ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ - ตอนที่ 597 อยากมีแฟน / ตอนที่ 598 แชทจีบเจี๋ยนเหยี่ย

ตอนที่ 597 อยากมีแฟน  

 

 

เลื่อนดูลงมาดูเหมือนจะไม่ใช่สักคน ในขณะที่ซ่งฉาไป๋กำลังจะปิด ทันใดนั้นวีแชทก็จับได้คนที่ใช้รูปโปรไฟล์เป็นธงแดงห้าดาว 

 

 

ธงชาติจีนหรือ 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ยเป็นทหาร รูปโปรไฟล์วีแชทอันนี้จะใช่เขาหรือเปล่านะ 

 

 

ซ่งฉาไป๋ตื่นเต้นมือเลื่อนคลิกเปิดเข้าไป 

 

 

ชื่อ: เหยี่ย 

 

 

ระยะห่าง: ภายใน 400 เมตร 

 

 

ภูมิภาค: ปักกิ่ง 

 

 

คติพจน์: ลืมเตรียมสงครามจะตกอยู่ในวิกฤต! 

 

 

คติพจน์แบบนี้ดูก็รู้ว่าเป็นทหาร…แล้วดันชื่อเหยี่ยพอดีนี่จะใช่วีแชทของเจี๋ยนเหยี่ยหรือเปล่านะ 

 

 

ซ่งฉาไป๋ลุกพรวดขึ้นนั่งบนเตียง 

 

 

ปิดสีหน้าดีใจเอาไว้ไม่มิดแล้วรีบคลิกเข้าไปทักทาย “สวัสดี!” 

 

 

หลังจากทักทายไปแล้ว ดูเหมือนจะเงียบกริบราวกับทะเลไร้คลื่น ปกติก็ไม่มีการตอบกลับเธออยู่แล้ว 

 

 

ทำไมถึงไม่ตอบกลับมาล่ะ 

 

 

ไม่สนใจคนแปลกหน้าเหรอ ถ้าไม่สนใจคนแปลกหน้าแล้วทำไมถึงเปิดฟังก์ชั่นคนหาคนใกล้เคียง 

 

 

หรือว่าตอนนี้ยังไม่เห็นข้อความ 

 

 

หรือแค่ไม่อยากสนใจเธอเฉยๆ… 

 

 

ซ่งฉาไป๋ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าวีแชทนี้เป็นเจี๋ยนเหยี่ย ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาดจึงส่งข้อความไปอีก 

 

 

“ไฮ เดาสิว่าฉันคือใคร” 

 

 

หลังจากส่งข้อความไปแล้วรู้สึกทะแม่งๆ คิดว่ายังไงเจี๋ยนเหยี่ยยังไม่สนใจเธออยู่ดี คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงส่งไปอีกข้อความ “พี่เจี๋ยนเหยี่ย เดาสิว่าฉันคือใคร” 

 

 

ผ่านไปสองนาทีอีกฝ่ายก็กดตอบรับแล้ว 

 

 

พระเจ้า! 

 

 

กดตอบรับแล้วแสดงว่าเป็นวีแชทของเจี๋ยนเหยี่ยจริงๆ ด้วย 

 

 

ซ่งฉาไป๋เกือบกระโดดลงจากเตียงอยู่รอมร่อ กำหมัดแน่นกรีดร้องไม่ออกเสียง 

 

 

ทันใดนั้นซ่งฉาไป่พึ่งเห็นว่าตั้งโปรไฟล์เป็นรูปตัวเอง เธอจึงรีบเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปตัวการ์ตูนโดยเร็วที่สุด 

 

 

คือ อีกฝ่ายคงไม่เปิดดูรูปโปรไฟล์หรอกมั้ง น่าจะไม่รู้ว่าคือเธอหรอกมั้ง 

 

 

แม้จะเปิดดูแล้วก็ไม่น่าจะรู้ว่าคือเธอ ถึงอย่างไรรูปโปรไฟล์ก็ผ่านการโฟโต้ช้อปมาแล้ว ซึ่งแตกต่างกับตัวจริงของเธออยู่บ้าง 

 

 

ซ่งฉาไป๋กดออกจากโมเมนต์วีแชทแล้วเปิดช่องแชท อีกฝ่ายส่องข้อความกลับมาโดยส่งเครื่องหมายคำถามมาไม่กี่อัน : [???] 

 

 

ซ่งฉาไปครุ่นคิด จากนั้นจึงตอบกลับไป : [ส่งเครื่องหมายคำถามมามีกี่ความหมายอ่ะ] 

 

 

หลังจากตอบกลับข้อความ เธอก็เข้าไปดูโมเมนต์ในวีแชทของเจี๋ยนเหยี่ย 

 

 

แต่ว่าเขาตั้งค่าให้เพื่อนสามารถดูโมเมนต์ของสามวันที่ผ่านมาเท่านั้น 

 

 

แล้วสามวันมานี้เจี๋ยนเหยี่ยก็ไม่ได้โพสต์อะไร ในโมเมนต์จึงว่างเปล่า เธอจึงกลับมาที่ห้องแชทเหมือนเดิมก็พบว่าเจี๋ยนเหยี่ยตอบกลับมาแล้ว 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [ใคร] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [บอกให้คุณลองเดาไง งั้นคุณลองเดาซิ หากบอกคุณตามตรงก็ไม่สนุกน่ะสิ] 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [ถ้ายังลีลาก็จะลบเพื่อนแล้ว] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ล่ะคะ คุณเป็นลุงทหารปลดแอกประชาชนไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันกำลังเดือดร้อน ตอนนี้ต้องการหาลุงทหารปลดแอก ทำไมคุณถึงจะลบฉันออกจากเพื่อนวีแชท หากฉันถูกคนลักพาตัวจะทำไงล่ะคะ] 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [???] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [คุณนี่ชอบเครื่องหมายคำถามจริงๆ] 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [คุณถูกคนลักพาตัวไปเหรอ] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ใช่น่ะสิ หัวใจของฉันถูกคนลักพาไป] 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : […] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ฉันล้อเล่นค่ะ] 

 

 

นึกขึ้นได้ว่าตัวเองตรงเกินไป อาจจะทำให้เขาตกใจได้ ซ่งฉาไป๋จึงรีบส่งข้อความกลับไป 

 

 

เพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนลบเพื่อน นิ้วของเธอจึงพิมพ์ข้อความบนหน้าจออย่างรีบร้อน 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายแต่อย่างใด ตอนเด็กๆ ฉันเคยได้รับการช่วยเหลือจากกองทัพปลดแอกประชาชนก็เลยชอบทหารเป็นพิเศษ ชุดเครื่องแบบสีเขียวมีความชอบธรรมสูงและแข็งแกร่งหล่อเหลามีความกล้าหาญและความรับผิดชอบ อย่างไรก็ตามในใจพวกฉันคุณคือฮีโร่ที่เก่งที่สุดค่ะ] 

 

 

  

 

 

 

 

 

ตอนที่ 598 แชทจีบเจี๋ยนเหยี่ย 

 

 

เพื่อแสดงความชื่อชอบของตนเองที่มีต่ออาชีพทหารจึงได้โกหกออกไป ตอนเด็กเธอถูกทหารช่วยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เธอแค่เห็นทหารคนหนึ่งเกือบจะสละชีวิตเพื่อช่วยชีวิตเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เมื่อไม่กี่ปีก่อนนี่เอง 

 

 

นี่กว่าจะได้แอดวีแชทเจี๋ยนเหยี่ยก็ยากเธอไม่ปล่อยให้เขาลบเพื่อนเธอเด็ดขาด 

 

 

อย่างไรก็ตามเธอคิดว่าคำตอบของตัวเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ทั้งยังให้ความรู้สึกเปิดเผยด้วย 

 

 

สรุปคือเจี๋ยนเหยี่ยส่งสติ๊กเกอร์เสี่ยวเหรินเอ๋อร์ปาดเหงื่อมาให้เธอ 

 

 

กระอักกระอ่วนจังเลย! 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : […] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ฉันพูดจากใจจริงเลยนะคะ] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [คุณอย่าลบฉันเลยนะคะ กว่าฉันจะแอดวีแชทคุณได้] 

 

 

ไม่รู้ว่าเจี๋ยนเหยี่ยไม่อยากสนใจเธอหรือกำลังคิดอยู่ว่าจะลบเธอดีไหม ผ่านไปครู่ใหญ่กว่าจะตอบข้อความเธอ 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [คุณแอดผมได้ยังไง] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ก็คนพื้นที่ใกล้เคียงไง คุณเปิดเองไม่ใช่เหรอ] 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : […] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [คุณสามารถปิดฟังก์ชันแอดเพื่อนจากคนใกล้ๆ ได้นะ ต่อไปก็จะไม่มีใครหาคุณเจออีก] 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [ปิดตรงไหนเหรอ] เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ว่ามีคนไม่รู้ว่าหาคนใกล้ๆ เปิดใช้งานอย่างไร แต่พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีฟังก์ชันนี้มีอยู่จริง 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [เข้าไปที่ตั้งค่า ทั่วไป จัดการการสำรวจ แล้วคุณจะเห็นรายการ ตรงกลางจะมีคำว่าคนที่อยู่ใกล้ๆ คุณคลิกให้สัญลักษณ์สีเขียวมันหายไปก็ปิดโหมด แบบนี้ก็ไม่มีคนใกล้ๆ หาคุณเจอแล้วล่ะค่ะ] 

 

 

เพราะเกรงว่าเขาจะไม่เข้าใจ หลังจากที่ซ่งฉาไป๋ส่งข้อความไปแล้วยังบันทึกภาพหน้าจอส่งให้เขาด้วย 

 

 

อีกฝ่ายน่าจะปิดโหมดคนใกล้ๆ ตามที่เธอสอน เพราะหายไปนานไม่ตอบข้อความเธอเลย 

 

 

ซ่งฉาไป๋ตั้งใจเดโหมดคนใกล้ๆ ดูอีกรอบ ปรากฏว่าหาวีแชทของเจี๋ยนเหยี่ยไม่เจอจริงๆ ด้วย 

 

 

ปิดแล้วก็ดี เพื่อที่จะไม่ต้องมีผู้หญิงที่แอบชอบเจี๋ยนเหยี่ยอีกให้ใช้วิธีของเธอเพื่อจีบเขา 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ฉันสอนคุณไปแล้ว คุณคงไม่ลบฉันหรอกมั้ง] แล้วส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้น้ำตาคลอเบ้ากลับไป 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [คุณมีธุระอะไรกับผม] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [เปล่า ไม่มีธุระอะไร ก็แค่อยากรู้จักคุณเท่านั้น] 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [แค่นี้เองเหรอ] 

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ก็แค่นี้ไง ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะคะ] 

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : […] 

 

 

แชทจีบชายหนุ่มที่เป็นรักแรกพบมาตั้งนาน สุดท้ายยังไม่ถูกเขาลบเพื่อนในวีแชท ซ่งฉาไป๋ดีใจจนยิ้มไม่หุบ ล้มตัวนอนถีบขาดิ้นไม่หยุด 

 

 

หลังจากกระโดดโลดเต้นได้สักพัก ซ่งฉาไป๋ก็นึกขึ้นได้อีกอย่างหนึ่งในโมเมนต์วีแชทของเธอไม่มีการตั้งค่าใดๆ ทั้งนั้น 

 

 

ซึ่งหมายความว่าไม่ว่าโมเมนต์ที่โพสต์เมื่อกี่ปีก่อนต่างก็สามารถมองเห็นหมด 

 

 

ถึงแม้เธอจะไม่ชอบโพสต์รูปของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีเลย บางครั้งไปเที่ยวกับเพื่อนก็มีโพสต์บ้างรูปสองรูป เธอก็เลยรีบไปตั้งค่าให้สามารถเห็นโมเมนต์วีแชทได้เพียงสามวัน 

 

 

เธอกระหยิ่มยิ้มในใจ เจี๋ยนเหยี่ยคงไม่เข้าไปดูโมนเมนต์ในวีแชทของเธอหรอก 

 

 

ปกติแล้วผู้ชายกับผู้หญิงมักจะมีข้อแตกต่างกันคงไม่ไปส่องความเคลื่อนไหวในวีแชท ใน QQ หรือใน 

 

 

เวยป๋อใครเขาหรอก  

 

 

แต่ถ้าหากเข้าไปส่องล่ะ นอกจากโพสต์รูปถ่ายแล้วก็ยังมีสิ่งที่เธอบ่นในโมเมนต์วีแชทที่เปลี่ยนสไตล์อยู่เรื่อยจนทำให้คนรู้สึกประสาทกิน 

 

 

คงไม่เห็นอะไรในนั้นหรอกมั้ง 

 

 

แล้วถ้าเห็นล่ะ 

 

 

ซ่งฉาไป๋กระวนกระวายพลิกไปมาบนเตียง ระหว่างนั้นก็กดเข้าไปในวีแชทของเจี๋ยนเหยี่ยอยู่หลายต่อหลายครั้ง คิดว่าจะลองส่งข้อความไปอีกดีไหม แต่สุดท้ายก็เก็บอาการเอาไว้ได้ 

 

 

บีบรัดหัวใจสาวน้อย ทำอย่างไรก็นอนไม่หลับ จนเกือบจะใกล้ตีสี่แล้วถึงทนง่วงไม่ไหวแล้วหลับไป