ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ - ตอนที่ 595 ต่อไปนี้จะไม่ชอบอีกแล้ว / ตอนที่ 596 ทรมานคนโสด

ตอนที่ 595 ต่อไปนี้จะไม่ชอบอีกแล้ว 

 

 

แววตาของเหอสือกุยช่างเย็นชาแล้วตอบอย่างคาดเดาไม่ได้ “เชื่อหรือไม่เชื่อแล้วมันเกี่ยวกันยังไง เป็นธุระกงการของคุณเหรอ” 

 

 

“คุณเย็นชาแบบนี้ฉันเจ็บปวดใจมาก คุณก็รักแค่เด็กของคุณอยู่ดี คุณไม่สนใจฉันเลยสักนิด” ซย่าเสียวหร่านพูดด้วยความเสียใจ “แต่ตอนนี้เด็กของคุณกับฟังจือหันกำลังหวานชื่นกันขนาดนั้น ดูเหมือนว่าคุณไม่มีโอกาสเลยสักนิด” 

 

 

เหอสือกุยนิ่งเงียบไม่พูดอะไรกับเธออีก 

 

 

… 

 

 

นัยน์ตาของเจียงฉี่หม่นหมองราวกับมีหมอกบดบัง 

 

 

ภาพต่างๆ ฉายเข้ามาในความคิดของเธอ 

 

 

เช่นตอนอยู่ที่น้ำพุร้อน เมื่อเธอสะดุดทั้งตัวคะมำไปข้างหน้าจนเกือบล้มก็มีเขาที่ยื่นมือมาประคองเธอเอาไว้ เตือนเธอให้เดินระวังหน่อยอย่างอ่อนโยน 

 

 

ตอนที่เธอถูกกู้ซูหลิงข่มขู่ เขาก็ช่วยเธอวิเคราะห์อย่างใจเย็น สุดท้ายก็ให้คำแนะนำกับเธอให้เธอส่งข้อความหากู้ซูหลิง ให้พูดว่าตัวเองนำเรื่องไปบอกกับพี่ชายหมดแล้ว 

 

 

กู้ซูหลิงดันเชื่อจริงๆ แล้วไม่นำเรื่องนี้มาข่มขู่เธออีก 

 

 

ชายหนุ่มรูปงามราวกับหยกช่างดูอ่อนโยนและสง่างาม เป็นเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิสำหรับทุกคน แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นผู้ชายที่เฉยชาเอามากๆ  

 

 

แล้วก็เป็นคนโง่ด้วย! 

 

 

เห็นได้ชัดว่าซย่าเสียวหร่านเป็นผู้หญิงร้ายกาจ เขาไม่ได้ชอบอวี๋กานกานหรอกหรือ ทำไมถึงเปลี่ยนไปชอบซย่าเสียวหร่านไวขนาดนี้ล่ะ 

 

 

ถ้าไม่ชอบ เขาจะพาซย่าเสียวหร่านมาที่งานเลี้ยงทำไม 

 

 

รู้สึกทั้งผิดหวังและเสียใจเหมือนถูกผลักตกจากภูเขาลงสู่ทะเล เจียงฉี่ทรุดนั่งยองๆ ที่พื้นแล้วกุมใบหน้าร้องไห้ขึ้นมา “…” 

 

 

ร้องไห้อยู่นานสองนาน เธอถึงจะลุกขึ้นมาหันหลังกลับไปด้วยสายตาทั้งคู่ที่เหม่อลอย แต่สายตากลับมองไม่เห็นชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ไม่ไกล 

 

 

เธออึ้งไปชั่วขณะจากนั้นจึงหลบสายตาต่ำ ก้าวไปข้างหน้าแล้วเรียกเสียงเบา “พี่ชาย” 

 

 

น้ำเสียงของฟังจือหันเย็นเยียบ “เธอชอบเขาเหรอ” 

 

 

เจียงฉี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้า “ไม่ได้ชอบ” 

 

 

ฟังจือหันเอ่ยขึ้น “ที่ดีที่สุดคือ ระหว่างพวกเธอสองคนเป็นไปไม่ได้” 

 

 

ดวงตาของเจียงฉี่แดงก่ำ สีหน้าโศกเศร้าเสียใจและเอ่ยถามอย่างดื้อรั้น “ทำไมระหว่างเราถึงเป็นไปไม่ได้ล่ะคะ เขากับพี่สะใภ้ก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดนี่คะ” 

 

 

“เพราะว่าเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว อีกทั้งคนที่เขาชอบคนนั้นก็คือพี่สะใภ้ของเธอ มันกำหนดไว้แว้ว่าเขาไม่มีทางชอบเธอแบบคนรักไปจนชั่วชีวิตและเขาจะไม่มีวันคบกับเธอด้วย” ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็พูดชัดเจนเกินไป เหอสือกุยไม่มีทางชอบเจียงฉี่ เพราะว่าพวกเขาเป็นคนประเภทเดียวกัน 

 

 

“ที่แท้ พี่ก็รู้ว่าเขาชอบพี่สะใภ้เหรอคะ” เจียงฉี่คิดว่ามันเป็นความลับระหว่างเธอกับอาจารย์เหม่ยเหรินเสียอีก 

 

 

เธอจึงเอ่ยถาม “ถ้าหากพี่สะใภ้รู้เข้า พี่เขาจะ…” 

 

 

ฟังจือหันพูดขัดจังหวะเธอ “ไม่มีทาง!” อวี๋กานกานเลือกได้แค่เขาเท่านั้น! 

 

 

ชะงักไปครู่หนึ่งเขาจึงเอ่ยต่อ “แม้จะไม่ได้ ถึงยังไงเขาก็ไม่เลือกเธอหรอก” 

 

 

น้ำตาไหลรินจากดวงตาของเจียงฉี่ เธออยากกลั้นเอาไว้แต่ก็กลั้นไม่อยู่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ “ฉันไม่ได้ชอบเขา อีกไม่กี่วันฉันก็จะกลับเข้ามหา’ลัยก็จะไม่เจอเขาอีกแล้ว ฉันมีแค่พี่ชายกับพี่สะใภ้ก็เพียงพอแล้วค่ะ…” 

 

 

เธอสะอึกสะอื้น “ที่มหา’ลัยมีคนมาจีบฉันตั้งเยอะแยะ ฉันต้องหาแฟนที่ดีได้แน่นอนค่ะ” 

 

 

หากชัดเจนแล้วว่าไม่มีทางได้คบกัน เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องไปรักอีกแล้ว 

 

 

หากรู้มาก่อนว่าเหอสือกุยไม่เหมาะสมกับตัวเองตั้งแต่แรก เธอก็คงรู้ว่าข้างหน้าเป็นเหวลึกตั้งนานแล้ว แถมยังหลับหูหลับตากระโดดลงไป 

 

 

ตอนนี้รู้สำนึกแล้วก็คงไม่ไปชอบอีก! 

 

 

ต่อไปนี้ต้องควบคุมตัวเองให้ได้…แต่ทำไมถึงได้รู้สึกทรมานเจ็บปวดใจจังเลยราวกับถูกอะไรบางอย่างกรีดลงไป 

 

 

  

 

 

 

 

 

ตอนที่ 596 ทรมานคนโสด 

 

 

ทุกคนกลับกันไปหมดแล้วจึงเหลือเพียงแค่ฟังจือหัน อวี๋กานกานและซ่งฉาไป๋ 

 

 

สถานที่พักของซ่งฉาไป๋ค่อนข้างไกลแล้วนี่ก็ดึกมากแล้ว อวี๋กานกานเลยคิดว่าคืนนี้จะให้หล่อนนอนที่ห้องแขกที่บ้านก่อน 

 

 

คนคออ่อนอย่างอวี๋กานกานดื่มแค่ไม่ถึงสองแก้วก็รู้สึกมึนเบลอแล้ว ซ่งฉาไป๋แทบประคองเอาไว้ไม่อยู่จึงทำได้เพียงเรียกฟังจือหัน “รีบมาประคองว่าที่ภรรยานายเร็วเข้า เธอหนักฉิบเป๋งเลย” 

 

 

ฟังจือหันเดินเข้ามาหายื่นแขนออกไปรับอวี๋กานกาน หรุบสายตาต่ำ “ตอนมาบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้ดื่มเหล้า แล้วทำไมคุณยังจะดื่มอีก” 

 

 

“นิดเดียว ก็แค่นิดเดียวเอง ต้องยินดีสิ” อวี๋กานกานยื่นมือโอบเอวเขา ใบหน้าเรียวเล็กถูไถไปที่หน้าอกของเขาเหมือนเจ้ายาจุดกันยุงเวลาอ้อนขี้เกียจเลย 

 

 

ฟังจือหันช้อนอุ้มตัวเธอเพื่อเตรียมจะกลับบ้าน 

 

 

ซ่งฉาไป๋รีบหยิบกระเป๋าทั้งของเธอเองและของอวี๋กานกานเดินตามไป อันที่จริงรู้สึกเสียใจนิดๆ หล่อนจะถูกทรมานจนตายหรือเปล่านะ 

 

 

เป็นคนโสดนี่ทรมานจัง! 

 

 

อวี๋กานกานไม่ได้เมามาก เพียงแค่มึนหัวเท่านั้น ก็เพราะเป็นเช่นนี้หลังจากกลับบ้านไปเธอยังวอแวอยากพูดคุยกับซ่งฉาไป๋ 

 

 

ถึงอย่างไรก็ไร้ผลต่อให้เธอเมาแทบตายซ่งฉาไป๋ก็ต้องพาไปนอนให้ได้ 

 

 

ฟังจือหันนั่งอยู่ข้างๆ และคุยกับเธอ แต่กลับโปรยยิ้มซื่อๆ เกี่ยวพันฟังจือหัน ตอนที่กำลังหัวเราะร่าก็พยายามล้มทับฟังจือหันให้ได้ 

 

 

ทำไมเมื่อก่อนหล่อนไม่เคยเห็นอวี๋กานกานเกาะแกะคนอื่นตอนเมาแบบนี้เลยนะ 

 

 

ทรมานจัง ทรมานจริงๆ เลย! 

 

 

แต่เห็นได้ชัดว่าคนที่ทรมานยิ่งกว่านั้นอยู่ข้างหลังต่างหาก 

 

 

ฟังจือหันกอดอวี๋กานกานเอาไว้แล้วกระซิบข้างหูเธอเบาๆ “ดึกแล้ว คุณควรจะไปนอนได้แล้วนะครับ” 

 

 

อวี๋กานกานเงยหน้ามองเขา ริมฝีปากของทั้งสองต้องการห่างกันเพียงแค่ไม่กี่เซนติเมตร 

 

 

นี่จะจูบกันแล้วเหรอ…ซ่งฉาไป๋ยืนขึ้นอย่างอึดอัดทำตัวไม่ถูก “ดึกแล้ว ฉันกลับไปนอนที่ห้องดีกว่า” 

 

 

ไม่รอให้อวี๋กานกานได้ออกเสียงเธอก็รีบวิ่งไปซะแล้ว ก่อนปิดประตูเธอจึงแอบดูทางอวี๋กานกาน 

 

 

ฟังจือหันยกยิ้มโน้มตัวลงไปจูบริมฝีปากของอวี๋กานกาน… 

 

 

พระเจ้า นี่มันชักจะทรมานคนโสดมากเกินไปแล้วมั้ง! 

 

 

เมื่อกี้เธอน่าจะกลับไปพร้อมกับอาจารย์เหม่ยเหรินเสียก็ดี อย่างน้อยอาจารย์เหม่ยเหรินพึ่งจะคบกับ 

 

 

ซย่าเสียวหร่านอะไรนั่น คงจะเขินกันอยู่ไม่แสดงความรักต่อหน้าเธอจังๆ แบบนี้ 

 

 

คนรอบข้างต่างก็มีแฟนกันหมดแล้ว เหลือเธอคนเดียวที่ยังครองโสด 

 

 

เธอก็อยากมีแฟนบ้างเหมือนกันนะ… 

 

 

จู่ๆ ซ่งฉาไป๋ก็นึกถึงหนุ่มทหารคนนั้นที่เธอเจอที่โรงพยาบาล จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่นะ 

 

 

เขาสูงและหล่อเหลาในเครื่องแบบทหารสะอาดเรียบร้อยเย็นชาเต็มไปด้วยฮอร์โมนที่น่าหลงไหล…แค่คิดถึงมันก็อดไม่ได้ที่จะทำให้หัวใจเต้นแรงราวกับอยู่ในห้วงรัก 

 

 

น่าจะเคยเจอคนที่ดีที่สุด พึงพอใจที่สุด พอเจอคนอื่นที่ไม่ว่าจะหล่อมากแค่ไหนก็รู้สึกน่าเบื่อ 

 

 

ผู้ชายอ่ะนะ ต้องสวมชุดเครื่องแบบทหาร ถึงอย่างไรเธอก็ตัดสินใจแล้วว่าชาตินี้จะต้องแต่งงานกับชายหนุ่มเครื่องแบบทหารให้ได้ ถ้าหากเป็นเจี๋ยนเหยี่ยคนนั้นก็คงจะดี 

 

 

ฟังจือหันกับเจี๋ยนเหยี่ยอยู่เขตเดียวกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่บ้านหรือเปล่า 

 

 

ซ่งฉาไป๋อาบน้ำนอนบนเตียง ก่อนนอนมักจะชอบเล่นโทรศัพท์มือถือเสมอ 

 

 

ทันใดนั้นเธอก็มีความคิดบางอย่างในใจ วันนี้เจี๋ยนเหยี่ยจะอยู่บ้านหรือเปล่านะ ตอนอยู่บ้านจะเปิดวีแชทหรือเปล่านะ หากเปิดวีแชทจะสามารถค้นหาได้จากคนพื้นที่ใกล้เคียงหรือเปล่านะ 

 

 

ซ่งฉาไป๋นึกนึกสนุกเปิดฟังก์ชันหาคนพื้นที่ใกล้เคียงในวีแชท 

 

 

มีรายชื่อคนออกมาทันที ระยะภายในหนึ่งร้อยเมตร ภายในสองร้อยเมตร ภายในสามร้อยเมตร ภายในสี่ร้อยเมตร…