ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ - ตอนที่ 523 ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่ตลอด / ตอนที่ 524 ร่วมมือ วิธีต่างสู่เป้าหมายเดียวกัน

ตอนที่ 523 ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่ตลอด

 

 

เหอสือกุยเรียกทนายเฉินมาแล้ว ปกป้องสิทธิตามกฎหมายให้อวี๋กานกานเต็มที่ ไม่ยอมให้ด้านตำรวจแจ้งว่าต้องคุมตัว 48 ชั่วโมงแบบนี้

 

 

ฟังจือหันได้รู้ข่าวอวี๋กานกานขึ้นโรงพักก็มาถึงสถานีตำรวจ หมีจั่งอี้กับโจวโจวก็มาพร้อมกับเขาด้วย

 

 

หมีจั่งอี้กับโจวโจวคุยกับตำรวจชายที่สอบสวนอวี๋กานกานในห้องทำงานพักหนึ่ง

 

 

หลังจากออกมาด้านตำรวจก็ยอมให้อวี๋กานกานสามารถกลับบ้านได้ แต่ว่าไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่ต้องสงสัยแล้ว ถ้าต้องการตัวเธอก็ต้องรีบมาให้ความร่วมมือในการสืบสวนทั้งหมดในทันที

 

 

กลับจากสถานีตำรวจมาถึงบ้าน อวี๋กานกานเงียบเป็นพิเศษ

 

 

ตอนนี้ลองคิดดูแล้วทุกเรื่องช่างประจวบเหมาะเกินไป สวีอวี้หลันคนนั้นทำไมถึงได้บังเอิญแบบนั้น เป็นลมโดนตัวเธอพอดี

 

 

แต่ถ้าทุกอย่างนี้ล้วนถูกวางแผนมาแล้ว ทำไมถึงมีคนยอมใช้ชีวิตของตนเองมาคาดการณ์ใส่เธอล่ะ

 

 

แล้วแผนคืออะไรล่ะ

 

 

เธอสะเทือนใจและไม่คาดคิดไม่ได้น้อยไปกว่าความรู้สึกแปลกใจและหวาดกลัวเลยสักนิดเดียว

 

 

ทรมานมาตั้งแต่กลางวันยันฟ้ามืด แต่อวี๋กานกานไม่หิวเลยแม้แต่น้อย

 

 

อาหารเต็มโต๊ะล้วนเป็นเหอสือกุยที่เตรียมให้เธอ แต่เธอกลับไม่รู้สึกอยากอาหารสักนิด มีเขี่ยข้าวในชามไปครั้งคราว

 

 

เหอสือกุยคีบปลาตุ๋นน้ำแดงที่เธอชอบที่สุดวางในชามของเธอ ปลอบใจเธอว่า “ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะไม่เป็นไร”

 

 

อวี๋กานกานส่งยิ้มให้อาจารย์ “ขอบคุณค่ะอาจารย์”

 

 

อาจารย์เหม่ยเหรินไม่ได้บอกเธอเรื่องที่บาดเจ็บ นอกจากไม่อยากให้เธอเป็นห่วงแล้วก็อยากจะปกป้องเธอด้วย

 

 

เช่นนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

 

 

สายของเธอเผลอมองไปทางฟังจือหัน

 

 

คนอื่นไม่รู้ ฟังจือหันต้องรู้แน่

 

 

อาจารย์เหม่ยเหรินเกิดอุบัติเหตุขึ้นที่ไป๋หยาง ฟังจือหันกับเขาต่างก็ไม่อนุญาตให้เธอกลับไป๋หยาง พอเธอกลับมาถึงไป๋หยาง ใบสั่งยาก็ถูกคนวางแผนเอาไว้แล้ว

 

 

ทุกอย่างล้วนมาอย่างไม่ทันตั้งตัวขนาดนั้น

 

 

ลองคิดให้ดีอีกที ตอนอุบัติเหตุในห้องแล็บครั้งนั้นก็เหมือนมีคนทำ

 

 

เธอคาดเดาได้ลางๆ นิดหน่อยแล้ว…

 

 

ฟังจือหันมองตอบอวี๋กานกานและคีบอาหารให้เธอ “มีผมอยู่ตลอด”

 

 

ไม่ว่าคนที่หลบอยู่ข้างหลังนั้นต้องการจะทำร้ายเธอเป็นใคร เขาไม่มีทางให้คนผู้นั้นทำสำเร็จอย่างเด็ดขาด อีกทั้งจะหาตัวออกมาให้ได้แน่

 

 

อวี๋กานกานมีคำถามอยู่เต็มท้องชัด ความหวาดกลัวและไม่สบายใจอยู่ทั่วท้อง

 

 

แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้จากฟังจือหัน ใจสงบลงอย่างบอกไม่ถูก มีความรู้สึกปลอดภัยแฝงอยู่

 

 

อวี๋กานกานส่งยิ้มหวานให้ฟังจือหัน จากนั้นก็เริ่มตักข้าวใส่ปาก

 

 

เหอสือกุยมองดูพวกเขา ในใจพลันนิ่งเงียบ

 

 

ความคิดบางอย่างเขาไม่อยากยอมรับ และไม่อยากรับรู้แต่กลับต้องยอมรับอีกครั้ง เด็กสาวที่เขาเลี้ยงตั้งแต่เด็กจนโต ไม่อาจพึ่งพาเขาไปทุกเรื่อง เชื่อเขาทุกอย่าง ทุกเรื่องมีเขาเป็นอันดับแรกได้อีกต่อไปแล้ว

 

 

ตาชั่งค่อยๆ เอนเอียง การจัดลำดับชีวิตคน คู่รัก ญาติ ลูก…ญาติกับลูกนั้นไม่อาจอยู่ด้วยตลอดชีวิต ท้ายที่สุดระยะเวลารู้จักกันนานที่สุด ควรจะรักที่สุดควรเป็นคนนั้นที่อยู่กับเธอตลอดชีวิต

 

 

เข้าใจทุกอย่าง รู้ทุกอย่างหมด

 

 

แต่กลับยังทำเป็นไม่สนใจไม่ได้เลย

 

 

แม้อวี๋กานกานไม่มีเวยป๋อ แต่ว่าความฮอตของเธอก็ถือว่าเป็นคนดังทางเน็ตน้อยๆ คนหนึ่ง

 

 

เรื่องสวีอวี้หลันนี้ก็ไม่รู้ว่าใครที่แฉลงอินเทอร์เน็ต

 

 

ความคิดเห็นในอินเทอร์เน็ตก็เพิ่มขึ้นทันที

 

 

มีคนสงสัย มีคนรอเผือก มีคนสนับสนุน มีคนสาปแช่งด้วยคำพูดรุนแรง…อินเทอร์เน็ตเป็นเช่นนี้อยู่ตลอดมา ผู้คนนับไม่ถ้วนคาดเดาทุกอย่างตามใจตนเอง

 

 

ถึงนั้นยังมีคนบอกว่าเรื่องข่าวฉาวของอวี๋กานกานที่ถูกแฉล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งหมด

 

 

แค่ถูกกรมประชาสัมพันธ์ลบทิ้งไปทั้งหมดเท่านั้น

 

 

บอกว่าอวี๋กานกานเป็นนักต้มตุ๋นคนหนึ่ง เดิมก็รักษาโรคไม่เป็น หลายชีวิตผ่านมือมาหมดแล้วต่างๆ นาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 524 ร่วมมือ วิธีต่างสู่เป้าหมายเดียวกัน

 

 

อวี๋กานกานได้รับสายเป็นห่วงเป็นใยจากซ่งฉาไป๋ เจียงฉี่ หลินจยาอวี่และเพื่อนสนิทบางส่วนจึงได้รู้ว่าเรื่องสวีอวี้หลันถูกแฉลงอินเทอร์เน็ตแล้ว

 

 

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือมา อยากจะเปิดเน็ตดู ยังไม่ทันได้เปิด โทรศัพท์มือถือก็ถูกฟังจือหันคว้าเอาไว้ก่อน

 

 

“อย่าไปดูข่าวในเน็ต”

 

 

“ฉันอยากจะรู้ว่าเรื่องราวเป็นมายังไงกันแน่ ลองเช็กว่าในอินเทอร์เน็ตพูดกันว่ายังไงบ้าง”

 

 

“สามารถให้คนปล่อยข่าวลงอินเทอร์เน็ตได้ นั่นล้วนเป็นสิ่งที่คนอื่นต้องการให้คุณรู้ บิดเบือนข้อมูล พูดเกินความจริง คุณอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ถามผมได้”

 

 

น้ำเสียงราบเรียบของฟังจือหันให้ความรู้สึกปลอดภัยไม่แปรเปลี่ยน

 

 

อวี๋กานกานพยักหน้าน้อยๆ ด้วยความลังเล มอบโทรศัพท์มือถือให้ฟังจือหันโดยดี

 

 

“นี่ก็ดึกมากแล้ว วันนี้คุณเหนื่อยมามาก อาบน้ำแล้วพักผ่อนให้มาก พรุ่งนี้ตื่นมาทุกอย่างก็จะดีขึ้น”

 

 

ฟังจือหันจูงมือเธอเข้าห้องนอน หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เปลี่ยน และดันตัวเธอเข้าห้องน้ำ

 

 

จนกระทั่งอวี๋กานกานนอนหลับไป เขาจึงออกจากห้องนอน

 

 

ฟังจือหันอ่านในอินเทอร์เน็ตครู่หนึ่งแล้วรีบต่อสายหาหลินเซิน ให้เขาไปหาตัวคนที่ปล่อยข่าว

 

 

เรื่องนี้มีคนจงใจแฉลงอินเทอร์เน็ตอย่างแน่นอน เป็นไปได้อย่างมากที่จะเป็นคนที่วางแผนคนนั้น

 

 

เหอสือกุยซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาลุกขึ้น เดินไปตรงหน้าฟังจือหัน “สามารถเข้ามาเพิ่มยาสามตัว และทำให้ใบสั่งยารักษาชีวิตกลายเป็นใบสั่งยาฆ่าคน อีกฝ่ายต้องเข้าใจวิชาแพทย์แน่”

 

 

ฟังจือหันถามเขา “คุณรู้จักโจวหย่วนเฉวียนไหม”

 

 

เหอสือกุยมองสายตาที่โหดเหี้ยมลึกซึ้งของฟังจือหันนั้นราวกับว่ารู้ทุกอย่างชัดเจนจึงเอ่ยถาม “เขาเป็นรองผู้อำนวยการสมาคมพัฒนาบริษัทยาไป๋ฟังเมืองไป๋หยาง คุณสงสัยเขาเหรอ”

 

 

ฟังจือหันมองเขาด้วยดวงตาเยือกเย็น หันหลังมองไปนอกหน้าต่าง “ตอนนั้นที่คุณเข้าร่วมการสัมมนาเขาก็อยู่ ช่วงที่คุณหายตัวไปเขาต้องการซื้ออวี้หมิงถาง ตอนที่เจียงไป่อันเกิดเรื่องเขาก็อยู่เมืองหลวง เขากับลุงรองของผมรู้จักกันชัดๆ แต่กลับต้องแอบนัดเจอกัน”

 

 

“ถ้าเป็นเขาจริง ควรรีบแจ้งตำรวจ”

 

 

“เขาไม่ใช่คนที่อยู่เบื้องหลังหรอก แทนที่จะหยุดน้ำเดือดด้วยการเทออก ดึงฟืนที่กำลังเผาออกเสียดีกว่า”

 

 

เหอสือกุยในสายตาของฟังจือหันนั้นชาญฉลาดอย่างไม่มีสิ้นสุด

 

 

“ว่ามาเถอะ ขอเพียงยัยหนูไม่เป็นไร ไม่ว่าคุณจะให้ผมทำอะไร ผมก็ยอมหมด!” ฟังจือหันยอมบอกทุกอย่างกับเขา และไม่ปิดบังแผนการเลยสักนิด ต้องการให้เขาช่วยเหลืออย่างแน่นอน

 

 

ไม่ว่าในใจของพวกเขาอีกฝ่ายจะปฏิบัติต่อกันอย่างไร ในตอนนี้พวกเขายืนอยู่ในจุดที่เด็ดเดี่ยวด้วยกัน

 

 

 

 

 

อวี๋กานกานกลับนอนหลับไม่สนิท เอาแต่ฝันอยู่ตลอด

 

 

ในฝันเกิดเหตุการณ์ที่เธอเจอกับสวีอวี้หลันซ้ำอีกครั้ง เธอกำลังตรวจรักษาให้สวีอวี้หลันอยู่ดีๆ จู่ๆ สวีอวี้หลันก็ลุกขึ้นยืนพุ่งมาตะคอกใส่ “คุณฆ่าฉัน คุณเป็นคนฆ่าฉัน…”

 

 

เธอตกใจก้าวถอยหลัง ส่ายหน้าสุดชีวิต “ฉันเปล่า เปล่านะคะ ฉันไม่ได้ฆ่าคุณ”

 

 

ด้านหลังเป็นกำแพง หมดทางถอยหลังได้อีก สวีอวี้หลันก้าวมาข้างหน้าและยื่นแขนมาบีบคอเธอ

 

 

ลมหายใจติดขัดเป็นระลอก เธอเบิกตาโต รู้สึกว่าวินาทีถัดไปตนเองจะต้องตาย เหตุการณ์ในฝันพลันเปลี่ยนไปแล้ว

 

 

หิมะ โลกทั้งใบขาวโพลน เด็กสาวคนหนึ่งวิ่งกลางหิมะแต่กลับถูกผู้ชายคนหนึ่งคว้าเอาไว้จากทางด้านหลัง

 

 

ผู้ชายคนนั้นอุ้มกลับไป เดินไปพลางก่นด่าไปพลาง

 

 

ถึงบ้านหลังหนึ่งที่มืดสลัว ผู้ชายบีบคอของเธอ “ยายเด็กน่าเกลียดไม่เชื่อฟังเกินไปแล้ว หนี ลองหนีอีกดู ดูซิว่าฉันจะบีบคอแกให้ตาย”

 

 

เด็กสาวโดนบีบคอจนดวงหน้าแดงก่ำ ดวงตาเห็นเส้นระหว่างความตายพร้อมกับพยายามขัดขืนสุดชีวิต.