ชายาเคียงหทัย - ตอนที่ 363-5 ลอบโจมตีในยำมค่ ำคืน พ่ำยแพ้ยับเยิน ทั้งกองทัพ

เฮ่อเหลียนเผิงสีหน้าเคร่งขรึม เอ่ยเสียงเย็น “ที่นี่ จะมีหน่วยกิเลนได้อย่างไร? พระชายาสามารถคาดเดา ล่วงหน้าได้ว่าข้าน้อยจะคอยอยู่ที่นี่หรือ” เห็นได้ชัดว่า ดอกไม้ไฟสองลูกนั้นเป็นการตอบรับค าเรียกของเยี่ยหลี จากคนของกองทัพตระกูลม่อ คนที่จะใช้วิธีการนี้ส่วน ใหญ่คือหน่วยกิเลน

เยี่ยหลีส่ายศีรษะ เอ่ยยิ้มๆ “ท่านแม่ทัพนึกว่าข้า สามารถนับนิ้วท านายเหตุการณ์ได้จริงๆ หรือ? ประโยชน์ของหน่วยกิเลนคือ ทุกที่ทุกเวลา ไม่มีแห่งใดที่ ไม่อยู่ สถานที่แห่งนี้ยังคงเป็นสนามรบ จะขาดพวกเขาไป ได้อย่างไรกัน?”

เฮ่อเหลียนเผิงหัวเราะเสียงเย็น เมื่อเทียบกับหน่วย กิเลนแล้ว หยาจื้อในมือเขานั้นยังไม่ได้ความอยู่บ้าง แต่ก็

书呆子

ไม่เป็นไร… “เช่นนั้นพระชายาก็มาลองดูว่า พวกเขาจะ มาช่วยชีวิตท่านได้ทันหรือไม่!” กล่าวจบ เฮ่อเหลียนเผิง ก็เหินกายพุ่งทะยานไปทางเยี่ยหลีที่อยู่ตรงข้าม สิ่งที่น่า ตะลึงก็คือ เฮ่อเหลียนเผิงไม่เหมือนกับชาวเป่ยหรงทั่วไป ที่ให้ความส าคัญกับก าลังภายนอกเท่านั้น กลับกัน เขามี การฝึกฝนก าลังภายในของชาวจงหยวน อีกทั้งเมื่อดู แล้ววรยุทธ์ก็ไม่ด้อยเลย อย่างน้อยเยี่ยหลีมองดูด้วย สายตาก็มองไม่ออกถึงความลึกตื้นของเขา

จั๋วจิ้งที่อยู่ข้างกายเยี่ยหลีทะยานตัวเหินขึ้นไป ด้านหน้า ทั้งสองคนประมือกันกลางอากาศ เสี้ยวพริบตา ก็ผ่านไปสิบกว่ากระบวนท่า จากนั้นทั้งสองฝ่ายก็ร่อนลง กับพื้น จั๋วจิ้งสีหน้าขรึมลงเล็กน้อย วรยุทธ์ของเฮ่อ เหลียนเผิงนั้นสูงกว่าที่เขาคาดเอาไว้ หากเป็นยามปกติ เขาร่วมมือกับฉินเฟิงและหลินหานแล้วก็ไม่แน่ว่าอาจจะ ชนะ แต่ตอนนี้กลับไม่สามารถท าได้แล้ว

书呆子

เฮ่อเหลียนเผิงค่อนข้างเชื่อมั่นในวรยุทธ์ของตนเอง ก่อนหน้านี้หลายครั้งที่ประมือกับกองทัพตระกูลม่อก็ยัง ไม่พบผู้ใดที่พอจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ แม้ว่าม่อซิวเหยา จะไม่ได้แสดงฝีมือ แต่กลับคาดไม่ถึงว่าจะถูกองครักษ์ที่ ไม่สะดุดตาคนหนึ่งขวางเอาไว้ จึงหัวเราะเสียงเย็นก่อน เฮ่อเหลียนเผิงจะเอ่ยชื่นชม “ฝีมือดี”

จั๋วจิ้งนิ่งเงียบโดยไม่เอ่ยอันใด จ้องมองเฮ่อเหลียน เผิงเขม็ง

เฮ่อเหลียนเผิงแค่นเสียงเบา เอ่ยยิ้มๆ ว่า “น่า เสียดายที่ยังห่างชั้นไปนิด” กล่าวจบก็ไม่สนใจจั๋วจิ้งอีก เหินตัวพุ่งไปทางที่เยี่ยหลีอยู่อีกครั้ง จั๋วจิ้งจะยอมให้เขา สมปรารถนาได้เช่นไร เขาทะยานร่างขึ้นไปขวางเอาไว้ อีกด้านหนึ่ง เยี่ยหลีกระโดดลงจากหลังม้าในเวลา เดียวกัน กริชในมือวาดผ่าน พุ่งตรงไปที่ทรวงอกเฮ่อ เหลียนเผิง เพียงเสี้ยวพริบตา เฮ่อเหลียนเผิงก็เห็นมีดสั้น

书呆子

ในมือของเยี่ยหลีอย่างชัดเจน กริชนี้ไม่เหมือนกับกริช ธรรมดาทั่วไป แต่มีลักษณะเป็นทรงสี่เหลี่ยมข้าวหลาม ตัดแหลมคมเหมือนกับสิ่ว ด้านบนยังมีร่องลมเลือด หาก ถูกแทงบาดเจ็บสักครั้ง ถึงไม่ตายแต่คงท าชีวิตหายไป ครึ่งหนึ่งแน่นอน

เฮ่อเหลียนเผิงถอยออกมา เอ่ยยิ้มๆ ว่า “พระ ชายาช่างมีฝีมือที่ร้ายกาจ”

แม้ว่าเยี่ยหลีจะเป็นสตรี แต่ถ้าหากว่ากล่าวถึงการ ต่อสู้ระยะประชิด นางก็ไม่หวาดเกรงผู้ใด เพียงแค่นาง ฝึกฝนก าลังภายในช้าไป ดังนั้นทางด้านก าลังภายในจึงไร้ ซึ่งหนทางที่จะประสบความส าเร็จอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากัน ก าลังภายในกลับไม่ได้ใช้มากเสีย เท่าไร แม้ว่าเฮ่อเหลียนเผิงจะเก่งกาจ แต่กลับไม่สามารถ ท าได้ถึงขั้นรุกและรับตามที่ใจต้องการ

书呆子

เป็นธรรมดาที่จั๋วจิ้งจะไม่ยอมให้เยี่ยหลีต้องประมือ กับต่อสู้ตัวคนเดียว จึงเหินร่างมาพร้อมกับกระบี่แหลม คมเล่มยาวที่มีปราณกระบี่กระจายไปทั่วทุกทิศทางอย่าง ไร้เทียมทาน พวกเขาสองคนหนึ่งไกลหนึ่งใกล้ ประสาน การต่อสู้กันได้อย่างรู้ใจ ภายในระยะเวลาอันสั้นก็ท าให้ เฮ่อเหลียนเผิงไร้ซึ่งหนทางในการรับมือ

เฮ่อเหลียนเผิงรู้ดีว่า หากคิดจะจับตัวเยี่ยหลีไป ก็ จ าต้องจัดการจั๋วจิ้งทิ้งเสียก่อน แต่ดันมีเยี่ยหลีอยู่ เขาจึง ไม่มีมือจะไปจัดการกับจั๋วจิ้ง จั๋วจิ้งก็ไม่ใช่คนไร้ค่าที่จะยืน รอให้เขาจัดการได้ตามสบาย ดังนั้น จึงท าได้เพียงแค่หัน ไปลงมือกับเยี่ยหลี ขอเพียงแค่ท าให้เยี่ยหลีบาดเจ็บก่อน เขาก็จะมีเวลาในการจัดการกับจั๋วจิ้งเป็นธรรมดา

เมื่อตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว ดาบยาวในมือของเฮ่อ เหลียนเผิงก็หลุดออกจากฝัก ตวัดดาบแยกระยะห่าง ระหว่างเยี่ยหลี ดาบยาวก็ร่ายร าจนเกิดลมค ารามเสียงดัง

书呆子

พุ่งตรงมาทางเยี่ยหลี เยี่ยหลีรู้ว่าพละก าลังของตนเองสู้ เฮ่อเหลียนเผิงไม่ได้ จึงไม่รับเอาไว้ แต่เหินตัวถอยไป ด้านหลังแทน จั๋วจิ้งทะยานตัวไปหยุดยั้งดาบยาวของเฮ่อ เหลียนเผิงเอาไว้ เยี่ยหลีปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลัง แทง กริชในมือไปทางเฮ่อเหลียนเผิง เฮ่อเหลียนเผิงรอจังหวะ นี้อยู่แล้ว ดาบยาวในมือสะบัดออกไปเต็มก าลัง แม้ ว่าจั๋วจิ้งจะถูกปราณดาบที่แข็งแกร่งของเขาท าให้ตก ตะลึงไป แต่ทว่าเยี่ยหลีที่เดิมควรจะได้รับบาดเจ็บหนัก ยิ่งกว่าจั๋วจิ้งกลับดูเหมือนจะเมินเฉยต่อปราณดาบ พุ่งตัว เข้าใส่เฮ่อเหลียนเผิงอย่างไม่เกรงกลัวอุปสรรคใดๆ

เยี่ยหลีเคลื่อนไหวรวดเร็ว เพียงชชั่วพริบตากริชใน มือก็แทงลงบนร่างของเฮ่อเหลียนเผิง เฮ่อเหลียนเผิงไม่ ทันจะได้ตกตะลึงว่าเหตุใดเยี่ยหลีถึงได้ต้านทาน พละก าลังที่แข็งแกร่งของตนเองได้ ก็ถูกความเจ็บปวดที่

书呆子

ชัดเจนบนร่างกายท าให้ใบหน้าบิดเบี้ยว จั๋วจิ้งที่ถอยไป อยู่อีกด้านหนึ่งก็สะบัดแส้ยาวดึงเยี่ยหลีกลับมา

เฮ่อเหลียนเผิงยืนนิ่ง แต่เมื่อเห็นบาดแผลบน ร่างกายแล้วก็ถึงกับตื่นตะลึง แม้ว่าเขาจะหลบได้เร็ว หลีกเลี่ยงได้บางส่วน กริชเพียงแค่ตวัดผ่านแขนของเขา ไป แต่ก็คาดเดาได้ทันทีว่า ภายในสองสามเดือนนี้เขาไม่ ต้องคิดจะขยับแขนข้างนี้เลย ถ้าหากว่าถูกแทงเข้าที่ ร่างกายจริงๆ ต่อให้ไม่ใช่จุดส าคัญ แต่ก็เกรงว่าต่อให้ ก าลังภายในของตนเองกล้าแกร่งเพียงใด ก็คงมีเพียงแค่ ค าว่าตายสถานเดียว

“พระชายาฝีมือดีมาก” เฮ่อเหลียนเผิงจ้องเยี่ยหลี ด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา

เยี่ยหลีเอ่ยด้วยน้ าเสียงเรียบเฉย สีหน้าสุขุม “แม่ ทัพเฮ่อเหลียนกล่าวชมเกินไปแล้ว วรยุทธ์ของท่านแม่ทัพ ก็หาได้ยากมากท่ามกลางชาวเป่ยหรงเช่นกัน”

书呆子

เฮ่อเหลียนเผิงก็ไม่ได้ปิดบัง เอ่ยยิ้มๆ ว่า “มิผิด วร ยุทธ์ของข้าน้อยนั้นได้รับการสั่งสอนมาจากยอดฝีมือชาว จงหยวน” จากนั้นเขาก็ฉีกผ้าแถบยาวผืนหนึ่ง เฮ่อ เหลียนเผิงพันแผลที่เลือดรินไหลไม่หยุดพลางเอ่ยยิ้มๆ ไป

“ไม่ทราบว่าเป็นยอดฝีมือท่านใดหรือ ยอดฝีมือ ของจงหยวน ข้ารู้จักอยู่หลายคน”

เฮ่อเหลียนเผิงเอ่ยยิ้มๆ “กล่าวไปก็น่าละอาย เพราะท่านอาจารย์…สิ้นชีพในเงื้อมมือของติ้งอ๋อง”

เยี่ยหลีขมวดคิ้วเล็กน้อย พึมพ าอยู่ครู่หนึ่ง “มู่ หรงสยง” ตายในเงื้อมมือของม่อซิวเหยา และสามารถสั่ง สอนยอดฝีมือออกมาได้เช่นนี้ คาดว่าน่าจะมีเพียงแค่มู่ หรงสยงเท่านั้น อีกทั้ง กระบวนท่าวรยุทธ์ของเฮ่อเหลียน เผิงก็มีความคล้ายคลึงกับมู่หรงสยงอยู่สองส่วน

书呆子

เฮ่อเหลียนเผิงยิ้มโดยไม่กล่าวสิ่งใด ถึงแม้ว่าจะ ไม่ได้ยอมรับแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน

เยี่ยหลีก็ไม่ใส่ใจ เอ่ยเรียบๆ ว่า “ทางที่ดีที่สุดท่าน แม่ทัพเฮ่อเหลียนควรจะรีบกลับไป เลือดรินไหลที่แขนก็ สามารถท าให้คนตายได้เช่นกัน”

แม้ว่าเฮ่อเหลียนเผิงจะพันแผลที่ได้รับบาดเจ็บ บริเวณแขนแล้ว แต่กลับเห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่สามารถ หยุดเลือดได้ ผ่านไปครู่หนึ่ง ผ้าพันแผลทั้งผืนก็ถูกอาบ ย้อมไปด้วยสีแดงของโลหิต เฮ่อเหลียนเผิงหัวเราะเจื่อน ยกมือขึ้นกดจุดเลือดลมบนร่างกายหลายจุด ขณะที่ก าลัง จะเอ่ยพูด ก็เห็นแสงสะท้อนของดาบหลายเล่มไหววูบ ผ่านกลางป่าที่ไม่ไกลนัก ลูกธนูหลายดอกพุ่งตรงมาทางนี้ อย่างรวดเร็ว ชายชุดด าข้างกายที่อยู่ไม่ไกลนักหลายคน ถูกลูกธนูปักล้มลงกับพื้น เฮ่อเหลียนเผิงหน้าเปลี่ยนสี “มาเร็วเสียจริง! ถอย!