ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง - ตอนที่ 499 การคาดเดา

เมื่อสังเกตเห็นสายตาเปี่ยมด้วยความมั่นใจของเถาเยี่ยน ถังซีก็พยายามรักษาสีหน้าให้ปราศจากความรู้สึก แล้วเปิดการติดต่อกับ 008 ขอให้ช่วยตรวจสอบข้อมูลให้ แต่ 008 กลับปฏิเสธอย่างหยิ่งยโส บอกว่าเธอต้องสืบหาคำตอบนี้ด้วยตนเอง ถังซีจึงปิดระบบไปอย่างหมดหวัง และอดแอบบ่นระบบของตนเองอยู่ในใจไม่ได้ 

ทำไมระบบของคนอื่นถึงปฏิบัติตัวเป็นผู้ช่วยชั้นเลิศ ในขณะที่ระบบของเธอแสดงท่าทีราวกับเป็นเจ้านายเธอแบบนี้ 

008 ทำประโยชน์ให้เธอเพียงแค่สองครั้ง… ครั้งหนึ่งคือเมื่อเธอไปช่วยชีวิตเซียวเหยา และอีกครั้งคือเมื่อเธอไปช่วยเฉียวเหลียง นอกจากเหตุการณ์ทั้งสองครั้งนั้นแล้ว ระบบก็มีแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้เธอ หรือไม่ก็ทำตัวเป็นเจ้านาย คอยออกคำสั่งให้เธอทำนั่นทำนี่อยู่ตลอด! 

… 

“ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือค่ะ ท่านผู้บัญชาการ ผู้ต้องสงสัยทั้งสามคนจะถูกย้ายไปไว้ที่สถานคุมขังแห่งอื่นในวันนี้” ถังซีกล่าวขอบคุณผู้บัญชาการเรือนจำอย่างสุภาพ แล้วหันหลังเดินจากไป 

ถังซีเดินออกจากเรือนจำ แล้วก็มองไปเห็นใครคนหนึ่ง เธอรู้สึกแปลกใจที่ได้เจอคนคนนี้ที่นี่จนนิ่งชะงักไป และเห็นได้ชัดเจนว่าคนคนนั้นก็เห็นเธอเช่นกัน หล่อนชะงักเท้า หันไปกล่าวอะไรบางอย่างกับชายสูงอายุที่เดินมาด้วยกัน แล้วเดินเข้ามาหาถังซี ถังซีหยุดยืนอยู่กับที่ รอให้ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาหา ฉินซินหยิ่งมองเธอด้วยรอยยิ้ม แต่ประกายตาเย็นเยียบ “คุณเซียว ช่างบังเอิญจริงๆ” 

ถังซียิ้ม ก้มศีรษะรับ “ค่ะ เราไม่ได้เจอกันอีกเลยนะคะ นับตั้งแต่คุณฉิน ‘ออก’ จากเฉียวอินเตอร์แนชันนัลกรุป” 

ทำไมฉินซินหยิ่งกับฉินเย่ว์ถึงได้มาอยู่ที่นี่   

ถังซีกำมือแน่น เมื่อจู่ๆ ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ถ้าการคาดเดาของเธอถูกต้อง… ถ้าเป็นอย่างนั้น… หัวใจถังซีเต้นแรง 

ฉินซินหยิ่งไม่พอใจอย่างมากเมื่อได้ยินคำพูดของถังซี ถ้าไม่เป็นเพราะถังซี เซียวโหรวจะกล้าเยาะเย้ยเธอแบบนี้เหรอ! นี่หล่อนกล้าดียังไง มาพูดจาราวกับเป็นผู้ชนะใส่หน้าเธอแบบนี้!  

แต่ก็ช่างเถอะ… 

เมื่อคิดว่าเซียวโหรวและสมาชิกตระกูลเซียวจะทั้งช็อกและผิดหวังเพียงใด หากรู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร ฉินซินหยิ่งก็ยิ้มอย่างหยิ่งยโส ขณะมองดูถังซี “นั่นสิ ถ้าฉันไม่ได้มาที่นี่ในวันนี้เพื่อทำธุระเรื่องคุณย่าของฉัน ก็คงจะไม่ได้พบเธอ” 

“อย่างนั้นเหรอคะ” ถังซีมองตอบฉินซินหยิ่ง แล้วกล่าวยิ้มๆ “ฉันเกรงว่าคุณฉินคงจะมาเสียเที่ยวแล้วละค่ะ” 

เมื่อได้เห็นสีหน้าหยิ่งผยองของฉินซินหยิ่ง ถังซีก็เกือบแน่ใจว่าการคาดเดาของเธอถูกต้อง เธอแอบตั้งใจแน่วแน่ว่าจะต้องตามสืบเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด เมื่อกลับออกไปจากที่นี่แล้ว 

บางที นี่อาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เธอต้องมากลายเป็นเซียวโหรว แต่เป็นเรื่องที่พระเจ้าทรงตั้งพระทัยจัดสรรไว้ เพราะ…  

ฉินซินหยิ่งหรี่ตาลงมองถังซี ถามขึ้นอย่างสงสัย “คุณเซียว รู้หรือว่าทำไมฉันถึงมาที่นี่ ทำไมถึงมั่นใจนักว่าฉันจะมาเสียเที่ยว”  

ถังซีขยับยิ้มมุมปาก ก้าวเท้าออกไปข้างหน้า เดินเข้าไปหาฉินซินหยิ่ง เลิกคิ้วขึ้นถาม “เถาเยี่ยน คุณมาพบผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่เหรอคะ” 

ถังซีเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ แล้วจึงหันไปมองถังเย่ว์ กล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “คุณย่าของคุณนี่หน้าตาคล้ายคุณปู่ของคุณนะคะ มิน่าล่ะถึงมีคำกล่าวว่า กาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์” 

“เธอหมายความว่ายังไง!” ฉินซินหยิ่งขมวดคิ้ว “คุณเซียว ระวังปากไว้บ้างก็จะดีนะ อย่ามาพูดเพ้อเจ้อ อย่าถือดีว่ามีเฉียวอินเตอร์แนชันนัลกรุปคอยหนุนหลังอยู่!” 

ถังซีหัวเราะขึ้นจมูก กล่าวต่อไปยิ้มๆ ว่า “คุณแน่ใจหรือว่ามีแค่เฉียวอินเตอร์แนชันนัลกรุปที่คอยสนับสนุนฉัน ยังมีเซียวกรุป ตระกูลหยาง ตระกูลหนิง และตระกูลเฮ่ออีกด้วยนะ เมือง A ทั้งเมืองคอยหนุนหลังฉันอยู่ เอาอะไรมาคิดว่าคุณจะข่มขู่ฉันได้” ถังซีหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วมองหน้าฉินซินหยิ่งด้วยสายตาดูหมิ่น “คุณฉินดูจะสำคัญตัวผิดเกินไปมากนะคะ” 

ฉินซินหยิ่งตั้งใจเดินมาหาถังซีเพื่อยั่วโมโห แต่ตอนนี้เธอเองกลับเป็นฝ่ายโดนถังซียั่วโมโห เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แสยะยิ้มกล่าวว่า “มาคอยดูกันต่อไป!”  

จบคำพูดเธอก็หันหลังเดินจากไป 

ถังซีมองตามหลังฉินซินหยิ่ง แล้วขยับยิ้มมุมปาก “ไม่ต้องเสียเวลาคอยหรอก เรากำลังจะได้เห็นผลกันเดี๋ยวนี้แล้วล่ะ” 

ฉินซินหยิ่งชะงัก หันกลับมามองถังซี ขณะนั้นเองที่ประตูเรือนจำเปิดออก มีรถคันหนึ่งแล่นออกมา ถังซีชี้ไปที่รถคันนั้น กล่าวยิ้มๆ ว่า “เถาเยี่ยน หลินเจียว เซียวจิ้นหนิง กำลังถูกย้ายไปขังที่คุกอีกแห่งหนึ่ง นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเธอจะไม่ได้อยู่ในความควบคุมของเรือนจำนี้แล้ว คุณยังคิดว่าจะช่วยเหลือพวกเธอได้อยู่อีกไหม”  

ฉินซินหยิ่งกำมือแน่น จ้องถังซีเขม็ง ถังซียิ้มมุมปาก กล่าวต่อไปว่า “เพราะฉะนั้น คุณฉินคะ คุณคงมาเสียเที่ยวแล้วล่ะ” 

เถาเยี่ยนเฝ้ารอคอยจนแทบสิ้นหวัง ให้คนที่หนุนหลังนางอยู่หาทางช่วยให้นางได้ออกจากคุก ถังซีจึงต้องให้แน่ใจว่านางจะไม่ได้ในสิ่งที่หวัง และอย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เรื่องยากที่เซียวเหยาจะจัดการให้มีการย้ายพวกนางไปไว้ที่เรือนจำอีกแห่งหนึ่ง! 

และก็ได้ดั่งใจถังซีจริงๆ ผู้บัญชาการเรือนจำแห่งนี้ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ช่วยให้การดำเนินการทุกอย่างสำเร็จเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว 

ฉินซินหยิ่งกระทืบเท้าอย่างขัดใจ เดินกลับไปหาฉินเย่ว์ ถังซีจินตนาการได้เลยว่าฉินซินหยิ่งจะพูดอะไรกับฉินเย่ว์บ้าง เป็นอย่างที่เธอคาดไว้ สีหน้าฉินเย่ว์ค่อยๆ เครียดเคร่งถมึงทึงขึ้นเรื่อยๆ ถังซีอดยิ้มสะใจไม่ได้ ตอนนั้นนั่นเองที่ฉินเย่ว์หันมามองเธอ ถังซีจึงยิ้มให้ แล้วหันหลังเดินไปขึ้นรถ 

ทันทีที่ก้าวขึ้นนั่งบนรถ รอยยิ้มของเธอก็เลือนหายไป เธอมองหน้าอาหก บอกเขาว่า “พาฉันกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเซียว” 

… 

ภายในเครื่องบินส่วนตัว ถังเจิ้นหวาจ้องมองคนที่อยู่ในภาพถ่าย มือทั้งสองข้างสั่นระริก เมื่อเห็นอาการท่านเป็นเช่นนั้นถังจงก็เดินเข้ามาหา ปลอบว่า “นายท่าน อย่าเพิ่งกระวนกระวายใจไปเลยครับ ก็อาจจะแค่…” 

“ไม่นะ ดูเด็กที่อยู่ในรูปนี้สิ ตอนเธอยังเด็ก เธอดูเหมือนซูหวาไม่มีผิด!” ถังเจิ้นหวาชี้ที่ภาพถ่าย ท่านเคยให้สืบประวัติสมาชิกตระกูลเซียวทุกคน แต่ไม่เคยเห็นภาพถ่ายของพวกเขา ถ้าท่านไม่ได้ให้สืบเพิ่มเติมอีกเพราะต้องการรู้เรื่องของ ‘พ่อแม่’ ของซีซีให้มากกว่าเดิม ก็คงจะไม่ได้เห็นภาพนี้…  

ถังจงมองดูภาพนั้นแล้วพยักหน้ารับ “นายท่าน โปรดสงบใจก่อนครับ ถ้าเธอเป็นคุณป้าของคุณหนูจริง คุณหนูก็ไม่จำเป็นต้องไปจากนายท่าน” 

ถังเจิ้นหวาหยักหน้า “ใช่ ใช่” ถ้าผู้หญิงคนนี้คือลูกสาวท่านที่หายสาบสูญไปเป็นเวลานาน ซีซีก็ไม่จำเป็นต้องสลับตัวไปมาระหว่างหญิงสาวสองคน และสามารถอยู่กับท่านได้ตลอดไป  

ในที่สุดท่านก็กำลังจะได้พบลูกสาวของท่านจริงๆ หรือ 

ขอบคุณพระเจ้า!  

ซีซีกลายเป็นเซียวโหรว และพาลูกสาวของท่านกลับคืนมา!  

…  

ถังซีรีบกลับมาที่คฤหาสน์ คนอื่นๆ ล้วนดีใจที่เห็นเธอกลับมา ถังซีเฝ้ามองหลินหรู ในใจคิดว่าจะบอกเธอเรื่องข้อสันนิษฐานของตนอย่างไรดี 

หลินหรูจับมือถังซีมากุมไว้ ถามอย่างห่วงใยว่า “ทำไมหนูถึงกลับมาล่ะจ๊ะ เหยาบอกว่าหนูจะยังไม่กลับมา” 

ถังซีโอบไหล่มารดาไว้ “หนูมีเรื่องจะบอกคุณแม่ค่ะ ไปที่ห้องหนูกันเถอะ”