ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ - ตอนที่ 241 สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก / ตอนที่ 242 คู่สวรรค์สร้าง

ตอนที่ 241 สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

คนที่ถามหลินจยาอวี่สวมเสื้อโค้ทสีม่วงทั้งตัว เป็นคุณนายวัยกลางคนที่ดูแลตัวเองมาเป็นอย่างดี สายตาของเธอดุจดั่งรังสีเอกซเรย์จ้องมาที่หลินจยาอวี่ ถึงจะดูไม่เหมือนคุกคาม แต่ก็ชวนให้อดรู้สึกอึดอัดไม่ได้

อวี๋กานกานค่อนข้างสับสน

หลินจยาอวี่ไม่เข้าใจสถานการณ์

คุณนายแสนสวยอ่านรายงานผลการตรวจอีกครั้ง เมื่อแน่ใจแล้วว่าหลินจยาอวี่ตั้งครรภ์ เธอตื่นเต้นจนพูดไม่หยุด “ท้องแล้วทำไมไม่บอกล่ะจ้ะ เจ้าลูกชายคนนี้เนี่ยทำไมถึงปล่อยให้หนูพักอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียว กับที่บ้านก็ไม่บอกสักคำ หนูพักอยู่ที่นี่มีคนคอยดูแลหรือเปล่า ป้าจะโทรให้พ่อบ้านมาดูแลหนู ไม่สิไม่ได้ ป้าว่ามาอยู่บ้านป้าเลยดีกว่า พวกหนูอายุยังน้อยไม่มีความรู้เรื่องพวกนี้หรอก” พูดพลางเดินเข้าไปคว้ามือของหลินจยาอวี่

หลินจยาอวี่ตกใจก้าวถอยหลังทันที

ในที่สุดคุณนายก็ตระหนักได้ว่าการกระทำของตนเองค่อนข้างบุ่มบ่ามและฉุกละหุกไปหน่อย กล่าวอย่างละอายใจเล็กน้อย “ดูสิป้าลืมแนะนำตัวไปซะสนิท สวัสดีจ้ะ ป้าคือแม่ของลู่เสวี่ยเฉิน”

หลินจยาอวี่และอวี๋กานกานต่างตกใจ พวกเขาคิดไม่ถึงว่าคุณนายตรงหน้าจะเป็นแม่ของลู่เสวี่ยเฉิน ทำไมแม่ของหมอนั่นถึงมาอยู่ที่นี่ได้ หรือเป็นเพราะเหตุการณ์นัดบอดเมื่อวานที่ลู่เสวี่ยเฉินให้หลินจยาอวี่แกล้งทำเป็นแฟน หลุดไปถึงหูแม่ของเขาทำให้บังเกิดความอยากรู้ว่า “แฟน” ของลูกชายตนหน้าตาเป็นอย่างไร

ผลลัพธ์กลับพบว่า “แฟน” ของลูกชายกำลังตั้งครรภ์!

เห็นได้ชัดว่าแม่ของลู่เสวี่ยเฉินนึกว่าเด็กในท้องเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของลูกชายตน

อิหลักอิเหลื่อซะแล้วสิ!

ทั้งอวี๋กานกานและหลินจยาอวี่ต่างก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับแม่ของลู่เสวี่ยเฉินอย่างไรดี

แม่ของลู่เสวี่ยเฉินสาธยายคัมภีร์เลี้ยงบุตรด้วยใบหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อิ่มเอมไปด้วยความสุข ไม่เปิดโอกาสให้พวกอวี๋กานกานพูดแทรกแม้แต่น้อย

อวี๋กานกานแอบส่งข้อความหาลู่เสวี่ยเฉิน

หลังจากที่ลู่เสวี่ยเฉินหายช็อกจากข้อความแล้ว เขาใช้ความเร็วสูงสุดเดินทางไปหาพวกอวี๋กานกาน ในตอนที่มาถึงแม่ของเขากำลังกุมมือของหลินจยาอวี่พร้อมกับเตือนอย่างเอาใจใส่ว่าอายุครรภ์หนึ่งเดือนควรระวังเรื่องอะไรบ้าง

หลินจยาอวี่ไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไร ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปให้อวี๋กานกานเป็นเนืองๆ

อวี๋กานกานเองก็จนปัญญา ทำได้เพียงยืนยิ้มเจื่อนอยู่ข้างๆ

เมื่อรู้ว่าอวี๋กานกานเป็นหมอ แม่ของลู่เสวี่ยเฉินกุมมือของอวี๋กานกาน ฝากฝังอย่างจริงจัง “มีเพื่อนเป็นหมอสักคนก็ดี วันหน้าทั้งจยาอวี่และเด็กในท้องต้องรบกวนหนูช่วยดูแลอีกแรง”

เมื่อลู่เสวี่ยเฉินปรากฏตัว ทั้งเขาและแม่ต่างพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ ลู่เสวี่ยเฉินเองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตลอดทางเขารู้สึกเหมือนถูกจับมัดไว้อยู่บนเตาไฟ อยากหารอยแยกแทรกแผ่นดินหนีเสียจริง ที่สำคัญคือเขาคิดไม่ถึงว่าแม่ของเขาจะมาตามหาหลินจยาอวี่ถึงที่บ้าน ถึงขั้นคิดว่าเด็กในท้องหลินจยาอวี่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

น่าขายหน้าเกินไปแล้ว! โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าผู้หญิงที่ชื่อหลินจยาอวี่ ลู่เสวี่ยเฉินหมายจะลากแม่ของเขากลับ แต่แม่เขาไม่ยินยอม

ผู้เป็นแม่สะบัดมือของลูกชายอย่างแรง กล่าวสั่งสอน “แกนี่มันยังไง เรื่องจยาอวี่ท้องทำไมไม่รีบบอก”

ลู่เสวี่ยเฉินจะหัวเราะก็ไม่ได้ร้องไห้ก็ไม่ออก “แม่ เรื่องส่วนตัวผม แม่ไม่ต้องมาเป็นกังวล ผมจัดการเองได้”

ใจจริงลู่เสวี่ยเฉินอยากบอกเด็กในท้องไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขเขา เขาและหลินจยาอวี่ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เขาก็กลัวว่าแม่ของตัวเองจะจับคู่นัดบอดให้เขากับเหวินซินเม่ยอีก

“จัดการบ้าจัดการบออะไรของแกหะ ถ้าแกจัดการได้ก็คงไม่ให้จยาอวี่แบกท้องพักอยู่ที่นี่หรอก” แม่ของลู่เสวี่ยเฉินพูดถากถาง สีหน้าบึ้งตึง แต่ตอนหันไปหาหลินจยาอวี่กลับสดชื่นดุจดั่งอาบลมในฤดูใบไม้ผลิ “จยาอวี่จ้ะ คราวหน้าถ้าเจ้าเด็กบ้านี่ยังกล้ารังแกหนูอีก ป้าจะช่วยหนูจัดการเขาเอง!”

หลินจยาอวี่ “…”

อวี๋กานกาน “…”

ตอนที่ 242 คู่สวรรค์สร้าง

ลู่เสวี่ยเฉินเอือมถึงขีดสุด อยากจะมุดหนีลงรูมดให้สิ้นเรื่องสิ้นราว แม่เล่นใหญ่เกินไปแล้ว แม้แต่อากาศก็ยังสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกประหลาดนี้ ราวกับปกคลุมไปด้วยหมอกที่ทำให้หายใจไม่ออก แม้แต่ลมหายใจก็ยังอ่อนระโหยโรยแรง

ลู่เสวี่ยเฉินลากแม่ของตนกลับไปในที่สุด

ผู้เป็นแม่ค่อนข้างไม่พอใจในพฤติกรรมของลูกชาย “เสวี่ยเฉิน นี่แกทำอะไรอยู่ ให้ไปนัดบอดก็บอกว่าไม่อยากเป็นแบบฉันกับพ่อแก”

แม่และพ่อของลู่เสวี่ยเฉินแต่งงานกันจากการนัดบอด ระหว่างทั้งคู่ไม่ได้มีความรักความผูกพันอะไรต่อกัน อีกทั้งพ่อของเขายังมีลูกนอกสมรส เป้าหมายหลักชีวิตนี้ของแม่เขาคือให้ลู่เสวี่ยเฉินสืบทอดตระกูลลู่ แต่งงานและกำเนิดทายาท “เหวินซินเม่ยรักลูกจากใจจริง ฉันว่าแกก็น่าจะดูออก ซินเม่ยรักลูกขนาดนั้น ถ้าแต่งงานกันต้องไม่เป็นเหมือนฉันกับพ่อแกแน่ แต่ในเมื่อแกบอกว่ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว ฉันก็เลยให้คนไปสืบดูสักหน่อย แม้ว่าหลินจยาอวี่จะเป็นคนไป๋หยาง เครือข่ายของคนในครอบครัวก็อยู่ที่ไป๋หยาง แต่จยาอวี่เป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูล ถ้าได้แต่งงานกับแกก็ไม่ต้องเป็นกังวลว่านังผู้หญิงนั่นกับลูกนอกสมรสของมันจะมาแย่งชิงสมบัติตระกูลลู่”

ลู่เสวี่ยเฉินนวดหัวคิ้ว “แม่ ระหว่างผมกับจยาอวี่มันไม่ได้เรียบง่ายเหมือนแบบที่แม่กำลังคิด”

“แกทะเลาะกับจยาอวี่เหรอ” ผู้เป็นแม่ขมวดคิ้วถาม พลันสรุปเองเออเองอย่างรวดเร็ว “ต้องใช่แน่ ไม่งั้นเรื่องที่จยาอวี่ท้องทำไมแกจะไม่บอก หรือว่าพวกแกทั้งคู่ไม่อยากเก็บเด็กไว้” เมื่อพูดถึงตรงนี้ สีหน้าของผู้เป็นแม่ยิ่งย่ำแย่ “แกก็อายุไม่น้อยแล้วนะ อย่าไปมีความคิดที่ว่าอีกสักปีสองปีค่อยมีลูก เด็กคลอดออกมาฉันก็ไม่ได้จะให้แกเลี้ยงสักหน่อย ลูกเอ่ย แกกับจยาอวี่ไม่ว่าจะด้านหน้าตาหรือชาติตระกูลล้วนเหมาะสมกัน คู่สวรรค์สร้างโดยแท้ สิ่งสำคัญที่สุดคือแกชอบจยาอวี่”

ลู่เสวี่ยเฉิน “…”

เขาเนี่ยนะชอบหลินจยาอวี่? ใช้ตาข้างไหนมองกันว่าเขาชอบยัยนั่น ผู้หญิงที่เขาไม่ชอบมากที่สุดก็คือผู้หญิงเย็นชาจืดชืดแบบหลินจยาอวี่

ว่าแต่เขากับหลินจยาอวี่เหมาะสมกับจริงเหรอ

คู่สวรรค์สร้าง?

ลู่เสวี่ยเฉินขจัดความรู้สึกพิลึกพิลั่นในใจออก แสยะยิ้ม “แม่ไม่ใช่พูดอยู่บ่อยๆ เหรอว่าสะใภ้ของฉันต้องกิริยามารยาทงดงาม อ่อนหวานนุ่มนวล หน้าตาของจยาอวี่น่ะเหมือนกับพวกปีศาจจิ้งจอกที่แม่พร่ำบ่นไม่มีผิด”

แม่ของเขาโมโหขึ้นมาแล้ว ฟาดป้าบเข้าไปที่เขาหนึ่งที “เหลวไหล ฉันไปพูดแบบนั้นตอนไหน ฉันพูดว่าแกอย่าไปเอาพวกผู้หญิงเจ้าเล่ห์หรือปีศาจจิ้งจอกที่จ้องจะแต่งเข้าตระกูลเศรษฐีต่างหาก จะได้ไม่ซ้ำรอยพ่อแก! แวบแรกที่ฉันมองจยาอวี่ จริงที่จยาอวี่ไม่ใช่สะใภ้ในอุดมคติของฉัน แต่จยาอวี่นิสัยดี ไม่มีมารยา อีกอย่างจยาอวี่กำลังตั้งท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลลู่ จะเมินเฉยต่อไปอีกไม่ได้แล้ว แกรีบโทรศัพท์หาพ่อแม่เขาซะ เชิญพวกเขามาปักกิ่งจะได้คุยเรื่องงานแต่งงานของพวกแกสองคน”

ลู่เสวี่ยเฉินหมดคำจะพูด

ทำไมหลินจยาอวี่ถึงท้อง ถ้าเขารู้แต่แรกว่าหลินจยาอวี่ท้องแล้วจะเกิดเรื่องวุ่นวายตามมาแบบนี้ ตอนนั้นเขาก็คงไม่วานให้หลินจยาอวี่ช่วยปลอมเป็นแฟนเพื่อไล่เหวินซินเม่ย

เยี่ยมไปเลยที่นี่ ขึ้นหลังเสือยากจะลง

–

หลังจากที่แม่ลูกตระกูลกลับไปแล้ว อวี๋กานกานและหลินจยาอวี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ลู่เสวี่ยเฉินคงกลับไปอธิบายให้แม่เขาเข้าใจใช่ไหม” หลินจยาอวี่อธิบายลางสังหรณ์ที่อยู่ในใจไม่ถูก เธออยากบอกความจริงว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของลู่เสวี่ยเฉิน แต่ท่าทีที่ดีใจเหมือนคนบ้า พูดไปยิ้มไปของแม่ลู่เสวี่ยเฉิน ทำให้เธอไม่กล้าปริปากดับฝันของคนที่กำลังเปี่ยมไปด้วยความสุข

ความเข้าใจผิดครั้งนี้มันบานปลายเกินไปแล้ว อวี๋กานกานผงกศีรษะ “ฉันว่าลู่เสวี่ยเฉินคงกลับไปอธิบายให้แม่เขาเข้าใจแหละ”

ไม่เช่นนั้นดูจากนิสัยของแม่เขาแล้ว ต้องทุ่มเททุกวิถีทางจัดงานแต่งให้ลู่เสวี่ยเฉินและหลินจยาอวี่แน่