ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1454 การเปลี่ยนแปลงของหวงอิงอิง (1) / ตอนที่ 1455 การเปลี่ยนแปลงของหวงอิงอิง (2)

ตอนที่ 1454 การเปลี่ยนแปลงของหวงอิงอิง (1)

“แม่นาง ข้าแนะนำว่าเจ้าอย่าถามคำถามนี้กับใครอีก ไม่มีใครยอมตอบคำถามเช่นนี้หรอก” ชายหนุ่มรีบโบกมือแล้วหลบหนีไปด้วยกลัวว่าอวิ๋นลั่วเฟิงจะถามอะไรอื่นอีก

อวิ๋นลั่วเฟิงสะดุ้งแล้วขมวดคิ้วน้อยๆ นางคว้าคนอื่นมาถามแล้วก็ได้คำตอบไม่ต่างกัน ทำให้นางสับสนมาก ตกลงว่าเกิดอะไรขึ้นจนทำให้คนเหล่านี้ปิดปากเงียบสนิทขนาดนี้

เอาเถอะ เมื่อนางเจออวิ๋นเซียวและหงหลวนก็คงเข้าใจเอง นางไม่อ้อยอิ่งอยู่ต่อแล้วรีบหันหน้ามุ่งไปยังมณฑลคูหลง…

…

ภายในหุบเขาผู้ใช้เวท

หัวหน้าเผ่ากำลังนอนอยู่บนเตียงเพราะอาการบาดเจ็บสาหัส ใบหน้าเขาซีดเซียวไร้ชีวิต เห็นได้ชัดว่าอาการเขาหมดทางเยียวยาแล้ว

ผู้คุ้มกันรีบเข้ามารายงาน “หัวหน้าเผ่าขอรับ แย่แล้ว! เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของชายชราที่ยืนเฝ้าหัวหน้าเผ่าก็มืดครึ้มลงทันที ดวงตาชายชราหันมองผู้คุ้มกันที่พุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าโกรธเคือง

“ผู้อาวุโสอย่างข้าสั่งไว้แล้วว่าไม่ว่าใครก็ห้ามเข้ามารบกวนหัวหน้าเผ่า เจ้าลืมแล้วหรือ” ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งโกรธ หัวหน้าเผ่าป่วยร้ายแรงมากแต่คนพวกนี้ก็ยังกล้าเข้ามารบกวนท่าน

ผลุบ!

ผู้คุ้มกันรีบคุกเข่าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “หัวหน้าเผ่าขอรับ…ดินแดนแห่งจินตนาการที่เก็บกระดูกผู้ใช้เวทหายไปแล้วขอรับ!”

“อะไรนะ”

ดินแดนแห่งจินตนาการหายไปแล้วงั้นหรือ เป็นไปได้อย่างไร!

สมบัติมากมายโดนผู้คนขโมยไปแต่พวกเขาไม่เคยได้ยินว่ามิติลวงตาอย่างดินแดนแห่งจินตนาการจะถูกขโมยไปได้เหมือนกัน ดังนั้นพวกเขาก็สรุปได้เพียงอย่างเดียว นั่นคือดินแดนแห่งจินตนาการหายไป! ใช่แล้ว ดินแดนแห่งจินตนาการไม่ได้ถูกขโมยแต่หายไปจากโลกแบบไม่กลับมาอีก!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สีหน้าของผู้อาวุโสก็ดูไม่ได้ เขาเผลอหันไปมองชายวัยกลางคนที่นอนอยู่บนเตียงแล้วก็สังเกตเห็นว่าดวงตาอ่อนล้าของเขาลืมขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

“ดินแดนแห่งจินตนาการ…หายไปจริงหรือ” เสียงของเขาอ่อนแรงจนฟังแทบไม่ได้ยิน เหมือนกับว่าเขาสามารถหยุดหายใจได้ทุกเมื่อ

“รายงานหัวหน้าเผ่า ดินแดนแห่งจินตนาการหายไปจริงๆ ขอรับ!” ผู้คุ้มกันรีบก้มหน้ารายงานทันที

หัวหน้าเผ่าหัวเราะแห้งๆ เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

“สามปีที่แล้วคนจากหุบเขาพิษกล่าวว่าอวิ๋นลั่วเฟิงตายแล้ว แต่ความจริงสามปีที่ผ่านมา หลายคนยังมีความหวังและเชื่อว่านางแค่ติดอยู่ในดินแดนแห่งจินตนาการเท่านั้น ทว่าตอนนี้…”

หัวหน้าเผ่าหลับตา ใบหน้าซีดขาวของเขาแสดงความอับจนหนทาง “แต่ตอนนี้ดินแดนแห่งจินตนาการไม่มีอีกแล้ว แม่นางอวิ๋นก็คงไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปเหมือนกัน”

“หัวหน้าเผ่าขอรับ พวกเราควรแจ้งให้ท่านนักบุญหญิงทราบเรื่องนี้หรือไม่ขอรับ” ผู้อาวุโสถามหลังจากเงียบไปเนิ่นนาน

หัวหน้าเผ่าส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่ได้ สามปีที่แล้วหลังจากที่ท่านนักบุญหญิงรู้ข่าวการตายของอวิ๋นลั่วเฟิง ท่านก็รีบออกไปด้านนอกโดยที่ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งได้ เพื่อปกป้องท่านนักบุญหญิง ข้าจึงโกหกไปว่าอวิ๋นลั่วเฟิงยังไม่ตาย เพียงแค่ติดอยู่ในดินแดนแห่งจินตนาการเท่านั้น แล้วอวิ๋นลั่วเฟิงก็จะกลับมาถ้าท่านนักบุญหญิงทำพิธีสืบทอดสำเร็จ

“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมท่านนักบุญหญิงถึงยอมเข้าพิธีสืบทอด ตอนนี้ก็ผ่านไปสามปีแล้วท่านกำลังอยู่ในช่วงสำคัญ พวกเราไม่สามารถรบกวนท่านได้ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะทำลายทุกอย่าง”

ตูม!

ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นบนท้องฟ้าไม่ไกลจากภูผาผู้ใช้เวท พลังฌานทั้งหมดพุ่งไปที่จุดนั้นแล้วสร้างพายุหมุนบนฟ้า เกิดเป็นภาพน่าตื่นตาตื่นใจ

ตอนที่ 1455 การเปลี่ยนแปลงของหวงอิงอิง (2)

“ท่านนักบุญหญิงทำสำเร็จแล้วหรือ” หัวหน้าเผ่ามีความสุข หากท่านนักบุญหญิงทำพิธีสืบทอดเสร็จสิ้น นั่นก็หมายความเผ่าผู้ใช้เวทมีหนทางรอดแน่นอน

“แค่กๆ!” หัวหน้าเผ่าไอแล้วพยายามปีนลงจากเตียง “พาข้าไปที่ด้านหลังภูเขา ข้าต้องการพบท่านนักบุญหญิง”

“หัวหน้าเผ่า!” ผู้อาวุโสรีบเข้าไปพยุงร่างที่อ่อนแอมากของหัวหน้าเผ่า “สภาพร่างกายของท่านตอนนี้ย่ำแย่มาก ท่านควรพักผ่อนอยู่ที่นี่ ข้าจะไปพบท่านนักบุญหญิงแทนเองขอรับ”

“ไม่” หัวหน้าเผ่าฝืนยืนขึ้น “เมื่อท่านนักบุญหญิงทำพิธีสืบทอดเรียบร้อยแล้ว ตำแหน่งของนางก็อยู่สูงกว่าข้า ในฐานะผู้ติดตามของนาง ข้าควรไปพบท่านนักบุญหญิง”

เมื่อผู้อาวุโสเห็นหัวหน้าเผ่าดื้อรั้นขนาดไหนจึงไม่พูดอะไรอีกแล้วถอนหายใจก่อนจะพยุงหัวหน้าเผ่าออกจากห้อง

ร่างของหัวหน้าเผ่าสั่นเทาเหมือนจะล้มอยู่ตลอดเวลา บุรุษที่มีความกระตือรือร้นแบบเมื่อก่อนหายไปตั้งแต่สามปีที่แล้ว

…

ด้านหลังภูเขา

ประตูหินเปิดออก แล้วร่างเล็กๆ ในชุดสีเหลืองก็เดินออกมา เด็กหญิงไม่ได้ดูอ่อนแอไร้ประสบการณ์เหมือนเมื่อสามปีที่แล้วอีกต่อไป ใบหน้าเล็กๆ ของนางฉายแววเย็นชาและหยิ่งยโส พลังทรงอำนาจที่ปล่อยออกมาจากร่างนางทำให้คนของเผ่าผู้ใช้เวทที่มาต้อนรับนางต้องคุกเข่าลง

“พวกเราขอแสดงความเคารพท่านบุญหญิงผู้สูงส่ง!” ทุกคนเอ่ยออกมาพร้อมกัน เสียงของพวกเขาดังก้องขึ้นฟ้า

“ลุกขึ้นได้” เด็กหญิงสะบัดมือ แล้วผู้คนที่กำลังคุกเข่าอยู่ก็รู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่างดึงพวกเขาขึ้นมา ดวงตาของคนในเผ่าเบิกกว้างด้วยความตกใจทันที

หลังจากที่นางเข้าพิธีสืบทอดแล้ว เด็กผู้หญิงอ่อนแอก็ฟักออกจากรังไหมแล้วกลายเป็นผีเสื้อแสนสวยที่ทรงพลัง

“ท่านนักบุญหญิง”

หัวหน้าเผ่าที่ได้ผู้อาวุโสพยุงก็รีบก้าวเท้ามาอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความปีติยินดี “ยินดีด้วยที่ท่านบุญนักหญิงทำพิธีสืบทอดสำเร็จได้ด้วยดี”

เด็กหญิงกวาดสายตาไปรอบๆ ก่อนจะกลับมาหยุดที่หัวหน้าเผ่า ในที่สุดนางเผยรอยยิ้มบนใบหน้าเฉยชาของนาง

“หัวหน้าเผ่า ตอนนี้ข้าไปช่วยแม่นางอวิ๋นจากดินแดนแห่งจินตนาการได้หรือยัง”

หวงอิงอิงถูกอบรมสั่งสอนมาอย่างดี ดังนั้นนางจึงเข้าใจความหมายของการแสดงความขอบคุณและตอบแทนบุญคุณ ถ้าไม่ได้อวิ๋นลั่วเฟิงช่วย นางก็คงไม่มีวันนี้ อย่าว่าแต่แก้แค้นได้สำเร็จเลย ไม่แน่นางอาจจะตายภายใต้น้ำมือของโอวหย่าไปแล้ว ด้วยเหตุนี้นางจึงไม่มีทางลืมอวิ๋นลั่วเฟิงที่ทำให้นางมีทุกวันนี้ได้

ตอนที่นางใจสลายเพราะได้รับข่าวการจากไปของอวิ๋นลั่วเฟิง นางก็รีบกลับมาโดยไม่ลังเลเพื่อแก้แค้นหัวหน้าเผ่า แต่ใครจะนึกว่าหัวหน้าเผ่าจะบอกนางว่าอวิ๋นลั่วเฟิงยังไม่ตาย นางแค่ติดอยู่ในดินแดนแห่งจินตนาการ

แล้วตราบใดที่นางเข้ารับพิธีสืบทอดได้สำเร็จ นางก็สามารถไปช่วยอวิ๋นลั่วเฟิงได้ นี่เป็นเหตุผลที่นางมาอาศัยอยู่ที่ด้านหลังภูเขาถึงสามปี

“เรื่องนี้…” สีหน้าของหัวหน้าเผ่าแสดงความลังเล แต่เขาก็กลั้นใจพูดออกมา “ท่านนักบุญหญิงผู้สูงส่ง วันนี้มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ดินแดนแห่งจินตนาการ…ดินแดนแห่งจินตนาการหายไปแล้วขอรับ”

ดินแดนแห่งจินตนาการหายไปงั้นหรือ

หวงอิงอิงยิ้มค้าง “ดินแดนแห่งจินตนาการจะหายไปได้อย่างไร เจ้าโกหกข้า! พาข้าไปที่ดินแดนแห่งจินตนาการเดี๋ยวนี้!”

“ท่านนักบุญหญิง” หัวหน้าเผ่าหัวเราะอย่างขมขื่น “ข้าพูดความจริงขอรับ ดินแดนแห่งจิตนาการหายไปจริงๆ ส่วนชะตากรรมของอวิ๋นลั่วเฟิงยังไม่มีใครรู้ขอรับ”

จนถึงตอนนี้หัวหน้าเผ่าก็ไม่ได้พูดอะไรเจาะจงแต่ใช้คำว่า ‘ชะตากรรมของนางยังไม่มีใครรู้’

แต่…ไม่ว่าหวงอิงอิงจะไร้เดียงสาขนาดไหน นางก็ยังเข้าใจความหมายของคำพูดแบบนี้

ดินแดนแห่งจินตนาการหายไปแล้ว หากเป็นเช่นนั้น อวิ๋นลั่วเฟิงจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร

หวงอิงอิงตัวสั่นแล้วเดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าว ใบหน้าของนางซีดเผือดจนทำให้ผิวของนางดูเหมือนกระดาษบางๆ