ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง - ตอนที่ 497 นี่คือโลกแห่งความจริง

หนิงเหยี่ยนรีบห้ามเธอทันที “คุณสุภาพสตรีตัวน้อย นี่ไม่ใช่สถานการณ์เหมาะสมสำหรับเธอที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย!” 

ถังซีขมวดคิ้วเถียงว่า “แต่ฉันมาที่นี่เพื่อมาดูว่าคุณจัดการกับผู้ชายคนนั้นยังไง! ถ้าฉันไม่ไปด้วยแล้วฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ”  

เฮ่อหว่านอีซึ่งยังเมาพับอยู่ นั่งหลับพิงอยู่กับเฮ่อหว่านหนิง หนิงเหยี่ยนมองดูเธอแล้วกล่าวกับถังซี “เธอควรอยู่ดูแลพี่หว่านอีของเธอ พวกเราไปไม่นาน เดี๋ยวก็กลับมา” 

ถังซีหันไปมองเฮ่อหว่านอี หางตาเธอหรี่ลง “ไม่ล่ะค่ะ หว่านหนิงดูแลเธอคนเดียวก็พอ! เร็วเข้า เราไปกันเถอะ!” 

หนิงเหยี่ยนไม่ต้องการให้ถังซีเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาอยากจัดการปัญหานี้ด้วยตนเอง เพราะถ้าเธอได้รับบาดเจ็บขึ้นมา เฉียวเหลียงต้องเชือดเขาทั้งเป็นแน่! 

หนิงเหยี่ยนหันไปมองเฉียวเหลียงเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เฉียวเหลียงทำเป็นมองไม่เห็น เซียวเจี่ยนอยู่ที่นี่ด้วย เขาไม่อาจแสดงตัวให้เซียวเจี่ยนจับได้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับถังซี 

เขาให้เซียวเจี่ยนรู้เรื่องนี้ไม่ได้! 

ถ้าเซียวเจี่ยนรู้ว่าพวกเขาคบหากัน คงไม่ยอมให้ซีซีออกจากบ้านวันพรุ่งนี้แน่ 

หนิงเหยี่ยนจึงต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากเซียวเหยาและเซียวเจี่ยนแทน “นี่ ช่วยกันห้ามน้องสาวนายหน่อยสิ จะให้เธอไปทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง”  

ถังซียิ้ม หันไปมองพี่ชายทั้งสอง เซียวเจี่ยนกำลังจะเอ่ยปากห้ามเธอไม่ให้ไปกับหนิงเหยี่ยน แต่เมื่อเห็นสีหน้าเธอ เขาก็รู้ว่าถังซีไม่ยอมฟังแน่ จึงกล่าวขึ้นเพียงแต่ว่า “โหรวโหรวอยากเข้าวงการบันเทิง ให้เธอไปกับนายเถอะ จะได้มองออกว่าพวกคนเลวในวงการ สามารถทำเลวได้แค่ไหน” 

ถังซีรีบพยักหน้ารับ “จริงด้วยค่ะ ผู้กำกับหนิง ฉันกำลังจะเข้าวงการบันเทิง ทำไมคุณไม่ให้โอกาสฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับวงการนี้ล่ะคะ” 

หนิงเหยี่ยน “…ถ้าอย่างนั้น ฉันขอบอดี้การ์ดหนึ่งคน!” 

“ผมไปกับคุณเอง” เซียวเหยาลุกขึ้น กระซิบบอกถังซี “คอยอยู่ใกล้ๆ พี่ไว้นะ”  

ถังซียกมือขึ้นแสดงทำท่าเคารพเซียวเหยาแบบทหาร “ค่ะ ผู้พัน!”  

เซียวเหยายิ้ม ตบศีรษะเธอเบาๆ เฉียวเหลียงหรี่ตาลงเมื่อเห็นภาพนี้ เขาลุกขึ้น “ผมว่างอยู่ ผมไปด้วย” 

หนิงเหยี่ยนอึ้ง “…” 

เซียวเหยางง “…”  

คนอื่นๆ “…” พอได้แล้ว! 

เมื่อเห็นท่าทางเฉียวเหลียง ถังซีก็พยายามกลั้นหัวเราะ  

ทั้งสี่คนออกจากห้อง หนิงเหยี่ยนโทรศัพท์ถึงใครบางคน ถังซีนิ่งฟังเขาพูดโทรศัพท์…  

หนิงเหยี่ยน “จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง โอเค โทรแจ้งตำรวจ” 

เขาวางสาย และโทรถึงใครอีกคน “เข้ามาได้”  

อีกสองนาทีต่อมา ถังซีก็เห็นตำรวจวิ่งเรียงแถวกันเข้ามา แล้วมุ่งหน้าไปทางห้องที่หวังปั๋วอยู่ ถังซีหันไปมองหนิงเหยี่ยนซึ่งยิ้มมุมปาก เขาเชิดคางขึ้นชี้ไปทางห้องนั้น แล้วเดินตรงไปที่ห้องดังกล่าว 

ในเวลานั้นภายในห้องวีไอพีกำลังเกิดความโกลาหล ผู้กำกับภาพยนตร์ เหล่านักแสดงชายหญิง ผู้อำนวยการสร้าง และทีมงานอื่นๆ กำลังสนุกสนานกับปาร์ตี้เซ็กส์หมู่… 

ถังซียืนอยู่นอกห้อง มองเข้าไปในห้องเพียงแวบเดียว แล้วหันหลังเดินหนีไปเลย 

แต่เดินจากไปได้เพียงสองก้าวเธอก็เดินกลับมา มองหน้าหนิงเหยี่ยน เขายักไหล่ “ฉันบอกเธอแล้วว่าอย่าตามมา เธอจะทนดูเหตุการณ์แบบนี้ได้ยังไง” 

ถังซีนิ่วหน้าถามหนิงเหยี่ยน “พวกเขาทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง” 

“นี่คือโลกแห่งความจริง” หนิงเหยี่ยนมองหน้าถังซีเมื่อกล่าวว่า “นี่คือความเป็นจริงของวงการนี้ พวกเขาอาจเริ่มเย้าหยอกกันเล็กๆ น้อยๆ ทีเล่นทีจริงเพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ แต่ฉันเอายาใส่ลงไปในเครื่องดื่มที่พวกเขาดื่ม ก็เลย… แต่ยังไม่ทันมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ หรอกนะ เพราะพอยาเริ่มออกฤทธิ์ ตำรวจก็มาถึงเสียก่อน” 

หนิงเหยี่ยนมองไปทางนายตำรวจซึ่งดูท่าทางเป็นผู้บังคับบัญชา “ฉันคิดว่าพวกเขาคงได้รับรางวัลสำหรับการปฏิบัติภารกิจในค่ำคืนนี้” 

ถังซีทำริมฝีปากยื่น “ฉันคิดว่าคุณแค่จะมาซ้อมผู้ชายคนนั้น” 

หนิงเหยี่ยนแสยะยิ้ม “พวกมันเล่นงานฉันด้วยแผนสกปรก ก็ต้องตอบโต้ด้วยวิธีเดียวกันถึงจะสาสม มันคิดว่ามันเล่นสกปรกเป็นอยู่ฝ่ายเดียวงั้นเหรอ” 

ในที่สุดหวังปั๋วก็ได้รับผลกรรม  

ในเมื่อหวังปั๋วพยายามวางแผนทำลายชื่อเสียงเขา ฮ่า ฮ่า เขาก็ไม่รังเกียจที่จะชิงทำลายชื่อเสียงหวังปั๋วเสียก่อน 

อย่างไรก็ตามหวังปั๋วไม่ได้มีความสำคัญอะไรนักในวงการบันเทิง แต่ถ้าเป็นเขา หนิงเหยี่ยน นี่สิ จะกลายเป็นคนละเรื่องกันเลย 

“พวกคุณเป็นผู้ต้องสงสัยว่ามีการซ่องสุมใช้ยาเสพติด กรุณาให้ความร่วมมือ และยอมไปให้การที่สถานีตำรวจแต่โดยดี!” คนที่อยู่ในห้องพยายามจะหนี เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงส่งเสียงตะโกน  

เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถังซีเหลือบสายตามีคำถามไปทางหนิงเหยี่ยน เขาเลิกคิ้ว กอดอกกล่าวกับถังซีว่า “ฉันไม่ได้จัดฉากใส่ร้ายพวกเขา แค่เปิดโปงเรื่องสกปรกที่พวกเขาทำกันอยู่แล้ว เธอไม่ต้องไปเห็นใจหรอก คนพวกนี้น่ะแค่มดปลวกในวงการบันเทิง” 

ถังซีเม้มริมฝีปาก “ฉันไม่ได้เห็นใจพวกเขานะ” 

เฉียวเหลียงมองดูกลุ่มคนที่กำลังดิ้นรนขัดขืน แล้วกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “นี่คือความเป็นจริง ไม่มีวงการไหนขาวสะอาด แค่ว่าวงการบันเทิงแย่กว่าวงการอื่นเท่านั้น เพราะฉะนั้นคุณต้องระมัดระวังตัวให้ดี เมื่อเข้าไปอยู่ในวงการนี้” 

ถังซีหันไปมองเฉียวเหลียง เขากล่าวกับเธอเบาๆ ว่า “ในคลับนี้มีผู้คนหลากหลายประเภท พวกเขาไม่ระมัดระวังตัว หนิงเหยี่ยนถึงทำได้สำเร็จ ถ้าพวกเขาระมัดระวังมากกว่านี้ หนิงเหยี่ยนก็ไม่มีวันเปิดโปงพวกเขาได้สำเร็จ”  

เซียวเหยาเสริมว่า “ต้องระมัดระวังให้มาก โดยเฉพาะในสถานที่แบบนี้”  

“สาวๆ ดาวรุ่งพวกนี้จะไม่มายุ่งกับแวดวงพวกที่ใช้ยาเสพติดแบบนี้หรอก ถ้าไม่ได้ต้องการเอาร่างกายเข้าแลกกับโอกาสที่จะได้เกิดในวงการ” หนิงเหยี่ยนกล่าวอย่างเย็นชา 

เขามองถังซี แล้วหันไปมองคนอื่นๆ ภายในห้อง เมื่อเห็นว่าตำรวจรวบตัวไว้ได้หมดทุกคนแล้ว เขาก็ยิ้ม “พวกเราไปกันเถอะ ไม่ควรให้ใครเห็นว่าเรามามุงกันอยู่นอกห้องแบบนี้”  

ถังซีเข้าใจในที่สุดว่าทำไมเฉียวเหลียงจึงยอมปล่อยให้เธอมากับหนิงเหยี่ยน 

ขณะที่ทั้งสามคนเดินกลับไปที่ห้องของพวกเขา บังเอิญหวังปั๋วและคนอื่นๆ ที่ถูกตำรวจควบคุมตัว ผ่านมาทางนั้นพอดี หนิงเหยี่ยนจึงยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปหา ชั่วขณะที่หวังปั๋วมองเห็นหนิงเหยี่ยน สีหน้าเขาก็เปลี่ยนเป็นถมึงทึงทันที เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าแบบนั้นหนิงเหยี่ยนก็หัวเราะออกมา ยกแขนขึ้นกอดอก “อ้าว นี่ผู้กำกับหวังไม่ใช่เหรอ โลกกลมจริงๆ” 

แล้วเขาก็หันไปมองเจ้าหน้าที่ตำรวจ แสร้งทำท่าประหลาดใจ “นี่มันเรื่องอะไรกันหรือ ทำไมคุณถึงมีตำรวจอารักขา”