ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1668 เยี่ยชี่ถูกลักพาตัว (1) / ตอนที่ 1669 เยี่ยฉีถูกลักพาตัว (2)

ตอนที่ 1668 เยี่ยชี่ถูกลักพาตัว (1)

เมื่อเผชิญหน้ากับชายแก่หน้าไม่อายแล้วอวิ๋นลั่วเฟิงจะพูดอะไรได้

“ก็ได้เจ้าค่ะ ถ้าในอนาคตหลานมีของดีๆ หลานจะนำกลับมาให้ท่านทันทีที่หลานได้มันมา”

ถึงอย่างไรความพยายามทั้งหมดของนางจนถึงตอนนี้ก็ทำเพื่อครอบครัวของนางอยู่แล้ว ถ้าพวกเขาไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้วนางจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม

“อ้อ จริงสิ หลานแค่แวะมาที่นี่เฉยๆ หลังจากที่รักษาอาการบาดเจ็บของผู้นำเยี่ยเสร็จแล้ว หลานก็จะไปแล้วนะเจ้าค่ะ”

นิ้วของอวิ๋นลั่วที่กำลังใช้ประคับประคองผลไม้แห่งชีวิตชะงักไปทันทีและหลังจากที่เขากดความรู้สึกที่พุ่งพล่านในใจได้แล้ว เขาก็ใช้สายตาสงบเยือกเย็นมองอวิ๋นลั่วเฟิง

“ครั้งนี้เจ้าตั้งใจจะไปนานแค่ไหน”

“หลานไม่แน่ใจเจ้าค่ะ…” อวิ๋นลั่วเฟิงลูบจมูก “แต่ว่าหลานต้องกลับมาที่นี่แน่นอนเจ้าค่ะ”

การจากลาเป็นสถานการณ์ที่อ่อนไหว แต่ว่าอวิ๋นลั่วก็ไม่เคยแสดงความรู้สึกในใจของเขาออกไปเพราะกลัวว่าจะไปกระทบกับการตัดสินใจของอวิ๋นลั่วเฟิง หลานสาวของเขามีเส้นทางของตัวเองและในฐานะที่เป็นครอบครัวของนาง สิ่งที่เขาทำได้ก็คือไม่ควรเป็นตัวถ่วงของนาง…

อวิ๋นชิงหย่ามองบิดาของตัวเองก่อนดวงตากระจ่างใสของเขาจะหันไปมองอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยรอยยิ้มบางบนใบหน้าของเขา

“เฟิงเอ๋อร์ อารองของเจ้าก็จะรอเจ้าอยู่ที่นี่เหมือนกัน เจ้าสบายใจและทำอะไรก็ได้ที่เจ้าอยากทำได้เลย”

ความอบอุ่นไหลเข้าสู่หัวใจของอวิ๋นลั่วเฟิง ในชีวิตนี้ นางมีความสุขมากที่มีครอบครัวเหล่านี้อยู่กับนาง

“ฮึ่ม!” อวิ๋นลั่วส่งเสียงขึ้นจมูกแล้วมองอย่างไม่พอใจ “ก่อนหน้า เจ้าสัญญาว่าเจ้าจะพาอวิ๋นเซียวกลับมาแต่งงาน เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”

มุมปากของอวิ๋นลั่วเฟิงกระตุก “ครั้งหน้า ครั้งหน้าหลานจะพาเขากลับมาแน่นอนเจ้าค่ะ”

“เจ้าเด็กไม่ได้เรื่อง ข้าจะบอกให้ ข้าจะนับอวิ๋นเซียวเป็นหลานชายของข้าคนเดียว ถ้าเจ้ากล้ามีชู้ล่ะก็ ชายแก่คนนี้จะตีก้นเจ้าจนกว่าจะใช้การไม่ได้”

หน้าผากของอวิ๋นลั่วเฟิงปรากฏเส้นเลือด นางอยากจะถามจริงๆ ว่าอวิ๋นเซียวเป็นหลานชายโดยสายเลือดกับเขาหรือว่านางถูกเก็บมาจากที่อื่นกันแน่

ตอนนั้นเองก็มีใครบางคนอุ้มผู้นำตระกูลเยี่ยเข้าไปในห้องแล้วไม่ต้องรอให้ใครพูดอะไร นางก็เดินเข้าไปในห้องแล้วเริ่มการรักษา ด้วยความแข็งแกร่งของอวิ๋นลั่วเฟิงในตอนนี้รวมการช่วยของสมุนไพรพลังฌาน ตราบใดที่ผู้นำตระกูลเยี่ยยังคงหายใจอยู่ นางก็สามารถช่วยเขาได้ นางไม่ได้ใช้เวลามากในที่สุดผู้นำตระกูลเยี่ยก็ลืมตาก่อนจะเห็นใบหน้างดงามอยู่ตรงหน้าเขา

“เฟิงเอ๋อร์…เจ้ากลับมาแล้วหรือ”

อวิ๋นลั่วเฟิงพยักหน้า “ข้ากลับมาแล้วเจ้าค่ะ รวมถึงข้าได้พบกับอวิ๋นเซียวแล้ว แต่โชคไม่ดีที่เขามีบางอย่างต้องไปทำดังนั้นครั้งนี้ข้าจึงกลับมาคนเดียว”

“เจ้าได้เจอจวินเอ๋อร์กับเฉินเอ๋อร์หรือยัง”

อวิ๋นลั่วเฟิงตะลึง “ท่านพ่อกับท่านแม่หรือเจ้าคะ”

“ใช่แล้ว ไม่นานมานี้พวกเขามุ่งหน้าไปที่แคว้นเจ็ดเมือง เจ้าไม่ได้เจอกับพวกเขาหรือ”

เมื่ออวิ๋นลั่วเฟิงได้ยินคำพูดของชายชรา นางก็ขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้า “ข้าไม่เคยเจอพวกเขาที่แคว้นเจ็ดเมืองเลยเจ้าค่ะ แต่ถ้าพวกเขาไปที่แคว้นเจ็ดเมือง ไม่ใช่ก็เร็วเดี๋ยวพวกเราก็คงได้เจอกัน”

ผู้เฒ่าเยี่ยอ้าปากเหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่สุดท้ายเขาก็กลืนคำพูดลงไป

“เฟิงเอ๋อร์ ตอนนี้เจ้าพึ่งกลับมา เจ้าจะจากไปอีกแล้วหรือ”

“เจ้าค่ะ ข้ายังมีบางอย่างที่สำคัญมากต้องไปจัดการ”

นางต้องมุ่งหน้าไปจัดการกับเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นมาสร้างปัญหาให้กับตระกูลเยี่ย

“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไปเถอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าต้องกลับมาแบบมีชีวิตนะ”

ผู้เฒ่าเยี่ยยิ้มบาง เสียงของเขาไม่ได้อ่อนแรงเหมือนก่อนหน้านี้แล้วและร่างกายของเขาก็ค่อยๆ ฟื้นฟู

 …………………………………..

ตอนที่ 1669 เยี่ยฉีถูกลักพาตัว (2)

อวิ๋นลั่วเฟิงเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้น “ได้โปรดรักษาสุขภาพด้วย”

…

สวนภายในจวนตระกูลเยี่ย

อวิ๋นรั่วสุ่ยกะพริบดวงตากระจ่างใสของนางขณะที่ใบหน้าใสซื่อไร้เดียงสาของนางกำลังมองไปที่สตรีในชุดสีขาวที่กำลังเดินออกมา

“ญาติผู้พี่ ท่านจะไปแล้วหรือเจ้าคะ”

อวิ๋นลั่วเฟิงเอ็นดูลูกพี่ลูกน้องของนางมาก นางเดินเข้าไปหาแล้วขยี้ผมของอวิ๋นรั่วสุ่ยอย่างอ่อนโยนและยกยิ้มมีเสน่ห์

“ข้าขอเวลาอีกห้าปี ข้าจะกลับมาภายในห้าปี”

อวิ๋นรั่วสุ่ยพยักหน้าอย่างจริงจัง “ญาติผู้พี่ ท่านเป็นเป้าหมายของข้าแล้วข้าจะต้องไปให้ถึง ข้าจะพยายามฝึกอย่างสุดความสามารถ!”

อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มและมองสองพี่น้องตระกูลเยี่ย “ข้าจะรอพวกเจ้าอยูที่แคว้นเจ็ดเมือง ด้วยพรสวรรค์ของพวกเจ้าสองคนแล้ว ข้าเชื่อว่าสองสามปีเจ้าก็คงจะสามารถไปที่นั่นได้”

เยี่ยจวินตะลึง นางกัดริมฝีปากเบาๆ ดวงตาสีนิลของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน

“พี่สะใภ้เจ้าคะ ข้าจะไปที่นั่นแล้วตามหาท่านกับท่านพี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้…”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วจู่ๆ นางก็ถามขึ้น “อ้อ จริงสิ เหตุใดข้าถึงไม่เจอเยี่ยซีมั่วกับเยี่ยฉี”

“ตั้งแต่ตอนที่ข้าเกิด ข้าไม่ค่อยได้เจอพี่ใหญ่แต่ว่าไม่นานมานี้พี่ใหญ่กลับมาครั้งหนึ่งและพาภรรยาในอนาคตของเขามาด้วยเจ้าค่ะ ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะทำให้พี่หญิงใจแตกสลายดังนั้นนางก็เลยออกจากบ้านเพื่อไปหาประสบการณ์ ตั้งแต่นั้นนางก็ไม่เคยกลับมาอีกเลยเจ้าค่ะ…”

เมื่อได้ยินคำพูดของนาง อวิ๋นลั่วเฟิงก็เงียบไป นางรู้มานานแล้วว่าเยี่ยฉีมีความรู้สึกดีๆ ให้เยี่ยซีมั่ว ถ้าไม่ใช่เพราะความรู้สึกพวกนั้น เมื่อก่อนเยี่ยฉีก็คงไม่ทำตัวต่อต้านนาง แต่ว่าเยี่ยซีมั่วเห็นเยี่ยฉีเป็นแค่น้องสาวมาตลอดโดยไม่มีความคิดอะไรที่ไม่เหมาะสม ดังนั้นนี่จึงเป็นรักเพียงข้างเดียว เยี่ยฉีก็เลยถูกกำหนดไว้แล้วให้หัวใจแตกสลาย

พูดตรงๆ เลยอวิ๋นลั่วเฟิงก็ไม่ได้มีความรู้สึกชื่นชอบอะไรในตัวเยี่ยฉี ตอนนั้นนางยอมรับการมีอยู่ของเยี่ยฉีก็เพราะจวินเฟิ่งหลิง

“เจ้าไม่ต้องกังวลมากเกินไปหรอก เยี่ยฉีจะก้าวผ่านไปได้ด้วยตัวเองแล้วตอนนั้นนางก็จะหาคนที่เหมาะสมกับตัวเอง”

ตอนนั้นเองก็มีร่างร่างหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาจากด้านหน้าและหอบหายใจอย่างหนัก หลังจากที่เห็นอวิ๋นลั่วเฟิงดวงตาของเขาก็เป็นประกายก่อนจะวิ่งเข้ามา

“แม่นางอวิ๋น มีบางอย่างเกิดขึ้นขอรับ! คุณหนูเยี่ยฉี…นางถูกเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ลักพาตัวไปขอรับ!”

อะไรนะ สีหน้าของอวิ๋นลั่วเฟิงมืดครึ้มทันที

“สตรีจากเผ่านั้นมาที่นี่เมื่อวานนี้ถูกสังหารไปแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนหนีรอด เยี่ยฉีไปตกอยู่ในมือของพวกเขาได้อย่างไร”

หรือว่า…คนที่มาเมื่อวันนั้นจะไม่ใช่คนทั้งหมดของเผ่า

โชคไม่ดีที่อวิ๋นลั่วเฟิงเดาถูก สมาชิกของเผ่าส่วนใหญ่มาที่ตระกูลเยี่ยแต่ก็ยังมีบางส่วนที่รออยู่ด้านนอกแคว้นเฟิงอวิ๋นเพื่คอยสนับสนุน หลังจากที่ได้รับข่าวว่าพวกเขาทั้งหมดถูกกวาดล้างไปแล้ว คนพวกนี้ก็ตั้งใจจะกลับไปรายงานผู้บังคับบัญชาแต่ว่าพวกเขาบังเอิญพบตัวตนของเยี่ยฉีทำให้แผนของพวกเขาเปลี่ยนไปทันที…

ตอนแรกพวกเขาไม่รู้ว่าเยี่ยฉีมาจากตระกูลเยี่ยแต่ไม่คาดว่านายน้อยคนหนึ่งที่เดินผ่านไปจะรู้จักเยี่ยฉี เขาถึงกลับเดินเข้าไปคุยกับนางพร้อมกับคนอื่นๆ ดังนั้นเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จึงรู้ถึงตัวตนของเยี่ยฉี

ในเมื่อพวกเขามาที่แดนลับแลแล้ว พวกเขาก็ไม่ควรกลับไปมือเปล่าดังนั้นเยี่ยฉีจึงตกอยู่ในมือของพวกเขา

“พี่สะใภ้ ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี” ใบหน้าของเยี่ยจวินซีดเผือด “พี่หญิงถูกคนพวกนั้นลักพาตัวไปแล้ว”

สายตาของอวิ๋นลั่วเฟิงฉายแววเศร้าซึมและกลิ่นอายของนางแผ่ออกมา ถึงแม้ว่านางจะไม่ชื่นชอบอะไรในตัวเยี่ยฉีแต่นางก็เป็นบุตรสาวบุตรธรรมของจวินเฟิ่งหลิง! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับนาง จวินเฟิ่งหลิงจะต้องหัวใจแตกสลายแน่นอน