช้าวันต่อมา เจียงมู่เฉินรู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกคนจับฉีกออกแล้วประกอบกลับเข้าไปใหม่อย่างไรอย่างนั้น เจ็บไปทั้งร่างกายจนไม่ไหว

 

 

           เขาขบกรามแล้วขบกรามอีก ถ้าไม่ใช่เพราะซือเหยี่ยนแอบหนีไปเจอหน้าซูเตอร์ จะถูกคนเขาวางยาได้เหรอ

 

 

           ‘ผลของการโดนวางยาสุดท้ายหวยมาออกที่เขาไม่ใช่หรือไง’

 

 

           เจียงมู่เฉินโกรธจนอยากจะกอดซือเหยี่ยนไว้แล้วกัดเข้าไปสักคำ ‘แม่งเอ๊ย’ เจ้าคนระยำถ้าต่อไปยังกล้าทำแบบนี้อีก เขาต้องยกโทษให้อีกฝ่ายไม่ได้แน่

 

 

           เจียงมู่เฉินพยายามดิ้นรนลงจากเตียงมา กว่าจะเดินออกจากห้องนอนมาได้ไม่ใช่ง่ายๆ รู้สึกว่าแรงที่มีทั้งร่างใช้ไปหมดแล้ว ยังดีที่เมื่อวานซือเหยี่ยนยังรู้จักช่วยอาบน้ำให้เขา ไม่อย่างนั้นตอนนี้เขาก็คงจะไม่มีแรงจะตะเกียกตะกายเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำได้

 

 

           เจียงมู่เฉินค่อยๆ เคลื่อนย้ายตัวเองมาถึงห้องนั่งเล่น ในห้องไม่มีใครสักคน สำหรับพฤติกรรมกินเสร็จแล้วหนีของซือเหยี่ยนแล้วนั้น เขาโมโหจนเจ็บท้องไปหมดแล้วจริงๆ

 

 

           ในใจคุณชายเจียงขุ่นเคือง โทรหาซือเหยี่ยน ให้เขากลับมาปรนนิบัติตัวเอง

 

 

           เพิ่งจะกดโทรออกไป มือถือของซือเหยี่ยนก็ดังขึ้นมาจากในห้องครัว เจียงมู่เฉินเลิกคิ้วกดตัดสายไป “เกิดอะไรขึ้น ลืมเอามือถือไปเหรอ”

 

 

           เจียงมู่เฉินเห็นมือถืออยู่ตั้งไกล ไม่อยากจะดิ้นรนไปหยิบเลยสักนิด ด้วยเหตุนี้จึงนั่งขี้เกียจอยู่ตรงนั้น

 

 

           ผ่านไปประมาณห้านาที ประตูคอนโดมิเนียมก็ถูกเปิดจากข้างนอกเข้ามา

 

 

           ซือเหยี่ยนหิ้วถุงของกินเดินเข้ามา เจียงมู่เฉินเลิกคิ้วมองเขา “นี่นายกลับเข้ามาเอามือถือเหรอ”

 

 

           “ก็เห็นกันอยู่ ผมซื้ออาหารเช้ากลับมาให้คุณ”

 

 

           “เช้าขนาดนี้นายไม่ไปบริษัท ไม่คิดเลยว่าจะไปซื้ออาหารเช้ามาให้ฉัน” เจียงมู่เฉินค่อนข้างประหลาดใจ

 

 

           “ถ้าผมไปบริษัท คุณจะไม่โกรธจนอยากจะฆ่าผมตายเหรอ”

 

 

           เจียงมู่เฉินขบกรามอย่างจริงจัง “ตอนนี้ฉันก็ยังอยากจะฆ่านายอยู่นะ”

 

 

           ซือเหยี่ยนเข้าไปงับเขาเบาๆ “วางใจเถอะ คุณทำไม่ลงหรอก”

 

 

           เจียงมู่เฉินถอนหายใจอย่างหมดหนทาง ซือเหยี่ยนบีบจุดสามนิ้ว[1]ของเขาไว้ ต่อหน้าซือเหยี่ยนพื้นที่ให้เหลือโต้ตอบไม่มีเลย ทำได้เพียงยอมปล่อยให้เขาทำแบบนี้

 

 

           เจียงมู่เฉินกวาดสายตามองเขาแวบหนึ่ง “เรื่องเมื่อคืนฉันไม่หวังว่าจะเห็นอีกเป็นครั้งที่สองนะ”

 

 

           

 

 

[1] สามนิ้ว มาจากสำนวนจีนว่า ตีงูต้องตีให้แม่นในตำแหน่งที่หลังหัว 3 นิ้วจีน ซึ่งเป็นช่วงกระดูกสันหลังของงูที่ตีให้หักง่ายที่สุด เมื่อตีให้หักแล้ว อวัยวะส่วนต่อมาก็จะเสียหายไปด้วย งูถึงจะสยบทันที คนตีงูก็ย่อมพ้นอันตรายอย่างสำเร็จ

 

 

 

 

ตอนที่ 229 โดนวางแผนอีกแล้ว

 

 

           ซือเหยี่ยนหยุดการกระทำในมือลง มองมายังเจียงมู่เฉิน “เมื่อคืนคุณไปที่นั่นได้ยังไง”

 

 

           เจียงมู่เฉินโมโหจนขบกรามแน่น “อะไรกัน นายยังคิดว่าฉันไปรบกวนเรื่องดีๆ ของนายใช่ไหม”

 

 

           ซือเหยี่ยนสีหน้าเคร่งเครียดมองเขา ท่าทางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ราวกับกำลังคิดว่าเจียงมู่เฉินได้รบกวนเรื่องดีๆ เรื่องนี้ของเขาหรือเปล่า

 

 

           เจียงมู่เฉินโกรธจนกระทืบเท้าใส่ ร้าวไปถึงด้านหลังพอดี เจ็บจนเกือบหยุดหายใจ เจียงมู่เฉินทั้งเจ็บทั้งโมโห เอ่ยปากด่าชุดใหญ่ทันที “นายแม่งยังกล้าคิดจริงๆ เหรอ แม่งเอ๊ย ถ้าเมื่อคืนฉันไม่ปรากฏตัว นายก็จะได้ไปมีชู้ไปลองกับคนอื่นเลยใช่ไหม”

 

 

           “ฉันจะบอกนายให้นะ ขอเพียงแต่ฉันยังเป็นแฟนของนายอยู่วันยังค่ำ ถ้านายแม่งกล้าจับปลาสองมือ ฉันจะลงทัณฑ์นายแน่”

 

 

           ซือเหยี่ยนยืนข้างๆ มองเจียงมู่เฉินระเบิดลงอย่างบันเทิงเริงใจ นานเกินไปแล้วที่ไม่ได้เห็นเขาเป็นแบบนี้ คิดถึงอยู่บ้างจริงๆ

 

 

           เจียงมู่เฉินเห็นเขาทำหน้าตาระรื่น ก็โกรธจนเจ็บท้อง หันหลังใส่ไม่อยากจะสนใจเขา ไม่อย่างนั้นไม่ช้าก็เร็วสักวันต้องอกแตกตายเพราะเขาแน่

 

 

           พอคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ เจียงมู่เฉินก็รู้สึกเดือดดาลจนหัวร้อนไปหมด ถ้าเขาไม่โทรหาซือเหยี่ยน ถ้าซูเตอร์ไม่ยั่วยุเขา ถ้าเขาไม่รู้สึกถึงความไม่ผิดปกติแล้วรีบตามเข้าไป

 

 

           ‘ซือเหยี่ยนก็คงจะมีอะไรกันกับซูเตอร์จริงๆ ใช่ไหม’

 

 

           คิดถึงตรงนี้ เจียงมู่เฉินก็อยากจะกระทืบใส่ซือเหยี่ยนอีกสักทีสองที เรื่องที่แอบไปเจอซูเตอร์หลับลังเขา เขายังไม่ได้คิดบัญชีกับซือเหยี่ยนเลยนะ

 

 

           ซือเหยี่ยนเห็นว่าทำให้เขาโกรธจริงๆ แล้ว ก็รีบเข้าไปง้อ “ผมไม่ได้คิดอยากจะลองกับใคร…เมื่อวานเป็นเหตุสุดวิสัย ครั้งหน้าผมจะระวังแน่ จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก”

 

 

           เจียงมู่เฉินเงียบไม่พูดจาอยู่พักใหญ่ ทันใดนั้นก็หันกลับไปมองซือเหยี่ยน “ตกลงนายคิดจะทำอะไรกันแน่ หรือจะว่านายกำลังทำแผนอะไรบางอย่างที่ฉันไม่รู้”

 

 

           ซือเหยี่ยนโดนเขามองจู่โจมกะทันหันด้วยท่าทีจริงจังขนาดนี้ หัวใจเหมือนโดนบีบคั้น เพียงชั่วขณะเขากำมือ ยิ้มหัวเราะเบาๆ “เปล่า ผมไม่ได้จะทำอะไรสักอย่าง”

 

 

           เจียงมู่เฉินไม่เชื่อ “ถ้านายไม่ได้จะทำอะไรสักอย่าง แล้วทำไมเมื่อวานนายถึงไปหาซูเตอร์ นายก็อยู่เต็มอกว่าเขาคิดไม่ซื่อกับนาย ทำไมนายยังอยากนัดเขาอีก” เขากุมขมับแล้ว “ขนาดจะบอกฉันสักคำยังไม่มีเลย…

 

 

ซือเหยี่ยน ถ้าจะบอกว่านายไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้าจริงๆ ฉันก็ไม่เชื่อจริงๆ เหมือนกัน”

 

 

           เรื่องเมื่อคืน ตอนนั้นแค่รู้สึกโมโหสุดๆ จนไม่ได้คิดอะไรมากมาย ตอนนี้พอใจเย็นลงแล้ว ถึงได้รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง

 

 

           ซือเหยี่ยนถอนหายใจเบาๆ “หาแฟนได้ฉลาดขนาดนี้ ตกลงแล้วดีหรือไม่ดีกันแน่”

 

 

           เขารู้ว่าปิดเจียงมู่เฉินไม่ได้ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัวเร็วขนาดนี้

 

 

           “ทุกอย่างเมื่อวานนี้เป็นแผนที่นายวางไว้ล่วงหน้าอย่างดีแล้วใช่ไหม จงใจไม่บอกฉัน จะได้ให้ฉันโทรหานาย แล้วยังไม่เอามือถือไปด้วย เพื่อให้ซูเตอร์เห็น นายรู้ว่าขอเพียงแต่ซูเตอร์เห็นก็จะต้องมายั่วยุฉันแน่ๆ…แล้วตามนิสัยของฉัน ไม่มีทางจะมานั่งดูเฉยๆ อยู่แล้ว” เจียงมู่เฉินกดหน้าลง “นายทำทุกอย่างที่เตรียมการไว้เสร็จก็รอให้พวกเราค่อยๆ มาติดเบ็ดถูกต้องไหม”

 

 

           ซือเหยี่ยนไม่คาดคิดว่าในเวลาอันสั้นเจียงมู่เฉินจะมองทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่งขนาดนี้

 

 

           “นายรู้ว่าฉันจะตามมาได้ ไหนจะเรื่องโรงแรมนายก็เตรียมการไว้ล่วงหน้าด้วยใช่ไหม ฉันถึงได้ทำได้อย่างราบรื่นขนาดนั้น”

 

 

           ซือเหยี่ยนกุมขมับ “จุดนี้ไม่ได้อยู่ในแผนของผม ผมอยากจะยั่วโมโหซูเตอร์จริงๆ จะได้ให้เขาเผยพิรุธออกมา แต่ผมนึกไม่ถึงว่าคุณจะตามมาได้”

 

 

           เจียงมู่เฉินหรี่ตาลง “นายแน่ใจนะว่านายไม่ได้คิดเอาไว้”

 

 

           “เฉินเฉิน เรื่องนี้ผมไม่ได้คิดจะให้คุณเข้ามาเอี่ยวด้วย แผนยั่วโมโหซูเตอร์เป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่ผมจะเสียสละครั้งใหญ่ที่สุดเพื่อคุณได้ ส่วนเรื่องที่คุณตามมาช่วยผมทัน มันเกินกว่าแผนที่ผมวางเอาไว้แล้ว”