ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1524 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (1) / ตอนที่ 1525 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (2)

ตอนที่ 1524 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (1)  

ความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งสวน 

จวินหลิงเอ๋อร์ยกมือขึ้นปิดปาก ใบหน้าของนางแดงด้วยความตื่นเต้น ความพึงพอใจพุ่งเข้ามาในจิตใจนางเหมือนกับว่าความโกรธในใจนางได้ถูกระบายไปโดยไม่มีอะไรมาขวาง 

จนกระทั่งเสียงดังปังเกิดขึ้นอีกครั้ง บ่าวรับใช้รอบตัวพวกเขาถึงได้ตอบสนองแล้วพุ่งเข้ามาหาเฉาเย่ว์ฉิน แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตั้งใจหรืออุบัติเหตุ สาวใช้คนหนึ่งที่เดินมาปกติ จู่ๆ นางก็สะดุดเท้าตัวเองจนล้มทับเฉาเย่ว์ฉิน 

ตึง!  

สาวใช้ล้มจนศีรษะของนางกับเฉาเย่ว์ฉินโขกกัน ทำให้เฉาเย่ว์ฉินมึนงงจากความเจ็บ ตอนที่นางยังไม่ได้สติเพราะความเจ็บ นางก็ตะโกนขึ้นมาอย่างเดือดดาล “นังสารเลว เจ้าไม่รู้วิธีเดินหรือ” 

สาวใช้ตัวเล็กๆ แสดงออกว่านางหวาดกลัวมากจนใบหน้าซีดเผือด นางตอบอย่างหวาดกลัว “คุณหนูเฉา นี่เป็นอุบัติเหตุ บ่าวแค่กังวลเรื่องคุณหนูมากเกินไปจึงสะดุดล้ม บ่าวขอร้อง คุณหนูยกโทษให้ด้วยเจ้าค่ะ” 

ใบหน้าของเฉาเย่ว์ฉินเต็มไปด้วความโกรธ นางตั้งใจจะพูดอะไรบางอย่างแต่แล้วเสียง ‘อ้า!’ ก็ดังขึ้นจากด้านข้าง นางตั้งใจจะหลบ ทว่าสาวใช้ที่อยู่บนตัวนางยังไม่ขยับไปไหน 

บ่าวชายไม่ได้ล้มทับเฉาเย่ว์ฉิน ถึงอย่างไรบุรุษและสตรีก็ถูกฝึกมาให้รักษาระยะระหว่างกับเพศตรงข้าม และเฉาเย่ว์ฉินก็มีสายเลือดของตระกูลจวิน ดังนั้นเขาจึงได้แค่กระแทกเข้ากับแขนของเฉาเย่ว์ฉิน 

น้ำตาไหลอาบหน้าเฉาเย่ว์ฉินเพราะความเจ็บปวด ดวงตาของนางแดงก่ำ นางเจ็บจนพูดไม่ออก 

บ่าวรับใช้ทั้งชายและหญิงคนอื่นๆ ก็ทำตามตัวอย่างของพวกเขาแล้วเริ่มบังเอิญทำให้เฉาเย่ว์ฉินบาดเจ็บก่อนจะมาคุกเข่าที่พื้นแล้วเอาศีรษะโขกพื้นยอมรับความผิดเพื่อขอความเมตตา เห็นได้ชัดว่าแม้แต่บ่าวในตระกูลจวินก็ทนความโอหังของเฉาเย่ว์ฉินอีกต่อไปไม่ได้ เทียบกับความสดใสและเฉลียวฉลาดของจวินหลิงเอ๋อร์แล้ว พวกเขาเลือกอยู่ข้างจวินหลิงเอ๋อร์ 

อย่างแย่ที่สุดพวกเขาก็แค่ถูกลงโทษ ตระกูลจวินเป็นตระกูลที่มีเหตุผลและปกติจะไม่ทรมานหรือสังหารบ่าว เว้นเสียแต่ว่าบ่าวคนนั้นจะทำอะไรที่ทรยศตระกูล เพียงแค่นี้ก็เห็นได้ชัดว่าจวินหลิงเอ๋อร์เป็นที่ชื่นชอบในตระกูลจวินขนาดไหน ไม่อย่างนั้นบ่าวรับใช้ก็คงไม่ทำอะไรเสี่ยงๆ เพื่อระบายความโกรธให้นาง 

จวินหลิงเอ๋อร์รู้สึกหวั่นไหว นางจะไม่เข้าใจว่าคนเหล่านี้ทำเพื่อนางได้อย่างไร 

“พวกเจ้ากำลังทำอะไรกัน” จู่ๆ ก็มีเสียงตะโกนอย่างเย็นชาดังขึ้น บ่าวทุกคนก็รีบยืนขึ้นก่อนจะกลับลงไปคุกเข่าต่อที่พื้น 

จวินเซวี่ยนเดินเข้ามาในชุดปักดิ้นทองด้วยสีหน้าเคร่งครัดและเยือกเย็น ท่าทางของเขาสง่างาม คนที่ยืนอยู่ข้างเขาคือผู้อาวุโสสูงสุด ตอนนี้ผู้อาวุโสสูงสุดกำลังขมวดคิ้วแล้วกวาดตามมองกลุ่มบ่าวที่กำลังคุกเข่าอยู่ 

“ใครบอกข้าได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น” จวินเซวี่ยนสำรวจพื้นที่รอบๆ แล้วถามอย่างเย็นชา 

ความจริงแล้วเขาค่อนข้างเข้าใจบ่าวของตระกูลจวินว่าพวกเขาไม่มีทางทำความผิดต่อคนที่มีตำแหน่งสูงกว่าหากคนผู้นั้นไม่ได้ทำเรื่องที่ทนไม่ได้ 

“ฮือ!” ในที่สุดเฉาเย่ว์ฉินก็เป็นอิสระ นางระเบิดเสียงร้องคร่ำครวญออกมา นางต้องการจะยืนขึ้นจากพื้นแต่นางก็รู้สึกว่าร่างกายของนางเจ็บปวดจนเหมือนจะถูกแยกออกจากกัน “ตระกูลจวินรังแกข้า!” 

นางกุมแขนนางแน่นใบหน้านางเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เห็นได้ชัดว่าบ่าวไม่ยั้งแรงตอนพวกเกิด ‘อุบัติเหตุ’ 

จวินเซวี่ยนจ้องจวินหลิงเอ๋อร์และอวิ๋นลั่วเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วขมวดคิ้ว เขาตั้งใจจะถามบุตรสาวเขาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เสียงมาดร้ายของเฉาเย่ว์ฉินก็ดังขึ้นเสียก่อน 

ตอนที่ 1525 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (2)  

“จวินเซวี่ยน ในฐานะผู้นำตระกูล เจ้าอนุญาตให้บ่าวชั่วร้ายมาทำร้ายคนอื่นได้ตามใจหรือ” เฉาเย่ว์ฉินโกรธจนตัวสั่น “ทาสชั้นต่ำพวกนี้กล้าตีข้า ข้าต้องการให้พวกมันชดใช้ด้วยชีวิตเดี๋ยวนี้!” 

คิ้วที่ขมวดของจวินเซวี่ยนยิ่งกดลึกขึ้น “แม่นางเฉา ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นทายาททางสายเลือด แต่ข้ายังคงเป็นผู้นำตระกูลจจวินอยู่ การที่เจ้าเรียกข้าด้วยชื่อเป็นเรื่องไม่สุภาพและยอมรับไม่ได้! แล้วตระกูลจวินของข้าก็มีกฎประจำตระกูล พวกเขาทำผิดและสมควรได้รับการลงโทษ แต่พวกเขาไม่สมควรได้รับโทษตาย!” 

“ทำไมล่ะ” เฉาเย่ว์ฉินได้ยินอย่างนั้นก็กระโดดตัวโยน “ทำไมพวกมันถึงไม่สมควรตาย พวกมันเป็นทาสรับใช้ แล้วหน้าที่ของทาสก็คือภักดีกับเจ้านาย แต่ทาสชั้นต่ำพวกนี้กล้าทำร้ายเจ้านาย เช่นนั้นก็สมควรถูกตัดร่างออกเป็นชิ้นๆ แล้วตายโดยไม่เหลือศพให้ฝัง!” 

สาวใช้รู้สึกโกรธในคำพูดของเฉาเย่ว์ฉินและปฏิเสธอย่ากล้าหาญ “เจ้านายของบ่าวคืออดีตผู้นำตระกูลและผู้นำตระกูล รวมถึงคุณหนูหลิงเอ๋อร์ด้วยเจ้าค่ะ” 

“ดู! ดูนังสารเลวนี่!” เฉาเย่ว์ฉินชี้หน้าสาวใช้ ดวงตาของนางดุร้ายเหมือนอยากจะกินคนเข้าไป “ก็ได้ ถ้าเจ้าไม่ฆ่า ข้าจะฆ่าเอง! ข้าจะเห็นว่านังสารเลวนี่จะกล้าต่อต้านข้าอย่างไร!” 

หวืด!  

พูดจบ เฉาเย่ว์ฉินก็ดึงดาบออกมาจากมือของผู้คุ้มกันแล้วฟันไปที่สาวใช้ 

“นางสารเลว ในเมื่อเจ้าต้องการระบายความโกรธของจวินหลิงเอ๋อร์ที่เป็นกาฝากตระกูลจวิน ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะสังหารเจ้าเพื่อให้เจ้ารู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ้านาย!” 

ใบหน้าของสาวใช้ซีดเผือดก็จะหลับตาด้วยความกลัว 

“หยุดเดี๋ยวนี้!” จวินเซวี่ยนเดือดดาลและตั้งใจจะเข้าไปหยุดนาง แต่ร่างสีขาวกลับขยับเข้าไปยืนขวางหน้าสาวใช้แล้วยกขาขึ้นเตะเฉาเย่ว์ฉินจนนางกระเด็นออกไปอีกครั้ง กระบี่ในมือเฉาเย่ว์ฉินตกกระทบพื้น 

เฉาเย่ว์ฉินกระอักเลือดออกมา ดวงตานางลุกเป็นไฟ “ข้ายังไม่ได้แก้แค้นเจ้า แต่เจ้ากลับกล้าทำร้ายข้าอีกครั้งหรือ! เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร เจ้าก็เป็นแค่หลานสาวบุญธรรมของท่านตาข้า! ข้าเป็นคุณหนูตัวจริงของตระกูลจวิน! เจ้ามาอาศัยอยู่บ้านข้าแต่กล้าทำร้ายข้างั้นหรือ” 

อาภรณ์สีขาวของหญิงสาวปลิวไปตามลม รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้างดงามไร้ที่ติของนาง แต่ว่ารอยยิ้มของนางเย็นเยียบจนน่าขนลุก ทำให้คนที่เห็นตัวสั่นตั้งแต่ก้นบึ้งของหัวใจ 

“ข้าก็แค่สั่งสอนเจ้าเพื่อท่านปู่จวิน” 

เพื่อท่านปู่จวินงั้นหรือ 

จวินหลิงเอ๋อร์สะดุ้งแล้วเงยหน้ามองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างงุนงง นางสงสัยมาตั้งแต่แรกแล้วว่าเหตุใดคนอย่างอวิ๋นลั่วเฟิงถึงกล้าจัดการกับเฉาเย่ว์ฉินเพื่อนาง แต่จริงๆ แล้วนางทำเพื่อท่านปู่ต่างหาก… 

แต่ว่านอกจากที่ท่านปู่รับนางมาเป็นหลานสาวบุญธรรมแล้วก็ไม่ได้ช่วยอะไรนางอีก แล้วทำไมนางถึงนับถือท่านปู่ขนาดนี้ 

ทันใดนั้นจวินหลิงเอ๋อร์ก็นึกอะไรบางอย่างออก แล้วในที่สุดนางก็เข้าใจ 

ใช่แล้ว ตอนแรกท่านปู่คิดว่านางตายแล้วก็เลยบุกไปที่หุบเขาพิษเพื่อแก้แค้นให้นาง! ถึงแม้ว่าหุบเขาพิษจะสู้ท่านปู่ไม่ได้ แต่ก็ยังมีอำนาจในเมืองหลวง 

ท่านพี่อวิ๋นไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างจวนเจ้าเมืองหลวงกับท่านปู่ ดังนั้นนางต้องคิดว่าท่านปู่ทำให้ขั้วอำนาจในเมืองหลวงขุ่นเคืองเพื่อนาง นี่เองที่ทำให้ท่านพี่อวิ๋นลุกขึ้นมาปกป้องนางในเวลาแบบนี้ 

จวินหลิงเอ๋อร์รู้สึกหวั่นไหว แต่ยิ่งกว่านั้นนางรู้สึกเสียใจ ทำไมท่านพี่หญิงอวิ๋นถึงไม่ใช่หลานสาวของท่านปู่กันนะ ทำไมต้องเป็นคนชั่วร้ายแบบเฉาเย่ว์ฉิน 

“เหอะๆ” เฉาเย่ว์ฉินส่งเสียงขึ้นจมูกและหัวเราะเยาะอย่างขบขัน “คนนอกอย่างเจ้ากล้าพูดเจ้าสั่งสอนข้าเพื่อท่านตาของข้างั้นหรือ ข้าอยากรู้จริงว่าเจ้าไปเอาความกล้าขนาดไหนมาพูดแบบนี้” 

เพียะ!  

ทันทีที่เฉาเย่ว์ฉินยืนขึ้น อวิ๋นลั่วเฟิงก็พุ่งไปข้างหน้าเฉาเย่ว์ฉินแล้วเสียงตบหน้าก็ดังก้องไปทั่วสวน