Legend of the mythological genes - ตอนที่ 504 ธรรมชาติของลิง

ตอนที่ 504 ธรรมชาติของลิง

ข้ามหมื่นแปดพันด้วยการตีลังกาครั้งเดียว!

ลิงลอยขึ้นจากพื้นเหมือนว่ามันกลายเป็นสายฟ้า เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเหมือนดวงดาว มันท่องไปทั่วโลก ในพริบตาไปทุกที่ที่ต้องการ

มันเป็นความรู้สึกดีอกดีใจอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน!

เมื่อขี่เมฆตีลังกา ลิงรู้สึกเพียงว่ามันหลุดพ้นจากความยับยั้งที่มองไม่เห็น โลกใบนี้ใหญ่มากสามารถไปได้ทุกที่ที่ต้องการ ภูเขา แม่น้ํา ทะเล ทวีป … ไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นอีกต่อไป

นี่คือความหมายที่แท้จริงเบื้องหลังการบ่มเพาะเป็นเซียน

เหตุผลประการหนึ่งคือการมีอายุยืนยาว อีกเหตุผลหนึ่งคือเพื่ออิสรภาพเป็นอิสระและไม่ถูกจํากัด…

ลิงรู้สึกเป็นอิสระมาก มันเงยหน้าขึ้นและตะโกนขึ้นบนฟ้า มองลงไปที่ภูเขาและแม่น้ํา มองดูดวงดาวบนท้องฟ้า รู้สึกเป็นอิสระ

เมฆดีลังกาว่องไวราวกับสายฟ้าหายไปในพริบตา

ในตอนนั้นลิงก็รู้ว่ามันโง่แค่ไหนที่เคยภูมิใจก่อนหน้านี้ เมื่อเทียบกับสถานะปัจจุบัน ความเร็วที่มันเคลื่อนที่ ก่อนหน้านี้เทียบไม่ได้กับเต่าด้วยซ้ํา พระสุภูติไม่ผิดที่จะบอกว่ามันกําลังคลานอยู่บนเมฆ!

มันแอบรู้สึกละอายใจ แต่ก็รู้สึกดีใจอย่างยิ่งที่ได้บ่มเพาะวิชาที่ยิ่งใหญ่นี้!

[ข้ามีเมฆตีลังกา!]

[ข้าไปได้ทุกที่ที่ต้องการ!]

[ท่องโลก!]

[โลกนี้ใหญ่และอิสระสําหรับข้า หงอคงท่องไปมาได้อย่างอิสระ!]

เมื่ออายุยืนยาวและได้รับการบ่มเพาะวิชาอยู่ยงคงกระพัน ลิงจึงรู้สึกว่าความฝันของมันเป็นจริงแล้ว มันเป็นชีวิตที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

วิเศษมาก ชีวิตช่างวิเศษจริงๆ!

ลิงยังคงร้องโหยหวนราวกับต้องการปลดปล่อยความเศร้าโศกทั้งหมดที่สะสมอยู่ในใจ

ความโลภที่ซุ่มซ่อนมาเป็นเวลานานเพิ่มขึ้นในใจ

ทันใดนั้นลิงก็รู้สึกว่าโลกอยู่เบื้องล่างมัน และไม่มีใครในสามอาณาจักรสามารถยับยั้งมันได้

มันบรรลุความเป็นอมตะ เชี่ยวชาญวิชาการต่อสู้ที่น่าทึ่ง และการแปลงกายเจ็ดสิบสองร่าง ยิ่งไปกว่านั้นมันยังได้รับเทคนิคการบิน นั่นคือเมฆตีลังกา มันสามารถขึ้นไปบนฟ้า ลงสู่พื้นดิน ไม่มีอะไรที่ทําไม่ได้…

เฟิงหลินซ่อนตัวอยู่ลึก ๆ ในใจของลิง และสังเกตเห็นสิ่งนี้โดยธรรมชาติ

กล่าวถึงการบ่มเพาะโบราณ: หัวใจที่วอกแวก!

นี่มันเรื่องจริง!

ไม่ว่าจิตใจของใครจะสงบเพียงใด หากพวกเขาได้รับความตกใจและความปั่นป่วนเพียงพอ ความปั่นป่วนอาจเพิ่มขึ้น

ก่อนหน้านี้ลิงได้ผ่านการผ่อนปรนมาหลายรอบ และมันได้ปรับอารมณ์จนโตเต็มที่

อย่างไรก็ตาม หลังจากบรรลุความเป็นอมตะและความฝันของมันที่จะมีอายุยืนยาว มันก็สูญเสียความกลัวตายไป ความคิดมากมายในใจลอยขึ้นมาอีกครั้ง

การดีลังกานี้พามันไปไกลมาก มหาสมุทรน้ําแข็งในทะเลทางตอนเหนือ ภูเขาหิมะเหวลึกของทะเล … ร่องรอยของลิงสามารถพบได้ทุกที่

การท่อง7คาบสมุทรและสุภูมิภาคในวันเดียว ลิงไม่รู้ว่าการยับยั้งชั่งใจคืออะไร มันกลับไปที่ภูเขาฟางชุน หลังจากสนุกจนพอ จากนั้นก็รักษาเสถียรภาพการบ่มเพาะ

วันหนึ่งมีเสียงดังมาแต่ไกล ในขณะที่ลิงกําลังนั่งสมาธิอย่างสันโดษ

“นั่นใช่ศิษย์น้องหงอคงหรือเปล่า?

เมื่อได้ยินว่ามีคนเรียกชื่อ ลิงก็ลืมตาขึ้นมาดู

พวกเขาเป็นพี่น้องร่วมสํานักที่ไม่เคยสนใจและคุยเรื่องนี้มาก่อน ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดเข้ามาสวมรอยยิ้มทําตัวไม่เหมือนที่เคยทํามาก่อนหน้านี้

คนที่อยู่ในกลุ่มหัวเราะและพูดว่า“ศิษย์น้องหงอคง เจ้ากําลังฝึกฝนวิชายอดชะตากรรมอยู่หรือเปล่า? เจ้าได้เรียนรู้วิชาการเปลี่ยนแปลงเพื่อหลีกเลี่ยงหายนะทั้งสามที่อาจารย์มอบให้ใช่ไหม?”

น้ําเสียงของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม

เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาของลิงก็กลอกไปมาและรู้สึกภาคภูมิใจมาก “ข้าจะไม่ซ่อนเรื่องนี้จากศิษย์พี่ ประการแรกอาจารย์ได้มอบสิ่งนี้แก่ข้าและประการที่สองข้าฝึกหนักทั้งกลางวันและกลางคืน ข้าได้เรียนรู้สิ่งเหล่านั้นแล้ว”

ลิงตัวนี้มีระดับความเข้าใจที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!

ทุกคนแอบพึมพําในใจรู้สึกทั้งอิจฉาและระแวดระวัง แต่ไม่ได้แสดงอะไรบนใบหน้า พวกเขาพูดขึ้นว่า “เจ้าเชี่ยวชาญแล้วในช่วงเวลาสั้น ๆ อย่างนั้นเหรอ? ข้าไม่เชื่อ! ถ้าเจ้ากล้าก็แสดงให้พวกเราเห็น! ข้าไม่เคยเห็นเทคนิคที่น่าพึ่งเช่นนี้มาก่อน!”

ช่างเป็นความพยายามอ่อนๆที่จะทําให้มันเคลื่อนไหว!

เฟิงหลินเฝ้าดูฉากนี้อย่างเย็นชา

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากลิงได้บรรลุความเป็นอมตะแล้ว มันจึงไม่ระงับนิสัยโดยกําเนิดของมันอีกต่อไป

มันได้รับสายตาเย็นชามากมายจากพี่น้องพวกนี้ “นี่คือสิ่งที่ข้าควรจะทํา! ข้าขอให้ศิษย์พี่พูดมาว่าต้องการให้ข้าแปลงร่างเป็นอะไร?”

ทุกคนสบตากัน “งั้นก็เปลี่ยนเป็นต้นสน

ลิงร่ายคาถาเปลี่ยนเป็นต้นสน มันสวยงามและสูงมากจนดูเหมือนจะขึ้นไปถึงก้อนเมฆ!

เมื่อทุกคนเห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ปรบมือและหัวเราะทันทีโดยกล่าวชื่นชม “ลิงเก่ง! ลิงเก่ง!”

“เจ้าสามารถกลายเป็นต้นสนที่สูงถึงก้อนเมฆ แต่เจ้าสามารถเปลี่ยนเป็นเลือดุร้ายที่ค่ารามในป่าได้หรือไม่?” คนอื่นถาม

“มันง่ายมาก!” ลิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจและทันใดนั้นเสื้อตัวใหญ่ที่มีดวงตาดุร้ายก็ออกมา มันดูสง่างาม

ทุกคนยังคงสรรเสริญอีกครั้ง “การแปลงกายเจ็ดสิบสองร่างนั้นยอดเยี่ยมมาก!”

“แน่นอน!” ลิงกลับสู่ร่างเดิมรู้สึกภาคภูมิใจมาก “นี่คือวิชายิ่งใหญ่ที่พระสุภูติมอบให้ข้า! ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะเรียนได้!”

เมื่อเห็นว่าเพื่อนๆพี่ๆที่เคยล้อเลียนมันกําาลังปฏิบัติกับมันอย่างอบอุ่น ลิงก็รู้สึกภาคภูมิใจมาก

“ต่อไปเปลี่ยนเป็นนก!” ทุกคนกล่าว

ลิ้งรู้สึกมีความสุขมากและอยากจะอวดให้ทุกคนประหลาดใจ ทันทีที่มันกลายเป็นฟีนิกซ์เพลิงทะยานขึ้นฟ้า และส่งเสียงร้อง

“หืม?” ชายชราซึ่งนั่งอยู่บนแท่นลืมตาขึ้นเพื่อมองเห็นทุกสิ่ง เขาเห็นลิงนอกถ้ํากําลังโอ้อวด ดอกไม้ นก ปลา แมลง อสูรร้าย หิน … มันยังคงเปลี่ยนแปลงและได้รับการชมมากมาย

พระสุภูติถอนหายใจทันที

หัวใจของลิงหัวใจนั้นยากที่จะสงบลงอย่างแท้จริง เมื่อมีความภาคภูมิใจแล้วก็จะกลายเป็นคนหยิ่งยโส

พระสุภูติเข้าใจว่าหงอคงเป็นลิงหัวใจ การควบแน่นของกลิ่นอายจากสวรรค์และโลกเกิดมาจากหิน อารมณ์ของมันเป็นสิ่งที่ยากที่สุดในการยึดมั่น

ก่อนหน้านี้เคยพบกับความยากล่าบากมากมายก่อนที่อารมณ์ของมันจะสงบลง

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มันได้เป็นเซียนแล้ว ธรรมชาติที่แท้จริงของสิ่งเริ่มออกมา…

พระสุภูติพยักหน้าตัดสินใจ

“ใครเป็นคนสร้างความวุ่นวายที่นี่” เขาตะโกนเสียงเข้ม และเดินออกมาจากถ้ํา

เมื่อทุกคนเห็นว่าพวกเขารบกวนพระสุภูติ พวกเขาก็รีบจัดเสื้อผ้า

ลิงยังกลับคืนสู่ร่างเดิม มันปะปนอยู่ท่ามกลางฝูงชนและแสยะยิ้มขณะที่กล่าวว่า“อาจารย์ เรามาที่นี่เพื่อแลกเปลี่ยนวิชาของเรา เราไม่ได้สร้างความวุ่นวาย”

เมื่อเห็นว่าลิงยังคงพยายามพูดกะล่อน พระสุภูติก็โกรธทันที “พวกเจ้ากําลังตะโกนอยู่ที่นี่โดยไม่รักษารูปลักษณ์ที่ผู้บ่มเพาะควรจะมี! เมื่อผู้บ่มเพาะพูดจิตวิญญาณก็สลายไป การพูดก่อให้เกิดข้อพิพาท ทําไมพวกเจ้าถึงมาเอะอะที่นี่”

ทุกคนรีบพูดว่า “เราไม่สามารถปิดบังความตื่นเต้นได้ครับอาจารย์ ก่อนหน้านี้ซุนหงอคงกําลังแสดงฉากผาดโผน เมื่อเราบอกให้เขากลายเป็นต้นสนเขาทําได้จริงๆ เราทุกคนต่างยกย่องเขา เราขออภัยโทษที่สร้างเรื่องวุ่นวายและรบกวนท่าน”

เมื่อลิงได้ยินเช่นนี้ดวงตาของมันก็เบิกกว้างและรู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

คนเหล่านี้เป็นคนที่ขอให้มันสาธิต ทําไมตอนนี้ถึงดูเหมือนว่ามันคือตัวปัญหา

มันยังไม่มีประสบการณ์มากนัก!

เฟิงหลินแอบส่ายหัว

แม้ว่าลิงตัวนี้จะฉลาดมาก แต่มันก็ได้รับการบ่มเพาะในภูเขามาเป็นระยะเวลานาน และค่อยๆลืมไปความฉลาดของหัวใจมนุษย์

อย่างไรก็ตาม นี้เป็นส่วนหนึ่งของการบ่มเพาะ เขาไม่ได้คิดมากเกินไปและเฝ้าดูจากด้านข้างอย่างเงียบ ๆ

“พวกเจ้าออกไปได้แล้ว!” พระสุภูติตรัสขึ้น อนุญาตให้สาวกคนอื่น ๆ ลาจากไป

เมื่อเห็นว่าลิงยังไม่ยอมรับเรื่องนี้ เขาก็แอบส่ายหัว

(นิสัยของลิงตัวนี้ไร้เดียงสาและดุร้าย มันไม่รู้ด้วยซ้ําว่ามันถูกใช้ ดูเหมือนว่าจะสิ้นสุดการบ่มเพาะในภูเขาฟางชุนแล้ว มันจะต้องได้รับประสบการณ์ในสามอาณาจักรก่อนถึงจะได้รับความเข้าใจเพิ่มเติม)

อย่างไรก็ตาม ลิงตัวนี้มีพรสวรรค์และความสามารถอย่างมาก พระสุภูติหวังว่าจะไม่ส่งผลกระทบต่อความเงียบสงบของภูเขาฟางชุน ดังนั้นเขาคงต้องคิดหาทางแก้ไข

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้พระสุภูติก็พูดออกมาทันทีหงอคงมานี้! ทําไมเจ้าถึงใช้วิชาของเจ้าเปลี่ยนเป็นต้นสน? การเปลี่ยนแปลงเจ็ดสิบสองร่างเป็นวิชาที่ยอดเยี่ยมและทําให้เจ้ามีที่ยืนในโลกนี้ เจ้าจะแสดงมันต่อหน้าคนอื่นได้ยังไง? ใครจะไม่อิจฉา? หากคนอื่นเห็นว่าเจ้ามีอะไรพวกเขาจะขอสิ่งนั้นจากเจ้าอย่างแน่นอน หากเจ้ากลัวปัญหาเจ้าต้องบอกพวกเขา แต่ถ้าเจ้าไม่ทําเช่นนั้นจะเป็นอันตรายต่อเจ้าอย่างแน่นอน เจ้าจะไม่สามารถรับประกันชีวิตของตัวเองได้”

ลิงตระหนักว่าพระสุภูติโกรธมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ มันกล่าวอย่างรวดเร็ว“ศิษย์ขอโทษ อาจารย์!”

พระสุภูติโกรธและส่งกลิ่นอายออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ลิงตัวสั่นและรู้สึกหดหู

[ดูเหมือนว่าพระสุภูติจะทนข้าไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!]

[ขาจะไป!]

มันพูดอย่างรวดเร็วว่า“ข้าจะไม่พูดถึงอาจารย์สักคําแน่นอน ข้าจะเรียนวิชาด้วยตัวเอง”

หลังจากกล่าวเสร็จแล้วลิงก็กล่าวขอบคุณอีกครั้ง ขอบคุณพระสุภูติสําหรับคําสั่งสอนของเขา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนกลายเป็นแสงสีทองและมุ่งหน้าไปยังทะเลตะวันออก

ไม่นานต่อมาเกาะที่ก่อตัวขึ้นจากจิตวิญญาณที่อยู่ในทะเลไร้ขอบเขตก็ปรากฏตรงหน้า มีดอกไม้ที่ไม่เหี่ยวเฉาไปตามฤดูกาลและผลไม้ที่ไม่มีวันร่วงหล่นจากต้นไม้

มันมาถึงภูเขาผลไม้แล้ว!

ดูเหมือนว่าการบ่มเพาะของลิงจะสิ้นสุดลงแล้วที่นี่!

คําใบ้ของความเข้าใจเพิ่มขึ้นในใจของเฟิงหลินและความตั้งใจของเขาก็พุ่งทะยาน

ทําลายภาพลวงตา!

นี่คือกุญแจสําคัญสู่ความก้าวหน้า!

ถ้าเขาทําตามขั้นตอนนี้เขาจะกลายเป็นผู้ใช้ยนระดับสูง!