ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1624 โชคชะตา (2) / ตอนที่ 1625 โชคชะตา (3)

ตอนที่ 1624 โชคชะตา (2)

“ไอ้บ้านี่ติดค้างข้าอยู่ ดังนั้นส่งมังกรตัวนี้มาให้ข้าจัดการเสีย!” หงหลวนหรี่ตาที่เป็นประกายเย็นชา

“หงหลวน ข้าทำเพื่อช่วยเจ้านะ…” หลงอิ๋นเผลอก้าวถอยหลังขณะที่เอ่ยแก้ตัว

หงหลวนส่งเสียงขึ้นจมูก “ช่วยข้า? เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าใครเป็นคนทำให้ข้าเป็นแบบนี้”

หลงอิ๋นเงียบไปสักพักกว่าเขาจะหาเสียงเขาเจออีกครั้งก่อนจะเอ่ยปฏิเสธ “ข้ารักเจ้ามากนัก ข้าอยากให้เจ้าให้กำเนิดบุตรมังกรให้ข้า ข้าก็เลย…”

“รักข้า? แล้วข้าต้องแต่งงานกับเจ้าเพียงเพราะเจ้ารักข้างั้นหรือ” หงหลวนเชิดหน้าแล้วพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “แม้ว่าข้าจะต้องอยู่คนเดียวไปทั้งชีวิต ข้าก็ไม่มีทางแต่งงานกับคนอย่างเจ้า เจ้าเอาแต่บอกว่าเจ้ารักข้าแต่เจ้ากลับใช้กำลังลักพาตัวแล้วออกคำสั่งกับข้างั้นหรือ แล้วข้ายังต้องยอมทำตามด้วยการคลอดบุตรให้เจ้าอีกหรือ เจ้าเคยถามความสมัครใจของข้าหรือไม่”

ใบหน้าของหงหลินซีดเผือด เขามองใบหน้างดงามของหงหลวนด้วยสายตาโศกเศร้าและสิ้นหวัง “หงหลวน ข้าคิดว่าเจ้าจะมีความสุขที่คลอดบุตรให้ข้า”

เผ่ามังกรมีชื่อเสียงและน่าเกรงขามตลอดมา หลายคนอยากแต่ไม่มีโอกาสได้แต่งงานกับเขาดังนั้นเขาก็เลยเชื่อว่าหงหลวนยินดีแต่ไม่ได้แสดงออกเพราะนางเขินอายเกินไป

หงหลวนต้องเกลียดเขาแค่เพราะผลน้ำแข็งแน่นอน ถ้าเขาไม่ฉวยโอกาสให้นางกินผลน้ำแข็งไม่แน่หงหลวนอาจจะดีใจที่ได้เป็นภรรยาของเขาก็ได้ แน่นอนว่านี่เป็นความคิดของหลงอิ๋นเพียงคนเดียว!

“ฝ่าบาท!” ทหารของเผ่ามังกรรีบวิ่งเข้ามาด้านในแล้วพูดด้วยความเคารพว่า “มีมนุษย์สองคนมาที่นี่เพื่อหาเรื่องเผ่ามังกร กระหม่อม…”

“ใครกันที่กล้ามายั่วยุเผ่ามังกร!” ราชันย์มังกรพูดขัดทหารก่อนที่เบาจะพูดจบ ราชันย์มังกรก็ยกมือตบโต๊ะแล้วยืนขึ้นทันทีโดยที่ไม่ถามหาเหตุผล เขาสะบัดแขนเสื้อแล้วตั้งใจจะเดินออกมา

ถึงอย่างไรท่านบรรพบุรุษที่เคารพของเขาพึ่งกลับมาที่เผ่ามังกรดังนั้นต่อให้เผ่ามังกรโดนโจมตีเขาก็ไม่มีอะไรต้องกลัว…

“ฝ่าบาท มนุษย์สองคนนี้ลักพาตัวองค์หญิงเผ่าเสือดาวมาด้วย พวกเขากล่าวว่าเผ่ามังกรของพวกเราไปทำร้ายสหายของพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ”

อะไรนะ มนุษย์อีกแล้วเหรอ แล้วพวกเขายังมาตามหาคนอีก?

ความโกรธของราชันย์มังกรก็หายไปทันทีแล้วมองอวิ๋นลั่วเฟิงและอวิ๋นเซียวอย่างหวาดกลัว…

หรือว่ามนุษย์สองคนนั้นจะเกี่ยวข้องกับพวกเขา

เมื่อพวกเขาเห็นอวิ๋นลั่วเฟิงและอวิ๋นเซียวไม่ได้ขยับไปไหน ราชันย์มังกรก็กระแอมด้วยความอับอาย “ให้พวกเขาเข้ามาก่อน ข้าอยากรู้ว่านี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันหรือไม่”

ส่วนเรื่องที่มายั่วยุก่อนหน้านี้ตามที่ทหารรายงาน เขาก็มองข้ามไปเสีย

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” ทหารเผ่ามังกรก็ถอยออกไป

ไม่นานชายหญิงกลุ่มหนึ่งก็เดินตามทหารเข้ามา

ดวงตาของชายหนุ่มที่มีเสน่ห์เหมือนวิญญาณจิ้งจอกที่แปลงกายมาเป็นมนุษย์เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ เด็กสาวอีกคนในชุดสีเหลืองก็ลากหญิงสาวมาด้วยอีกคน

เมื่อนางเห็นอวิ๋นลั่วเฟิงและอวิ๋นเซียว นางก็สะดุ้ง

“นายหญิง เหตุ…เหตุใดท่านถึงมาอยู่ที่นี่เจ้าคะ”

ราชันย์มังกรตะลึง นี่เขาคาดเดาถูกหรือนี่ คนพวกนี้รู้จักอวิ๋นลั่วเฟิงจริงหรือ แล้วพวกเขายังก็เป็นผู้คุ้มกันและสาวใช้ของอวิ๋นลั่วเฟิงอีกด้วยงั้นหรือ

ขอบคุณสวรรค์…ขอบคุณสวรรค์ที่เขาไม่ได้เดือดดาลจนทำเรื่องผิดพลาดที่ไม่น่าให้อภัย

“หงหลวน!” ความสุขเอ่อท้นในจิตใจของหูหลีเมื่อเขาเห็นหงหลวน “ข้าไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเจ้าที่เผ่ามังกร เจ้าอยู่ที่นี่มาตลอดเลยหรือ”

…………………………………..

ตอนที่ 1625 โชคชะตา (3)

อวิ๋นลั่วเฟิงมองหู่ลี่ด้วยสายตาแปลกๆ “เจ้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาคนคนหนึ่งหรอกหรือ อย่าบอกนะว่าไม่ช่หงหลวน”

เมื่อหวงอิงอิงได้ยินอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วแล้วโยนองค์หญิงใหญ่เผ่าเสือดาวลงที่พื้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบว่า “นายหญิง สตรีผู้นี้กล่าวว่าคนจากเผ่ามังกรสังหารองค์หญิงอีลี่ดังนั้นพวกเราก็เลยมาหาพวกเขาเจ้าค่ะ”

อีลี่?

ทันใดนั้นทุกคนก็หันไปมองหลงอวิ๋นในชุดสีเขียวทันที

“ข้าส่งเจ้าไปที่นครสัตว์อสูรเพื่อจัดการอวิ๋นลั่วเฟิง เหตุใดเจ้าถึงไปสังหารองค์หญิงของเผ่าเสือดาว” หลงอิ๋นเดือดจัด

เจ้านี่เป็นตัวล้มเหลวที่เอาแต่สร้างปัญหาจริงๆ! เป็นความของมันที่ทำให้เขามีจุดจบแบบนี้

“ท่านหลงอิ๋นขอรับ” หลงอวิ๋นคุกเข่าลงที่พื้น “ข้าน้อยไม่ได้ทำนะขอรับ ข้าน้อยไม่ได้สังหารองค์หญิงของเผ่าเสือดาวจริงๆ นะขอรับ! ข้าจะสังหารนางไปทำไม”

คำพูดของชายที่ขาข้งหนึ่งก้าวไปสู่ความตามมักจะเป็นความจริงจากใจเสมอ หลงอวิ๋นไม่มีทางโกหกในเวลาแบบนี้

ใบหน้าขององค์หญิงใหญ่ซีดเผือด การเดินทางมาที่นี่ทำให้ร่างกายของนางใกล้พังทลายดังนั้นนางจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างอ่อนแรงว่า

“ข้า…ข้าไม่ได้พูดอย่างนั้น พวกเขากล่าวหาข้าเจ้าค่ะ ท่านหลงอิ๋น ท่านต้องเชื่อข้านะเจ้าค่ะ ข้าทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อท่านแล้วข้าจะใส่ร้ายเผ่ามังกรได้อย่างไร”

อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม รอยยิ้มของนางดูชั่วร้ายละดวงตาสีดำสนิทของนางก็เหมือนมองทะลุจิตใจของคนได้ “เจ้าไม่อยากใส่ร้ายเผ่ามังกรจริงๆ หรือเจ้าไม่มีความกล้าพอกันแน่”

องค์หญิงใหญ่ส่งเสียงขึ้นจมูก นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดอวิ๋นลั่วเฟิงถึงมาอยู่ที่นี่แต่จากคำพูดของนาง นางก็แค่ต้องการเลียแข้งเลียขาของเผ่ามังกรเท่านั้น น่าเสียดายที่เผ่างกรต้องเชื่อเผ่าสัตว์อสูรมากกว่ามนุษย์อยู่แล้ว

“แต่ว่าเจ้ายืมมือของเผ่ามังกรเพื่อสังหารหู่ลี่และหวงอิงอิงได้ ข้าพูดถูกหรือไม่” อวิ๋นลั่วเฟิงถามอย่างแดกดันพร้อมยกยิ้มมุมปาก

สีหน้าขององค์หญิงใหญ่ยิ่งซีด “อวิ๋นลั่วเฟิง เจ้าอย่ามากล่าวหาข้า! ระหว่างข้ากับเจ้า เจ้าคิดว่าเผ่ามังกรจะเชื่อใครมากกว่ากัน”

ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ยังไม่รู้เรื่องราวที่พลิกเปลี่ยนไปภายในเผ่ามงกร นางรู้แค่ว่าฐานะเผ่าสัตว์อสูรจะช่วยปกป้องนาง!

“ข้าไม่สนว่าเจ้าจะยอมรับหรือไม่ แค่ความจริงที่ว่าเจ้าตั้งใจจะสังหารคนที่รอบตัวข้าก็ไม่มีเหตุผลที่ข้าจะปล่อยเจ้าไปแล้ว” อวิ๋นลั่วเฟิงยกมือขึ้นแล้วส่งพลังไปที่หน้าอกขององค์หญิงใหญ่จนเกิดเสียงดังแล้วทำให้องค์หญิงใหญ่กระเด็นไปกระแทกกับผนังทันทีก่อนจะกระอักเลือดออกมา

“อวิ๋นลั่วเฟิง เจ้ากล้ามากนะ! เจ้ากล้าทำร้ายข้าในเผ่ามังกรงั้นหรือ” องค์หญิงใหญ่กัดฟันแน่นแล้วหันไปหาหลงอิ๋น “ท่านหลงอิ๋นเจ้าคะ สตรีผู้นี้ทำลายเกียรติของเผ่ามังกร ท่านควรมัดนางแล้วหั่นนางออกเป็นชิ้นๆ!”

หลงอวิ๋นเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้แล้วคุกเข่าลงทันทีก่อนจะพูดทั้งน้ำตาว่า “ท่านหลงอิ๋นขอรับ เป็นสตรีผู้นี้ที่บอกข้าว่าอวิ๋นลั่วเฟิงอยู่ที่พรรคไล่ตามวายุ ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่ทำลายพรรคไล่ตามวายุในเวลาแบบนี้”

พริบตาเดียวสายตาทุกคู่ก็ตวัดไปหาองค์หญิงใหญ่

หมัดของหนานกงอวิ๋นอี้ส่งเสียงดังขณะที่เขากัดฟันแน่น เขาไม่สามารถควบคุมพลังตัวเองได้ แล้วเขาก็พุ่งออกไปทันที

แต่ว่าหลงอิ๋นไวกว่าแล้วพุ่งไปที่เบื้องหน้าองค์หญิงใหญ่ หมัดที่ถูกปกคลุมด้วยพลังฌานสีฟ้าก็กระแทกเข้าที่หน้าอกขององค์หญิงใหญ่อย่างโหดร้าย

“ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า! ถ้าเจ้าไม่โกหกข้าว่าร่างกายของอวิ๋นลั่วเฟิงมีผลเพลิงวิญญาณ ข้าก็คงไม่ไล่ล่านาง! ถ้าเจ้าไม่บอกให้ผู้ติดตามของข้าไปที่พรรคไล่ตามวายุ พวกเราก็คงไม่ต้องทำเรื่องผิดร้ายแรงแบบนี้! เจ้าทำให้ข้าตกต่ำ ข้าจะลากเจ้าลงนรกเดี๋ยวนี้!”