ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1516 พู่หยกทั้งสอง (8) / ตอนที่ 1517 พู่หยกทั้งสอง (9)

ตอนที่ 1516 พู่หยกทั้งสอง (8)

หัวใของจวินหลิงเอ๋อร์สั่นสะท้านแล้วจ้องหน้าเฉาเย่ว์ฉิน ถ้าไม่ใช่เพื่อนาง ตระกูลจวินก็คงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์วุ่นวายอย่างนี้ แล้วบิดาของนางก็คงไม่ต้องใช้ชีวิตตัวเองเพื่อช่วยนาง นางพูดแบบนั้นออกมาเช่นนั้นโดยไม่รู้สึกผิดสักนิดได้อย่างไร

ถ้าเฉาเย่ว์ฉินอ่านความคิดของจวินหลิงเอ๋อร์ได้ นางก็คงหัวเราะเยาะความคิดของจวินหลิงเอ๋อร์ รู้สึกผิดงั้นหรือ ทำไมล่ะ

ถึงแม้ว่าจวินเซวี่ยนจะเป็นผู้นำตระกูลจวินแต่เขาก็เป็นแค่ศิษย์ของผู้อาวุโสจวิน ตระกูลเลี้ยงเขามา ไม่ใช่ว่าเขาควรจะตอบแทนหรือ เหตุใดนางต้องสำนึกบุญคุณเขาด้วย

“หลิงเอ๋อร์ นางเป็นหลานสาวของผู้อาวุโสจวิน พวกเราไม่มีทางเลือก” เสียงของหวาอี้เฟยดังขึ้นข้างหูนาง ทำให้จวินหลิงเอ๋อร์หลุดออกจากภวังค์

ใช่แล้ว สตรีผู้นี้เป็นหลานสาวของท่านปู่ พวกนางไม่ควรทิ้งนาง! ไม่มีใครรู้ดีไปกว่านางว่าหลายปีมานี้ท่านปู่จวินทรมานมากแค่ไหน แล้วนางจะทนมองท่านปู่จวินทรมานต่อไปได้อย่างไร

“ท่านพ่อ!” จวินหลิงเอ๋อร์ใจเย็นลงแล้วจ้องหน้าชายที่อยู่ข้างหน้าจวินเซวี่ยน “ข้าขอสาบานว่าสักวันหนึ่งข้าจะแก้แค้นเจ้า!”

นางจะสังหารศัตรูทุกคนที่อยู่ที่นี่!

“ฮึ่ม!” ผู้อาวุโสส่งเสียงขึ้นจมูกแล้วพูดด้วยสีหน้าเฉยชาว่า “จวินเซวี่ยน เจ้าจะเริ่มได้หรือยัง”

จวินเซวี่ยนหลับตาไปนานก่อนจะลืมตา “อี้เฟย เจ้าและหลิงเอ๋อร์หมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็ก อีกทั้งพวกเจ้าเองก็รักกัน ตอนนี้ข้าขอให้เจ้าสัญญากับข้ามา ว่าเจ้าจะซื่อสัตย์กับนางตลอดไปและไม่ทำให้นางผิดหวังด้วยการรับอนุเข้ามา เจ้าทำให้ข้าได้หรือไม่”

ในฐานะบิดา ก่อนเขาจะตาย คนที่เขาห่วงที่สุดก็คือบุตรสาวของเขา…

“ท่านลุง” ดวงตาของหวาอี้เฟยแดงก่ำ “ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ทำให้หลิงเอ๋อร์ผิดหวัง ข้าจะมีนางเพียงคนเดียวทั้งชีวิต!”

“ดี ถ้าอย่างนั้นข้าก็สบายใจ…”

จวินเซวี่ยนยกยิ้มแล้วโบกมือ จากนั้นกระบี่ยาวก็ปรากฏคิดในมือของเขา จากนั้นเขาก็หลับตาลงอีกครั้ง

“ท่านพ่อ!” จวินหลิงเอ๋อร์ร้องไห้อย่างโศกเศร้าอีกครา ร่างของนางสั่นสะท้าน ความเกลียดชังและความโกรธจำนวนมหาศาลปกคลุมหัวใจเล็กๆ ของนาง

จวินเซวี่ยนอยากจะหันกลับไปมองบุตรสาวอีกรอบ แต่เขากลัวว่าถ้าเขาทำอย่างนั้น เขาจะสูญเสียความกล้าที่จะฆ่าตัวตาย ดังนั้นเขาจึงบังคับตัวเองให้ไม่หันไปแล้วเอากระบี่จ่อคอ…

“ท่านพี่เซวี่ยน!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงวิตกกังวลของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้นจากประตู เมื่อได้ยินเสียงนั้น จวินเซวี่ยนก็ตัวสั่นเทา แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไร

ที่ประตู สตรีงดงามผู้หนึ่งกำลังยืนพิงกรอบประตูแล้วมองจวินเซวี่ยนด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา นางอยากจะออกไปหยุดสามีของนาง แต่ความมืดก็เข้าปกคลุมดวงตา แล้วนางก็ล้มลง

“ท่านพี่เซวี่ยนอย่า…”

ภรรยาและบุตรสาวของเขาเป็นสมบัติที่มีค่าที่สุดในชีวิตเขา แต่ตอนนี้เขาต้องทอดทิ้งพวกนาง…

เพื่อตอบแทนความใจดีของอาจารย์

“ทำไมเจ้ายังไม่เริ่มอีก” ผู้อาวุโสหมดความอดทน “ถ้าเจ้าไม่ทำตอนนี้ ข้าจะสังหารเด็กนี่เสีย!”

จวินเซวี่ยนมองไปที่เขาแล้วพูดเสียงเบา “ปล่อยนางไปแล้วข้าจะปาดคอตัวเองต่อหน้าเจ้า”

จากนั้นเขาก็ขยับ…

“ดูเหมือนว่าวันนี้ตระกูลจวินจะวุ่นวายมาก ข้ามาช้าไปหรือไม่”

ในตอนนั้นเอง เสียงเฉยชาก็ดังขึ้นมาจากท้องฟ้า มือของจวินเซวี่ยนสั่นระริกแต่เขาก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้น กระบี่ยาวในมือเขาทิ้งรอย

“ทำไมเจ้าถึงยอมแพ้ง่ายนัก ผู้นำตระกูลจวินทำเลือดไว้ที่ลำคอเขา…ได้แค่นี้เองหรือ”

ตูม!

ทันใดนั้นก็มีเถาวัลย์จำนวนมากพุ่งขึ้นมาจากพื้น ก่อนที่จวินเซวี่ยนจะได้ตอบสนอง กระบี่ในมือเขาก็ถูกกระชากออกไป…

…………………………………..

ตอนที่ 1517 พู่หยกทั้งสอง (9)

ผู้อาวุโสเองก็ไม่มีเวลาได้ตอบสนองเช่นกัน เขารู้สึกว่ามือของเขาอ่อนแรงลง เฉาเย่ว์ฉินที่เขาจับอยู่เองก็ถูกเถาวัลย์ดึงออกไปก่อนนางจะถูกโยนไปทางคนของตระกูลจวิน…

เฉาเย่ว์ฉินกรีดร้องด้วยความกลัว นางรีบหลับตาแต่วินาทีต่อมานางก็รู้สึกว่าตัวนางตกอยู่ในอ้อมกอดของใครสักคน นางลืมตาอย่างระมัดระวัง

ใบหน้าหล่อเหลาสะท้อนเข้าสู่สายตานาง ชายหนุ่มที่อุ้มนางสวมชุดปักดิ้นทอง เขาดูสุภาพและหล่อเหลาเหมือนคนรักในฝันของสตรีเกือบทุกคน ชายที่นางเคยรักเทียบกับคนชายคนนี้ไม่ติดเลย เมื่อคิดได้อย่างนั้นเฉาเย่ว์ฉินก็หน้าแดงแล้วก้มหน้าด้วยความเขินอาย

แต่ว่าหวาอี้เฟยพอช่วยนางเสร็จแล้ว เขาก็วางนางไว้ข้างๆ แล้วไม่มองหน้านางอีก จากนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องอยู่ที่จวินหลิงเอ๋อร์เท่านั้น

เมื่อเฉาเย่ว์ฉินเห็นดังนั้น นางก็กัดฟัน นางเป็นหลานสาวโดยสายเลือดของผู้อาวุโสจวิน จวินหลิงเอ๋อร์จะเทียบกับนางได้อย่างไร เมื่อผู้อาวุโสจวินเห็นนาง เขาจะต้องเอ็นดูนางอย่างมากเพราะรู้สึกผิดและรักนาง ตอนนั้นหากนางเอ่ยปาก ผู้อาวุโสจวินต้องสั่งยกเลิกงานหมั้นของจวินหลิงเอ๋อร์กับเขาแน่

เฉาเย่ว์ฉินกำลังอารมณ์ดี ตอนนี้นางไม่ใช่คนเดิมแล้ว ไม่มีใครดูถูกนางได้อีกต่อไป…

บนท้องนภา สตรีในอาภรณ์ขาวยังคงยืนอยู่อย่างมั่นคง นางดูอยู่เหนือสามัญชนและทรงอำนาจ

“เป็นเจ้า…” จวินหลิงเอ๋อร์ชะงักแล้วจ้องอวิ๋นลั่วเฟิงที่อยู่กลางอากาศ “ข้าได้ยินว่าเจ้า…”

…ตายที่เผ่าผู้ใช้เวทไปแล้ว

“หลิงเอ๋อร์ เจ้ารู้จักหญิงสาวผู้นี้หรือ”

จวินเซวี่ยนดีใจมากที่เห็นอวิ๋นลั่วเฟิงช่วยเฉาเย่ว์ฉิน เขารีบถามเมื่อได้ยินนางพูด

“ท่านพ่อ นางคืออัจฉริยะที่ข้าเคยบอกท่าน” จวินหลิงเอ๋อร์รู้สึกสบายใจ “อีกทั้งนางยังเป็นหลานสาวบุญธรรมของท่านปู่ด้วยเหมือนกัน”

เฉาเย่ว์ฉินขมวดคิ้วน้อยๆ เหตุใดตาแก่ของตระกูลจวินถึงรับหลานสาวบุญธรรมคนอื่นนอกจากจวินหลิงเอ๋อร์อีก ที่สำคัญดูเหมือนว่าจวินหลิงเอ๋อร์จะคุ้นเคยกับนาง นี่ทำให้นางไม่พอใจมากๆ

ไม่ใช่ว่าจวินหลิงเอ๋อร์ควรจะประจบนางหรอกหรือ นางเป็นหลานสาวโดยสายเลือดของผู้อาวุโสจวินนะ! หลานสาวบุญธรรมโง่เง่าคนนี้มาจากไหนอีก ทำไมนางถึงกลายเป็นจุดสนใจเพราะหน้าตาของนางกัน

“แม่นางอวิ๋น ยินดีที่ได้รู้จัก” จวินเซวี่ยนพูดด้วยรอยยิ้มแล้วโค้งคำนับ “ขอบคุณที่เจ้าช่วยเหลือ ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าท่านมาหาพวกเราทำไม…”

อวิ๋นลั่วเฟิงคิดสักพักก่อนจะตอบ “ข้ามาพบผู้อาวุโสจวิน”

“อาจารย์ของข้าไม่ได้อยู่ที่ตระกูลจวินตอนนี้ ถ้าเจ้ายินดี เจ้าอยู่รอเขาที่นี่ได้ ข้าคิดว่าอีกไม่นานเขาคงจะกลับมาแล้ว ถ้าเขารู้ว่าเจ้าจะมาหา”

จวินเซวี่ยนเพิ่งเจออวิ๋นลั่วเฟิงครั้งแรก แต่หลิงเอ๋อร์เคยบอกเขาเกี่ยวกับนางแล้ว จากคำพูดของนาง เขาบอกได้เลยว่าหลิงเอ๋อร์ชื่นชอบและเคารพนางมาก ถ้านางสามารถอยู่ที่ตระกูลจวินได้สักพัก บางทีหลิงเอ๋อร์อาจจะได้เรียนรู้จากนาง

“ฮึ่ม!” ผู้อาวุโสส่งเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นชาแล้วหันสายตาชั่วร้ายของเขาไปที่อวิ๋นลั่วเฟิงก่อนจะพูดขัดพวกเขาอย่างหมดความอดทน “สาวน้อย ถ้าเจ้ากล้าช่วยตระกูลจวิน เจ้าก็จะกลายเป็นศัตรูของพรรคอัสนีมรกต เจ้าควรจะคิดถึงผลที่จะตามให้ดี”

“พรรคอัสนีมรกตงั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มเฉยชา “ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นกระสอบทรายของตะกูลหรอกหรือ ถ้าเจ้าสามารถเอาชนะตระกูลจวินได้ เหตุใดถึงต้องพึ่งแผนการเจ้าเล่ห์นี้ด้วย”

“เจ้า…” ผู้อาวุโสโกรธจนตัวสั่น เขาเกือบจะทำสำเร็จอยู่แล้ว แต่นางเด็กนี่กลับทำลายแผนการของเขาแล้วห้ามไม่ให้จวินเซวี่ยนลงมือ แล้วเขาจะปล่อยนางไปได้อย่างไร