ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1508 นางยังมีชีวิตอยู่ (5) / ตอนที่ 1509 พู่หยกสองอัน (1)

ตอนที่ 1508 นางยังมีชีวิตอยู่ (5)  

สีหน้าของผู้อาวุโสจวินเปลี่ยนไปทันทีแล้วก็พูดอย่างโมโห “เจ้าจะไปรู้บ้าอะไร เจ้ารู้หรือไม่ว่าหลายปีมานี้ข้าผ่านมาได้อย่างไร เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าหวังว่าเด็กสาวคนนั้นจะมีชีวิตอยู่แค่ไหน แต่โชคร้ายที่ไม่มีข่าวใดที่ทำให้ข้ามีความหวังเลย ทว่าตอนนี้ในที่สุดข้าก็มีความหวังบ้างแล้วดังนั้นข้าจะไม่มีวันยอมแพ้!”

มู่ต้งถอนหายใจ “เจ้าจะกลับไปที่เมืองวิญญาณหรือ”

“ใช้ ข้าจะกลับไปยืนยันข่าว”

“เจ้าควรกลับไปจริงๆ นั่นแหละ ตระกูลจวินกำลังตกที่นั่งลำบาก คนพวกนั้นที่เจ้าเคยรังแกกำลังพยายามหาเรื่องเจ้าอยู่”

ผู้อาวุโสจวินลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วหัวเราะเยาะ “ข้าจะกลับไปเยี่ยมผู้มีอิทธิพลพวกนั้นทีละคน! หลายปีมานี้ข้าแค่เก็บตัวอยู่เงียบๆ พวกเขาก็คิดว่าข้าตายแล้วหรือ ข้าจะทำให้พวกมันชดใช้สิ่งที่ทำไว้!”

ความจริงแล้วต้องขอบคุณผู้อาวุโสจวินที่ทำให้ตระกูลจวินมีอย่างทุกวันนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวผู้อาวุโสจวิน ไม่แน่แม้แต่ขั้วอำนาจเล็กๆ อย่างสำนักเสวียนชิงก็อาจจะกล้าสร้างปัญหาให้ตระกูลจวินได้ ดังนั้นถ้าผู้อาวุโสจวินตายไป ตระกูลจวินก็จะอ่อนแอลง…

“จวินหลิงเทียน ถ้าเจ้าอยากได้ความช่วยเหลือ ข้าก็จะไปที่เมืองวิญญาณเพื่อช่วยเจ้า…” มู่ต้งมองเพื่อนเก่าแล้วพูดอยางจริงจัง

“ขอบคุณเจ้ามากที่หลายปีนี้อยู่เป็นเพื่อนข้า”

ผู้อาวุโสจวินตบไหล่มู่ต้งเบาๆ “เมื่อไหร่ที่ข้าเจอหลานสาวแล้วพานางกลับมาได้ เจ้าก็ไปที่ตระกูลจวินเพื่อดื่มฉลองกับข้าเถอะ”

มู่ต้งอ้าปากตั้งใจจะพูดบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป การอยู่กับเขามาหลายปีทำให้เขารู้ดีว่าชายแก่คนนี้เจ็บปวดมามากแค่ไหน ตอนนี้ในที่สุดเขาก็มีความหวังแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขา…

“ได้ ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปตระกูลจวินแล้วไปดื่มฉลองกับเจ้า” …

ในเมืองเล็กๆ คนที่เดินผ่านไปมาอดไม่ได้ที่จะมองเด็กสาวตรงกลางถนนและพวกเขาก็ต้องตะลึงเพราะความงามของนาง

เด็กสาวอยู่ในชุดสีเหลืองดูเยาว์วัยและสูงส่ง ผมสีดำยาวที่ปลิวไปตามลมทำให้นางดูดูงดงามราวกับภูติ

“นี่ เจ้าได้ยินเรื่องที่สำนักเสวียนชิงแห่งเมืองวิญญาณถูกทำลายเมื่อไม่นานมานี้หรือยัง”

ทุกคนคุยกันเรื่องข่าวล่าสุดนี้ เมื่อได้ยินหัวข้อนี้ คนที่ผ่านไปมาทั้งหมดที่กำลังมองเด็กสาวก็หันมาที่คนพูด

ชายที่อยู่ข้างเขาพูดต่อ “สำนักเสวียนชิงงั้นหรือ ข้าได้ยินว่าเจ้าสำนักเป็นถึงผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ ใครกันที่แข็งแกร่งขนาดทำลายสำนักได้”

บทสนทนาของพวกเขาไม่ได้เกี่ยวกับเด็กหญิงชุดเหลือง นางไม่แม้แต่จะหันมามองด้วยซ้ำ แต่วินาทีต่อมานางก็หยุดเดินทันที…

“เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ความลับอะไร แต่นครที่ข้าอยู่ค่อนข้างห่างไกล ดังนั้นข้าเลยเพิ่งได้ยินเรื่องนี้ เขาว่ากันว่าคนที่กวาดล้างสำนักเสวียนชิงเป็นสตรี ชื่ออวิ๋นลั่วเฟิง”

พรึบ!

เมื่อชายหนุ่มพูดจบ จู่ๆ เขาก็เห็นเด็กสาวงดงามในชุดสีเหลืองมาปรากฏตัวตรงหน้าเขา นางดูตื่นเต้นมากแล้วคว้าคอเสื้อของเขาแล้วถามอย่างเป็นกังวลว่า “อวิ๋นลั่วเฟิง? เมื่อกี้เจ้าพูดว่าคนที่ทำลายสำนักเสวียนชิงชื่ออวิ๋นลั่วเฟิงใช่หรือไม่”

หรือว่าอวิ๋นลั่วเฟิง…ยังมีชีวิตอยู่

ปากของหวงอิงอิงสั่น ดวงตามีน้ำตาคลอแต่นางก็พายามกลั้นเอาไว้…

ชายหนุ่มชะงัก “ข้าแค่ได้ยินมาแบบนั้น คนที่รอดชีวิตจากสำนักเสวียนชิงบอกมาแบบนั้น ข้าไม่รู้รายละเอียดหรอก…”

…………………………………..

ตอนที่ 1509 พู่หยกสองอัน (1)

มือของหวงอิงอิงค่อยๆ อ่อนแรงลง แล้วนางก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาตัวเองได้อีกต่อไป นางยกมือปิดปาก น้ำตาไหลอาบแก้ม

“นางยังไม่ตาย นางยังมีชีวิตอยู่…”

ไม่มีใครรู้ว่านางเสียใจแค่ไหนที่ได้ยินเรื่องการตายของอวิ๋นลั่วเฟิง ถ้าไม่ใช่เพราะอวิ๋นลั่วเฟิง นางก็คงไม่ได้มาอยู่จนถึงจุดนี้…

ชายหนุ่มงุนงงเมื่อเห็นเด็กสาวในชุดสีเหลืองจู่ๆ ก็หายไปจากสายตาเขา เมื่อเขาหันไปรอบๆ เพื่อมองหานาง เขาก็พบนางอยู่ที่ประตู กำลังออกจากนครเล็กๆ นี้ไปแล้ว…

บางคนมีความสุขที่ได้ยินข่าวของอวิ๋นลั่วเฟิง ขณะที่บางคนก็ไม่

…

เมืองอุดร

ภายในจวนเจ้าเมือง บนเตียงที่ถูกคลุมด้วยผ้าต่วนสีชาด หลิงเฉินกำลังคร่อมร่างของเด็กสาวงดงามบอบบางอยู่ เมื่อก่อนถ้าเขาเจอกับเด็กสาวงดงามบอบบางเช่นนี้ หลิงเฉินจะต้องดูแลนางอย่างอ่อนโยน

แต่ทว่า…

ตั้งแต่ที่เขาถูกเสี่ยวซู่เอาแส้ฟาดที่เมืองบูรพาครั้งนั้น เขาก็กลายเป็นคนไร้สมรรถภาพทางเพศไป เขาผลักสตรีผู้นี้ออกจากเตียงด้วยความโกรธแล้วตะโกน “ออกไป ไสหัวไป!”

เด็กสาวหวาดกลัว พยายามลุกขึ้นทั้งที่ตัวสั่น นางวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่ได้ใส่เสื้อผ้า

หลิงเฉินกำหมัด ใบหน้าที่เคยอ่อนโยนของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและเกลียดชัง

“ถึงแม้ท่านพ่อจะช่วยเหลือ ข้าก็ยังหาไม่ได้ว่าคืนนั้นใครเป็นคนทำร้ายข้า! อวิ๋นลั่วเฟิง ถ้าไม่ใช่เพราะนาง หงหลวนก็คงกลายมาเป็นภรรยาข้าแล้ว!”

โชคดีที่เขาได้ยินว่าสตรีคนนั้นตายที่เผ่าผู้ใช้เวทแล้ว ซึ่งทำให้เขามีความสุขสุดๆ

“นายน้อยขอรับ นายน้อย”

ทันใดนั้นบ่าวรับใช้ก็รีบวิ่งเข้ามา เขารีบเดินจนเกือบจะสะดุดล้ม

“นายน้อยขอรับ มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นขอรับ สำนักเสวียนชิงของเมืองวิญญาณถูกทำลายแล้ว เขาบอกกันว่าคนที่ทำคืออวิ๋นลั่วเฟิงขอรับ”

“อะไรนะ”

ปัง!

หลิงเฉินเตะโต๊ะจนล้ม เขากัดฟันด้วยความโกรธจนไฟลุกโชน

“อวิ๋นลั่วเฟิง ผู้หญิงชั่วร้ายนั่นยังไม่ตายอีกหรือ ไม่มีทางเป็นไปได้! ข้าไม่เชื่อ ข้าไม่มีทางเชื่อ!”

หลิงเฉินบ้าคลั่งไปแล้ว เขากุมศีรษะแล้วกรีดร้องอย่างเคียดแค้น ใบหน้าของเขาดุร้าย ดวงตาเองก็แดงก่ำ

บ่าวรับใช้รู้สึกกลัวขึ้นมา เขาไม่เคยคิดเลยว่าข่าวนี้จะทำร้ายนายน้อยเป็นเอามากขนาดนี้…

ไม่ได้การ เขาต้องไปบอกให้ท่านเจ้าเมืองรู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นนายน้อยอาจจะเป็นบ้าได้! บ่าวรับใช้รีบออกไปรายงานท่านเจ้าเมืองทันทีโดยไม่ลังเล

ถึงแม้ว่าข่าวนี้จะนำพาความสุขมาให้ใครหลายคนแต่ที่เมืองอุดรกลับเกิดเรื่องวุ่นวายเพราะข่าวนี้…

…

ตระกูลจวินแห่งเมืองวิญญาณ

หุบเขารกร้างไม่ไกลจากเมืองมีคนกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวแตกต่างกันกำลังพูดคุยบางอย่างเสียงเบา

ผู้นำของพวกเขาเป็นชายหน้าตาเหมือนลิง ดวงตาเขาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ขณะพูดเสียงต่ำ “พวกเราจะมุ่งหน้าไปที่ตระกูลจวิน ครั้งนี้พวกเราจะต้องทำลายตระกูลจวินให้ได้!”

“ท่านหัวหน้า ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสจวินจะไม่ได้อยู่ตระกูลจวินแต่เขาเป็นยอดฝีมือทรงพลังที่มีชื่อเสียง ถ้าพวกเราโจมตีตระกูลจวินเขาจะไม่มาตามแก้แค้นพวกเราหรือขอรับ”

เมื่อได้ยินแบบนั้นชายหน้าเหมือนลิงก็ขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างเหลืออด “เจ้าไม่รู้หรือว่าสำนักฉินจากเมืองทักษิณ หุบเขาไร้ปรานี สำนักเมฆาอินทนิลจากเมืองบูรพา และพรรคอัสนีมรกตรวมมือกันโจมตีตระกูลจวิน อีกอย่าง ข้าได้ยินมาว่าหลานสาวของผู้อาวุโสจวินถูกพรรคอัสนีมรกตจับไว้…”