Legend of the mythological genes - ตอนที่ 457 พระสุภูติบรรยายเต๋า

ตอนที่ 457 พระสุภูติบรรยายเต๋า

ดอกไม้บานและเหี่ยวเฉา เวลาผ่านไปอีกปี ภูเขาในเทือกเขาฟางชุนมีเซียน!

ปราณอมตะเป็นหมอก และเมฆมงคลลอยเต็มในอากาศ เต็มไปด้วยความรู้สึกของจิตวิญญาณ ทําให้หัวใจของคนคนหนึ่งนิ่งเหมือนน้ำ

บนยอดเขาลิงขนสีทองนั่งไขว่ห้าง หน้าอกของมันพองขึ้นลงเมื่อมันหายใจเข้าและออก จิตวิญญาณไหลไปรอบ ๆ มันสร้างกระแสน้ำวนที่หมุนวนโดยมีมันอยู่ตรงกลาง กลิ่นอายที่แผ่ออกมาแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

กลิ่นอายของมันหดกลับ แต่ก็กว้างใหญ่ราวกับขุมนรก

ลิงลุกขึ้นยืน กลิ่นอายสงบสามารถสัมผัสได้จากมัน ราวกับว่ามันเป็นผู้บรรลุเต๋า มันไม่แสดงอาการใดที่บ่งบอกว่าเป็นสัตว์ป่า

เห็นได้ชัดว่าสภาวะหัวใจของลิงพัฒนาขึ้นและก้าวไปอีกระดับ ปราณโหดเหี้ยมในใจของมันก็ถูกระงับอย่างรุนแรงและจะไม่สามารถเข้ามาควบคุมการกระทําของมันได้อีก ซุนหงอคงในฐานะราชาลิงเคยชินกับการปกครองแบบเผด็จการบนภูเขาผลไม้มานานแล้ว มีพลังปราณที่ไร้ความปรานีเกิดขึ้นในหัวใจของมัน ซึ่งทําให้พลังโดยกําเนิดของมันเพิ่มขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่การบ่มเพาะเน้นไปที่การทําให้หัวใจสงบลง

หากจิตใจไม่สงบลงก็มักจะพบกับมารมากมายในระหว่างการบ่มเพาะ ซึ่งจะทําหน้าที่เป็นสิ่งกีดขวาง คงเป็นเรื่องยากสําหรับผู้บ่มเพาะที่จะก้าวไปไกลกว่านี้

ลิงหินตัวนั้นใช้อารมณ์ตัวเองอยู่ในโลกมนุษย์มานานกว่าสิบปี โดยต้องทนทุกข์ทรมานเพื่อลดความอดทนและอารมณ์ร้อนของตัวเองโดยเจตนา

แต่ตอนนี้มันเข้าไปในภูเขาฟางชุน ใช้พระคัมภีร์เพื่อปรับอารมณ์ ความคิดและหัวใจ กําจัดความโหดเหี้ยมและกลิ่นอายสัตว์ป่าในตัว

ตอนนี้ลิงหินไม่ต่างจากผู้บ่มเพาะในพุทธศาสนาที่มีจิตใจลึกซึ้ง มีความสําเร็จสูงในการบรรลุเต๋า

ไม่มีคลื่นกวนใจ มีเพียงคนที่มีหัวใจที่ยิ่งใหญ่เท่านั้นที่จะสามารถเข้าถึงอาณาจักรนี้ได้

เฟิงหลินเข้าใจในใจว่าเขาบรรลุสิ่งนี้ได้เพราะคัมภีร์หัวใจไร้ขอบเขต

ลิงค่อยๆเดินลงจากภูเขา มันสวมชุดคลุมยาวของมนุษย์และโดดเด่นอย่างมาก

“ ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากมันที่ทําให้ท่านอาจารย์โกรธ ข้าได้ยินมาว่ามันถูกทุบตีด้วยซ้ำ”

“ ข้าสงสัยว่าทําไมอาจารย์ถึงไม่ไล่มันออกจากนิกาย?”

“ อาจารย์คงมีความตั้งใจอื่น คนอย่างเราจะเดาความคิดของท่านได้ยังไง”

เมื่อผู้คนเห็นลิงเดินผ่านไป พวกเขาส่วนใหญ่จ้องมาที่มันอย่างเย็นชาและพึมพํากับตัวเอง

อย่างไรก็ตาม สภาพจิตใจของลิงนั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง การได้ยินของมันคมชัด สามารถได้ยินทุกสิ่งที่พวกเขาพูดชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันไม่สนใจพวกเขา ปฏิบัติต่อคําพูดเหล่านั้นเหมือนความว่างเปล่า

ครั้งนี้เฟิงหลินมีเวลาเพียงพอ เขาเต็มใจที่จะอยู่ในจิตสํานึกของลิงหินอย่างเงียบ ๆ เพื่อสังเกตสิ่งต่างๆ

เขาต้องสัมผัสกับทุกสิ่งที่ภาพลวงตาในตํานานเสนอมา ตรวจสอบเส้นทางในตํานานที่สมบูรณ์ของเขา เพื่อลบล้างหมอกที่บดบังความลึกลับของการบ่มเพาะของเขาอยู่

ลิงหินเติบโตขึ้นทีละนิด พบกับทุกสิ่งเป็นการส่วนตัว เพื่อช่วยให้การอนุมานของเขาดีขึ้น

มันอยู่คนเดียวในภูเขาฟางชุนมาโดยตลอด ไม่โต้ตอบกับใคร

เวลาไม่มีความหมายในภูเขา

สามปีผ่านไป

ในช่วงหลายวันนี้พระสุภูติหาตัวยากมาก เขาไม่เคยปรากฏตัวเลยแม้แต่ครั้งเดียว

มันเหมือนกับพระสุภูติที่ให้คัมภีร์หัวใจไร้ขอบเขตแก่ลิงหินนั้นไม่ใช่ตัวตนดั้งเดิมของเขา

วิสุทธิชนสามารถมองเห็นอดีตและอนาคต พวกเขาครอบครองพลังอันไร้ขอบเขต มันยากมากที่จะเดาความหมายเบื้องหลังคําพูดเหล่านั้น ดังนั้นเฟิงหลินจึงไม่ได้ตรวจสอบอย่างเปิดเผยมากเกินไป ทั้งหมดนี้เพื่อป้องกันไม่ให้อุบัติเหตุเกิดขึ้นในภาพลวงตาในตํานาน

เขาแค่ต้องทําต่อไป อดทนและสัมผัสกับทุกสิ่งอย่างช้าๆ ไม่ช้าก็เร็ว เขาจะค้นพบปริศนาและความลึกลับทั้งหมดของตํานานซุนหงอคง เหตุใดเขาจึงต้องรีบร้อนและไม่ระมัดระวัง ซึ่งอาจสร้างอุบัติเหตุและปัญหาได้

ในชั่วพริบตา วันที่พระสุภูติจะบรรยายเต๋าก็มาถึงอีกครั้ง

พระสุภูตินั่งบนแท่น จ้องมองไปที่ลูกศิษย์ทุกคนที่นี่ การจ้องมองของเขาทะลุปรุโปร่ง สามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในโลก ครอบคลุมทุกสิ่งได้ในพริบตา

“ วันนี้ข้าจะมาเทศน์เกี่ยวกับเต๋าทั่วไป” พระสุภูติเหลือบมองรอบๆ ขณะที่เขาพูดต่อ“ มีใครจะคําถามอะไรไหม?”

ผู้บ่มเพาะเหล่านี้ล้วนมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข พวกเขาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน ไม่มีใครกล้าพูดโดยประมาทเพราะกลัวว่าจะทําให้อาจารย์เปลี่ยนใจ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ซุนหงอคงก็เต้นไปรอบ ๆ และตะโกนเสียงดัง อาจารย์ อาจารย์ ข้าอยากฟังมัน!”

เมื่อเทียบกับความขี้ขลาดและความหวาดกลัวของผู้อื่น การกระทําของมันนั้นกล้าหาญมากจนเกือบถึงจุดที่เป็นเผด็จการและความไร้ระเบียบ

อาจารย์พยักหน้า เขาไม่โกรธและยิ้ม “หงอคง เจ้ายังคงซุกซนเหมือนเดิม แต่ก็ดี ดูเหมือนว่าการบ่มเพาะคัมภีร์หัวใจไร้ขอบเขตของเจ้าจะถึงระดับสูงแล้ว วันนี้เจ้าอยากเรียนเตอะไรจากข้าล่ะ?”

ซุนหงอคงตอบว่า “ ข้าจะทําตามคําสอนสั่งของอาจารย์ ตราบใดที่เตเหล่านั้นช่วยให้มีอายุยืนยาว ศิษย์ก็จะเรียนให้หมด!”

อาจารย์หัวเราะเสียงดัง เครายาวของเขาปลิวไสวไปตามสายลม “ ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หงอคงความทะเยอทะยานของเจ้าไม่เล็กเลย ข้าจะบอกพวกเจ้าว่ามีประตูทั้งหมด 360 ประตูที่นําไปสู่เฝ้าที่แตกต่างกัน แต่ละประตูจะนําไปสู่จุดหมายเดียวกันในท้ายที่สุด เจ้าอยากเรียนอันไหนละ?”

เมื่อได้ยินว่าเต๋า ซุนหงอคงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจ เขาพูดต่อว่า “ ข้าจะปฏิบัติตามเจตจํานงของอาจารย์ ศิษย์คนนี้จะตั้งใจฟัง”

พระสุภูติพูดขึ้น งั้นข้าจะสอน 7 (กระบวน) ของประตูแห่งเต๋า ”

ซุนหงอคงถามว่า “ ประตูเต่กระบวน? คืออะไรหรือท่านอาจารย์?”

“เต๋ากระบวนจะช่วยให้เจ้าสามารถเรียกผู้เป็นอมตะเพื่อทํานายอนาคตและช่วยให้เจ้าได้รับโชคลาภ หลีกเลี่ยงหายนะ”

“ ข้าจะมีอายุยืนยาวขึ้นจากสิ่งนี้ไหม”

“ นั่นไม่ได้ นั่นไม่ได้!”

“ งั้นข้าก็จะไม่เรียนมัน!”

“ งั้นข้าจะสอนประตูเต๋าของ บัน” (การไหล) ให้เจ้าดีไหม?”

“ หลักคําสอนมีอะไรบ้าง?”

“ ประตูแห่งการไหลของเต่มีหลักคําสอนจากขงจื้อ นิกายหยินหยาง ลัทธิเต๋า การแพทย์โมฮิสต์และพุทธศาสนา”

“ ข้าจะอายุยืนยาวจากสิ่งนี้ไหม?”

“ ไม่ หากเจ้าต้องการมีอายุยืนยาว อันดับแรกเจ้าต้อง “รักษาเสาภายในให้มั่นคง”.”

“ อาจารย์ ข้าเป็นคนธรรมดาและไม่เข้าใจคําพูดที่ลึกซึ้ง ท่านหมายถึงอะไรที่ทําให้เสาภายในมั่นคง”

พระสุภูติตอบว่า “ เมื่อมีคนสร้างอาคาร เสาของอาคารจะเป็นรากฐาน ตราบใดที่รากฐานมั่นคงเพียงพอก็จะไม่มีปัญหาแม้ว่าใครจะต้องการสร้างตึกระฟ้าก็ตาม อย่างไรก็ตาม เมื่อเสาได้รับความเสียหายทุกอย่างจะพังทลาย”

“ นั่นหมายความว่ามันจะอยู่ได้ไม่นานเช่นกัน ข้าไม่ต้องการเรียนรู้มัน”

หลังจากนั้นพระสุภูติได้ถ่ายทอดสองเต๋าของ “การเคลื่อนไหว” และ “ความนิ่ง” ให้ซุนหงอคง แต่เพราะเขาไม่สามารถมีชีวิตยืนยาวจากสิ่งนี้ได้ ซุนหงอคงจึงส่ายหัวและปฏิเสธที่จะเรียนรู้

ก่อนหน้านี้พระสุภูติดูสบาย ๆ แต่ตอนนี้เขาโกรธลิงตัวนี้มาก แม้ว่าเขาจะลอยสงบบนท้องฟ้า แต่เมื่อเขาโกรธอารมณ์ของเขาก็เหมือนสายฟ้าฟาด

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็กระโดดลงจากแท่น ชี้ไม้บรรทัดเหล็กไปที่ซุนหงอคง “ ลิงเจ้าเล่ห์ เจ้าไม่ต้องการเรียนรู้อะไรเลย แล้วเจ้ามาที่นี่เพื่ออะไร?”

จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้า ใช้ไม้บรรทัดที่ซุนหงอคงสามครั้งที่หัว ลิงตัวสั่นด้วยความกลัว

หลังจากนั้นอาจารย์ก็ประสานมือของเขาไว้ด้านหลัง หันหลังและจากไปโดยทิ้งทุกคนไว้ที่นี่ ไม่ตั้งใจจะบรรยายต่อ

เมื่อคนอื่น ๆ เห็นพระสุภูติแสดงความโกรธอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน พวกเขาก็กลัวอย่างมากและเริ่มตําหนิซุนหงอคง

“ ไอ้ลิง แกมันอวดดีเกินไป อาจารย์กําลังมอบเต๋าให้ ทําไมเจ้าไม่เรียนรู้มัน?”

“ ทะเลาะกับอาจารย์? ตอนนี้ท่านโกรธมาก ไม่มีใครรู้ว่าจะมีการบรรยายครั้งต่อไปเมื่อไหร่?”

“ กล้าสร้างปัญหาและทําให้การบ่มเพาะของข้าล่าช้างั้นเหรอ? ข้าจะไม่ปล่อยให้เรื่องค้างคาแบบนี้”

ลิงตัวนั้นไม่โกรธหรืออาย มันไม่สนใจคําพูดที่น่าเกลียดทั้งหมดนั้นและไม่สนใจพวกเขา

ดังนั้นกลายเป็นว่าลิงได้ไขปริศนาที่นี่แล้ว มันเงียบไม่สนใจที่จะโต้เถียงกับคนเหล่านี้ในขณะที่เดินจากไป

การออกเดินทางครั้งนี้กินเวลาตลอดทั้งวัน ลิงปิดตา ควบคุมการหายใจ โดยมุ่งเน้นไปที่การดูดซับจิตวิญญาณแห่งสวรรค์และโลก

หลังจากถึงเวลานัดหมาย เฟิงหลินก็ลืมตาขึ้น เขาสวมเสื้อคลุม เปิดประตูอย่างลับๆ หลีกเลี่ยงฝูงชนขณะที่เขาแอบเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำโพธิ์

พระสุภูตินอนขดตัวดูเหมือนจะหลับ

ซุนหงอคงไม่กล้าปลุก มันเพียงแค่คุกเข่าและรอ

หลังจากนั้นไม่นานพระสุภูติก็พึมพํากับตัวเอง

“ ยาก ยาก ยาก! เต๋านั้นช่างลึกลับนัก การรักษายาเม็ดทองคําเป็นเรื่องธรรมดา ทุกคําที่ให้มาจะสูญเปล่าถ้าข้าไม่พบคนที่ถูกต้องเพื่อถ่ายทอดเต๋าที่ถูกต้อง!”