ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง - ตอนที่ 98 ความไว้วางใจโดยไม่มีเงื่อนไข

ทักษะอเนกประสงค์ถูกถังซีบังคับเปิดใช้งานด้วยตัวเอง

008 โกรธมากที่เธอทำแบบนี้

[ระบบ : ถังซี คุณรู้ไหมว่าคุณจะต้องเผชิญกับอะไรบ้างถ้าทำแบบนี้ คุณจะหมดแรงและหมดสติ เข้าสู่ภาวะโคม่า! คุณจะตายภายในสองชั่วโมง!]

อย่างไรก็ตามถังซีไม่มีเวลาใส่ใจกับอย่างอื่นมากนัก เธอตัดการเชื่อมต่อโดยตรงกับ 008 ปิดกล้องวงจรปิดทั้งหมดในบริเวณใกล้เคียงพื้นที่ที่เซียวเหยาถูกโจมตี รวมถึงอุปกรณ์ติดตามสถานการณ์จริงบนร่างกายเซียวเหยา จากนั้นร่างของเธอก็เปล่งแสงเจิดจ้า แล้วทันใดนั้นเธอก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางผู้คนที่รายล้อมเซียวเหยา

ในขณะที่ผู้คนตกตะลึง เธอก็หยิบปืนกลจากพื้นขึ้นมากราดยิง สังหารทุกคนหมดสิ้นในทันที หลังจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืน ส่งสายตาคมกริบจ้องเขม็งไปยังชายคนหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเธอ และกำลังจะก้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ เธอตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “คลอส! “

ทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกน คลอสซึ่งก้าวเท้าข้างหนึ่งขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์แล้ว ก็มีปฏิกิริยา เขาถอนเท้ากลับ ส่วนเซียวเหยาซึ่งอยู่ในอาการโคม่าพยายามดิ้นรนที่จะลืมตา เมื่อคลอสเห็นว่าคนของเขาทั้งหมดถูกฆ่าตายในชั่วพริบตา เขาก็จ้องมองถังซี ถามว่า “แกเป็นใคร”

“คนที่จะฆ่าแกไง” ขณะกล่าวประโยคนี้เธอก็ไปปรากฏตัวต่อหน้าคลอส ซึ่งเล็งปืนยิงใส่เธอทันที เธอหลบได้อย่างง่ายดาย ชั่ววินาทีที่เธอหลบกระสุนคลอสก็รีบขึ้นเฮลิคอปเตอร์ เมื่อเห็นว่าเฮลิคอปเตอร์กำลังจะบินขึ้น ถังซีก็หัวเราะอย่างเย้ยหยัน ร่างเธอเปล่งแสงเจิดจ้า แล้วไปปรากฏขึ้นข้างๆ คลอส คลอสเบิกตาโพลงจ้องมองหญิงสาวผู้น่าสะพรึงกลัวคนนี้ ขณะยังคงยิงใส่เธอ ถังซีหลบกระสุนอย่างฉับพลัน ชักปืนจากมือคลอสแล้วชกเข้าที่ดวงตาเขาข้างหนึ่ง

“นี่สำหรับพี่ชายฉัน!”

จากนั้นก็ตามด้วยอีกหนึ่งหมัดที่ดวงตาอีกข้างของเขา “นี่สำหรับทหารเหล่านั้น!”

ในที่สุดเมื่อถึงนาทีนี้นักบินก็ตระหนักว่าพวกเขาควรยิงถังซี อย่างไรก็ตามก่อนที่พวกเขาจะสามารถกระทำการใดๆ ถังซีก็ยกปืนขึ้นยิงนักบินทั้งสอง เมื่อทั้งคู่ถูกยิงตายเฮลิคอปเตอร์ก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ถังซี ยิ้มอย่างเลือดเย็น เล็งปืนไปที่คลอสซึ่งนอนอยู่บนพื้น “ตอนนี้ก็ถึงตาแกแล้ว”

ถังซียิงเขาที่คอ “นี่สำหรับพี่ชายฉัน!”

จากนั้นเธอก็ยิงที่หัวใจคลอส “นี่สำหรับรองผู้บังคับการของพี่ชายฉัน!”

แล้วกระสุนอีกหลายนัดก็ถูกปล่อยออกมา หลังจากยิงจนหมดกระสุน เธอก็เปิดประตูเฮลิคอปเตอร์ คว้าร่างคลอส แล้วกระโดดลงมา และวินาทีต่อมาเฮลิคอปเตอร์ก็ระเบิด

เซียวเหยาเบิกตากว้างจ้องมองเฮลิคอปเตอร์ที่กำลังระเบิด ร้องเรียกชื่อโหรวโหรวสุดเสียง แต่ไม่มีใครตอบเขา

ในขณะที่เขากำลังจะยิงตัวเอง ถังซีก็ปรากฏตัวตรงหน้า โยนร่างคลอสลงข้างๆ เซียวเหยามองขึ้นไปเห็นถังซี เขาคิดว่ากำลังฝัน โหรวโหรวซึ่งควรจะอยู่ในเมือง A มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ และช่วยเขาฆ่าคลอสได้อย่างไร

ทันใดนั้นถังซีก็ขมวดคิ้ว ทรุดลงคุกเข่า เซียวเหยาอยากเข้าไปพยุงเธอ แต่เขาอ่อนแอเกินกว่าจะลุกขึ้นจากพื้น ถังซีรีบทรงตัวให้มั่นคง แล้ววิ่งเข้าไปประคองเซียวเหยา กล่าวกับเขาเบาๆ ว่า “พี่เหยา ฉันจะพาพี่กลับบ้าน ลูกน้องพี่กำลังมา เดี๋ยวพวกเขาจะเจอร่างคลอส”

เซียวเหยาส่ายศีรษะ แตะมือถังซีเบาๆ และกล่าวว่า “พี่ต้องการทำลายร่างมันให้แหลกเหลว!”

ถังซีมองดูพื้นที่ซึ่งเพิ่งผ่านการต่อสู้มาสดๆ ร้อนๆ มีชิ้นส่วนร่างกายมนุษย์และคราบเลือดเกลื่อนไปทั่วแล้วพยักหน้า เธอคว้าร่างคลอสขึ้นมาจากพื้นด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วโยนลงไปด้านข้าง ตรงจุดที่คลอสฝังกับระเบิดไว้ เสียงตูมดังสนั่น และร่างคลอสแหลกกระจาย

เซียวเหยาส่งข้อความถึงท่านผู้บัญชาการ ก่อนจะมองหน้าถังซี และกล่าวอย่างไร้เรี่ยวแรง “โหรวโหรว พาพี่ไปโรงพยาบาล”

ถังซีพยักหน้า กำลังจะประคองเซียวเหยาขึ้นจากพื้นเมื่อโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เธอมองดูเห็นว่าเป็นสายจากเซียวจิ่ง เธอรับโทรศัพท์แล้วกล่าวเสียงแผ่ว “พี่จิ่ง ฉันเจอพี่เหยาแล้ว”

เซียวจิ่งไม่ถามอะไรเลย เพียงแค่กล่าวอย่างเคร่งเครียดว่า “พาพี่เหยามาที่โรงพยาบาลหลินอัน เราจัดเตรียมทุกอย่างไว้ที่นี่แล้ว”

ถังซีมองดูบาดแผลของเซียวเหยา นอกเหนือจากโรงพยาบาลที่ได้รับการจัดการเป็นพิเศษแห่งนี้แล้ว เธอสามารถพาเซียวเหยาไปที่โรงพยาบาลทหารได้ อย่างไรก็ตามถ้าเธอพาเขาไปที่โรงพยาบาลทหารในเมือง A คนในตระกูลหยางรวมทั้งคุณพ่อคุณแม่จะรู้เรื่องนี้ เธอจึงบอกว่า “ตกลง ฉันจะพาพี่เหยาไปที่โรงพยาบาลหลินอัน” เซียวเหยากลับสู่อาการโคม่าขั้นวิกฤติอีกครั้ง ถังซีหลับตาลง ร่างเธอส่องแสงเจิดจ้า แล้วทั้งสองก็มาปรากฏตัวที่ลานจอดรถใต้ดินของโรงพยาบาลหลินอัน ในช่วงเวลานั้นเองที่เซียวส่ากับเซียวจิ่งรีบวิ่งมาพร้อมกับเตียงเข็นผู้ป่วย และเห็นว่าร่างเซียวเหยาเต็มไปด้วยเลือด และสภาพถังซีก็ดูน่าเป็นห่วงมากเช่นกัน เมื่อไม่มีเวลาซักถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้น พวกเขาจึงรีบอุ้มเซียวเหยาวางเขาลงบนเตียงเข็น แล้วเข็นไปทางลิฟต์

ถังซีตะเกียกตะกายเข้าไปในลิฟต์ มองดูเซียวเหยาซึ่งซีดไปทั้งตัวอย่างน่าหวาดกลัว และอ้าปากหายใจอย่างยากลำบาก “พี่เหยามีบาดแผลจากกระสุนปืนอย่างน้อยยี่สิบแห่ง สามแห่งที่หน้าท้อง มหัศจรรย์มากที่เขารอดชีวิต”

เซียวส่าและเซียวจิ่งตกใจมาก ทำไมเขาถึงมีบาดแผลจากกระสุนปืนมากมายขนาดนี้!

เซียวส่ามองดูถังซี อดถามไม่ได้ว่า “แล้วเธอล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง”

ถังซีส่ายศีรษะแล้วตอบว่า “ฉันเพลียนิดหน่อย พี่จิ่ง พี่ส่า ช่วยจัดห้องผ่าตัดให้ฉันด้วย ฉันจะผ่าตัดให้พี่เหยา แล้วอย่าให้ใครเข้าใกล้เรา”

เธอรู้สึกเพลียอย่างที่พูด ราวกับพลังภายในร่างกายค่อยๆ ถูกระบายออกไปทีละน้อย ทำให้เธอหมดแรง

ดูเหมือนว่า 008 ไม่ได้โกหก หากทักษะอเนกประสงค์ถูกเปิดใช้งานอย่างเต็มกำลัง เธอจะไม่สามารถทนแบกรับไหว เวลาผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาทีนับตั้งแต่เธอเปิดใช้งานทักษะอเนกประสงค์ แต่เธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะตายแล้วตอนนี้…

เซียวจิ่งกับเซียวส่าไว้วางใจในตัวถังซีอย่างไม่มีเงื่อนไข เธอพยายามพาเซียวเหยากลับมาได้ในเวลาอันสั้น นั่นหมายความว่าเธอมีความสามารถพิเศษจริงๆ เซียวจิ่งพยักหน้ากล่าวว่า “ตกลง เธอผ่าตัดให้พี่เหยาได้เลย”

ขณะมองดูเซียวเหยาซึ่งมีบาดแผลจากกระสุนปืนจำนวนมาก และกำลังจะตาย พวกเขาไม่เชื่อว่าหมอคนอื่นจะช่วยชีวิตพี่ชายได้

เมื่อลิฟต์มาถึง เซียวจิ่งกับเซียวส่าขอให้พยาบาลเข็นเซียวเหยาเข้าไปในห้องผ่าตัดเพื่อให้เลือดและวางยาสลบ แล้วบอกพวกเขาว่าแพทย์ที่พวกเขาเตรียมไว้กำลังจะมาถึง

โรงพยาบาลเป็นของตระกูล ดังนั้นแพทย์จึงปฏิบัติตามคำสั่งอย่างไม่มีเงื่อนไข นอกจากนี้ผู้ป่วยยังเป็นลูกชายคนโตของตระกูลเซียว เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าพูดอะไร และเข็นเซียวเหยาไปตามคำสั่ง เซียวส่าพาถังซีไปเปลี่ยนชุดผ่าตัด ถังซียิ้มให้เขาเมื่อเธอเห็นว่าเขาดูตื่นตระหนกและวิตกกังวลมาก เธอกล่าวว่า “พี่ส่า ฉันจะช่วยพี่เหยาเอง ไม่ต้องห่วงนะคะ”

เซียวส่ามองใบหน้าอันซีดเซียวของถังซี ถามเสียงแผ่วว่า “แน่ใจนะ ว่าเธอไม่เป็นอะไร”

ถังซียิ้ม ล้างมือด้วยสบู่ หลังจากนั้นก็สวมหมวกผ่าตัด สวมหน้ากาก แล้วเดินออกจากห้อง เธอตอบว่า “ฉันไม่เป็นไร ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บ จะมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับฉันได้ล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันเลย”

เซียวส่าพยักหน้า เขากอดถังซีเมื่อมาถึงหน้าประตูห้องผ่าตัด และกระซิบกับเธอว่า “โหรวโหรว เรามอบพี่เหยาไว้ในมือเธอแล้วนะ”

นี่คือการแสดงออกถึงความไว้วางใจโดยไร้เงื่อนไขที่มีต่อถังซี