ชายาเคียงหทัย - ตอนที่ 355-2 จุดยืนของจักรพรรดินีหนำนจ้ำว

เยี่ยหลีเพียงเผยอยิ้มเล็กน้อยจากค าพูดชื่นชมของ องค์หญิงอันซี ชีวิตนี้เพียงได้ปกป้องความสงบสุขของ ประชาชนก็เพียงพอแล้ว ส่วนค าชมหรือค าด่าทอจาก ผู้อื่นไม่จ าเป็นต้องสนใจ

“กราบทูลองค์จักพรรดินี พระชายา มีคนเรียก ตนเองว่าองค์หญิงซีสยาอยู่ด้านนอกขอเข้าพบพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์ยืนรายงานอย่างนอบน้อมที่หน้าประตู

เมื่อได้ยินค าพูดขององครักษ์ องค์หญิงอันซีก็ขมวด คิ้ว พลันเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “นางมาท าอะไร” องค์หญิงอันซีรู้สึกท้อใจกับน้องสาวคนนี้ยิ่งนัก องค์หญิง ซีสยาเป็นน้องสาวแท้ๆ เพียงคนเดียวของนาง แต่ตอน อายุยังน้อย ในขณะที่นางต้องทนล าบากและฝ่าฟัน อันตรายในการทะเลาะแย่งชิงกับซูม่านหลิน องค์หญิงซีส ยาไม่เคยช่วยเหลือนางเลยก็ยังไม่เป็นไร แต่กลับไปช่วยซู

书呆子

ม่านหลินงัดข้อกับนางเพราะม่อจิ่งหลีเสียอีก สุดท้ายก็ หนีไปต้าฉู่ไม่ยอมกลับมา ท าให้ราชส านักหนานจ้าวต้อง ขายหน้าเป็นที่สุด ครั้งนี้สองพี่น้องได้พบเจอกันที่เมืองหลี ในค าพูดค าจาขององค์หญิงซีสยาก็ล้วนมีนัยยะในเชิงตัด พ้อและริษยาคนเป็นพี่สาวอย่างตนต่างๆ นานา องค์ หญิงซีสยาจ าได้เพียงว่าพี่สาวของตนได้รับการแต่งตั้งให้ เป็นรัชทายาทหญิง และได้สืบทอดต าแหน่งประมุขแห่ง หนานจ้าวทั้งหมด แต่กลับไม่เคยคิดเลยว่าตอนนั้นพี่สาว คนนี้ถูกซูม่านหลินใส่ร้าย และความล าบากยากเข็นจาก การถูกเสด็จพ่อของตนกดข่มอ านาจเอาไว้ น้องสาวเช่นนี้ ไม่มีเสียยังดีกว่า

“ช่างเถิด อีกไม่กี่วันนางก็คงกลับเจียงหนานพร้อม หลีอ๋องแล้ว ให้นางเข้ามาได้” องค์หญิงอันซีเอ่ยอย่าง เนิบเฉย

书呆子

องครักษ์รับค าสั่ง ส่วนเยี่ยหลีลุกขึ้นเอ่ย “พวกเจ้า สองพี่น้องระลึกความหลังกันไปเถิด ข้าขอตัวก่อน” แต่ องค์หญิงอันซีรีบยกมือห้ามไว้พร้อมเอ่ยว่า “ข้ากับนาง แทบจะไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว เจ้าใกล้จะต้องออกรบ ไม่รู้ครั้งหน้าจะได้พบกันอีกเมื่อไร เจ้านั่งอยู่ก่อนเถิด” เดิมทีเยี่ยหลีต้องการให้พื้นที่สองพี่น้องได้คุยกันตาม ล าพัง แต่เมื่อองค์หญิงอันซีพูดเช่นนี้ นางซึ่งยังมีเรื่องที่ อยากคุยกับองค์หญิงอันซีอีกเช่นกัน จึงมิได้ปฏิเสธ เพียง กลับนั่งลงที่เดิม

ผ่านไปไม่นาน องค์หญิงซีสยาก็เดินเข้ามา เมื่อ เห็นเยี่ยหลีนั่งอยู่ด้วยก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปหา องค์หญิงอันซีแล้วเอ่ยเรียก “ท่านพี่”

ปีนี้องค์หญิงซีสยาอายุราวยี่สิบแปดยี่สิบเก้าปีแล้ว ถึงแม้หน้าตาจะยังสวยสดงดงามแต่ก็ไม่ใช่หญิงสาววัย เยาว์อีกต่อไป จึงท าให้ดูน่าสงสารน้อยลงและดูเสแสร้ง

书呆子

มากขึ้น องค์หญิงอันซีขมวดคิ้วเล็กน้อย พลันชี้นิ้วไปที่ เก้าอี้ด้านข้าง “เจ้ามาได้อย่างไร นั่งก่อนเถิด”

ท่าทางเสแสร้งขององค์หญิงซีสยาในครั้งนี้ไม่ได้ ผลลัพธ์อย่างที่นางคาดไว้ จึงก้มหน้าลงอย่างผิดหวัง แล้ว เดินไปนั่งบนเก้าอี้ที่องค์หญิงอันซีชี้เมื่อครู่ องค์หญิงอันซี เอ่ยถามว่า “เกิดอันใดขึ้นหรือ”

องค์หญิงซีสยากัดริมฝีปากตัวเอง ดวงตาแดงก่ า เอ่ยตอบว่า “หลีอ๋องก าลังจะแต่งงานกับตงฟางโยว ขอ ท่านพี่ช่วยออกหน้าให้ซีสยาด้วย” สีหน้าเศร้าหมองฉาย วาบขึ้นบนใบหน้าองค์หญิงอันซีครู่หนึ่ง ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ องค์หญิงซีสยาได้มาหานางที่โรงพักม้าหลายครั้งแล้ว เพื่อร้องขอให้หนานจ้าวช่วยกดดันหลีอ๋องให้รับนางเป็น ชายา แต่แน่นอนว่าองค์หญิงอันซีมิได้ตอบตกลง ถึงแม้ นางจะเป็นจักพรรดินีแห่งหนานจ้าว แต่ก็ไม่สามารถ แทรกแซงการแต่งงานของท่านอ๋องแห่งต้าฉู่ได้ ส่วนใน

书呆子

ราชส านักหนานจ้าวเองก็ไม่มีชื่อองค์หญิงซีสยามานาน แล้ว จะให้เข้าไปแทรกแซงก็ยิ่งไม่เหมาะสมเข้าไปใหญ่

“เรื่องการแต่งงานของหลีอ๋องและตงฟางโยว ข้า จะช่วยออกหน้าได้อย่างไร ซีสยา เจ้าก็อายุไม่น้อยแล้ว ยังดูเรื่องพวกนี้ไม่ออกอีกหรือ” องค์หญิงอันซีขมวดคิ้ว เอ่ยขึ้น

องค์หญิงซีสยาเอ่ยด้วยความน้อยใจว่า “แต่พวก ภูเขาซางหมางช่างบ้าอ านาจยิ่งนัก ตงฟางโยวบีบบังคับ ให้หลีอ๋องสัญญาว่าต่อจากนี้ต าหนักหลีอ๋องจะมีชายาเอก เพียงสองคนเท่านั้น คนอื่นที่เหลือห้ามให้ต าแหน่งใด เด็ดขาด และยังห้ามไม่ให้ก าเนิดบุตรก่อนตงฟางโยวอีก ด้วย ต่อให้อีกหน่อยหลีอ๋องได้ขึ้นครองราชย์ ก็ห้ามไม่ให้ รับข้าเป็นสนม” นึกถึงท่าทางหยิ่งผยองที่ตงฟางโยว แสดงต่อหน้าตนเองแล้ว องค์หญิงซีสยาก็โกรธจน อยากจะเอามีดแทงนางให้ตาย ตัวนางเองก็เป็นองค์หญิง

书呆子

เช่นกัน แต่กลับถูกคนป่าเถื่อนกลั่นแกล้งเช่นนี้ น่า เสียดายที่นางรู้ว่า ไม่ว่าม่อจิ่งหลีจะชอบตงฟางโยว หรือไม่ แต่ตอนนี้คนที่เขาให้ความส าคัญที่สุดก็คือตงฟาง โยวกับภูเขาซางหมาง หากตนท าอะไรไม่ดีต่อตงฟางโยว เกรงว่าม่อจิ่งหลีคงจะฆ่านางทิ้งเสียก่อน

“พระชายา ตงฟางโยวนาง…” ถึงแม้องค์หญิงอันซี จะเคยได้ยินชื่อตงฟางโยวและภูเขาซางหมางซานมาบ้าง แต่กลับไม่รู้จักพวกเขาจริงๆ

เยี่ยหลีส่ายหน้า เอ่ยว่า “ตงฟางฮุ่ยเป็นคนเช่นไร ยังไม่ต้องพูดถึง แต่ตงฟางโยวนางเอาแต่อ่านหนังสือการ เป็นภรรยาที่ดีและการเป็นพระชายาที่ดีทั้งวันทั้งคืน อยากจะให้ตนเองเป็นสตรีที่มีคุณธรรมที่สุดบนโลกหล้านี้ คงไม่มีทางยื่นเงื่อนไขที่ไร้เหตุผลเช่นนี้เป็นแน่ เกรงว่า องค์หญิงซีสยาคงจะมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกกระมัง”

书呆子

องค์หญิงอันซีหันมององค์หญิงซีสยา องค์หญิงซีส ยาสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย กัดริมฝีปากเอ่ยว่า “ก็ตงฟาง ฮุ่ยนาง…นางบอกว่าข้าเป็นคนชั้นต่ าไม่คู่ควรจะเป็นพระ ชายาของหลีอ๋อง” องค์หญิงซีสยาเป็นคนชั้นต่ าหรือ แน่นอนว่าไม่ใช่ ถึงแม้เหล่าขุนนางระดับสูงในจงหยวน จะค่อนข้างดูถูกแคว้นเล็กๆ แต่ก็ยังค่อนข้างเคารพ ต าแหน่งองค์หญิงของแคว้นอื่น ทว่าองค์หญิงซีสยาไม่ เหมือนคนอื่น คนทั่วหล้าต่างรู้ดีว่าแคว้นหนานจ้าวไม่มี องค์หญิงชื่อซีสยามานานแล้ว

องค์หญิงซีสยาเคยได้รับต าแหน่งเป็นสนมสยา ของม่อจิ่งฉี ฮ่องเต้ผู้ล่วงลับ ถึงแม้ในตอนนั้นองค์หญิงซีส ยาจะถูกปล่อยข่าวว่าล้มป่วยจนเสียชีวิตไปก่อนเข้าพิธี แต่งตั้งเป็นสนม ชื่อของนางจึงไม่ถูกบันทึกเป็นส่วนหนึ่ง ของราชวงศ์ แต่นางก็ยังถือว่าเป็นสตรีของม่อจิ่งฉีอย่าง ไม่ต้องสงสัย แต่บัดนี้ซีสยาเป็นเพียงสตรีอายุใกล้สามสิบ

书呆子

นางหนึ่งที่มีประวัติที่มาไม่ชัดเจน และไม่มีต าแหน่งใน ต าหนักหลีอ๋อง เช่นนี้แล้วตงฟางฮุ่ยจะบอกว่านางเป็นคน ชั้นต่ าก็ไม่ผิด

ที่จริงความรักที่องค์หญิงซีสยามีต่อม่อจิ่งหลีเรียก ได้ว่าเป็นรักแท้ เรื่องนี้เยี่ยอิ๋งเองก็ยังสู้ไม่ได้ แต่ภายในใจ ของม่อจิ่งหลีมีพื้นที่ให้องค์หญิงซีสยาสักเท่าใดนั้นไม่มี ใครรู้ ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว หากม่อจิ่งหลีมีใจ อย่างน้อย ก็ควรจะให้ต าแหน่งชายารองกับองค์หญิงซีสยาบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้นางอยู่ในต าหนักหลีอ๋องอย่างกระอัก กระอ่วนด้วยเพราะไม่มีต าแหน่งชัดเจนเช่นนี้ บัดนี้ผู้สืบ ทอดภูเขาซางหมางก าลังจะแต่งงานเข้ามาในต าหนักหลี อ๋อง แถมตงฟางโยวยังไม่ใช่คนไร้ความสามารถอย่าง เยี่ยอิ๋ง จึงไม่แปลกที่องค์หญิงซีสยาจะร้อนใจ

องค์หญิงอันซีหันมององค์หญิงซีสยา เอ่ยถามว่า “เจ้าต้องการให้ข้าช่วยเจ้าอย่างไร”

书呆子

องค์หญิงซีสยาแววตาเป็นประกาย รีบเอ่ยตอบ “ขอเพียงท่านพี่สัญญาว่าจะร่วมมือกับต้าฉู่…หนานจ้าว ของข้าความสามารถไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกภูเขาซางหมาง หากเป็นเช่นนี้…จะต้องสามารถท าให้หลีอ๋องรับข้าเป็น ชายาได้แน่…”

“ช่างก าแหงยิ่งนัก! ” เมื่อได้ยินสิ่งที่องค์หญิงซีสยา เอ่ย องค์หญิงอันซีก็โกรธเกรี้ยวขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ นาง หันมององค์หญิงซีสยาด้วยแววตาเย็นชา “ข้าหลงนึกว่า หลายปีมานี้เจ้าจะโตขึ้นแล้ว คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะยังคิดเรื่อง ไม่เป็นเรื่องเช่นนี้อยู่! เจ้าจะให้ข้าท าเพื่อเรื่องส่วนตัวของ เจ้าเพียงคนเดียว แล้วยอมให้แคว้นหนานจ้าวกับพี่น้อง ชาวหนานจ้าวต้องเข้ามาข้องเกี่ยวกับสงครามในครั้งนี้ อย่างนั้นหรือ ในฐานะองค์หญิงแห่งหนานจ้าว เจ้าเคยท า อะไรให้ประชาชนชาวหนาวจ้าวบ้างหรือไม่ พวกเขาติด

书呆子

หนี้อะไรเจ้าหรือ ถึงต้องให้พวกเขาออกไปตายเพื่อให้เจ้า เพียงคนเดียวได้ต าแหน่ง”

“ข้า…” เมื่อถูกองค์หญิงอันซีต าหนิอย่างไม่ไว้หน้า เช่นนี้ องค์หญิงซีสยาถึงกับนิ่งไปครู่หนึ่ง นางหันมององค์ หญิงอันซีด้วยสีหน้าตกตะลึงแล้วเอ่ยว่า “ท่านพี่ ข้า…” องค์หญิงอันซีโบกมือห้ามไม่ให้นางพูดต่อ แล้วจึงเอ่ย อย่างเรียบเฉยว่า “เจ้าไม่ต้องพูดอะไรแล้ว หากหลีอ๋อง ของเจ้าดีจริง ข้าก็คงยอมลองเดิมพันกับเจ้าดูสักครั้ง แต่ ข้าจะบอกความจริงให้เจ้าฟัง ว่าข้าไม่เห็นว่าเขาจะดีที่ ตรงไหน หากเจ้ายอมกลับหนานจ้าวกับข้าในครั้งนี้ แล้ว หาผู้ชายดีๆ แต่งงานด้วย ถึงแม้จะไม่มีต าแหน่งสูงส่ง อย่างองค์หญิง แต่คนหนานจ้าวจะไม่มีทางรังแกเจ้า แน่นอน ส่วนเรื่องอื่น เจ้าไม่ต้องคิดแล้ว”