ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง - ตอนที่ 494 คุณทำแบบนี้เพราะมีจุดประสงค์นี่

เฉียวเหลียงไม่เห็นด้วยที่ถังซีจะไปที่นั่น แต่ตอนนี้เขายังเปิดเผยความจริงว่าเขาเป็นแฟนเธอไม่ได้ เขาจึงกล่าวแค่ว่า “เฮ่อหว่านอีดูเหมือนจะเมาแล้ว ไม่สะดวกที่เราจะย้ายไปคลับอื่น” 

“ให้ใครสักคนไปส่งเฮ่อหว่านอีกลับบ้านก่อน ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องไปชาร์มมิงไนต์ ฉันรอวันนี้มานานแล้ว” หนิงเหยี่ยนกล่าวพลางหยิบเสื้อโค้ตและลุกขึ้น “หรือจะให้ฉันไปคนเดียวก็ได้” 

ทันใดนั้นถังซีก็คิดบางอย่างเกิดขึ้นมาได้ เธอผลุดลุกขึ้นทันที ถามหนิงเหยี่ยนเสียงดังว่า “ตอนนี้หวังปั๋วอยู่ที่คลับชาร์มมิงไนต์ใช่ไหมคะ” 

หนิงเหยี่ยนมองเธออย่างชื่นชม “เด็กฉลาด!” 

ถังซีหลิ่วตา กล่าวว่า “เยี่ยม ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเถอะค่ะ ผู้ชายคนนั้นกล้ามากที่มาจัดฉากใส่ร้ายเรา! เราปล่อยมันไปไม่ได้หรอก! ต้องสั่งสอนให้มันรู้สำนึก” 

ถังซีรู้สึกราวกับว่ามีสัตว์ร้ายคำรามอยู่ในหัวใจ 

เมื่อเห็นถังซีร้อนใจอย่างนั้นเฉียวเหลียงก็พูดไม่ออก ตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้อย่างเดียวคือไปเป็นเพื่อนเธอ แม้จะเสี่ยงต่อการที่เซียวเจี่ยนจะล่วงรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอก็ตาม 

“ทานเค้กกันก่อน” ใครคนหนึ่งกล่าวขึ้น ถังซีมองไปยังที่มาของเสียง พบว่าเป็นเซียวส่า ซึ่งกำลังจ้องมองเค้กวันเกิดอันน่าอร่อยบนโต๊ะ หางตาเธอหรี่ลง “เอาไปด้วยได้ไหมคะ เราไปทานเค้กกันที่โน่นก็ได้! เราต้องรีบ! จะทำยังไงถ้าหวังปั๋วหนีไป” 

หนิงเหยี่ยนมองหน้าถังซีซึ่งดูเหมือนจะกระตือรือร้นมากกว่าเขาแล้วเลิกคิ้ว “ทำไมเธอดูร้อนรนมากกว่าฉันเสียอีก” จากนั้นโดยไม่ให้โอกาสถังซีตอบ เขากล่าวต่อไปว่า “เธอมีวันเกิดได้ปีละครั้งเท่านั้น มาทานเค้กกันก่อน วันเกิดเธอจะหมดไปหลังจากเที่ยงคืนนะ” 

ถังซีไม่ได้ให้ความสำคัญกับวันเกิดของตนเองมากนัก แต่วันนี้เป็นวันเกิดเซียวโหรว… 

เซียวส่าปักเทียนลงบนเค้ก และเซียวเจี่ยนช่วยจุดเทียน คนอื่นๆ มารวมตัวกันร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ถังซี จากนั้นถังซีก็หลับตาลงอธิษฐานขอพร 

ฉันขอให้เซียวโหรวตัวจริงไปสู่สุคติ และได้เติบโตขึ้นท่ามกลางความรักในภพหน้า 

ถังซีลืมตาขึ้นเป่าเทียน คนอื่นๆ ร้องขึ้นพร้อมกันเสียงดัง “สุขสันต์วันเกิด” จากนั้นก็ช่วยกันหยิบเทียนออก และเริ่มตัดเค้ก เค้กก้อนนี้ใหญ่มาก มีคนอยู่ที่นี่ประมาณสิบกว่าคน เมื่อทุกคนกลับไปแล้วเค้กจึงยังเหลือ และห้องก็รกเลอะเทอะไปหมด 

ถังซีไปขึ้นรถเฉียวเหลียง เมื่อเห็นเช่นนั้นเซียวเจี่ยนก็รู้สึกเป็นห่วงเธอเล็กน้อย กำลังจะบอกให้เธอมาขึ้นรถเขา แต่หนิงเหยี่ยนขัดจังหวะเขา “ประธานเซียว ผมอยากเลือกนักแสดงจากเซิ่งต้าเอ็นเตอร์เทนเมนต์ของคุณสักสองคน มาแสดงหนังเรื่องใหม่ของผมจะได้ไหม” 

เซียวเจี่ยนหันมามองเขาด้วยความประหลาดใจ “ฮึ” 

“น้องสาวคุณเป็นนักแสดงนำในหนังเรื่องนี้ คุณจะช่วยสนับสนุนน้องสาวหรือเปล่าล่ะ” หนิงเหยี่ยนยิ้มเจ้าเล่ห์ 

ภาพยนตร์เรื่องนี้มีนักแสดงนำหญิงสองคน อาจขึ้นอันดับภาพยนตร์ทำเงินสูงสุดได้ยาก เว้นแต่จะมีนักแสดงที่แข็งแกร่งมาก แต่ถ้าภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยนักแสดงที่มีชื่อเสียงชั้นแนวหน้า ก็จะดึงดูดความสนใจได้ดี และสามารถติดอันดับภาพยนตร์ทำเงินสูงสุดได้ในอันดับที่ไม่เลว! 

นั่นแน่นอนอยู่แล้ว! 

“ผู้กำกับหนิง คุณอยากได้นักแสดงของเราไปแสดงหนังเรื่องนี้ฟรีเหรอ” เซียวเจี่ยนหัวเราะเบาๆ “ความคิดดีนี่” 

“ไม่ใช่ ผมจะจ่ายค่าตัวให้พวกเขา” หนิงเหยี่ยนยิ้ม “แต่คนที่จะได้ประโยชน์สูงสุดไม่ใช่ครอบครัวคุณหรอกเหรอ หนังเรื่องนี้สร้างขึ้นเพื่อน้องสาวคุณโดยเฉพาะนะ คุณคิดว่ายังไงล่ะ” 

เซียวเจี่ยนมองหน้าหนิงเหยี่ยนด้วยท่าทีไตร่ตรองอย่างลึกซึ้ง เขาต้องยอมรับว่าหนิงเหยี่ยนเกลี้ยกล่อมเขาใกล้จะสำเร็จ ถ้าเขาปฏิเสธ หนิงเหยี่ยนอาจหาว่าเขาไม่สนับสนุนน้องสาว 

“ขอผมดูบทก่อน” เซียวเจี่ยนมองหน้าหนิงเหยี่ยน “คุณรู้ไหม บริษัทเรา…” 

“ผมรู้ ผมรู้ นักแสดงทั้งชายทั้งหญิงในบริษัทคุณล้วนเป็นนักแสดงที่ได้รับความสนใจ” หนิงเหยี่ยนหัวเราะ เขารู้ว่าเขาทำสำเร็จแล้วในนาทีที่เซียวเจี่ยนขออ่านบท! 

ทันทีที่ขึ้นรถถังซีก็จ้องหน้าเฉียวเหลียงเขม็ง เมื่อเห็นแบบนี้เฉียวเหลียงก็เชยคางเธอ พร้อมกับหรี่ตาลงอย่างน่ากลัวอันตราย “กล้ามองผมแบบนี้ได้ยังไง” 

“คุณไม่รู้เหรอว่าวันนี้เป็นวันเกิดแฟนคุณ ไม่ได้เตรียมของขวัญวันเกิดให้เธอเลยเหรอ” ถังซีเชิดคางขึ้น ผลักมือเฉียวเหลียงออกไป และถามอาห้าซึ่งกำลังขับรถอยู่ว่า “อาห้า คุณจะเตรียมเซอร์ไพรส์แฟนคุณในวันเกิดของเธอไหม คุณจะเตรียมเค้กวันเกิดให้เธอไหม จะเตรียมของขวัญวันเกิดไหม” 

อาห้ายิ้ม “แน่นอนครับ!” 

ถังซีหันไปสบตาเฉียวเหลียง จ้องหน้าเขาอีก จากนั้นเธอก็กอดอก สะบัดหน้าหันไปมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างรถโดยไม่สนใจเฉียวเหลียง 

เมื่อเห็นท่าทางเธอเฉียวเหลียงก็อดหัวเราะไม่ได้ แต่ไม่ได้ขอโทษเธอ เขาเฝ้ามองถังซีอยู่เงียบๆ 

เมื่อเห็นจากเงาในกระจกว่าเฉียวเหลียงมองเธออยู่ ถังซีก็หรี่ตาลง นี่ผู้ชายคนนี้จะไม่ขอโทษเธอจริงๆ ใช่ไหม 

คนบ้า! 

เธอจะไม่พูดกับเขาเลยคืนนี้! 

คุณตาให้หยกสีขาวแก่เธอ คุณปู่ให้หมอนหยก เธอเกือบจะเปิดพิพิธภัณฑ์ได้อยู่แล้วด้วยของขวัญที่ได้รับในคืนนี้ แต่เฉียวเหลียงแฟนเธอ ไม่ให้ของขวัญเธอเลยสักชิ้นเดียว! 

เป็นการกระทำที่บังอาจมาก! 

ทั้งคู่ยังคงเงียบ แล้วจู่ๆ ถังซีก็เอนตัวพิงเบาะ หลับตาลงพักสายตา เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกต่อไปแล้ว! 

เฉียวเหลียงมองแล้วยิ้ม “คุณยังโกรธอยู่เหรอ” 

“ใช่! อย่ามาพูดกับฉัน!” ถังซีกล่าวอย่างเย็นชา 

“ซีซี” ทันใดนั้นเฉียวเหลียงก็เรียกเธอ 

ถังซีหัวเราะเบาๆ กับตัวเอง ผู้ชายคนนี้จะให้ของขวัญเธอหรือไม่ให้ 

เธอลืมตาขึ้นมองเฉียวเหลียง “ว่าไง” 

“คุณคิดว่าของขวัญอะไรดีที่สุดในโลก” ถังซีไม่รู้ว่าเฉียวเหลียงหมายถึงอะไร เธอจึงยังเงียบอยู่ 

เฉียวเหลียงหยิบกล่องใบเล็กๆ ออกมาเปิด จากนั้นเขาก็มองหน้าถังซี กล่าวเสียงทุ้มต่ำ “ให้ผมสวมให้ไหม” 

ถังซีมองดูแหวนเพชรในกล่อง หางตาเธอหรี่ลง “คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ ถ้าฉันรับก็เท่ากับว่าฉันให้ของขวัญคุณ แทนที่จะเป็นคุณให้ฉัน ใช่ไหมล่ะ ไม่ไม่มีทางหรอก!” 

เฉียวเหลียงเลิกคิ้ว ทำไมวันนี้หญิงสาวคนนี้ถึงได้ฉลาดนัก เขาหยิบแหวนออกมา “ดูคุณสิ ของขวัญที่ดีที่สุดที่ผมคิดได้คือตัวผมเอง เมื่อคุณสวมแหวนวงนี้ ผมก็จะกลายเป็นของคุณ และไม่มีใครมาพรากผมไปจากคุณได้ แต่คุณปฏิเสธของขวัญที่ดีที่สุดของผม” 

ถังซีหรี่ตา “คุณทำแบบนี้เพราะมีจุดประสงค์นี่!”