ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ - ตอนที่ 441 น้ำพุร้อนทำให้คนคิดถึงครั้งแล้วครั้งเล่า / ตอนที่ 442 ฉีกหน้าศัตรูหัวใจ

ตอนที่ 441 น้ำพุร้อนทำให้คนคิดถึงครั้งแล้วครั้งเล่า

 

 

เจียงฉี่ชะงักก่อนจะรีบส่ายหน้า “ปละ..เปล่าค่ะ ตอนเจอกันข้างนอกเมื่อกี้ ยังไงซะฉันก็เย็นชาขนาดนั้น ถ้าเธอจะไม่พอใจก็สมควรแล้วค่ะ”

 

 

อวี๋กานกานตบบ่าเธอ “ไม่ต้องไปใส่ใจมากนัก เขาไม่ได้เป็นคนสำคัญอะไร”

 

 

เจียงฉี่เม้มริมฝีปากพยักหน้า

 

 

“โอเค รีบอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวไปแช่น้ำพุร้อนด้วยกัน อื้ม”

 

 

“อืมๆ”

 

 

เจียงฉี่พยักหน้าอีกครั้ง หลังอวี๋กานกานออกไปเธอจึงปิดประตู อดร้องไห้ไม่ได้จึงปล่อยโฮแล้วถือผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป

 

 

…

 

 

น้ำพุร้อนที่ด้านหลังของลานได้รับการออกแบบอย่างแยบยลซ่อนตัวอยู่ในป่าดอกเหมย ถ้ำน้ำพุร้อนที่มืดมิดต่างๆ ไอน้ำที่อบอวลไปด้วยความร้อนนั้นน่าหลงใหล จนคงองศาความอบอุ่นของสวนหลังบ้านทั้งหมดไว้

 

 

ทันทีที่เข้ามาจะเห็นดอกเหมยสวยงามหอมหวนชวนหลงใหล

 

 

อวี๋กานกานและเจียงฉี่อยู่ระหว่างบ่อแช่ดอกไม้กับบ่อแช่น้ำนม พวกเธอเลือกแช่บ่อน้ำนมก่อน

 

 

น้ำแร่สีขาวน้ำนมค่อยๆ อุ่นขึ้น

 

 

อวี๋กานกานและเจียงฉี่ลองวัดอุณหภูมิแล้วจึงเปลี่ยนถ่ายชุดคลุมแล้วลงน้ำ

 

 

อุณหภูมิของน้ำเป็นที่น่าพอใจหลังจากแช่ตัวแล้วความเหนื่อยล้าทั้งหมดของร่างกายจะถูกหลอมละลายในน้ำพุและดูเหมือนว่าร่างกายและจิตวิญญาณจะแยกจากกันในทันที มันสบายเสียจนต้องถอนหายใจออกมา

 

 

“สบายจัง” อวี๋กานกานส่งเสียงเบาๆ แล้วหลับตาอย่างสบายอารมณ์

 

 

“ฉันจะแช่น้ำนมอีกสักหน่อย แช่แล้วจะทำให้ผิวนุ่มลื่น” เจียงฉี่พูดกลั้วหัวเราะ เดินไปมาในบ่อแช่น้ำนมขยับแข้งขาช้าๆ

 

 

หลินจยาอวี่ไม่สามารถแช่น้ำพุร้อนได้ ข้างๆ บ่อน้ำร้อนจะมีบ่อเล็กๆ หลินจยาอวี่นั่งอยู่ข้างๆ เอาเท้าแช่น้ำในบ่อเล็กแล้วพูดคุยกับอวี๋กานกาน

 

 

บ่อน้ำพุร้อนทั้งสามแห่งดงดอกเหมยในบริเวณนั้นจะถูกแยกออกจากกันด้วยระยะทางที่กำหนด

 

 

อีกบ่อธรรมชาติที่อยู่ไม่ไกลเต็มไปด้วยควันไอร้อน ลู่เสวี่ยเฉินกับเหอสือกุยกำลังแช่อยู่ในบ่อนั้น

 

 

ขอบสระมีไวน์แดงกับขนมวางอยู่ เหอสือกุยหลับตาลงซึมซับความรู้สึกผ่อนคลาย

 

 

ส่วนลู่เสวี่ยเฉินนอนในบ่อน้ำร้อน มือข้างหนึ่งถือแก้วไวน์อีกข้างถือโทรศัพท์กำลังคุยกับหลินจยาอวี่

 

 

ดูแล้วสองคนกำลังสบายและผ่อนคลายมาก

 

 

“ถ้าคุณไม่อยากแช่ก็กลับไป อย่าลูกของผมเจ็บ”

 

 

เสียงคุยในโทรศัพท์ของหลินจยาอวี่ดังออกมา อวี๋กานกานที่อยู่ด้านข้างได้ยินเธอยิ้มและมองไปที่หลินจยาอวี่ “พวกเธอสองคนพัฒนาได้ไม่เลวนี่ เขายอมรับลูกคนนี้แล้ว”

 

 

หลินจยาอวี่พูดอย่างกลัดกลุ้ม “ไม่รู้เขานึกบ้าอะไรขึ้นมา เธอคิดว่าเขาจะมีแผนอะไรไหม”

 

 

อวี๋กานกานส่ายหน้า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เดาก็เดาไม่ถูก แต่ว่าฉันให้ฟางจือหันเดาได้”

 

 

จิตใจของผู้หญิงยากแท้หยั่งถึง งั้นจิตใจของผู้ชายก็น่าจะเดาง่ายแล้วล่ะสิ

 

 

“หลินจยาอวี่ เธอมานี่หน่อย” เสียงของลู่เสวี่ยเฉินดังมาจากในโทรศัพท์อีกครั้ง

 

 

หลินจยาอวี่ไม่อยากสนใจเขาจึงวางสายใส่ทันที

 

 

อวี๋กานกานหัวเราะ “ยังไงเธอก็ไปดูสักหน่อยสิ ไม่แน่เขาอาจจะมีเรื่องด่วนอะไร”

 

 

หลินจยาอวี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจึงลุกขึ้นใส่รองเท้าเดินเข้าไปหาคนที่แช่บ่อเล็กอีกบ่อ “มีอะไร”

 

 

ผ่านไอน้ำความงามของผู้หญิงตรงหน้างดงามมากจนทำให้คนคิดถึงครั้งแล้วครั้งเล่า

 

 

สายตาของลู่เสวี่ยเฉินอ่อนโยนโดยไม่ทันรู้ตัว “ช่วยผมถูหลังหน่อยสิครับ”

 

 

หลินจยาอวี่หรี่สายตาย้อนถาม “ไม่อายเหรอใช้คนท้องช่วยคุณ”

 

 

“คุณช่วยผมถูหลัง ผมช่วยคุณถูทั้งตัวได้นะ”

 

 

คำพูดลามกทำให้หลินจยาอวี่ถึงกับขมวดคิ้ว เธอหันไปมองเหอสือกุย โชคดีที่บ่อน้ำพุร้อนนี่ใหญ่พอ จึงทำให้ไม่ได้ยินเสียงสองคนที่แช่ฝั่งตรงข้ามกัน ไมอย่างงั้นใครได้ยินเข้าคงอึดอัดน่าดู

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 442 ฉีกหน้าศัตรูหัวใจ

 

 

เมื่อลู่เสวี่ยเฉินเห็นการกระทำของหลินจยาอวี่จึงหน้าม้านในทันที ท่าทางดูเย็นชา “คุณมองอะไร”

 

 

“คุณสนว่าฉันจะมองอะไรด้วยเหรอ”

 

 

“คุณคงไม่ได้ชอบเขาแล้วหรอกมั้ง”

 

 

หลินจยาอวี่หมดคำจะพูด เธอไม่อยากสนใจลู่เสวี่ยเฉินอีก ไม่อยากแช่เท้าแล้วจึงลุกขึ้นกลับห้องไป

 

 

เมื่อพูดคำนั้นไปลู่เสวี่ยเฉินเองก็รู้สึกผิดและเสียใจทีหลัง ถ้าหากไปทำร้ายความรู้สึกหรือสะเทือนใจเกินไป แต่เห็นท่าทางแบบนั้นของเธอแล้วคงไม่ได้ชอบหรอก ไม่งั้นก็คงไม่นิ่งเฉยขนาดนี้

 

 

เท่าที่เขาเข้าใจผู้หญิง ถ้าถูกเปิดเผยต่อหน้าคนที่ชอบมักจะเขินจนโกรธ

 

 

จู่ๆ ลู่เสวี่ยเฉินก็ไม่นึกอยากแช่น้ำร้อนเสียแล้วจึงรีบลุกขึ้นแล้วตามหลังหลินจยาอวี่ไป “คุณเดินช้าๆ หน่อย ระวังลูกในท้องด้วย”

 

 

“หลินจยาอวี่ “…”

 

 

…

 

 

เจียงฉี่ว่ายไปว่ายมาแล้วค่อยกลับมาข้างๆ อวี๋กานกาน พูดด้วยรอยยิ้ม “ลานของเรามีบ่อแช่แค่สามแบบเองค่ะ แต่ฉันรู้มาว่าบ่อสาธารณะข้างนอกมีบ่อไวน์แดงแล้วก็บ่อตังกุยด้วยค่ะ เขาว่าดีต่อผู้หญิง”

 

 

อวี๋กานกานยิ้มบางๆ “”การเพิ่มตังกุยในน้ำแร่มีผลดีต่อการเสียเลือดและการขาดเลือดประจำเดือนสำหรับผู้หญิงที่มีประจำเดือนมาผิดปกติ ควรจะเหมาะสำหรับการแช่ในตอนนั้น”

 

 

เจียงฉี่ฟังแล้วก็เขินจนหน้าแดง เธอจึงถามอย่างเขินๆ “พี่สะใภ้ ทำไมพี่ถึงพูดออกมาตรงๆ ได้ล่ะคะ”

 

 

อวี๋กานกานมองหน้าเธอ “มีอะไรที่ต้องอายที่จะพูดด้วยล่ะ ประจำเดือนเธอมาปกติ ตอนประจำเดือนมาไม่สบายตรงไหนบ้างถึงได้อยากไปแช่บ่อตังกุย”

 

 

“ฉันอยากแช่บ่อไวน์แดงค่ะ” เจียงฉี่แก้ให้

 

 

“แต่ฉันไม่ถูกกับไวน์แดง แต่ถ้า…”

 

 

อวี๋กานกานพูดยังไม่ทันจบ ก็มีเสียงหัวเราะเบาๆ ดังมาจากข้างๆ “เสี่ยวฉี่อยากแช่บ่อไวน์แดงเหรอ ฉันไปเป็นเพื่อนเธอได้นะ”

 

 

ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมองกู้ซูหลิง

 

 

เธอถอดชุดคลุมออกจากร่างแล้วค่อยๆ เดินลงมา

 

 

ไม่เหมือนอวี๋กานกานกับเจียงฉี่ที่สวมชุดว่ายน้ำแบบปกปิดมิดชิด ในขณะที่กู้ซูหลิงสวมชุดว่ายน้ำบิกินีเซ็กซี่

 

 

ในขณะที่กำลังก้าวขาลงบ่อแช่ สายตากลับมองหาใครไปทั่วอยู่ตลอด

 

 

เจียงฉี่เมื่อเห็นเข้าก็รู้ว่าเธอกำลังมองหาพี่ชายของตัวเอง

 

 

เมื่อต้องแช่น้ำร้อนร่วมกับกู้ซูหลิงเธอจึงรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง จู่ๆ ก็ลุกขึ้นยืนหยิบชุดคลุมมาคลุมตัวแล้วพูดกับอวี๋กานกาน “ฉันจะไปถามอาจารย์เหม่ยเหรินว่าเขาจะชอบแช่ไวน์แดงหรือเปล่า”

 

 

ถึงแม้ตอนจะไปเธอยิ้มให้กู้ซูหลิง แต่อวี๋กานกานกลับรู้สึกได้ว่าตอนเจียงฉี่เผชิญหน้ากับกู้ซูหลิงดูเหมือนจะมีข้อห้ามบางอย่าง

 

 

ระหว่างสองคนนี้ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ

 

 

ไม่อย่างนั้นเจียงฉี่คงไม่ร้องไห้เมื่อกี้

 

 

กู้ซูหลิงเป็นฝ่ายทักทายอวี๋กานกานก่อน “สวัสดีค่ะคุณอวี๋ ทำไมถึงมาคนเดียวล่ะคะ ทำไมพี่หันถึงไม่มาด้วยกันกับคุณ”

 

 

อวี๋กานกานยิ้มตอบ “มองแวบเดียวก็รู้ว่าเขาเป็นคนไม่ชอบแช่น้ำพุร้อนค่ะ”

 

 

กู้ซูหลิงขยับเขยื้อนท่าทางให้ดูสบายจึงขยับไปด้านหลังพิงขอบสระ “พี่หันคนเป็นที่เสพสุขมากคนหนึ่ง ถ้าหากฉันจำไม่ผิดล่ะก็ดูเหมือนว่าเขาจะมีคฤหาสน์ที่มีบ่อน้ำแร่ส่วนตัวอยู่นะคะ หรือว่าเขาไม่เคยพาคุณไปคะ”

 

 

อวี๋กานกานตอบเสียงนิ่ง “อ่อ”

 

 

“ฉันโตมากับพี่หันตั้งแต่เด็ก จะเรียกว่าเป็นปั๊ปปี้เลิฟก็ได้ค่ะ เพราะว่าความสัมพันธ์ค่อนข้างดีก็เลยรู้เรื่องคฤหาสน์บ่อน้ำแร่ของเขาค่ะ”

 

 

กู้ซูหลิงพูดจบก็จ้องดูสีหน้าของอวี๋กานกาน

 

 

อวี๋กานกานหัวเราะเบาๆ แล้วถามอย่างสงสัย “ถ้าหากฉันจำไม่ผิดล่ะก็ ตอนที่ฉันเจอคุณกู้ครั้งแรก ฟังจือหันพูดกับคุณกู้ประโยคแรกว่า…เธอเป็นใคร”