Legend of the mythological genes - ตอนที่ 499 หายนะทั้งสามประการ

ตอนที่ 499 หายนะทั้งสามประการ

 

ถ้ําโพธิ์บนภูเขาฟ่างชุน

 

สูงเหนือภูเขาอมตะ หมอกและเมฆเต็มพื้นที่ ดูเหมือนไกลมาก แต่ก็อยู่ใกล้

 

บนยอดเขาสามารถมองเห็นร่างคนนั่งขัดสมาธิในอากาศได้ ขนของมันเป็นสีทอง กลิ่นอายสงบและเปล่งประกายด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีสัญญาณแห่งความดุร้าย

 

ไม่มีเวลาในภูเขา เมื่อการบ่มเพาะของมันลึกซึ้งขึ้น มันไม่ใช่ลิงป่าที่เคยวิ่งเล่นบนภูเขาอีกต่อไป มันเป็นผู้บ่มเพาะแท้จริงที่บรรลุเต๋า

 

ทันใดนั้นก็สามารถมองเห็นจุดแสง พุ่งผ่านท้องฟ้าคล้ายกับดาวตก

 

ลิงลืมตาขึ้น ดวงตาสีทองของมันสว่างวาบ จากนั้นมันก็มองลงไปรอบ ๆ จากที่สูง เห็นภูเขามากมายที่ดูเหมือนจะเล็ก ในสภาพนี้ทุกสิ่งในโลกดูเหมือนจะตราตรึงอยู่ในวิสัยทัศน์ของมันทําให้หัวใจของมันพองโต

 

การบ่มเพาะหัวใจ

 

การแสดงออกของลิงหินสงบนิ่งโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย

 

หลังจากบ่มเพาะอย่างขยันขันแข็ง ในที่สุดลิงหินก็ปราบปราณและธรรมชาติที่โหดร้ายในตัวเอง บรรลุเต่าได้สําเร็จ

 

เฟิงหลินจมอยู่ในส่วนลึกของหัวใจลิงหินและได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดส่วนตัว

 

แม้ว่าอาณาจักรลวงตาในตํานานจะเป็นภาพลวงตา แต่ก็ไม่ได้ปลอมทั้งหมด

 

หากเขาแทรกแซงและพยายามเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ การกระทําใด ๆ ของเขาอาจส่งผลที่ไม่อาจคาดเดาได้

 

เขาต้องรออย่างอดทนเพื่อรอดูกระบวนการเติบโตของลิงหิน และปล่อยให้สิ่งต่างๆพัฒนาตามที่ต้องการ จากนั้นเขาจะสามารถเข้าใจแก่นแท้จริงเบื้องหลังและข้ามไปยังอาณาจักรต่อไป เขาไม่จําเป็นต้องทําอะไรเพิ่มเติม

 

เราต้องรู้ว่ามันเป็นช่วงเวลาการบ่มเพาะบนภูเขาฟ่างชุนที่ทําให้ลิงหินแปลงร่างเป็นมหาเทพเทียมฟ้าสร้างความหายนะทั้งสามอาณาจักร

 

แม้ว่าลิงหินจะเป็นลิงวิญญาณโดยกําเนิด มีสวรรค์เป็นพ่อและแผ่นดินเป็นแม่ แต่ก็ยังมีความดุร้ายอยู่ในใจหลังจากที่มันเข้าสู่เส้นทางแห่งการบ่มเพาะ มันก็ถูกมองอย่างดูถูกและเหยียดหยามจากมนุษย์เพราะมันแตกต่าง แต่มีร่างกายเต่โดยกําเนิด

 

หากเป็นลิงหินในอดีตที่เคยครองตําแหน่งสูงสุดบนภูเขาผลไม้ ด้วยธรรมชาติที่ไร้ระเบียบของมัน มันจะต้องระเบิดแน่ ๆ เมื่อเผชิญกับคําสบประมาทมากมายและปลดปล่อยความหายนะบนภูเขาฟ่างชุน

 

แต่หลังจากฝึกจิตใจในโลกมนุษย์มานานหลายสิบปี มันก็เปลี่ยนไปแล้ว

 

การแสวงหาเต๋าเป็นเรื่องยากมาก มันต้องหวงแหนโอกาสในการฝึกฝนเด้อย่างแท้จริงก่อนที่จะสามารถควบคุมอารมณ์และบุคลิกภาพโดยกําเนิดได้

 

ทุกชิ้นส่วนมารวมกันส่งผลให้มันประสบความสําเร็จในปัจจุบัน

 

อาจเป็นเพราะเหตุนี้มันจึงเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่เข้าสู่นิกายอมตะ พระสุภูติชื่นชอบมันเป็นอย่างมากและมอบเด็ให้

 

หลังจากสงบสติอารมณ์เป็นเวลานาน ในที่สุดลิงก็มีเต๋หัวใจ บางทีนี่อาจเป็นความหมายที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังว่าทําไมพระสุภูติจึงมอบสุดยอดวิชาเซียนสวรรค์ซึ่งเป็นหนึ่งในพื้นฐานของเต๋าอมตะให้กับมัน

 

ถ้าเราพูดถึงความสามารถ ลิงหินเป็นระดับแนวหน้าอย่างแน่นอน

 

ในส่วนของนิสัยใจคอ ลิงก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเช่นกัน

 

เมื่อเปรียบเทียบกับมนุษย์ที่มีความสามารถปานกลางแล้ว ลิงก็เหมือนกับนกกระเรียนท่ามกลางฝูงกาการตัดสินใจของมันนั้นชัดเจน

 

ความจริงแล้วลิงก็ดํารงอยู่ตามความคาดหวังของบรรพชนเก่าแก่ ความเร็วในการบ่มเพาะของมันรวดเร็วมาก

 

ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตทางวิญญาณโดยกําเนิดของสวรรค์และโลก ในช่วงที่มันหายใจปราณพลังวิญญาณจะรวบรวมจากทุกทิศทางและก่อตัวเป็นพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้ สามารถโค่นภูเขาและพลิกทะเลได้ ปรากฏการณ์ที่สร้างขึ้นนั้นอลังการ

 

ขั้นเริ่มต้น ขั้นกลาง ขั้นปลายของ “การบ่มเพาะปราณพลังฟื้นฟูวิญญาณ” …

 

ปีแล้ว ปีเล่า …

 

ในพริบตา สามปีก็ผ่านไป

 

ลิงก้าวหน้าในการบ่มเพาะ ในไม่ช้าก็มาถึงช่วงปลายของ “การบ่มเพาะพลังปราณฟื้นฟูจิตวิญญาณ” มันอยู่ห่างจากความสมบูรณ์แบบเพียงแค่ก้าวเดียว

 

ในขณะที่มันผ่านขั้นตอนนี้ก็จะไปถึงอีกอาณาจักรหนึ่ง ซึ่งเป็นอาณาจักรแห่งการกลั่นวิญญาณกลับคืนสู่ความว่างเปล่า!

 

เมื่อไปถึงก้าวนั้น จิตวิญญาณดั้งเดิมของผู้บ่มเพาะจะสะท้อนกับสวรรค์และโลก ค่าพูดของพวกเขาจะเป็นเหมือนกฏพลังงานของสวรรค์และโลกหมุนเวียนอยู่รอบ ๆ และจะเข้าสู่ความเป็นนักบุญ ถือได้ว่ามนุษย์กึ่งเทพ

 

แม้ว่าจะเป็นแค่กึ่งเทพ แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นมนุษย์อีกต่อไป

 

เทพเซียนและปุถุชนเป็นสองชนชั้นที่แตกต่างกัน

 

แม้ว่าหัวใจของลิงหินจะมุ่งมั่นอย่างมาก แต่มันก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ที่พลุ่งพล่านได้อีกต่อไป มันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการพัฒนาในทันที!

 

พลังงานที่แท้จริงในร่างกายของมันพุ่งออกมา ต้องการที่จะทําลายทุกห่วงและรีบเข้าสู่อาณาจักรต่อไป

 

สิ่งกีดขวางสู่อาณาจักรถัดไปกําลังสั่นสะท้านจากผลกระทบ

 

จากนั้นจิตวิญญาณแห่งเทพของมันก็ทะลุผ่านพันธนาการของร่างกาย สร้างเสียงสะท้อนกับสวรรค์และโลก ทําให้ปรากฏการณ์ปรากฏขึ้น

 

ปราณรวมตัวกัน เกิดฟ้าร้อง

 

เมฆมืดปกคลุมท้องฟ้าเหนือภูเขาฟางชุน บรรยากาศตึงเครียดมาก ทําให้ผู้บ่มเพาะหลายคนตกใจ พวกเขาทั้งหมดรู้สึกประหลาดใจอย่างไม่น่าเชื่อ

 

“ใครกันที่กําลังทําทายสวรรค์”

 

“ปราณสวรรค์นั้นรุนแรงมาก พลังของมันจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน?”

 

“ใครกันที่มีการบ่มเพาะเช่นนี้!”

 

ดวงตาคู่หนึ่งที่เต็มไปด้วยความสงบลืมขึ้น ดวงตาจ้องมองผ่านอากาศ เต็มไปด้วยความชื่นชม

 

เปรี้ยง 

 

เสียงฟ้าร้องดังก้องในอากาศ ทันใดนั้นลงหินก็รู้สึกได้ถึงแหล่งอันตรายที่ก่อตัวขึ้นเหนือหัวของมัน หัวใจของมันเต้นแรงด้วยความกังวลใจ

 

ดวงตาสีทองจ้องขึ้นไปบนท้องฟ้า

 

แม้ว่าเมฆแห่งความทุกข์ยากจะสลายไป แต่ก็ยังไม่หมด

 

ดูเหมือนว่าถ้ามันก๊วไปอีกขั้นและพยายามที่จะฝ่าอุปสรรคที่มองไม่เห็นของอาณาจักรการบ่มเพาะถัดไปความปราณสวรรค์ไร้ขอบเขตจะบดขยี้ลงมา

 

เดิมที่การบ่มเพาะเป็นพฤติกรรมที่ขัดต่อสวรรค์อยู่แล้ว ผู้ที่ได้รับการบ่มเพาะจนถึงระดับหนึ่งจะต้องทนทุกข์ทรมานจากการลงโทษจากสวรรค์

 

สัญชาตญาณของลิงหินบอกให้มันอย่าขยับ

 

ในขณะที่มันกําลังลังเล จู่ๆเสียงดังก็ลอยมาจากระยะไกล

 

“วันนี้มีการบรรยายเต๋ ผู้ที่ต้องการเข้าร่วม รีบไปให้เร็วที่สุด!”

 

(บรรพชนกําลังจะบรรยายเต๋า?)

 

ลิงหินรู้สึกปิติโดยไม่รู้ตัว

 

เป็นเวลาสามปีแล้วที่บรรพชนบรรยายเต่ครั้งสุดท้าย ในที่สุดก็มีการบรรยายเต๋าอีกครั้ง

 

ช่างเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมจริงๆ!

 

มันมีคําถามมากมายในใจซึ่งอยากจะถาม มันหวังว่าบรรพชนจะช่วยแก้คําปัญหาและแสดงให้มันเห็นเส้ ทางที่ถูกต้อง

 

ลิงหินทะยานขึ้นไปในอากาศเปลี่ยนเป็นล่าแสงพุ่งออกไป

 

ที่แท่นยกระดับบนยอดเขาฟางชุน บรรพชนเต่สุภูตินั่งอยู่ที่นั้น มีหิมะตกบนศีรษะของเขา

 

สาวกหลายคนนั่งอยู่ใต้แท่นและจดจ่ออย่างเต็มที่

 

แม้ว่าปรากฏการณ์จะดูไม่ธรรมดา แต่ก็เป็นแค่วิชาพื้นๆ

 

ตอนนี้ลิงหินอยู่ในช่วงปลายของ “การกลั่นปราณพลังสู่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ” มันอยู่ห่างจากการเป็นเซียนเพียงไม่กี่ก้าว

 

วิชาพื้นๆเหล่านี้ไม่ดึงดูดความสนใจของมันอีกต่อไป

 

อย่างไรก็ตาม ธรรมชาติของมันคือมักสงบ มันไม่มีกระแสแห่งความดร้ายอย่างในอดีตอีกต่อไป มันเงียบและรอฟังการบรรยายอย่างจริงจัง

 

บรรพชนเต๋ามาบรรยาย คําพูดของเขามีจังหวะที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งมีอิทธิพลต่อส่วนลึกของหัวใจทําให้ทุกคนดื่มด่กับเต๋อันยิ่งใหญ่

 

ลิงหินก็ฟังด้วยความเคารพ มันคัดแยกความรู้ในอดีตและปรับปรุงแก้ไข นอกจากนี้มันยังได้รับประโยชน์บางอย่างจากสิ่งนี้ ทําให้รากฐานของมันแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

 

ดวงตาของบรรพชนเต๋าเปิดขึ้น เขามองไปรอบ ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชม

 

สองชั่วโมงผ่านไป ค่าพูดแต่ละค่าของเขาเหมือนทองค่าและการบรรยายเต่ก็สิ้นสุดลง

 

ทุกคนมีสีหน้าไม่พอใจ หวังว่าการบรรยายเต่จะดาเนินต่อไป

 

ทันใดนั้นบรรพชนก็พูดขึ้นว่า“หงอคงอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

 

“ศิษย์อยู่นี่” ลิงหินรีบคุกเข่า

 

“เจ้ากําลังทําอะไรอยู่”

 

“ศิษย์ได้เสริมสร้างรากฐาน ตอนนี้เชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งเวทย์”

 

“เนื่องจากเจ้ามีความเชี่ยวชาญในวิชาเวทย์และเข้าใจรากเหง้าของตัวเอง การได้รับร่างศักดิ์สิทธิ์นั้น เจ้ายังคงต้องระวัง หายนะทั้งสามประการ”

 

เมื่อลิงหินได้ยินสิ่งนี้ มันรู้สึกถึงความกลัวในใจโดยสัญชาตญาณ หากแหล่งที่มาของหายนะกดทับลงมา มันจะถูกบดขยี้เป็นผุยผง

 

อย่างไรก็ตาม มันที่มีความรู้ด้านการบ่มเพาะจํากัด ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

 

ลิงหินจึงพูดต่ออาจารย์ช่วยชี้แนะศิษย์ด้วย ข้าได้ยินมาบ่อยครั้งว่าผู้ที่บรรลุเต่นั้นมีอายุยืนยาวร่วมกับฟ้าดิน ทนน้ําทนไฟ พวกเขาต้องทนกับหายนะทั้งสาม”

 

บรรพชนเพูดว่า “แม้ว่าเจ้าจะมีลักษณะคล้ายมนุษย์ แต่ลักษณะใบหน้าของเจ้าก็ยังไม่เหมือน เจ้าไม่มีแก้ม”

 

เขาหมายถึงใบหน้าของลิงโดยธรรมชาติ มันยากมากสําหรับมันที่จะเรียนรู้วิชาการเปลี่ยนแปลง

 

ลิงหินขมวดคิ้ว แต่มันก็เป็นไปตามที่คาดไว้ของสิ่งมีชีวิตทางจิตวิญญาณที่กําเนิดมาจากสวรรค์และโลก มันลูบหัวและดวงตาของเขาก็หมุนไปขณะที่มันยิ้ม “อาจารย์ใบหน้าของข้าอาจจะไม่เหมือนมนุษย์โดยสิ้นเชิงและขาไม่มีแก้ม แต่ข้ามหางและพวกเขาไม่มี หลังจากบวกและลบแล้ว มันก็จะออกมาเกือบเหมือนกัน!”

 

เมื่อบรรพชนเต๋าได้ยินดังนั้นเขาก็หัวเราะเสียงดัง “ลิงตัวนี้ เจ้าต้องการเรียนรู้วิชาการเปลี่ยนแปลงหรือไม่? ข้ารู้จักการแปลงกายสามสิบหกร่าง และอสูรโลกการแปลงกายเจ็ดสิบสองร่าง ด้วยวิชาการเปลี่ยนแปลงมันสามารถช่วยให้เจ้าหลีกเลี่ยงภัยพิบัติที่ทรงพลังทั้งสามได้”

 

ลิงหินไม่ได้พิจารณาและตอบทันทีว่า“ศิษย์คนนี้ยินดีที่จะเรียนรู้วิชา 72 การแปลงกาย”

 

บรรพชนตอบว่า”มาสิ ข้าจะมอบวิชาให้เจ้า”

 

ลิงหินรีบโน้มตัวไปหา บรรพชนเริ่มบอกวิชาด้วยเสียงต่ำ

 

เมื่อได้ยินแง่มุมที่น่าอัศจรรย์ ลิงก็เปล่งประกายด้วยความยินดี มันเริ่มกระโดดด้วยความตื่นเต้น ไม่สามาร ระงับความสุขเอาไว้ได้ได้

 

คนอื่น ๆ ชะโงกหัวต้องการได้ยินสักประโยคสองประโยค แต่พวกเขาก็ไม่ได้ยินอะไรเลย หากพวกเขาสามารถได้ยินเพียงแค่ประโยคก็จะเป็นประโยชน์อย่างมากสําหรับพวกเขา

 

เป็นที่น่าเสียดายที่การมอบวิชาสามารถมอบให้กับคนที่มีชะตากรรมได้เท่านั้น

 

บรรพชนกําาลังบอกเต๋ต่อหน้าพวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้ยินแม้แต่ค่าเดียว

 

ความลับจะต้องไม่ถูกส่งต่อไปยังหกหู!

 

พวกเขาทําได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

 

แต่พวกเขาไม่รู้ว่า มีคนที่ได้ยินทั้งหมด