Legend of the mythological genes - ตอนที่ 169

บทเพลงแห่งเต๋าปกคลุมไปทั่ว ให้ความรู้สึกเหมือนลัทธิภูติผีปีศาจ

บรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสียงเก่าแก่โบราณ ซึ่งล่องลอยมาจากอวกาศไร้ขอบเขต แต่คำพูดเหล่านี้มีความชัดเจนอย่างยิ่งซึ่งบรรจุความหมายที่ลึกล้ำและลึกซึ้งของเต๋า

เจ้าอ้วนจมอยู่กับตัวเอง

บทเพลงเต๋าประกอบด้วยประโยคเพียงไม่กี่ประโยคและมีประมาณห้าสิบคำ สิ่งนี้ดูเหมือนจะบอกใบ้ว่ามีเต๋าทั้งสิ้น49เต๋า โดยมีสิ่งลี้ลับบดบังทั้งหมดเป็นตัวแทนของเลข ‘ห้าสิบ’

นี่คือบทเพลงที่ได้รับการยืนยันโดยบรรพชนเต๋า ปุถุชนธรรมดาจะไม่สามารถเข้าใจได้

มันเป็นเพียงแค่คำห้าสิบคำ แต่เจ้าอ้วนก็รู้สึกเหมือนว่าหัวของเขากำลังหมุน แนวคิดที่มีอยู่ภายในห้าสิบคำครอบคลุมความกว้างใหญ่ของจักรวาล เขาไม่สามารถเข้าใจอะไรได้เลย

ข้อความที่อยู่ในนั้นลึกซึ้งเกินไป แค่พื้นผิวของคำเหล่านั้นก็พอจะทำให้เขาต้องไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งแล้ว

ทั้งหมดเป็นตัวแทนถึงหงจุน แนวคิดนี้กว้างใหญ่แค่ไหน?

บรรพชนเต๋าหงจุนผู้นี้อาจไม่ใช่ยอดฝีมือที่แยกตัวออกจากโลก แต่เป็นบรรพชนเต๋าที่แท้จริงจากตำนานฮั่วเซีย

นี่ไม่อาจไม่ถูกต้อง

อารยธรรมในตำนานถูกทำลายไปนานแล้ว หากบรรพชนเต๋าที่สามารถแยกฟ้าดินในตำนานยังมีอยู่ มนุษยชาติก็คงต้องสูญเสียจักรวาลไปนานแล้ว พวกเขาจะถูกครอบงำโดยเผ่าพันธุ์มนุษย์ต่างดาวเหล่านั้นและไม่สามารถออกจากกาแล็กซี่ทางช้างเผือกได้ยังไง?

นี่มันไร้เหตุผล

ดูเหมือนผู้อาวุโสคนนี้จะต้องเป็นคนที่เดินอยู่บนเส้นทางของมหาเทพและจอมมารซึ่งเป็นเส้นทางในตำนานของบรรพชนเต๋าหงจุน

เจ้าอ้วนคิดหาคำอธิบายที่สมเหตุสมผลที่สุดเท่าที่เขาจะคิดได้

ยีนบรรพชนเต๋า?

เขาหายใจหอบแรง

พลังแบบไหนกันที่เป็นของสมาคมยีนในตำนาน? ความรู้ของพวกเขาลึกซึ้งและกว้างใหญ่แค่ไหน?

พวกเขาสามารถปลุกยีนบรรพชนเต๋าได้อย่างงั้นหรอ?

หากข่าวนี้แพร่กระจายออกไปทั่วทั้งอวกาศจะต้องตกตะลึง

หัวใจของเจ้าอ้วนเต้นแรงจนเกือบจะหลุดออกมาจากอก เขาส่ายหัวไม่กล้าคิดมาก

ยิ่งเขาคิดถึงมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งพบสิ่งที่น่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น

ตอนนี้เขารู้สึกเพียงความดีใจและความปั่นป่วนในหัวใจ

เขาช่างโชคดีจริงๆ!

ด้วยความบังเอิญเขาได้รับโอกาสเข้าร่วมสมาคมที่มีชื่อเสียง แม้ว่าเขาจะยังไม่ผ่านการทดสอบ โอกาสเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะได้รับ

หลังจากบรรพชนเต๋าหงจุนพูดจบ เขาก็หลับตาและไม่พูดอีกต่อไป

“บรรพชนเต๋าครับ การทดสอบคืออะไร?” เจ้าอ้วนยังคงรอการทดสอบต่อไป

“การทดสอบอยู่ในบทเพลงเต๋า เธอต้องเข้าใจด้วยตัวเธอเอง ถ้าสามารถเข้าใจมันก็หมายความว่าเธอทำได้ ถ้าไม่สามารถทำได้ก็หมายความว่าเธอทำไม่ได้ เพียงแค่หาตรรกะที่แท้จริงของบทเพลงเต๋า เธอก็จะผ่านการทดสอบและได้รับการพิจารณาเป็นสมาชิกโชคชะตาของสมาคมยีนในตำนาน! ” คำพูดของบรรพชนเต๋าหงจุนนั้นดูเหมือนถูกปกคลุมไปด้วยชั้นหมอกเซียน ไม่มีใครสามารถมองผ่านความคิดของเขาได้

โดยสรุปมีเพียงสี่คำเท่านั้น – เธอต้องคาดเดา?

เจ้าอ้วนขมวดคิ้ว เขาไม่รู้เนื้อหาที่แน่นอนด้วยซ้ำ แต่การทดสอบนั้นต้องการให้เขาเข้าใจตรรกะที่แท้จริง? ทำไมมันุคงยากขนาดนี้?

เขาขมวดคิ้วจนตาชนกัน

“หมดเวลาแล้ว ออกไปได้” บรรพชนเต๋าหงจุนพูดช้าๆและโบกมือ

“บรรพชนเต๋าโปรดให้คำชี้แนะแก่ผมหน่อย … ” เจ้าอ้วนตกใจ เขาตั้งใจจะพูดมากกว่านี้ แต่ร่างกายของเขาเหมือนถูกห่อหุ้มด้วยพลังงานไร้รูปแบบ ถูกพาออกไปนอกวังเมฆม่วง

ประตูวังเต๋าลึกลับปิดลงและค่อยๆจางหายไปจากสายตา มันปกคลุมด้วยเมฆอีกครั้ง

“ฉันยังไม่รู้เลยว่าการทดสอบคืออะไร?” เจ้าอ้วนพึมพำอย่างไร้จุดหมาย เขาทำได้เพียงแค่ถอนหายใจ

“สหายเต๋าจู้เทียนกัง ออกไปเถอะ บรรพชนเต๋าหงจุนขอให้ฉันส่งนายออกไป” ในขณะนี้ร่างกายที่แท้จริงของเฟิงหลินก็ปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าอ้วนเพื่อส่งเขากลับไป

“ไม่ ฉันไม่ไป ฉันต้องรู้ก่อนว่าการทดสอบนั่นจริงๆแล้วคืออะไร ฉันจะไม่ออกจากที่นี่วันนี้” เขาตัดสินใจว่าจะไม่ไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

ไม่ว่าเฟิงหลินจะพยายามทำให้เขาออกไป เจ้าอ้วนก็จะไม่ออก เฟิงหลินจึงถอนหายใจ “ทำไมนายต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากด้วย? บรรพชนเต๋าหงจุนเป็นผู้หยั่งรู้และลึกล้ำมาก ทุกอย่างที่ท่านทำล้วนมีความหมายลึกซึ้ง หากเขาไม่ต้องการบอก เขาจะต้องมีเหตุผลบางอย่าง มันไร้ประโยชน์ต่อให้นายจะอยู่ที่นี่ นอกจากนี้บรรพชนเต๋ายังบอกใบ้แล้ว เพียงแค่นายไม่สามารถเข้าใจมันได้เอง”

บูมม!

เมฆปั่นป่วน

เฟิงหลินมองด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนก เขาโค้งคำนับท้องฟ้า “บรรพชนเต๋าหงจุนได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมหงอคงไม่ควรเปิดเผยความลับแห่งสวรรค์”

หลังจากนั้นสีหน้าเขาก็ดำมืดราวกับเขาเพิ่งพูดเรื่องที่ไม่สมควรพูด เฟิงหลินปิดปากไม่ยอมพูดอะไรอีก

กลุ่มเมฆห่อหุ้มและหมุนพวกเขาทั้งสองขึ้น ส่งพวกเขาออกไปจากโลกแห่งตำนานเสมือน

“สหายเต๋าจู้เทียนกัง รีบออกไปเร็ว ตอนนี้ฉันอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายเพราะนาย มันไร้ประโยชน์ถึงนายจะอยู่ที่นี่ต่อ” เฟิงหลินทำตัวเหมือนเขาโกรธเจ้าอ้วน และออกคำสั่งขับไล่อย่างเยือกเย็น

ดวงตาของเจ้าอ้วนหันกลับมามองอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้ดูเหมือนหมูอ้วนอีกต่อไป แต่เป็นสุนัขจิ้งจอกที่ฉลาดแกมโกงแทน เขารีบดึงเฟิงหลินไปด้านข้างและพูดด้วยน้ำเสียงลึกลับ “สหายเต๋าหงอคง ดูเหมือนนายจะรู้ความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคำใบ้ของบรพชนเต๋า ช่วยเปิดเผยให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม?

เฟิงหลินหัวเราะอย่างเย็นชา

เป็นไปตามที่คาดไว้ของผู้บ่มเพาะบนเส้นทางตำนานของตือโป๊ยก่าย หัวใจของเขาเจ้าเล่ห์เหมือนปีศาจหมูในตำนาน

ตามคาด ทุกคนที่ปลุกยีนตำนานชนิดนั้นจะสะท้อนถึงนิสัยออกมาด้วย!

แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เฟิงหลินต้องการ

แม้ว่าเส้นทางของเจ้าอ้วนจะเป็นเส้นทางในตำนานของตือโป๊ยก่ายและเจ้าเล่ห์มาก แต่เจ้าอ้วนต้องรู้ว่าเส้นทางของฉันเป็นเส้นทางตำนานของซุนหงอคง ฉันสามารถตอบโต้นายได้ทุกด้าน

เฟิงหลินแสร้งทำเป็นโกรธ “สหายเต๋าจู้เทียนกัง นายหมายความว่ายังไง?ก่อนหน้านี้ที่ฉันเปิดเผยความลับ ฉันได้รับความเดือดร้อน ถ้ามันไม่คุ้มค่า อย่าคิดเลยว่าฉันจะเปิดเผยอะไรอีก ไม่มีทาง!”

แม้ว่าเฟิงหลินจะบอกว่าไม่มีทาง แต่เขาก็เข้าใจถึงความหมายที่ลึกซึ้งในคำพูดของเฟิงหลิน ไม่ใช่ว่าเฟิงหลินจะไม่เปิดเผยความลับ แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเขาจะจ่ายเท่าไหร่

เฟิงหลินพยายามหารายได้จากเขาอย่างงั้นสินะ?

รอยยิ้มมั่นใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจ้าอ้วน กลิ่นอายความร่ำรวยของเขาทะยานขึ้นฟ้า

ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เงินทำไม่ได้ หาก 1,000 เหรียญใช้ไม่ได้ 100 ล้านเหรียญดาราจะต้องได้ผลแน่นอน!

“สหายเต๋าหงจุน เราออกมาจากพื้นที่ของสมาคมยีนในตำนานแล้ว ถ้านายบอกฉันตอนนี้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับนาย บรรพชนเต๋าหงจุนย่อมไม่รู้” เจ้าอ้วนเกลี้ยกล่อม

เฟิงหลินยิ้มอย่างเย็นชาและเหลือบมองเจ้าอ้วน “ นายอาจไม่รู้เรื่องนี้เพราะนายเป็นแค่กบในก้นบ่อ
นายไม่รู้หรอกว่าบรรพชนเต๋าทรงพลังเพียงใด ท่านสามารถคำนวณชะตากรรมและรู้ทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นในโลกได้

ทำไมท่านจะไม่รู้เรื่องนี้?”

เมื่อเห็นว่าเฟิงหลินปฏิเสธ เจ้าอ้วนก็กัดฟัน เขาไม่เสียเวลาอีกต่อไปและใช้เทคนิคขั้นสูงสุดของเขา “สหายเต๋าหงจุน ลูกผู้ชายตัวจริงจะแสดงเจตนาอย่างชัดเจน ตราบใดที่นายบอกฉันว่าภารกิจของการทดสอบคืออะไร ฉันจะให้เหรียญดาราจำนวนหนึ่งแก่นาย 100,000เหรียญดาราเป็นไง?”

เฟิงหลินยิ้มอย่างเย็นชา เขาไม่ขยับเลย

“200,000 เหรียญดารา!”

“300,000 เหรียญดารา!”

“500,000 เหรียญดารา!”

…

เจ้าอ้วนยังคงเพิ่มเงินราวกับว่าเงินไม่มีความหมายกับเขา

รอยยิ้มบนใบหน้าของเฟิงหลินยังคงเยือกเย็นเหมือนเช่นเคย “คำพูดของบรรพชนเต๋าหงจุนแต่ละคำมีค่าเท่ากับไข่มุก หนึ่งตัวอักษรมีค่านับพันทอง ฉันจะบอกพวกมันง่ายได้ยังไง?

เฟิงหลินยังไม่หลงกล เจ้าอ้วนรู้สึกว่าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก

เขาอ่านความตั้งใจของเฟิงหลินไม่ออก สหายเต๋าหงจุนไม่ต้องการรับเงินจากเขา?

หรือเขาคิดผิด?

จากการตัดสินของเขา หากใครบางคนกระตือรือร้นที่จะได้เหรียญดารา เขาก็จะไม่พลาดมัน

ทันใดนั้นเจ้าอ้วนก็คิดถึงคำพูดของเฟิงหลิน เขาค่อยๆเห็นความหมาย แต่ละตัวอักษรมีค่าหนึ่งพันทอง? สิ่งต่าง ๆ ชัดเจนเหมือนวันนั้น

ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฎบนหน้าของเจ้าอ้วน

เขายังคงดำเนินต่อไปอย่างแน่วแน่ว่า “งั้นเอาแบบนี้ หนึ่งตัวอักษรเท่ากับพันทอง สหายเต๋าหงอคงตราบใดที่นายบอกความลับกับฉัน ฉันจะจ่าย 1,000 เหรียญต่อตัวอักษร!”

“ตกลง!”

เฟิงหลินไม่ลังเลและตกลงทันทีเพราะกลัวว่าเจ้าอ้วนจะเปลี่ยนใจ เขาเอื้อมมือไปจับมือของเจ้าอ้วนทันทีเพื่อแสดงความเต็มใจ

อื้มม … อร่อย!