ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1520 ความถือดีของคนหลอกลวง (3) / ตอนที่ 1521 ความถือดีของคนหลอกลวง (4)

ตอนที่ 1520 ความถือดีของคนหลอกลวง (3) 

“ท่านพี่หญิงอวิ๋น ให้ข้าพาท่านไปที่ห้อง”

พูดจบนางก็กระซิบที่ข้างหูอวิ๋นลั่วเฟิง “เมื่อกี้สาวใช้พาเฉาเย่ว์ฉินไปสวนประจิม ดังนั้นข้าเลยจัดห้องท่านไว้ที่สวนบูรพา ข้ารู้ว่าท่านไม่ชอบเฉาเย่ว์ฉิน ดังนั้นข้าเลยเดาว่าท่านน่าจะอยากอยู่ห่างจากนาง”

อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มร้ายแต่น้ำเสียงของนางยังคงเฉื่อยชา “พวกเราไปกันเถอะ”

…

เมื่อจวินหลิงเอ๋อร์พาอวิ๋นลั่วเฟิงมาที่ห้องแล้ว การต่อสู้ในเมืองก็เกือบจะจบแล้วเช่นกัน ทันใดนั้นสาวใช้ก็รีบเข้ามารายงาน “คุณหนู นายท่านขอให้ท่านไปหาที่ห้องทำงานเจ้าค่ะ”

“ท่านพ่ออยากให้ข้าไปหางั้นหรือ” จวินหลิงเอ๋อร์เม้มปาก “ข้าเดาว่าเขาคงอยากรู้ว่าท่านปู่อยู่ที่ไหน ในเมื่อท่านพี่หญิงอวิ๋นอยู่ที่นี่ ท่านปู่ต้องกลับมาแน่”

นางยังจำได้ดีว่าตอนที่ท่านปู่มุ่งหน้าไปที่หุบเขาพิษแล้วสังหารทุกคนที่เห็นเพราะเขาคิดว่าอวิ๋นลั่วเฟิงถูกคนพวกนั้นสังหาร เขาโศกเศร้ากับการจากไปของนางอยู่หลายปี ถ้าเขารู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่ เขาต้องกลับมาพบนางแน่…

เมื่อคิดได้แบบนี้ จวินหลิงเอ๋อร์ก็รีบเดินไปที่ห้องทำงาน

ภายในห้องทำงาน ชายวัยกลางคนยืนเอามือไพล่หลังอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ เมื่อเขาได้ยินเสียงเปิดประตู เขาก็ค่อยๆ หันไปมองเด็กสาวที่เดินเข้ามาด้วยความรัก

“หลิงเอ๋อร์ เจ้ามาแล้วหรือ” ชายวัยกลางคนเลิกคิ้ว “ข้าได้ยินข่าวว่าท่านปู่เจ้ากำลังเดินทางมาตระกูลแล้ว อีกสองสามวันเขาน่าจะมาถึง”

“ท่านปู่จะกลับมาแล้วหรือ” จวินหลิงเอ๋อร์รู้สึกดีใจที่ได้ยินข่าวนี้ ประกายแห่งความสุขพาดผ่านดวงตานาง “ท่านพ่อ ในเมื่อท่านรู้ว่าท่านปู่กำลังมาแล้วท่านเรียกข้ามาทำไมเจ้าคะ”

จวินเซวี่ยนส่งยิ้มแห้งให้นาง “หลิงเอ๋อร์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบเฉาเย่ว์ฉิน แต่นางเป็นหลานสาวทางสายเลือดของท่านปู่เจ้า ถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่ชอบนาง เจ้าก็หาเรื่องนางไม่ได้”

“ท่านพ่อ ท่านแม่บอกว่านางเป็นหลานสาวท่านปู่จริงหรือไม่นั้นไม่มีใครรู้” จวินหลิงเอ๋อร์ทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ “แล้วข้าก็ไม่ชอบนางมากๆ!”

จวินเซวี่ยนยกมือขึ้นลูบหัวจวินหลิงเอ๋อร์แล้วถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “ตามที่พรรคอัสนีมรกตบอก เฉาเย่ว์ฉินน่าจะเป็นหลานสาวของท่านปู่เจ้าจริงๆ อีกอย่างถึงแม้ว่าพวกเราจะยังไม่แน่ใจในตัวตนของนาง แต่พวกเราก็ทำตัวหยาบคายกับนางไม่ได้อยู่ดี”

จวินหลิงเอ๋อร์ทำหน้าสิ้นหวังแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ “ข้าอยากให้ท่านพี่หญิงอวิ๋นเป็นหลานสาวท่านปู่มากว่าเฉาเย่ว์ฉิน”

“ไม่ใช่แค่เจ้า ข้าก็คิดว่าแม่นางอวิ๋นเป็นคนดี ไม่อย่างนั้นท่านปู่เจ้าคงไม่ทำทุกวิถีทางเพื่อรับนางมาเป็นหลานสาวบุญธรรมหรอก” จวินเซวี่ยนพูดพร้อมยิ้มขมขื่น เขาส่ายหน้า “น่าเสียดายที่เป็นแค่ความหวังของพวกเราเท่านั้น ถึงอย่างไรนางก็ไม่ได้เป็นทายาทตระกูลจวิน”

“ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ” จวินหลิงเอ๋อร์ถอนหายใจ “ข้าไม่ไปหาเรื่องนางแล้ว ถ้านางยั่วโมโหข้า ข้าจะ…อดทน” พูดจบนางก็หันหลังเดินออกไปจากห้งทำงาน

หัวใจของจวินเซวี่ยนเจ็บปวด เขาไม่อยากเห็นบุตรสาวของเขาเสียใจ! แต่ว่าอาจารย์ดูแลเขาดีเหมือนบิดา เขาทำให้อาจารย์เสียใจไม่ได้…

…

หลังจากออกมาจากห้องทำงาน จวินหลิงเอ๋อร์ก็เดินไปที่สวนบูรพาเพื่อไปหาอวิ๋นลั่วเฟิง แต่ทว่าตอนที่นางกำลังเดินเลี้ยวตรงหัวมุม นางดันชนเข้ากับใครบางคนเข้าจนเผลอถอยหลังไปสองสามก้าว

“อ้า!”

เฉาเย่ว์ฉินกรีดร้องเมื่อเห็นคนที่ชนนางว่าเป็นจวินหลิงเอ๋อร์ นางยกมือขึ้นด้วยความโกรธ ต้องการจะตบหน้านาง

จวินหลิงเอ๋อร์หน้าบึ้งแล้วจับแขนเฉาเย่ว์ฉิน เสียงของนางกระจ่างใสแต่ก็เย็นชา “เจ้ากำลังจะทำอะไร”

…………………………………..

ตอนที่ 1521 ความถือดีของคนหลอกลวง (4)

“ฮึ่ม!” เฉาเย่ว์ฉินส่งเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นชาแล้วใบหน้านางก็แสดงความดูถูก “เจ้าชนข้า ข้าก็ควรจะสั่งสอนเจ้าไม่ใช่หรือ”

“เจ้า…” จวินหลิงเอ๋อร์ตัวสั่นด้วยความโกรธ แต่ว่าเมื่อคิดถึงคำพูดของจวินเซวี่ยน นางก็พยายามสงบสติถึงแม้ว่านางโมโหก็ตาม “ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าชนเจ้าจริง แต่เจ้าก็ชนข้าด้วย!”

นางไม่คิดว่าจวินหลิงเอ๋อร์จะกล้าปฏิเสธนาง เฉาเย่ว์ฉินแปลกใจ จากนั้นก็ตะโกนอย่างเดือดดาล “ข้าเป็นทายาทของตระกูลจวิน เจ้าเป็นใคร เจ้าไม่มีสายเลือดของตระกูลอยู่ในร่างด้วยซ้ำ! ตระกูลจวินเลี้ยงเจ้ามาแต่เจ้าไม่สำนึกบญคุณ! เจ้ากล้าพูดกับข้าอย่างนี้ได้อย่างไร! ข้าทรมานมาหลายปีแล้วในที่สุดก็ได้กลับมาตระกูลจวิน ทำไมข้าถึงต้องถูกรังแกโดยลูกนางคณิกาที่ไม่สำนักบุญคุณอย่างเจ้าด้วย”

เฉาเย่ว์ฉินร้องเหมือนสิ่งที่นางทำนั้นผิดมาก ถ้าจวินหลิงเอ๋อร์เป็นหลานสาวทางสายเลือดของผู้อาวุโสจวิน เฉาเย่ว์จวินก็คงไม่กล้าทำให้นางอับอายแบบนี้ แต่ว่าบิดาของจวินหลิงเอ๋อร์เป็นแค่ศิษย์ของผู้อาวุโสจวิน ดังนั้นนางจึงกล้าทำตัวอวดดีแบบนี้ได้! นางเชื่อว่าในความคิดของผู้อาวุโสจวิน คนนอกไม่มีทางเทียบนางที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเองได้ ต่อให้ผู้อาวุโสจวินอยู่ที่นี่ เขาก็ต้องเข้าข้างนางแน่นอน

“เจ้ากล้าว่าร้ายท่านแม่ข้า!” จวินหลิงเอ๋อร์โกรธแล้วยกขาขึ้นหมายจะเตะเฉาเย่ว์ฉิน

ถ้าเฉาเย่ว์ฉินแค่ตะคอกนาง นางก็อาจจะอดทนแล้วเดินหนีไปได้ แต่นางว่าร้ายมารดานาง แล้วนางจะปล่อยไปเฉยๆ ได้อย่างไร

“คุณหนูหลิงเอ๋อร์!”

แต่ก่อนที่ขาของจวินหลิงเอ๋อร์จะเตะถูกหน้าอกของเฉาเย่ว์ฉิน ใครบางคนก็ตะโกนขึ้นแล้วจับขาของนางไว้แน่น

“ผู้อาวุโสสูงสุด ปล่อยข้านะ! ข้าจะสั่งสอนสตรีผู้นี้!” ดวงตาของจวินหลิงเอ๋อร์แดงก่ำลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ

“หลิงเอ๋อร์” เหงื่อไหลจากหน้าผากของชายชรา เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงกังวล “ถึงอย่างไรนางก็เป็นหลานสาวของอดีตผู้นำตระกูล ไม่ว่านางจะทำเรื่องร้ายแรงแค่ไหน เจ้าก็ไม่ควรตีนาง”

ความจริงแล้วในเมื่อจวินหลิงเอ๋อร์เป็นเด็กคนเดียวภายในตระกูลจวิน ผู้อาวุโสทุกคนจึงเอ็นดูนางมากอีกทั้งนางยังน่ารักและสดใส ดังนั้นผู้อาวุโสจึงยิ่งรักใคร่นาง

แต่ว่า…

ไม่ว่าเขาจะรักจวินหลิงเอ๋อร์มากแค่ไหน เขาก็ปล่อยให้นางทำร้ายเฉาเย่ว์ฉินไม่ได้

“หลิงเอ๋อร์ เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าหลายปีมานี้อดีตผู้นำตระกูลคิดถึงบุตรที่เสียไปของเขาแค่ไหน เจ้าอยากทำให้เขาเสียใจหรือ” ผู้อาวุโสใหญ่พูดจริงจัง ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ

จวินหลิงเอ๋อร์ยิ่งตาแดงก่ำ น้ำตาไหลอาบแก้ม “แต่นางดูถูกว่าท่านแม่ข้าเป็นนางคณิกา”

ผู้อาวุโสใหญ่หยุดแล้วขมวดคิ้ว เขาไม่ชอบเฉาเย่ว์ฉินยิ่งกว่าเดิมถึงแม้ว่าผู้นำตระกูลจะไม่ใช่บุตรทางสายเลือดของผู้อาวุโสจวิน แต่เขาก็ยังเป็นผู้นำตระกูลจวิน แล้วนางโอหังขนาดไหนกันถึงกล้าดูถูกภรรยาของผู้นำตระกูล

“หลิงเอ๋อร์” ผู้อาวุโสใหญ่ถอนหายใจ “ถึงแม้ว่าข้าจะอยู่ข้างเจ้า แต่ว่าพวกเราต้องคิดถึงสถานะของเฉาเย่ว์ฉินด้วย ข้าช่วยเรื่องนี้ไม่ได้ เจ้าลืมๆ มันไป ตกลงไหม”

จวินหลิงเอ๋อร์ตัวแข็ง มารดานางถูกทำให้อับอายแต่นางต้องทำเป็นลืมเรื่องนี้หรือ

“ไม่ ไม่มีทาง!” เฉาเย่ว์ฉินกระโดดอกมาจากหลังของผู้อาวุโสใหญ่ นางเชิดหน้าแล้วมองจวินหลิงเอ๋อร์อย่างดูถูกด้วยท่าทางหยิ่งยโส “ผู้หญิงคนนี้เดินชนข้าแล้วยังพยายามจะทำร้ายข้า นางต้องขอโทษข้า!”

“แม่นางเฉา!” ผู้อาวุโสใหญ่หน้าบึ้งตึง “อย่าทำเกินไปนัก หลิงเอ๋อร์ก็เป็นหลานสาวของอดีตผู้นำตระกูลเหมือนกัน เขาเลี้ยงนางมากับมือและรักนางมาก”