Legend of the mythological genes - ตอนที่ 337 โลกดึกดำบรรพ์5

ในสมัยฮั่วเซียโบราณ มีบันทึกของฤดูใบไม้ผลิดอกพีชซึ่งบันทึกภูมิภาคที่ถูกตัดขาดจากส่วนที่เหลือของโลก มันไม่มีการสื่อสารใด กับโลกภายนอก มีความสัมพันธ์และจริยธรรมของตนเองและอยู่อย่างอิสระจากส่วนที่เหลือของโลก

แม้ว่าบางคนเข้ามาและทิ้งบันทึกสั้น ๆไว้เบื้องหลัง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเจอสถานที่นี้อีกครั้ง

นี่คือความรู้สึกที่เฟิงหลินมีตอนนี้

เขาก้าวไปข้างหน้าและหมอกวิญญาณก็กระจายตัวไป ฉากที่กว้างใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้าราวกับว่ามันเป็นโลกที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

หุบเขาบนภูเขาลึกไม่มีใครคิดว่ามีอีกโลกหนึ่ง ที่นี่เป็นสถานที่เล็กๆ มีภูเขาสีเขียวและน้ำทะเลใสบริสุทธิ์

ทารกโสมส่งเสียงร้องและวิ่งอย่างมีความสุข บิดก้นเล็กๆในขณะที่ร้องออกมาด้วยเสียงเล็กๆของเด็ก

มีหมู่บ้านโบราณบนที่ราบสีเขียว มีควันโชยขึ้นที่นั่นและมีบุคคลหลายคนโผเข้ามาภายใน

เมื่อได้ยินเสียงร้องของทารกโสม พวกเขาทุกคนต่างมองอย่างประหลาดใจและเกิดความปั่นป่วน

“เราพบทารกโสมแล้ว!”

“ทุกคนมาดูสิ!”

“เด็กป่าตัวนี้วิ่งไปไหนมา? อืม มันกินอาหารอะไรไป? ทำไมโตเร็วแบบนี้??

…

ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งวิ่งออกมาและพาทารกโสมไปดูซ้ำแล้วซ้ำอีก กลัวว่ามันจะได้รับเจ็บ

ทารกโสมดูเหมือนว่าจะได้พบกับครอบครัวและร้องออกมาอย่างมีความสุข

ทันใดนั้นดวงตาของมันก็สว่างขึ้นและคลานลงมา วิ่งไปเล่นกับร่างเล็กทั้งสาม

เฟิงหลินเหลือบมองและสังเกตว่าเด็กทั้งสามคนนี้เป็นต้นไม้เล็กๆ เห็ดหลินจือและดอกบัวหิมะ

รูปแบบที่แท้จริงของพวกเขาคือยาบำรุงชั้นยอด รวมถึงยารักษาโรคทางจิตที่หายาก

หมู่บ้านนี้แยกตัวออกจากส่วนที่เหลือของโลกและมีชาวบ้านจำนวนมาก พวกเขาดูเหมือนมนุษย์ แต่ใบไม้ที่งอกออกมาจากหัวของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา พวกเขาเต็มไปด้วยปราณวิญญาณ พวกเขาเป็นวิญญาณปีศาจที่ผ่านการเปลี่ยนแปลง

นี่คือหมู่บ้านปีศาจ!

“ทารกโสมหนีไปที่ไหนมา?สัตว์ประหลาดตัวมาโจมตีที่นี่ก่อนหน้าและข้าก็คิดว่าเจ้าถูกจับไปแล้วเสียอีก!”

“ทำไมเจ้าหายไปนานนัก?”

“เจ้าทำให้เรากลัว!”

…

กลุ่มปีศาจล้อมทารกโสมและคอยถามคำถามด้วยความกังวล

ยี่ยี่ยาย่า …

ทารกโสมยังคงแกว่งมือและเท้าชี้ไปทางเฟิงหลินซ้ำๆ และดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างด้วยน้ำเสียงโบราณ

แม้ว่าเฟิงหลินจะไม่เคยได้ยินภาษานี้มาก่อน แต่ภาษาก็ผสมปะปนอยู่กับการส่งสัญญาณทางจิตที่ไม่สามารถซ่อนจากเขาได้

ผู้สูงอายุที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยย่นเดินมาหาและขอบคุณเฟิงหลิน

“ดูเหมือนว่าแขกผู้มีเกียรติจะได้มาถึงและช่วยทารกโสมของเราไว้ ไม่เคยมีมนุษย์มาเยือนเมืองร้อยหญ้ามาก่อน โปรดมาที่หมู่บ้านของเรา!”

“ท่านใจดีเกินไป!” เฟิงหลินทักทายกลับและรู้สึกประหลาดใจอย่างลับๆ

กลุ่มปีศาจนี้สุภาพมาก พวกเขาดูเหมือนได้รับการศึกษามาก่อนและทำตัวเหมือนนักวิชาการสมัยโบราณ

“นี่เป็นมนุษย์เหรอ?”

“มันหายากจริง ๆ ! นี่คือเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่บรรพชนเคยกล่าวถึง? พวกเขาไม่ได้ดูแตกต่างจากพวกเราเลย!”

“พวกเขาแตกต่าง! ฉันได้ยินมาว่ามนุษย์เกิดมาพร้อมกับร่างกายเต๋าเซียนเทียนซึ่งแตกต่างจากเรา ที่ต้องบ่มเพาะเพื่อให้ได้มา!”

“ข้าได้ยินมาว่าเขาช่วยทารกโสม!”

…

กลุ่มปีศาจล้อมรอบเฟิงหลินและประเมินเขา ราวกับว่าพวกเขาเห็นสิ่งแปลกใหม่

เฟิงหลินยืนอยู่ตรงกลางและไม่ปรากฏความกังวลใดๆ เขาจ้องมองไปรอบ ๆ

ผืนดินนั้นแบนและกว้างใหญ่ บ้านถูกสร้างขึ้นอย่างเรียบร้อย มีทุ่งนา บ่อน้ำที่สวยงามเช่นเดียวกับต้นหม่อนและต้นไผ่ … มีไก่และสุนัขด้วย

ปีศาจเหล่านี้สวมเสื้อคลุมฮั่วเซียยาว และไม่มีตรงไหนที่บ่งบอกว่าแตกต่างจากมนุษย์มากนัก

พวกเขาอยู่ในโลกนี้ไม่สื่อสารกับโลกภายนอก ดังนั้นปีศาจเหล่านี้ไม่เคยพบมนุษย์จากโลกภายนอกมาก่อน เมื่อพวกเขาเห็นรูปลักษณ์ของเฟิงหลิน พวกเขาก็พูดคุยกันอย่างตื่นเต้นทันที

“แขกผู้มีเกียรติ เชิญนั่ง!” ปีศาจต้นไม้ซึ่งเป็นหัวหน้าหมู่บ้านนำเฟิงหลินเข้าไปในหมู่บ้าน เขาเตรียมโต๊ะขนาดใหญ่และนำชุดน้ำชาออกมา

จากนั้นชี้ด้วยนิ้วของเขา ใบไม้สามใบค่อยๆลอยลงมาจากปลายนิ้วและร่อนลงสู่กาน้ำชา หลังจากเติมน้ำร้อนแล้วมันก็มีกลิ่นชาที่เข้มข้นซึ่งสามารถชะโลมหัวใจเขาได้

เฟิงหลินดมกลิ่นและรู้สึกเย็นสบายทันที เย็นจากหน้าผากและไหลลงมาทั่วร่างกายของเขา มันเหมือนกับว่าเขาได้รับการชะล้างด้วยกลิ่นอายที่สมชื่น

“นี่คือ … ” เขาประหลาดใจ

หัวหน้าหมู่บ้านยิ้ม “โปรดยกโทษให้เราด้วย เมืองร้อยหญ้าของเราไม่เคยมีคนมาเยือนมาก่อน เราไม่มีอะไรจะต้อนรับแขกของเรา รูปแบบที่แท้จริงของข้าคือต้นชา 1,000 ปี ท่านได้ช่วยทารกโสม แต่เรากลับมอบชาธรรมดานี้ให้เท่านั้น ข้าหวังว่าท่านจะไม่ว่าอะไร! “

เฟิงหลินไม่คิดเช่นนั้น

สิ่งจะถือเป็นชาที่ธรรมดาได้ยังไง?

นี่คือชาที่เต็มไปด้วยปราณ!

ใบชาจากปีศาจต้นไม้ 1,000 ปีผ่านการบ่มมานานหลายร้อยปี ทั้งกลิ่นชาและปราณวิญญาณ เมื่อดื่มในระยะยาวมันจะให้ประโยชน์แก่ผู้บ่มเพาะ

“ท่านใจดีเกินไป!” เฟิงหลินตอบกลับด้วยความเคารพและยกถ้วยชาขึ้นอย่างช้าๆ

ใบชาสามใบลอยอยู่บนชาเขียวใส หมุนไม่หยุด

ชาหยดหนึ่งไหลลงคอของเขาและมันก็รู้สึกราวกับว่ามีกระแสน้ำในลำธารไหลพุ่งลงมากระทบร่างกายของเขาทันที

มันเหมือนกับว่าเขาเปลือยกายและถูกสายลมโอบกอด รูขุมขนของเขาเปิดออกและรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาถูกชำระล้างจากภายในสู่ภายนอก

ศักยภาพทางพันธุกรรม +4.8, +4.8, + 4.8 …

ศักยภาพของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของเฟิงหลินเปลี่ยนไปและเขาก็หลับตาลง ควบคุมลมหายใจของเขาทันที ศักยภาพทางพันธุกรรมของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เขามีจุดพันธุกรรมหลุดพ้นอีกจุดหนึ่ง จากเดิมก่อนหน้า ตอนนี้เขามีจุดพันธุกรรมสองจุด

แค่ชาหนึ่งถ้วย!

มันทำให้เขาได้รับจุดทางพันธุกรรมเพิ่ม และยังช่วยเขาผ่อนคลายจากบ่มเพาะอย่างหนักหน่วงของเขา

ตอนนี้เขาโปรดปรานมันมาก!

เฟิงหลินลืมตาและคิด

คุณค่าของใบชาเหล่านี้จะต้องไม่สามารถประเมินค่าได้

หัวหน้าหมู่บ้านจะต้องจ่ายราคาสูงมากเพื่อนำสิ่งนี้ออกมา

เฟิงหลินมองไปที่กลุ่มปีศาจ และดวงตาของเขาส่องแสง ตอนนี้เขาไม่รีบร้อนที่จะออกไปแล้ว

ปีศาจเหล่านี้ล้วนแต่เปลี่ยนมาจากสมุนไพรและพืชทางวิญญาณ แม้ว่าพวกเขาจะดูธรรมดาแต่พวกเขามีค่ามหาศาล

พวกเขาไม่ได้สื่อสารกับโลกภายนอกและมีจิตใจที่บริสุทธิ์ ไม่ได้ปิดบังแผนการใดๆเนื่องจากเฟิงหลินช่วยทารกโสมไว้ จึงได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากพวกเขา

ชามและตะเกียบหลายใบถูกนำมาที่โต๊ะ มีทั้งเนื้อสัตว์และผักเติมเต็มทั้งโต๊ะ ส่งกลิ่นหอมที่ยอดเยี่ยม

ภาชนะใส่ไวน์รูปทรงน้ำเต้าถูกวางไว้หน้าเฟิงหลิน

“ข้าไม่ดื่มสุรา!” เฟิงหลินขมวดคิ้วและปฏิเสธ

หัวหน้าหมู่บ้านไม่ได้คิดมากและพูดว่า “แขกผู้มีเกียรติ ท่านสามารถปฏิเสธสุราธรรมดาอื่นๆได้ แต่ท่านต้องดื่มสุรานี้อย่างแน่นอน นี่คือสุราลิง มันยากมากกว่าเราจะจัดการเพื่อแลกมันมาจากลิงของภูเขาท้อเน่า มันถูกต้มจากผลไม้มากมาย สามารถชำระสิ่งสกปรกและมีประสิทธิภาพที่พิเศษมาก! “

“สุราลิง?” เฟิงหลินอยากรู้เกี่ยวกับสุราผลไม้ในตำนานนี้ เขาไม่ได้ปฏิเสธอีกแล้วดื่มไปหนึ่งถ้วย

สุราไม่แรง แต่มีกลิ่นหอมของผลไม้ลึกล้ำที่ไหลเข้ามาในคอ ทำให้เขารู้สึกสดชื่นอย่างมาก อย่างไรก็ตามความร้อนเดือดก็ไหลออกมาอย่างรวดเร็วและไหลไปทั่วร่างกายของเขา มันรู้สึกอบอุ่นและสบายราวกับว่าเขากำลังแช่อยู่ในน้ำพุร้อน ร่างกายของเขารู้สึกผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์

ผลของสุราพุ่งขึ้นมาทำให้เขารู้สึกลอย

เฟิงหลินดื่มด่ำกับความรู้สึกและรับรู้การเปลี่ยนแปลงที่สุรานำมาสู่ร่างกายของเขาอย่างระมัดระวัง

โฮก!

ทันใดนั้นเสียงคำรามของสัตว์ประหลาดก็สั่นสะเทือนผ่านอากาศ ระเบิดเป็นลมพายุรุนแรง พลังมหาศาลทำให้เฟิงหลินตื่นขึ้น

ในขณะนี้ เหล่าปีศาจต้นไม้วิ่งเข้ามาและส่งเสียงร้องตื่นตระหนก

“หัวหน้าหมู่บ้าน! แย่แล้ว! ราชาเสือจากภูเขาหินดำนำกองทหารปีศาจของมันมาโจมตีที่นี่ !!”