ระบบสัตว์เลี้ยงที่แข็งแกร่ง - ตอนที่ 135

SB:ตอนที่ 135 พลังเทวะหนึ่งแสนแปดหมื่นจิน

สำหรับลู่หยาง ราชสีห์ขนทองหกเนตรเป็นทั้งอาจารย์และเพื่อน แม้ว่าเขาจะเข้าใจผิดราชสีห์ขนทองหกเนตรมาก่อนตอนที่เขาอยู่ที่เมืองเซียงหยาง แต่ทั้งหมดนั่นก็เป็นอดีตไปแล้ว

ตลอดทาง แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดคุยกับราชสีห์ขนทองหกเนตรมากนัก แต่เมื่อใดก็ตามที่ลู่หยางพบกับความยากลำบาก ราชสีห์ขนทองหกเนตรก็มักจะออกมาช่วยเขา

คำสัญญาระหว่างทั้งสองดูเหมือนจะยังก้องอยู่ในหูของลู่หยาง ครั้งนั้น เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองได้พบกัน และอาจกล่าวได้ว่าราชสีห์ขนทองหกเนตรกำลังใช้งานลู่หยาง แต่สุดท้าย ลู่หยางก็พบว่าราชสีห์ขนทองหกเนตรกำลังช่วยเมืองเซียงหยางที่จะซ่อมแซมหัวใจของเมืองหลักเท่านั้น

“ตราบใดที่ท่านทำแบบทดสอบที่ข้าให้ไว้ ข้าจะยอมรับว่าท่านเป็นเจ้านายของข้าและข้าจะเป็นสัตว์เลี้ยงสงครามของท่าน!”

“ ข้าได้ทำการทดสอบครั้งที่สามของท่านเรียบร้อยแล้ว ท่านต้องไม่หลอกข้าแล้วให้ข้าทำการทดสอบครั้งที่สี่ต่อไป ใช่มั้ย? หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจเช่นนี้แล้ว ก็จะมีตามมาอีก! “

“ไม่แล้ว ไม่เอาแล้ว สามก็พอแล้ว! แต่ทว่า ท่านได้ผ่านการทดสอบเพียงสองในสามข้อ และการทดสอบครั้งที่สามยังไม่เสร็จสมบูรณ์เลย! “

“อะไรนะ?” ข้าเห็นปี่อานตายด้วยน้ำมือของคุนเผิง แล้วอย่างนี้ ข้าจะทำการทดสอบที่ท่านให้ไม่สำเร็จได้อย่างไร! “

“ โอกาสไม่สามารถเปิดเผยได้ ข้าบอกได้แค่ว่าปี่อานจะไม่ถูกทำลายง่ายๆ ส่วนเขาอยู่ที่ไหนตอนนี้ ข้ายังบอกไม่ได้ “

ลู่หยางยังคงวิ่งไม่หยุด แต่จู่ๆเขาก็หยุดวิ่ง สีหน้าของเขากลายเป็นแน่วแน่ขึ้นมาทันที

“ไม่ใช่” ข้อตกลงระหว่างข้ากับราชสีห์ขนทองหกเนตรยังไม่เสร็จสมบูรณ์! ราชสีห์ขนทองหกเนตรพูดว่าตราบใดที่ข้าทำแบบทดสอบสำเร็จ พวกเขาจะจำข้าว่าเป็นเจ้านายของพวกเขา! คำพูดที่เขาพูดจะเป็นจริงเสมอ เขาไม่เคยผิดสัญญาเลยสักครั้ง! “ลู่หยาง ก้มหน้าลง จิตใจของเขาเต็มไปด้วยข้อตกลงที่เขามีกับราชสีห์ขนทองหกเนตร

แต่ตอนนี้ ราชสีห์ขนทองหกเนตรกำลังเผชิญกับวิกฤตที่ไม่คาดคิด เมื่อราชสีห์ขนทองหกเนตรพ่ายแพ้ให้กับชายชุดคลุมสีทอง ผู้อาวุโสสูงสุดแห่งตระกูลหยวนจะไม่ปล่อยราชสีห์ขนทองหกเนตรไปแน่นอน ถึงตอนนั้น ราชสีห์ขนทองหกเนตรจะไม่สามารถติดตามลู่หยางได้อีกต่อไป และจะกลายเป็นสัตว์เลี้ยงสงครามของคนอื่นแทน

“ ข้าจะปล่อยให้ราชสีห์ขนทองหกเนตรสู้คนเดียวไม่ได้! ข้าอยากกลับไปหาเขา! ด้วยวิธีนั้น จะมีหนึ่งคนที่จะเป็นเจ้านาย! “

“เจ้าจะกลับไปทำอะไรตอนนี้? ตายรึ ราชสีห์ขนทองหกเนตรกำลังเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยพวกเรา ถ้าเจ้ากลับไปตอนนี้จะคู่ควรกับการเสียสละของราชสีห์ขนทองหกเนตรหรือไม่? “ซุนวูคว้าคอเสื้อของลู่หยางไว้ เขาเขย่าไหล่ของลู่หยางอย่างดุเดือดต้องการปลุกเขาให้ตื่นจากความร้อนรน

“ลู่หยาง!” ข้าเข้าใจดีว่าเจ้ากำลังรู้สึกอย่างไรในตอนนี้ แต่ถ้าเรากลับไปตอนนี้เราจะปล่อยให้ราชสีห์ขนทองหกเนตรสังเวยตัวเองโดยเปล่าประโยชน์! ตอนนี้ สิ่งที่เราทำได้คือกลับไปและเรียกกำลังเสริมสำหรับราชสีห์ขนทองหกเนตร! “

“ ส่งกำลังเสริมเหรอ?”

พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์กับใครเลยในเมืองตงไหล มีสาวกมากกว่าร้อยคนในสำนักหนึ่งสวรรค์ แต่แม้ว่าพวกเขาจะรวมพลังกัน พวกเขาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับลู่หยาง ได้ ถ้าพวกเขากลับไปตอนนี้ก็เท่ากับส่งตัวเองไปตาย แล้วหากรวบรวมคนของติงไท่ทั้งหมดมาเป็นกำลังเสริมล่ะ?

“ พวกเราสำนักหนึ่งสวรรค์เกือบจะแข็งแกร่งที่สุดอยู่แล้ว ช่วยชีวิต… ใครจะเป็นกำลังเสริมของเราได้อีก? “

“ พวกเราสำนักหนึ่งสวรรค์เกือบจะแข็งแกร่งที่สุดอยู่แล้ว

เสียงยังคงดังก้องอยู่ในใจของลู่หยาง ทันใดนั้นลู่หยางก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้ และความหดหู่บนใบหน้าของเขาก็หายไป เขาคว้าแขนซุนวู แล้วพูดเสียงดัง: “พี่ใหญ่ซุนวู! ข้ามีวิธีแล้ว! หยุดพักกันที่นี่สักครู่เถอะ! ข้าขอเวลาหน่อย! ข้าหวังว่าท่านจะปกป้องข้าได้! “

ก่อนที่สีหน้าประหลาดใจของซุนวูจะหายไป ลู่หยางก็ลงนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้นแล้ว สีหน้าท่าทางของเขาเป็นจริงเป็นจังมาก เขาหลับตาลง และเข้าสู่สภาวะฝึกตนอย่างรวดเร็ว

ในอดีต ตอนที่เขาตกอยู่ในอันตราย ซุนวูไม่เคยเห็นลู่หยางกังวลขนาดนี้ ลู่หยางกังวลน้อยกว่านี้มาก อันที่จริง ในความเห็นของซุนวู ไม่ว่าเขาจะเผชิญกับอันตรายใดก็ตาม ลู่หยางมักจะดูราวกับว่าภูเขาไท่ถล่มลงมาต่อหน้าต่อตาโดยที่ตัวเขาเองไม่รู้สึกตื่นตระหนกเลยด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้ ลู่หยางดูเหมือนจะสับสนเล็กน้อย คิดว่าอย่าทำอะไรโง่ ๆ ดีกว่า!

“น้องชาย…” ที่จริงแล้ว สิ่งที่ข้าอยากจะบอกก็คือแทนที่จะมัวมาลับคมอาวุธของเรา เราอาจคิดหาดูว่าใครจะช่วยเราได้ ถ้ามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ ถ้างั้นก็ไปที่ตำหนักหมื่นสมบัติดูแล้วกัน มียอดฝีมือมากมายที่นั่น และตราบใดที่พวกเขาเต็มใจที่จะช่วยเหลือ แค่ตระกูลหยวนตระกูลเดียวก็ไม่น่าจะมีปัญหา … “

เพียงแค่ว่าลู่หยางอยู่ในสภาพของการฝึกตนอยู่ ดังนั้นไม่ว่าซุนวูจะพูดมากแค่ไหนก็ตามลู่หยางก็ไม่ได้ยินเขา

“ เอาล่ะ ทำเป็นว่าข้าไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน…” เสียงของซุนวูนุ่มนวลขึ้นและนุ่มนวลขึ้น เขานั่งลงข้างๆลู่หยางแต่โดยดีโดยไม่พูดอะไรอีก

อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของลู่หยาง แม้ว่าลู่หยางจะกังวล แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ในภาวะตื่นตระหนก

แทนที่จะมัวแต่ขอร้องคนอื่น เขาอาจต้องหันมาขอร้องตัวเองด้วยเช่นกัน!

ตอนที่ลู่หยางก้าวไปสู่ผู้คุมอสูรระดับสูง เป็นเพราะศิลาผลึก เขาจึงเพียงแค่ยกระดับขอบเขตของต้าเฮยขึ้นมาก่อน สำหรับสัตว์เลี้ยงสงครามที่เหลือสิบเก้าตัว พวกมันไม่ได้เลื่อนระดับ

ในเวลานั้น ลู่หยางก็ได้พิจารณาถึงเรื่องนี้ หากเขายกระดับสัตว์เลี้ยงสงครามชั้นจักรพรรดิ์อีกสามตัว การเติบโตหนึ่งหมื่นแต้มจะถูกเติมเต็มอย่างสมบูรณ์ มันต้องมีผลึกทั้งหมดสามหมื่นผลึก สัตว์เลี้ยงสงครามระดับสูงสิบหกตัวก็ต้องการผลึกมากกว่าหมื่นผลึก

เขาเหลือเพียงไม่กี่แสนผลึกเท่านั้น เขาไม่กล้าใช้พวกมันทั้งหมด ดังนั้นลู่หยางจึงไม่ได้เพิ่มระดับของพวกมัน

แต่ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ ลู่หยางไม่สามารถใส่ใจได้มากนัก ไม่ต้องพูดถึงสี่หมื่นหรือห้าหมื่นผลึก ถ้าเขาสามารถช่วยราชสีห์ขนทองหกเนตรได้ แม้ว่าลู่หยางจะต้องสูญเสียทุกอย่างไป ลู่หยางก็ยอม

ลู่หยางสื่อสารโดยตรงกับกระเป๋าสวรรค์และปฐพีผ่านความคิดของเขา และหยิบผลึกออกมาทีละชิ้น ลู่หยางเริ่มต้นด้วยสัตว์อสูรระดับจักรพรรดิ์สามตัว จากนั้นเขาก็ใช้ไปหนึ่งหมื่นผลึกและอีกหนึ่งหมื่นผลึก การแจ้งเตือนของระบบยังคงดังอยู่ในหูของเขาอย่างต่อเนื่อง และหยดเหงื่อก็ปรากฏอยู่บนหน้าผากของลู่หยางเป็นแถวๆ

“ติ๊ง!” ตระหนักว่าอัตราการเติบโตของราชาราชสีห์คลั่งขนทองถึงค่าสูงสุดแล้ว และเป็นไปตามข้อกำหนดที่จะเลื่อนระดับเป็นอสูรระดับสูง ท่านต้องการเพิ่มระดับเดี๋ยวนี้หรือไม่? “

“ใช่แล้ว!” ทันทีเลย! “ ลู่หยางแทบไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ เขามั่นใจเต็มที่

“ติ๊ง!” ค้นพบว่ามูลค่าการเติบโตของราชาอสูรไม้ที่ยิ่งใหญ่ถึงขีดสุดแล้ว และเป็นไปตามข้อกำหนดที่จะได้รับการเลื่อนขั้นเป็นอสูรร้ายระดับสูง ท่านต้องการเลื่อนระดับเดี๋ยวนี้หริอไม่? “

“ใช่แล้ว!” ทันทีเลย! “

“ติ๊ง!” ค้นพบว่าอัตราการเติบโตของราชาวิหคขนสีฟ้าถึงมูลค่าสูงสุดแล้ว และเป็นไปตามข้อกำหนดที่จะเลื่อนระดับเป็นสัตว์ร้ายระดับสูง ท่านต้องการเลื่อนระดับเดี๋ยวนี้หริอไม่? “

“ใช่แล้ว!” ทันทีเลย! “

“…”

เสียงเตือนดังขึ้นในใจของลู่หยาง และเหงื่อก็เริ่มไหลลงมาที่หน้าผากของเขา เขายืนยันคำถามของระบบโดยสัญชาตญาณและบ้าคลั่ง

ตั้งแต่ราชาราชสีห์คลั่งขนทองป็นต้นมา ลู่หยางได้เพิ่มระดับสัตว์เลี้ยงสงครามทั้งหมดของเขาในครั้งเดียว และแสงสีขาวไม่เคยหยุดนิ่ง ใครจะรู้ว่าแสงสีขาวกะพริบเป็นเวลานานแค่ไหน จนกระทั่งเสื้อผ้าของลู่หยางเปียกโชกเหงื่อไปหมด และผมของเขาก็ปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อใสใสก่อนที่เขาจะทำสำเร็จในที่สุด

ลู่หยางลืมตาขึ้นช้าๆ แม้ว่าดวงตาของเขาจะเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า แต่ก็มีแสงผิดปกติที่ปะทุออกมา

ซุนวูให้ความสนใจกับสถานการณ์ของลู่หยางมาโดยตลอด และทันใดนั้นก็ตกใจกับแสงเทวะที่พุ่งออกมาจากดวงตาของลู่หยาง

“น้องชาย!” เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาของเจ้า? มันคงไม่ใช่จากการบาดเจ็บจากครั้งที่แล้ว ใช่ไหม? “ซุนวูถามด้วยความห่วงใย

ลู่หยางส่ายหัว แล้วรีบลุกขึ้นยืน แม้ว่าเขาจะเหนื่อยล้าทางจิตใจ แต่ร่างกายของเขายังมีพลังมากกว่าเดิม

“ พี่ใหญ่ซุนวู กลับไปช่วยราชสีห์ขนทองหกเนตรกันเถอะ!”

“น้องชาย!” เจ้าบ้าไปแล้ว! เราไม่ได้บอกว่าเราจะไปหากำลังเสริมกันหรือ? ทำไมยังสับสนอีก? “ซุนวูตกใจกับคำพูดของลู่หยาง และมองไปที่เขาราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อ

ลู่หยาง ยิ้ม: “ข้านี่แหละเป็นกำลังเสริมที่ดีที่สุด!”

คราวนี้ ซุนวูไม่ได้จับคอเสื้อของลู่หยางไว้ การเคลื่อนไหวของเขาลื่นไหลและราบรื่นโดยไม่ลังเล เขาเดินกลับไปยังที่ๆราชสีห์ขนทองหกเนตรต่อสู้อยู่

ซุนวูจ้องมองไปที่ลู่หยางอย่างว่างเปล่าและหงายฝ่ามือของเขาออก เดิมที ซุนวูต้องการทำเช่นเดียวกับครั้งที่แล้วที่จะคว้าตัวลู่หยางไว้ แต่เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะพลาด

“ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ความรู้สึกที่ลู่หยางมอบให้ข้าดูเหมือนจะแตกต่างจากเมื่อก่อน…” ซุนวูเกาหัวด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจหรือเข้าใจการเปลี่ยนแปลงที่ลู่หยางได้เผชิญมาในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้

บางทีมันอาจจะเป็นเพราะตัวลู่หยางเอง หรืออาจจะเป็นเพราะสัตว์อสูรนั้นเอง แม้ว่าสัตว์ร้ายทุกตัวจะมีโอกาสที่จะปลุกสายเลือดของพวกมันเมื่อพวกมันกลายเป็นสัตว์อสูรระดับสูง แต่โดยปกติแล้วโอกาสนี้จะน้อยมาก แต่บอกได้เพียงว่าโชคของ ลู่หยางนั้นดีเกินไปหน่อย จากสัตว์ร้ายทั้งยี่สิบตัว มีทั้งหมดสิบตัวที่ปลุกสายเลือดของพวกมันเมื่อเขาเข้าถึงสำเร็จ

ไม่เพียงแต่สายเลือดและความแข็งแกร่งของเขาจะแข็งแกร่งขึ้น แต่ความสามารถเทวะโดยกำเนิดของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นมาก

“ ดูเหมือนว่าสวรรค์จะช่วยข้าจริงๆ!””ลู่หยาง คร่ำครวญ และความยากลำบากในการทำความเข้าใจเป็นสิ่งที่มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่เข้าใจ

ลู่หยางเปิดแผงคุณสมบัติอย่างเงียบ ๆ เขาตรวจสอบคุณสมบัติของตัวเอง:

“ตัวตน: ลู่หยาง (ผู้ฝึกอสูรระดับกลาง)”

“วิชาฝึกอสูร: ระดับกลาง (ระดับดาว: 10 ดาว)”

“ความแข็งแกร่งทางกายภาพ: 1800000 จิน”

“อายุขัย: 16/100”

“สัตว์เลี้ยงสงคราม: ราชสีห์สงครามทองคำ (1), สุนัขอเวีสามหัว (1), สัตว์ร้ายระดับสูง, ราชาวานรไม้เทวะ (1), ราชาวิหคขนสีฟ้า (1), ราชาพยัคฆ์เพลิงสีชาด (1). ราชาหมาป่าเพลิง (1) สัตว์ร้ายระดับสูง, ราชาพยัคฆ์ลูกศร (1) สัตว์ร้ายระดับสูง, ราชาอสรพิษเพลิงมรกต (สูง) สัตว์ร้ายระดับกลาง าชาหมาป่าจันทราเงิน(2) สัตว์ร้ายระดับสูง … “

“ทักษะ: ผสานร่าง (ระดับ 1: ขั้น10; ระดับ 2: ขั้น6; ระดับ 3: ขั้น4)”

“ความสามารถโดยธรรมชาติ: ระฆังทองคำอมตะ (ระดับเจ้าโลก)” ประตูแห่งอเวจี (ระดับเจ้าโลก) ไม้หนึ่งเดียวก่อกำเนิดป่า (ระดับเจ้าโลก) พายุหมุนเฮอริเคน (ระดับเจ้าโลก) ชิหยาน บอลเพลิงยักษ์ ทำลายล้าง “ศรอสนีบาต … “

“กระเป๋าสัตว์เลี้ยง: ยี่สิบช่อง”

“กระเป๋าสวรรค์ปฐพี: คุณภาพต่ำ (พื้นที่ 11 ลูกบาศก์เมตร)”

“เตาหลอมหมื่นอสูร: ชั้นยอด (กลั่นโลหิตสัตว์เลี้ยงสงครามสู่ระดับจักรพรรดิ์)”

“อาภรณ์เทวะควบคุมสัตว์อสูร: สามัญ (สามารถหลอมรวมกับความสามารถโดยกำเนิดระดับธรรมดาและต้องใช้อาวุธจิตวิญญาณ)”

ครึ่งหนึ่งของความสามารถโดยกำเนิดของลู่หยางได้รับการเสริมความแข็งแกร่ง แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงจะไม่ใหญ่เกินไป แต่ก็มีพลังทางสายเลือดมากกว่า นอกจากนี้สัตว์เลี้ยงสงครามทั้งยี่สิบตัวได้รับการยกระดับเพียงครั้งเดียว พลังของลู่หยางจึงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และทะลุถึงหนึ่งแสนแปดหมื่นจิน

ในแง่ของความแข็งแกร่ง ลู่หยางอาจจะอ่อนแอกว่าเขามาก นอกจากนี้ หยวนจินยังเข้าใจคุณสมบัติเชิงพื้นที่ของทักษะโดยกำเนิด ดังนั้นความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาจึงไม่สามารถวัดได้

อย่างไรก็ตาม ลู่หยางมีความสามารถโดยกำเนิดมากกว่าหนึ่งโหล หากพวกเขาต่อสู้จริงๆเขาอาจมีความแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้ได้

“เข้ามา! ให้ข้าดูซิว่าเจ้ามีความสามารถแบบไหนถึงอยากจะฉกสัตว์เลี้ยงสงครามไปจากมือข้าซะจริง! “

“ ราชสีห์ขนทองหกเนตร ข้ามาแล้ว!”