ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ - ตอนที่ 575 เซอร์ไพรส์ งานหมั้น (4) / ตอนที่ 576 เซอร์ไพรส์ งานหมั้น (5)

ตอนที่ 575 เซอร์ไพรส์ งานหมั้น (4)

 

 

อวี๋กานกานพอจะยิ้มออกแล้ว เขามาเป็นเพื่อนเธอได้ เธอดีใจมาก

 

 

แต่รู้สึกแปลกๆ

 

 

เขาบอกว่าจะไปธุระต่างจังหวัด ตอนนี้น่าจะกำลังนั่งเครื่องบินถึงจะถูก แล้วทำไมถึงไม่ไปแถมยังมาหาเธอที่นี่ได้ยังไง

 

 

“งั้นคุณก็ลองหยิกผมดูสิว่าเจ็บไหม” กำลังฝันไปอยู่หรือเปล่า

 

 

“เมื่อกี้พึ่งดีดหน้าผากคุณไปไม่ใช่เหรอ เจ็บไหมล่ะ”

 

 

หลังจากอวี๋กานกานรู้ทันจึงยกมือขึ้นลูบหน้าผากป้อยๆ “ดูเหมือนจะเจ็บนิดนึง”

 

 

เธอยื่นมือไปหยิกแก้มฟังจือหัน “เจ็บไหม”

 

 

ฟังจือหันฉุดแขนเธอให้เข้ามาในอ้อมกอด “ต้องเจ็บสิ บื้อ”

 

 

ในตอนนี้อวี๋กานกานมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เกี่ยวกับความจริงที่ว่าฟังจือหันปรากฏตัวในงานเลี้ยงวันเกิดและเธอก็ประหลาดใจ “ทำไมคุณไม่ไปทำธุระต่างจังหวัดล่ะ มาที่นี่ทำไม”

 

 

“เอ่อคือ…” เสียงแหบต่ำเซ็กซี่ลากยาว “รอกลับบ้านก่อนผมจะบอกคุณทุกอย่างเลย”

 

 

“ก็ได้ งั้นคุณรอฉันแป๊บนึง ฉันจะเอากำไลไปคืนคุณท่าน แล้วเราค่อยกลับบ้านกัน” อวี๋กานกานชูกำไลในมือ

 

 

ทันใดนั้นเธอก็พูดว่า “อ้อ ใช่! คุณรู้ไหมว่าภาพวาดที่คุณให้ฉันไม่ใช่ภาพวาดธรรมดา มันไม่ได้แพงแต่มันแพงมาก ฉันให้ภาพวาดนั้นกับคุณท่าน สงสัยราคาของภาพวาดแพงเกินไป คุณท่านก็เลยให้กำไลฉัน…”

 

 

นิ่งงันไปครู่หนึ่งอวี๋กานกานก็จำได้ว่าฟังจือหันเคยเห็นบัตรเชิญ “คุณเห็นชื่อเขาในบัตรเชิญก็เลยรู้ว่าเขาเป็นใครใช่ไหม คุณต้องการให้ภาพวาดเขาเพื่อให้เขาช่วยเป็นธุระบางอย่าง หรือคุณหยิบภาพผิด”

 

 

ฟังจือหันเอ่ยตอบ “ผมไม่ได้ต้องการให้เขาเป็นธุระจัดการอะไรทั้งนั้นแล้วก็ไม่ได้หยิบมาให้ผิดด้วย รอกลับบ้านแล้วผมจะบอกคุณเอง คุณอยากรู้อะไรผมจะบอกให้หมด ตอนนี้งานเลี้ยงจะเริ่มแล้ว พวกเราต้องออกไปได้แล้ว”

 

 

อวี๋กานกานสับสนมึนงง

 

 

แต่ตอนนี้งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มแล้ว มีเรื่องอะไรพูดกันตอนนี้ไม่สะดวกจริงๆ บางเรื่องก็ควรรอกลับบ้านไปแล้วค่อยคุยกัน

 

 

พอเดินไปไม่กี่ก้าว ฟังจือหันจึงถือโอกาสสวมกำไลที่ข้อมืออวี๋กานกานอีกครั้ง

 

 

อวี๋กานกานตกใจมองฟังจือหันอึ้งๆ “คุณยังจะสวมมันเข้าไปทำไมอีก คุณรู้ไหมว่ามันถอดออกยากแค่ไหน”

 

 

“ของที่ผู้ใหญ่มอบให้ไม่ควรเอาคืน ควรยินดีรับไว้นะ” ฟังจือหันจูงมือเธอ สิบนิ้วประสานกันแน่น

 

 

อวี๋กานกาน “…”

 

 

ถึงจะจริงแบบนั้นก็เถอะ แต่…ยังรู้สึกแปลกๆ อยู่ดี

 

 

เมื่อทั้งสองออกมาห้องจัดเลี้ยงอันงดงามเสียงบรรเลงเพลงวอลทซ์ก็ดังขึ้นและแสงไฟก็ตกลงมาตรง

 

 

กลาง

 

 

ทันใดนั้นฟังจือหันหมุนตัวกลับมามองอวี๋กานกานและยื่นมือออกมาเพื่อเชิญชวนให้เธอเต้นรำเป็นครั้งแรก

 

 

อวี๋กานกานอึ้งไปชั่วขณะ ส่ายหน้าพัลวัน จะให้เต้นรำเหรอ ไม่ต้องหรอกมั้ง

 

 

ฟังจือหันยิ้มขำ “เต้นไม่เป็นเหรอ”

 

 

แน่นอนว่าอวี๋กานกานเต้นรำเป็น ตอนเรียนมหาวิทยาลัยมีหลักสูตรการเต้นรำสำหรับผู้ใหญ่ แต่เธอไม่ชำนาญมากนัก

 

 

เหตุผลที่ทำให้เธอไม่เต็มใจเต้นมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับชำนาญหรือไม่ชำนาญ การเต้นรำเปิดฟลอร์นี้มักสงวนไว้สำหรับครอบครัวของเจ้าของบ้าน แล้วเธอกับฟังจือหันจะไปเต้นรำได้อย่างไร

 

 

อวี๋กานกานฝืนยิ้มมองไปทางคุณท่าน

 

 

แต่กลับพบว่าคุณท่านกำลังยิ้มใจดีปรบมือต้อนรับเธอกับฟังจือหันให้ไปเวทีเต้นรำข้างหน้า

 

 

สายตาของคนทั้งงานต่างก็มองมาที่พวกเขาทั้งสอง

 

 

อวี๋กานกานทำได้เพียงยกมือขึ้นมาวางไว้ที่มือของฟังจือหัน จากนั้นเอ่ยเสียงเบาๆ “ฉันเต้นไม่ค่อยเก่งนะ”

 

 

“ไม่เป็นไร ก้าวขาตามผมก็พอ” มือข้างหนึ่งของฟังจือหันกอบกุมมือเธอแน่น ส่วนมืออีกข้างหนึ่งประคองเอวเธอเอาไว้แล้วพาเธอเต้นรำ

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 576 เซอร์ไพรส์ งานหมั้น (5)

 

 

เริ่มแรกอวี๋กานกานก็ตื่นเต้นซะแล้ว แต่ฟังจือหันนำเธอได้อย่างดีเยี่ยม เขาค่อยๆ พาเธอให้ผ่อนคลายและไม่เกร็ง

 

 

เคลื่อนไหวพลิ้วสวยสง่างาม

 

 

สบตาลึกซึ้งภายใต้แสงไฟราวกับคู่สวรรค์สร้าง

 

 

หลิงหีดูฉากนี้ด้วยความตกใจ ใบหน้าที่แต่งหน้าบางๆ ของเธอบิดเบี้ยวด้วยความหึงหวง

 

 

แพทย์แผนจีนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า คุณปู่ยอมให้หล่อนกับฟังจือหันเต้นรำเปิดฟลอร์ได้อย่างไร

 

 

แล้วฟังจือหันยังเห็นดีเห็นงามอีก

 

 

เขาเป็นคนที่มีหลักการและเหตุผลมากที่สุดไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาถึงได้…

 

 

จางอี๋เสวี่ยเห็นใบหน้าบูดบึ้งของเธอจึงเอ่ยปลอบ “เธออย่าโกรธไปเลย คุณชายหันเชื่อฟังคุณปู่มาแน่ๆ ถึงได้ไปเต้นรำเปิดฟลอร์กับหมอคนนี้ รอเต้นเสร็จอาจจะไม่สนใจไยดีหล่อนแล้วก็ได้”

 

 

เมื่อได้ยินดังนั้นสีหน้าของหลิงนีก็ดีขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

 

 

จริงด้วย คุณชายหานไม่มีทางชอบนางผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด

 

 

เธอไม่เห็นจำเป็นต้องโมโหเลย

 

 

ก็แค่เปิดฟลอร์เต้นรำเอง

 

 

คุณท่านยิ้มในแววตามองไปยังทั้งสองที่กำลังเต้นรำกลางฟลอร์

 

 

หลายชายของเขาคงไม่ต้องชมแล้ว เพราะในที่นี้ไม่มีใครเทียบเขาได้

 

 

ส่วนผู้หญิงคนนี้ทั้งสวยฉลาดและใจดีอย่างไม่ต้องสงสัย

 

 

บางทีสถานะของเธออาจไม่เหมาะสมเป็นคู่ชีวิตของฟังจือหัน แต่เธอก็มีเสน่ห์เฉพาะตัว

 

 

เรื่องราวของตระกูลฟังพิเศษมากไม่เหมือนตระกูลอื่น ถึงแม้ตระกูลฟังจะมีลูกหลานมากมายแต่สายเลือดที่แท้จริงตอนนี้เหลือเพียงจือหันคนเดียว

 

 

จือหันคือความภาคภูมิใจของเขา ชอบคุณหนูของเขา

 

 

แต่หลายปีที่ผ่านมา เขากลับคิดถึงเสี่ยวชิงเหมยของเขา เด็กน้อยที่หายตัวไปเมื่อหลายปีก่อน

 

 

นั่นคือความอาลัยของเขา

 

 

เขาหวังอย่างยิ่งว่าภรรยาในอนาคตของหลานชายเขาอาจเป็นคนที่สามารถช่วยเขาได้หลังจากผ่านไปร้อยปีตระกูลฟางก็ไม่สามารถมีสถานะเป็นเช่นนี้ได้อีกต่อไป

 

 

จือหันเป็นเด็กที่ฉลาดและมีความสามารถ แต่นิสัยของเขาเย็นชาและหยิ่งเกินไป เขาไม่เคยมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลง

 

 

หากภรรยาในอนาคตมีภูมิหลังครอบครัวที่ดีมันจะเป็นประโยชน์ต่อเขาอย่างแน่นอน

 

 

หากเป็นทางเลือกสุดท้ายของเขามันก็ยังคงเป็นหัวใจดวงเดิมของเขา เมื่อเขารู้ว่าหลานชายของเขาดื้อมาก เขาไม่รู้จะทำยังไงดี และเขาก็พิจารณาอยู่นาน

 

 

ในที่สุดเขาก็นึกถึงลูกสาวของเขา ซึ่งก็คือแม่ของจือหัน จัดการคลุมถุงชนและทำให้เธอมีจุดจบที่น่าเศร้า ดังนั้นตระกูลฟางและตระกูลเจียงจึงเปลี่ยนจากญาติเป็นศัตรูโดยสิ้นเชิง

 

 

การบังคับไม่ได้หวานชื่น

 

 

อนาคตของเด็กสำคัญมาก แต่ความสุขสำคัญยิ่งกว่า

 

 

เขาเชื่อว่าหลานชายที่ยอดเยี่ยมของเขาจะยังคงมีอาณาจักรธุรกิจของตัวเอง แม้ว่าจะไม่พึ่งพาเขาในอนาคตก็ตาม

 

 

แต่หลานสะใภ้ของตระกูลฟังไม่ค่อยดีเท่าที่ควร วันนี้ผู้หญิงคนนี้เป็นคนใจกว้างและใจดี แต่การทดสอบยังคงดำเนินต่อไป อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ว่าเด็กสาวคนนี้แอบช่วยเหลือผู้อื่น

 

 

ฟังจือหันและอวี๋กานกานจบการเต้นรำด้วยท่าทางที่สง่างามและแสงเจิดจ้ากระทบกลางเวทีส่องประกายมาที่พวกเขา

 

 

ในห้องจัดเลี้ยงมีเสียงปรบมือดังกราวอย่างอบอุ่น

 

 

ขณะนี้เสียงของชายชราก็ดังขึ้น “วันนี้เป็นปีที่ครบรอบเจ็ดสิบปีของฉัน ก่อนอื่น ก่อนอื่นขอแสดงความขอบคุณจากใจจริงและยินดีต้อนรับทุกคนที่มางาน ขอบคุณที่สละเวลามาแม้จะงานยุ่งกัน ประการที่สองฉันขอใช้โอกาสนี้ในการจัดงานหมั้นสำหรับหลานชายของฉัน ฟังจือหัน…”

 

 

ฟังจือหันคือหลานชายของเขาเหรอ อวี๋กานกานตะลึงงัน

 

 

งานหมั้น…งานหมั้นของฟังจือหัน

 

 

ฟังจือหันเป็นหลานชายของคุณท่านเหรอ ฟังจือหันไม่ใช่หลานชายของคุณปู่เจียงเหรอ ชื่อซ้ำกันหรือเปล่า