ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ - ตอนที่ 427 จะปล่อยฟังจือหันไปอย่างนี้หรือ / ตอนที่ 428 หลงรักทริปน้ำพุร้อน

ตอนที่ 427 จะปล่อยฟังจือหันไปอย่างนี้หรือ

 

 

ภายในห้องผู้ป่วยหนักวีไอพีของโรงพยาบาลมีผู้ชายคนหนึ่งนอนโคม่า อัตราการเต้นของหัวใจและความอิ่มตัวของออกซิเจนบนจอภาพข้างเตียงทั้งหมดถูกควบคุมให้ปกติแต่ผู้ชายบนเตียงก็ไม่ฟื้น

 

 

เจียงซื่อเซิ่งวุ่นวายกับการกลับประเทศ เสื้อผ้าเรียบร้อย แต่ผมที่หวีไปข้างหลังต่อให้ใช้แวกซ์แต่งทรงแล้วตอนนี้ผมเผ้าก็ยังยุ่งเหยิงอยู่

 

 

เขามองผู้ชายที่นอนบนเตียงผู้ป่วย ร่างกายขยับสองสามครั้งช้าๆ และถูกกระแทกอย่างแรง

 

 

จงไห่ถังที่อยู่ข้างๆ เอื้อมมือไปห้ามไว้ “พี่เขย พี่ระวังหน่อยสิ”

 

 

เจียงซื่อเซิ่งถอนหายใจ และตะคอกใส่ผู้ชายที่นอนในห้องผู้ป่วยด้วยความคับแค้นอย่างเห็นได้ชัด “ไป่อัน…”

 

 

จงไห่ถังร่ำไห้ “พี่เขย หมอบอกว่าอาการของไป่อันไม่ดีขึ้น ตอนที่รถชนเนินเขาสมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก ไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ พี่เขยทำไมไป่อันถึงโชคร้ายอย่างนี้ ต้องโทษฟังจือหันนั่น”

 

 

เจียงซื่อเซิ่งนัยน์ตาแดงก่ำ น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย “หมอหมายความว่าไป๋อันจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรางั้นเหรอ”

 

 

จงไห่ถังพยักหน้า “หมอบอกว่าแตกต่างจากเจ้าชายนิทรา เจ้าชายนิทราการหายใจ ชีพจร ความดันอุณหภูมิร่างกายอาจเป็นปกติ เพียงแต่ไม่พูด ไม่มีสติและความสามารถในการคิดแต่นายน้อยอันอาจอยู่ในภาวะสมองตาย”

 

 

เจียงซื่อเซิ่งสีหน้าหม่นหมอง “ตอนที่ฉันจะไปบอกเขาแล้วว่าให้เขาเข้ากับฟังจือหันให้ดีๆ”

 

 

“พี่เขย พี่ไม่รู้ว่าไป่อันไม่ใช่ไม่อยากเข้ากับฟังจือหัน แต่ว่าฟังจือหันคนนี้ข่มเหง ไป่อันถูกฟังจือหันทำร้าย ฟังจือหันคนนี้โหดเ**้ยมจริงๆ ไม่มีความเมตตาเลย พี่เขพี่ต้องแก้แค้นแทนไป่อันให้ได้นะครับ”

 

 

สายตาเจียงซื่อเซิ่งวาววับ กำหมัดแน่นดังกรอบ

 

 

มองไปยังอดีตผู้ช่วยสองคนของเจียงไป่อันที่อยู่ไม่ไกลอย่างเย็นชา “ฉันให้พวกแกดูเขาไม่ใช่เหรอ”

 

 

“ผอ.เจียง พวกเราเตือนนายน้อยอันแล้ว หลังจากเกิดเรื่องที่อันเหอ นายน้อยเริ่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เขาหาฟังจือหันวันเพื่อแก้แค้น เขาไม่ฟังคำพูดของพวกเรา ไป่อันขับรถตกเขาพวกผมก็มารู้หลังจากเกิดเรื่องแล้ว”

 

 

ผู้ช่วยทั้งสองคนก้มหน้ารับผิด

 

 

เจียงซื่อเซิ่งยกมือยันผนังกระจกสั่นเทารางกับจะหมดสติก็ไม่ปาน

 

 

“ผอ.เจียง”

 

 

เจียงซื่อเซิ่งโบกมือให้พวกเขาและปล่อยพวกเขาไป

 

 

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของผู้ช่วยทั้งสอง จงไห่ถางเดินเข้ามาหาเจียงซื่อเซิงและพูดอย่างโกรธๆว่า “พี่เขยพวกเราปล่อยฟังจือหันไปอย่างนี้เหรอ”

 

 

เจียงเซิ่งซื่อจ้องเขาเขม็ง “ไปให้พ้น!”

 

 

จงไห่ถังตกตะลึงและมองไปที่เจียงซือเฉิงด้วยความตกใจ ใบหน้าที่ดูเป็นผู้ใหญ่และสง่างามของเขาบิดเบี้ยวเล็กน้อยในตอนนี้ ดวงตาที่ใจดีแต่เดิมของเขานั้นกระหายเลือดและดุร้ายและไม่เห็นความสงบอ่อนโยนในตัวเขาเหมือนเมื่อก่อน

 

 

ท่าทางของเจียงซื่อเซิ่งเช่นนี้ไม่เคยมีมาก่อน

 

 

ในตอนนั้นเองที่เขารู้สึกว่าตัวเองไม่เคยรู้จักเจียงซื่อเซิ่งมาก่อน

 

 

…

 

 

อวี๋กานกานไม่ยอมให้ฟังจือหันมารับ เธอขับรถไปพร้อมกับเหอสือกุย ค่อยไปรวมตัวกับทุกคนระหว่างทางแล้วขับรถไปรีสอร์ทน้ำพุร้อนซีโจว

 

 

เกือบๆ สองชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงรีสอร์ทน้ำพุร้อน

 

 

รีสอร์ทน้ำพุร้อนซีโจวชื่อดังตั้งอยู่ชานเมืองปักกิ่งเป็นรีสอร์ทระดับเจ็ดดาวที่รวมบริการการดูแลสุขภาพความบันเทิงและการพักผ่อนไว้ด้วยกัน

 

 

รีสอร์ทได้รับการออกแบบสวนโบราณของราชวงศ์ มียอดเขาที่สวยงามและลำธารที่สวยงามมีหินแปลกๆ อยู่ทุกหนทุกแห่ง

 

 

ล้อมรอบไปด้วยทะเลสาบป่าน้ำตกลึกและแอ่งน้ำลึกต่างสะท้อนซึ่งกัน น้ำตกเชื่อมถึงกัน น้ำพุไหลตลอดทั้งปีและอุณหภูมิจะอยู่ที่ประมาณสี่สิบองศาเซลเซียสและมีความใสสะอาด

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 428 หลงรักทริปน้ำพุร้อน

 

 

ทางเดินที่คดเคี้ยวของรีสอร์ทน้ำพุร้อนนั้นเงียบสงบและดูเหมือนว่าจะปกคลุมไปด้วยหมอกเหมือนเส้นด้ายบางเบา

 

 

สาวสวยหนุ่มหล่อทั้งเย็นชามาดมั่นและสง่างาม ห้าคนเดินเรียงแถวราวกับหิมะสีขาวบนยอดเขาหิมะอวี้หลง ไม่สนว่าพวกเขาจะดูสบายๆ แค่ไหนแต่เมื่อมาถึงผู้คนก็ให้ความสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว

 

 

นั่งรถสกู๊ตเตอร์ขึ้นมาแล้วยังต้องเดินขึ้นบันไดไปอีกถึงจะถึงที่พัก

 

 

ลู่เสวี่ยเฉินลากฟังจือหันให้เดินรั้งท้ายเล็กน้อย มองเหอสือกุยที่กำลังพูดคุยอยู่กับหลินจยาอวี่และอวี๋กานกาน เขาถามเย้ยหยัน “ผมบอกตอนไหนว่าชวนคุณกับเสี่ยวอวี๋กาน แล้วไหนยังมีอาจารย์เหม่ย

 

 

เหรินนั่นมาแช่น้ำพุร้อนอีกด้วยฮะ”

 

 

ฟังจือหันตอบเสียงเรียบ “หลินจยาอวี่ชวนมา”

 

 

ลู่เสวี่ยเฉินสบถ “หลินจยาอวี่ไม่รู้เรื่องมาก่อน เห็นชัดๆ ว่าคุณเป็นคนจัดการ อย่ามาใส่ร้ายพวกเรา เหอะๆ คิดไม่ถึงจริงๆ สกุลฟังอย่างคุณจะมีวันมาเอาอกเอาใจคนอื่น”

 

 

ฟังจือหันปราดสายตามองเขาแล้วตอกกลับไป “คุณรู้ได้ไงว่าผมจะมาเอาใจ แล้วไม่ใช่หลินจยาอวี่ อยากเอาอกเอาใจเองบ้างล่ะ”

 

 

ลู่เสวี่ยเฉินไม่เห็นด้วยและไม่เชื่อเด็ดขาด “นิสัยหลินจยาอวี่เหรอที่ชอบเอาใจคนอื่น เธอไม่หันหลังกลับไปก็ดีเท่าไหร่แล้ว”

 

 

“ดูแล้วคุณคงไม่รู้ว่าหลังจากเหอสือกุยกลับมา เธอบอกว่าอยากเจอเหอสือกุยตลอด อีกอย่าง…” ฟังจือหันส่งสายตาไปยังจยาอวี่ที่กำลังคุยกับเหอสือกุยอยู่ แววตาแข็งกร้าวดุจภูเขาน้ำแข็งกลับอบอุ่นอ่อนโยนลง

 

 

“คุณดูพวกเขาสิ คุยกันออกรสเชียว”

 

 

ลู่เสวี่ยเฉินมองไปยังเหอสือกุย

 

 

เสี่ยวอวี๋กานชื่อนี้อาจารย์เหม่ยเหรินไม่ได้เรียกไปเรื่อยเปื่อย เหอสือกุยรูปหล่อจริงๆ ผิวขาวผ่องท่าทางอบอุ่นทำให้คนรู้สึกว่าเขาราวกับคุณชายหน้าหยกที่มาจากตระกูลผู้ดีเก่า

 

 

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว ลู่เสวี่ยเฉินหน้าถอดสีในทันที

 

 

ผู้ชายที่หลินจยาอวี่ชอบคงไม่ใช่แบบนี้หรอกมั้ง

 

 

ถ้าชอบก็รอหย่ากันก่อน ตอนนี้เธอมีสามีแล้ว เข้าใจหรือเปล่าว่าอะไรคือความสงสัย

 

 

ลู่เสวี่ยเฉินหมดอารมณ์ต่อล้อต่อเถียงกับฟังจือหันแล้วรีบเดินขึ้นไปแทรกกลางระหว่างหลินจยาอวี่กับเหอสือกุย

 

 

จากเดิมที่ดวงตาเย็นชา เมื่อมองอวี๋กานกานที่เดินเคียงข้างแล้วคิดว่านี่คืออาจารย์ของเธอ เขาจึงค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย “คุณหมอเหอครับ ทำไมคุณไม่พาแฟนมาเที่ยวด้วยล่ะครับ”

 

 

อวี๋กานกานตอบแทนเหอสือกุย “อาจารย์ของฉันยังโสด ไม่มีแฟน ถ้าหากคุณลู่เสวี่ยเฉินรู้จักผู้หญิงดีๆ ก็แนะนำให้อาจารย์ฉันบ้างสิคะ”

 

 

ลู่เสวี่ยเฉินยิ้มร่า “ผมรู้จักผู้หญิงดีๆ จริง ถ้าคุณหมอเหอสนใจผมเป็นธุระจัดการให้ได้นะครับ”

 

 

อวี่กานกานโพล่งขึ้นเสียงดัง “ดีค่ะๆ”

 

 

เหอสือกุยมองเธอแล้วอดยิ้มไม่ได้ จากนั้นจึงปฏิเสธลู่เสวี่ยเฉินไปอย่างนุ่มนวล “ขอบคุณครับคุณลู่ แต่ว่าไม่เป็นไรครับ”

 

 

“แต่ผู้หญิงคนนั้นดูไม่เลวจริงๆ นะครับ คุณน่าจะทำความรู้จักสักหน่อย”

 

 

ลู่เสวี่ยเฉินจูงเหอสือกุยไปคุยด้วย แนะนำผู้หญิงเพียบพร้อมให้ ถ้าคนนี้ยังไม่ดีก็ยังมีอีกคน ถ้าคุณชอบจริงๆ เขาก็สามารถจัดการเป็นพ่อสื่อพ่อชักให้ได้

 

 

แม้เหอสือกุยจะยิ้มอย่างสง่าอบอุ่นอยู่เสมอ แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยปากพูด

 

 

อวี๋กานกานเดินช้าลงรอฟังจือหันเดินมาถึงจึงถามเขา “เสี่ยวฉี่มาถึงหรือยังคะ”

 

 

เมื่อวานเจียงฉี่ทราบว่าพวกเขาจะมาเที่ยวรีสอร์ทน้ำพุร้อน เธอก็อยากจะมาด้วย

 

 

ยังไม่ทันที่ฟังจือหันจะตอบกลับไป ก็ได้ยินเสียงสดใสดังขึ้น “พี่คะ พี่อวี๋คะ…”

 

 

เขาเงยหน้าขึ้นจึงเห็นว่าเจียงฉี่ยืนอยู่ข้างบนโบกมือให้พวกเขา