ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ - ตอนที่ 699 ชีวิตดังละคร! ทุกอย่างต้องอาศัยทักษะการแสดง (9) / ตอนที่ 700 ชีวิตดังละคร! ทุกอย่างต้องอาศัยทักษะการแสดง (10)

ตอนที่ 699 ชีวิตดังละคร! ทุกอย่างต้องอาศัยทักษะการแสดง (9)

“ใช่แล้ว ฉันกลับมาแล้ว ฉันได้ยินว่าจู่ๆ คุณปู่ก็เข้าโรงพยาบาลอีก ดังนั้นฉันเลยรีบกลับมา หลังกลับมาฉันเพิ่งได้ยินเรื่องพี่ชายกับอาจารย์เหม่ยเหริน พี่สะใภ้ ระหว่างพี่ชายกับอาจารย์เหม่ยเหรินจะต้องมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรแน่ พี่อย่าไปโทษพี่ชายเลย คุณปู่บอกว่าพี่ไม่อยากเจอเขาแล้ว พี่โกรธพี่ชายใช่ไหม พี่สะใภ้ พี่ชายต้องไม่ได้ตั้งใจทำร้ายอาจารย์เหม่ยเหรินแน่ พี่…”

เจียงฉี่พูดไปพลางร้องไห้ออกมา ที่จริงเธอไม่เชื่อว่าพี่ชายจะทำร้ายอาจารย์เหม่ยเหริน

“เธออยู่ไหน ฉันจะไปหาเธอ” เรื่องบางเรื่องก็ต้องพูดต่อหน้าถึงจะเข้าใจ และเล่นละครจบแล้ว เธอก็ควรจะไปเยี่ยมชายแก่สักหน่อยจริงๆ

“ฉันต้องเอาพาสปอร์ตไปให้ลุงรอง เขากำลังยุ่ง ไม่ว่างกลับไปเอาที่บ้าน พี่รอฉันเอาไปให้เสร็จค่อยไปหาพี่”

“ได้”

อวี๋กานกานคุยสายกับเจียงฉี่เสร็จก็ลุงขึ้นจากเตียงไปล้างหน้า จึงได้รู้สึกว่าตนเองตื่นขึ้นเต็มตาจริงๆ แล้ว

ยาที่ซย่าเสี่ยวหร่านใส่ มีสรรพคุณแรงจริง

สองวันถึงจะฟื้นตัวขึ้น

อวี๋กานกานลงมาชั้นล่าง ไม่เห็นฟังจือหัน เธอถือโทรศัพท์ต่อสายถึงฟังจือหัน

แค่สัญญาณดังหนึ่งครั้งฟังจือหันก็รับสายแล้ว “เพิ่งตื่น?”

อวี๋กานกานนั่งบนโซฟา ตอบไปอย่างเอื่อยเฉื่อย “ตื่นได้สักพักแล้ว ยังโทรหาเจียงฉี่ด้วย อีกเดี๋ยวเธอก็จะมา สายๆ หน่อยฉันอยากไปเยี่ยมคุณปู่กับเธอ”

“ให้คนไปส่งคุณ โจวหย่วนเฉวียนโดนจับได้แล้ว ทางด้านลุงรองของผมก็น่าจะมีการเคลื่อนไหวบ้าง”

“จริงเหรอ โจวหย่วนเฉวียนถูกจับกุมแล้ว งั้นก็ดีเสียจริง” หลังจากอวี๋กานกานประหลาดใจพลันรู้สึกไม่ชอบมาพากล จึงลุกขึ้นในทันที “ในเมื่อโจวหย่วนเฉวียนโดนจับแล้ว งั้นแค่ตำรวจสืบก็จะรู้ว่าระหว่างเขากับลุงรองของคุณมีความสัมพันธ์กันที่ไม่ธรรมดา แล้วลุงรองของคุณจะยังไปต่างประเทศได้ไหม”

“ไม่ได้อยู่แล้ว?”

“เมื่อกี้เจียงฉี่เพิ่งบอกว่าวันนี้ลุงรองของคุณยุ่งมาก ให้เธอช่วยเอาพาสปอร์ตไปส่งให้หน่อย แย่แล้ว เจียงฉี่อาจมีอันตราย” พูดประโยคนี้จบ อวี๋กานกานก็พุ่งตัวออกไปแล้ว

โดยที่ไม่ทันได้รอบอดี้การ์ดสาวก็ขับรถเคลื่อนออกไปในทันที

โทรศัพท์ยังไม่ได้วางสาย ทางด้านฟังจือหันก็ออกเดินทางไปอย่างรวดเร็ว “คุณรีบกลับไป อย่าออกไปเพ่นพ่าน”

“ฉันอยู่ใกล้กับเสี่ยวฉี่ ฉันไปประมาณสิบนาที” อวี๋กานกานขับรถไปพลางพูดไปพลาง “ฉันวางสายคุณก่อน จะโทรหาเสี่ยวฉี่”

ขณะเดียวกันเจียงฉี่ก็ไปถึงสถานที่ที่เจียงซื่อเซิ่งบอกไว้

เธอกำลังจะลงจากรถ โทรศัพท์ดังขึ้นมา เจียงฉี่หยิบขึ้นมาดูก็ยิ้มออกมาและรับสายอย่างรวดเร็ว “อย่าเชื่อใจเจียงซื่อเซิ่ง รีบหนีไป”

เจียงฉี่มึนงง “หมายความว่ายังไง”

“พี่ชายของเธอไม่ได้ทำร้ายอาจารย์เหม่ยเหริน คนร้ายคือลุงรองของเธอ และเขาเป็นคนที่กล่าวหาพี่ชายเธอ เขาให้เธอเอาพาสปอร์ตไปให้เพราะมีจุดประสงค์ไม่ดี รีบหนีไป”

เจียงฉี่พลันเบิกตาโต

ลุงรองทำร้ายอาจารย์เหม่ยเหริน และยังต้องการฆ่าพี่ชาย

เมื่อกี้ลุงรองก็หลอกเธอ ไม่มีเวลาอะไรกัน ช่วยเอาพาสปอร์ตมาให้อะไร ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องโกหก แค่เพื่อให้เธอช่วยให้หนี

เจียงฉี่รู้สึกโกรธขึ้นมาในชั่วขณะ ตอนที่กำลังเตรียมจะกลับไป สายของเจียงซื่อเซิ่งก็โทรเข้ามา

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เจียงฉี่จึงรับสาย “ลุงรอง ลุงเป็นคนใส่ร้ายพี่ชายหนู และเป็นเพราะลุง คุณปู่ถึงได้เข้าโรงพยาบาล ลุงทำเกินไปแล้วจริงๆ ลุงทำเรื่องแบบนี้ลงไปได้ยังไง ลุงยังจะหลอกหนูเอาให้พาสปอร์ตมาให้ หนูจะบอกให้นะ ลุงไม่ต้องคิดเลย ต่อไปลุงไม่ใช่ญาติหนูอีกต่อไปแล้ว”

พูดเสร็จก็วางสายอย่างแรง วินาทีต่อมาคิดจะขับรถออกไป

เพิ่งจะสตาร์ทรถ มีรถ SUV สีดำคันหนึ่งมาขวางทางออกไว้ กระจกรถเลื่อนลง ปรากฏใบหน้าไม่เป็นมิตรของเจียงซื่อเซิ่ง…

ตอนที่ 700 ชีวิตดังละคร! ทุกอย่างต้องอาศัยทักษะการแสดง (10)

เจียงซื่อเซิ่งลดกระจกลงและสั่งเจียงฉี่ “เอาพาสปอร์ตกับเงินสดโยนมา”

เจียงฉี่ทั้งตกใจทั้งโมโห แน่นอนว่าไม่อยากเอาให้ แต่ว่าไม่ให้ก็ไม่ได้อีก ปิดตายอยู่ตรงหน้า เธอออกไปไม่ได้อยู่แล้ว

เธอหยิบกระเป๋าแล้วลงมาจากรถทันที จากนั้นวิ่งไปข้างหน้า

เจียงซื่อเซิ่งรีบตามไปอย่างรวดเร็ว แล้วพุ่งเข้าหาเธอตรงๆ เจียงฉี่ตกใจ หัวใจแทบจะหลุดออกมา รีบร้อนเบี่ยงตัวหลบและรีบวิ่งไปในซอยเล็กๆ ด้านข้างอย่างรวดเร็ว

ในดวงตาเห็นว่าขับรถก็ไม่สามารถไล่ตามไปได้ พอเจียงซื่อเซิ่งจอดรถก็ลงจากรถแล้วไล่ตามเจียงฉี่

เจียงฉี่เห็นเขาตามมาแล้วก็เร่งความเร็วขึ้นในทันที วิ่งไปทางที่มีคน แต่ว่าเธอใส่รองเท้าอ็อกซ์ ฟอร์ดที่ส้นสูงสี่ถึงห้าเซนติเมตร หนียังไงก็หนีไม่พ้นเจียงซื่อเซิ่ง

วิ่งไปได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนเจียงซื่อเซิ่งมาดักเอาไว้ ข้างๆ มีรถจอดอยู่ เจียงฉี่ก็อยู่ที่รถนั้นและวนอยู่หลายรอบตามเจียงซื่อเซิ่ง สุดท้ายเธอวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้ว

โดนเจียงซื่อเซิ่งขวางเอาไว้โดยสิ้นเชิง เขายื่นมือมาสั่ง “เอาของมาให้ฉัน!”

เจียงฉี่กลืนน้ำลายลงคอ กอดกระเป๋าตัวเองพร้อมกับพูดอย่างโมโห “ลุงรอง ทำไมลุงต้องทำแบบนี้ ลุงยังใช่ลุงรองที่หนูเคารพอยู่รึเปล่า”

“ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ ก็ไม่ใช่เพราะโดนพวกแกบังคับเหรอ”

เจียงซื่อเซิ่งไม่มีท่าทางใจดีเหมือนดังเช่นวันวานเลยสักนิด หน้าตาโกรธจัด ดูบิดเบี้ยว

เขาตะคอกด้วยความอาฆาตทั้งหมดในตัว “ก่อนนี้ก็เป็นพ่อแก ต่อมาก็พี่ชายแก ตอนนี้แม้แต่แกก็ยังบีบบังคับ ทำไมพวกแกแต่ละคนแทบอยากจะให้ฉันตายนัก!”

เจียงฉี่ร้องไห้ รู้สึกเศร้าเสียใจมาก

ถึงอย่างไรแต่ก่อนเจียงซื่อเซิ่งก็ดีกับเธอมากจริงๆ ความรักของครอบครัวในวันเก่าล้วนอบอุ่นไปหมด

แต่เจียงซื่อเซิ่งในตอนนี้เป็นเช่นนี้ ไม่ใช่ลุงรองของเธอคนนั้นเลยสักนิด เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมลุงรองที่อ่อนโยนในความทรงจำถึงกลายเป็นแบบนี้กัน

เธอพูดพร้อมกับร้องไห้ “ลุงรองคะ หนูไม่ได้บีบบังคับลุง คุณพ่อกับพี่ก็ไม่ได้บังคับลุง พวกเราต่างก็เห็นลุงเป็นคนในครอบครัวมาโดยตลอด ลุงรองคะ ลุงอย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม ถ้าคุณปู่รู้เข้าจะต้องเสียใจแน่”

“เสียใจ? เขาจะเสียใจอะไร!” เจียงซื่อเซิ่งพูดเสียงดังอย่างเศร้าใจ “ตั้งแต่เด็กจนโตเขาเอ็นดูพ่อแกที่สุด ในใจของเขาพ่อแกอะไรก็ดีกว่าฉันหมด ตอนหลังพวกแกที่เป็นเด็กรุ่นนี้โตขึ้นแล้ว คนที่เขาเอ็นดูมากที่สุดก็คือพี่ชายแก ต่อให้ไม่มีอุบัติเหตุครั้งนั้น เขาก็จะมอบสกุลเจียงให้พี่ชายแกเหมือนเดิม ฉันรับปากว่าไม่เอาสกุลเจียงไปแล้วชัดๆ ฉันยอมชดใช้ให้เขา และบอกให้พี่ชายคนโตของแกว่าอย่าไปแย่งสกุลเจียงกับพี่ชายแก พี่ชายคนโตแกนิสัยไม่ดี แต่ท้ายที่สุดก็เป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ว่าพี่ชายแกทำอะไรลงไป ฉันแค่ไปต่างประเทศเดือนเดียว ผลคือพี่ชายคนโตของแกโดนพี่ชายแกทำร้ายจนกลายเป็นผักนอนอยู่ในโรงพยาบาล ตอนนี้แกก็จะเลียนแบบพี่ชายแก กำจัดฉันให้สิ้นซาก!”

เจียงฉี่ส่ายหน้า “ไม่ใช่นะคะลุงรอง หนูเปล่า! พี่ชายก็ไม่ต้องการทำแบบนี้กับพี่ใหญ่ เป็นพี่ใหญ่ที่จะฆ่าพี่สะใภ้กับอาจารย์เหม่ยเหริน เป็นพี่ใหญ่ที่ทำเรื่องที่ผิด เขาได้รับบาดเจ็บก็ไม่ได้เป็นเพราะพี่ชาย เพื่อที่จะหนีตำรวจ เขาขับรถพุ่งลงเขาเอง จะมาโทษที่ตัวพี่ชายได้ยังไงกัน และตอนนี้ ลุงรองเป็นคนหลอกหนู และเป็นลุงรองที่ต้องการจะทำร้ายพี่ชายหนู ไม่ใช่พวกเราจะทำร้ายลุง และไม่ใช่ว่าพวกเราบีบบังคับลุง”

“ไม่ต้องมาพูดไร้สาระกับฉัน รีบเอาของมาให้ฉัน ฉันจะไม่ทำอะไรแก แต่ถ้าแกบังคับฉันอีก งั้นก็อย่ามาโทษว่าฉันโหดเหี้ยมอำมหิต” นัยน์ตาของเจียงซื่อเซิ่งดูขาดสติ ปรี่เข้ามาอย่ากระเหี้ยนกระหือรือ “เร็ว เดี๋ยวนี้”

เจียงฉี่ตกใจสุดตัว เนื้อตัวสั่นเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเจียงซื่อเซิ่งจะทำเรื่องอะไรไป เธอจึงไม่กล้าไม่เอาให้