ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1428 ผ่านด่านเลื่อนระดับ! (5) / ตอนที่ 1429 ผ่านด่านเลื่อนระดับ! (6)

ตอนที่ 1428 ผ่านด่านเลื่อนระดับ! (5)

“ไม่ว่าจะข้าหรือเจวี๋ยเชียนก็ไม่คาดคิดว่าโม่เชียนเฉิงจะตกหลุมรักเขา! โม่เชียนเฉิงเกลียดเจวี๋ยเชียนเพราะถูกเจวี๋ยเชียนปฏิเสธแล้วรู้สึกอับอาย เขายังเคยเป็นหนึ่งในคนที่คอยตามไล่ล่าเจวี๋ยเชียน”

“แต่ว่าโม่เชียนเฉิงมาหาเขาในวันก่อนที่การไล่ล่าจะเกิดขึ้นแล้วบอกว่าถ้าเจวี๋ยเชียนยอมใช้ชีวิตอยู่กับเขา เขาจะช่วยเจวี๋ยเชียนจากปัญหา แต่เขาดูถูกเจวี๋ยเชียนเกินไป สุดท้ายจึงถูกขังเอาไว้อยู่ในนี้…”

จีจิ่วเทียนเงยหน้ามองอวิ๋นลั่วเฟิง แล้วใบหน้ามีเสน่ห์ของเขายกยิ้มหมดหนทาง

“ความจริงแล้วเจวี๋ยเชียนมีโอกาสสังหารโม่เชียนเฉิง แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ลงมือ ชายคนนั้นเป็นแบบนี้เสมอ เขาไม่เคยทำตัวโหดร้ายกับใครก็ตามที่ต่อสู้กับเขา แล้วหลังจากที่สัตว์อสูรวิญญาณของโม่เชียนเฉิงหรือก็คือบรรพบุรุษของเผ่าผู้ใช้เวทตาย เขาก็ส่งมันมาที่ดินแดนแห่งจินตนาการเพื่อให้มาอยู่เป็นเพื่อนกับโม่เชียนเฉิง…”

“บรรพบุรุษของเผ่าผู้ใช้เวทงั้นหรือ ไม่ใช่ว่ามันเป็นเถ้ากระดูกไปแล้วหรือ แล้วจะมาอยู่เป็นเพื่อนเขาได้อย่างไร” อวิ๋นลั่วเฟิงสงสัย

จีจิ่วเทียนหัวเราะ “ใครบอกเจ้าว่ามันเป็นเถ้ากระดูก ถ้าเป็นอย่างนั้นเผ่าผู้ใช้เวทจะคอยบูชาและสักการะมันได้อย่างไร”

เมื่ออวิ๋นลั่วเฟิงกำลังจะถามต่อ นางก็ได้ยินเสียงบางอย่างเคลื่อนที่ผ่านลม แล้วร่างจำนวนมากก็ปรากฏตัวขึ้นเหนือศีรษะพวกเขา ผู้นำของพวกเขาคือชายชราในชุดคลุมสีเทาที่ดูชั่วร้ายอำมหิต ถ้าเขาจ้องหน้าใคร คนคนนั้นจะรู้สึกราวกับมีอสรพิษรัดอยู่รอบคอจนทำให้หายใจไม่ออก

ในตอนนั้นเอง…

อวิ๋นลั่วเฟิงกวาดสายตามองกลุ่มคนแล้วหยุดอยู่ที่ชายอาวุโสข้างหลังชายชราชุดเทา จากนั้นสีหน้านางก็เปลี่ยนไป “เจ้าเป็นคนของเผ่าผู้ใช้เวทไม่ใช่หรือ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่”

“เผ่าผู้ใช้เวทงั้นหรือ” ชายชราที่ทรยศยิ้มเยาะ “หัวหน้าเผ่าผู้ใช้เวทกำลังจะตายแล้ว ตอนนี้ข้าเป็นคนของหุบเขาพิษ อวิ๋นลั่วเฟิง จีจิ่วเทียน พวกเจ้าไม่สมควรได้กระดูกผู้ใช้เวทไป! กระดูกผู้ใช้เวทควรเป็นของหุบเขาพิษ”

ใบหน้าของอวิ๋นลั่วเฟิงมืดครึ้ม นางไม่คิดว่าสามเดือนที่ผ่านมาเผ่าผู้ใช้เวทจะถูกโจมตีตอนที่นางอยู่ในดินแดนแห่งจินตนาการ

“เฟิงเอ๋อร์” จีจิ่วเทียนพยายามยืนขึ้นแล้วพูดเสียงต่ำ “วิ่งขึ้นไปบนเนิน! วิ่ง!”

“ไม่” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดแล้วพยุงจีจิ่วเทียน “ข้าไม่ทิ้งเจ้าไว้ข้างหลัง”

ถ้าจีจิ่วเทียนไม่ได้บาดเจ็บ การสังหารคนพวกนี้ก็ไม่ต่างกับปอกกล้วยเข้าปาก แต่ว่าเขาเพิ่งสู้กับโม่เชียนเฉิงจนบาดเจ็บหนัก ถึงแม้จะกินสมุนไพรพลังฌานเข้าไปแล้วด้วยเวลาสั้นๆ แค่นี้เขาก็ยังไม่หายดี

“หนี?” เซี่ยงเฟยยิ้มร้าย “ข้าเกรงว่าพวกเจ้าจะไม่มีโอกาส จีจิ่วเทียน ข้าคิดว่าการจัดการเจ้าคงต้องใช้เวลาพอสมควร แต่พระเจ้าเข้าข้างข้าแล้ว! เจ้าบาดเจ็บ! ดังนั้นวันนี้จะเป็นวันตายของพวกเจ้า!”

กระดูกผู้ใช้เวทมีเพียงหนึ่ง ใครก็ตามที่คิดจะแย่งมันไปก็เป็นศัตรูกับเขา!

“ไป สังหารพวกมัน!”

ไม่เสียเวลาพูดพร่ำทำเพลง คนจากหุบเขาพิษก็พุ่งเข้ามาหาจีจิ่วเทียนและอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยดวงตามุ่งร้ายกระหายเลือด

เมื่อเห็นคนเหล่านี้กระโจนเข้ามาหาเขา จีจิ่วเทียนก็หัวเราะ เสียงหัวเราะป่าเถื่อนและทรงอำนาจของเขาดังก้องไปทั่วหุบเขา

“ถึงแม้ว่าข้าจะบาดเจ็บ แต่การสังหารหนอนอย่างพวกเจ้า แค่ลมเบาๆ ก็เพียงพอ!”

ทันใดนั้นเสื้อคลุมสีแดงของชายหนุ่มก็สะบัดไปตามสายลมแล้วปล่อยกลิ่นอายสังหารออกจากร่างจนครอบคลุมทั่วทั้งฟ้าทำให้บรรยากาศมืดมัว

หุบเขาทั้งลูกมืดครึ้มภายใต้กลิ่นอายทรงพลังที่เขาปล่อยออกมา คนที่พุ่งเข้ามาหาจีจิ่วเทียนก็ร่วงจากฟ้าจนตกกระแทกพื้นแล้วขยับตัวไปไหนไม่ได้เหมือนโดยภูเขาขนาดใหญ่กดทับไว้

ตอนที่ 1429 ผ่านด่านเลื่อนระดับ! (6)

“พรูด!”

จีจิ่วเทียนฝืนปล่อยพลังจำนวนมากทั้งๆ ที่ยังไม่หายดี ดังนั้นเลือดเขาจึงไหลย้อนกลับจนกระอักเลือดสีแดงสดราวกับดอกกุหลาบออกมา

“พอแล้ว!” อวิ๋นลั่วเฟิงขมวดคิ้วแล้ววิ่งไปหาจีจิ่วเทียน “จีจิ่วเทียน เจ้ายังไม่หายดี ปล่อยให้ข้าจัดการพวกเขาเอง”

จีจิ่วเทียนยกมือขึ้นเพื่อหยุดอวิ๋นลั่วเฟิง เขาสะบัดแขนเสื้อคลุมสีแดงของเขาอย่างแรงเพื่อบังสายตาของนาง ทำให้หัวใจของนางกระตุก

“ข้าสัญญากับจักรพรรดิปีศาจแล้วว่าจะดูแลความปลอดภัยของเจ้า!”

“ข้าต้องรักษาสัญญา!”

คนอื่นอาจจะตัดสินว่าเขาเป็นคนโหดร้ายและแปลกประหลาดแต่เขาไม่เคยผิดคำสัญญา ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าเขาจะไม่ได้สัญญากับจักรพรรดิปีศาจเอาไว้ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่มีทางปล่อยให้นางตกอยู่ในอันตรายอยู่ดี!

อวิ๋นลั่วเฟิงเงยหน้ามองคนจากหุบเขาพิษที่วิ่งเข้ามาโจมตีจีจิ่วเทียน เป็นอีกครั้งที่นางรู้สึกว่าตัวเองยังแข็งแกร่งไม่พอ!

“ต้องให้ข้าบอกอีกสักกี่ครั้งว่าข้าไม่ยอมให้คนรอบตัวข้าต้องบาดเจ็บ แต่ไม่ว่าจะอวิ๋นเซียว เสี่ยวไป๋ หงหลวนและจีจิ่วเทียน…พวกเขาล้วนแล้วแต่ต้องมาบาดเจ็บเพราะข้า!

“แม่ทัพเหวินก็ต้องมาตายเพราะปกป้องครอบครัวข้า ศัตรูมากมายต้องการทำร้ายข้าด้วยชีวิตของคนที่ข้ารัก แต่ข้าก็ยังอ่อนแอ!”

พลังของนางพัฒนาเร็วมาก นางใช้เวลาไม่ถึงสิบปีจากขยะไร้พลังกลายเป็นผู้ฝึกฌานขั้นราชันปราชญ์แต่ถึงแม้นางจะแข็งแกร่งขึ้น ศัตรูที่นางเจอก็ยังแข็งแกร่งกว่าอยู่ดี…

นางต้องแข็งแกร่งมากกว่านี้เพื่อปกป้องคนรอบข้างนางให้ได้!

“นายหญิง…” เสี่ยวโม่อยากจะเข้ามาปลอบอวิ๋นลั่วเฟิงแต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี

เขาเข้าใจความรู้สึกของนาง หกเดือนที่แล้วอวิ๋นลั่วเฟิงเพิ่งเห็นว่าอวิ๋นเซียวต้องเสียอะไรบ้างเพื่อปกป้องนาง แล้วยังต้องเจอหงหลวนเสียพลังทั้งหมดไปเพื่อปกป้องนางอีก แม้แต่ตอนนี้จีจิ่วเทียนก็เสี่ยงชีวิตเพื่อนาง!

แต่นางกลับทำอะไรไม่เลยสักอย่างเดียว!

แล้วนางจะยอมรับเรื่องแบบนี้อย่างไร

“ความแข็งแกร่งมาพร้อมกับอันตราย เสี่ยวโม่ ครั้งนี้ข้าต้องเผชิญหน้ากับโม่เชียนเฉิง! มีแค่การได้กระดูกผู้ใช้เวทมาเท่านั้น ความแข็งแกร่งของข้าถึงจะเพิ่มขึ้น!”

อวิ๋นลั่วเฟิงกำหมัด นางหวาดกลัวความแข็งแกร่งของโม่เชียนเฉิงจนเคยคิดว่านางควรจะล้มเลิกความตั้งใจจะเอากระดูกผู้ใช้เวทดีหรือไม่…

แต่ตอนนี้นางตัดสินใจแล้วว่าต่อให้อันตรายสักแค่ไหน นางก็ต้องได้สมบัติชิ้นนี้! มีแค่วิธีนี้เท่านั้นที่นางจะแข็งแกร่งขึ้น!

คนของหุบเขาพิษร่วงลงมาทีละคน เซี่ยงเฟยที่เคยเต็มไปด้วยความมั่นใจก็หน้าซีด “ข้าดูถูกจีจิ่วเทียนเกินไปจริงๆ! ถึงแม้ว่าเขาจะบาดเจ็บหนักแต่ก็ยังแข็งแกร่งอยู่ดี!”

ถ้าเขาไม่เข้าไปช่วย คนของเขาทุกคนก็คงถูกสังหารจนสิ้นแล้ว…

“นายท่านเซี่ยงเฟย พวกเราทนต่อไปไม่ไหวแล้วขอรับ” ชายชราที่ทรยศหันกลับไปมองเซี่ยงเฟยหน้าผากเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ “นายท่าน ข้าจำได้ว่าท่านบอกหัวหน้าเผ่าผู้ใช้เวทว่าท่านมีวิธีจัดการกับจีจิ่วเทียน ได้โปรดจัดการจีจิ่วเทียนแล้วช่วยพวกเราด้วยขอรับ!”

เซี่ยงเฟยส่งเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นชาแล้วเงยหน้ามองจีจิ่วเทียนด้วยดวงตาเป็นประกายชั่วร้าย

“จีจิ่วเทียน ข้าจะให้โอกาสเจ้า ยอมแพ้ซะ ไม่อย่างนั้น…เจ้าจะไม่มีแม้แต่โอกาสได้กลับไปเกิดใหม่!”

จีจิ่วเทียนส่งเสียงหัวเราะเยาะแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งเย็นชา “ข้าไม่มีทางยอมแพ้ แสดงให้ข้าดูสิว่าเจ้ามีความสามารถอะไร ข้าอยากจะรู้ว่าไพ่ตายของเจ้าคืออะไร!”