ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1702 อดีตของอวิ๋นลั่วเฟิง (5) / ตอนที่ 1703 อวิ๋นลั่วเฟิงมาถึงแล้ว (1)

ตอนที่ 1702 อดีตของอวิ๋นลั่วเฟิง (5)

ตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น “ใครกันที่กล้าบุกรุกเข้ามาในส่วนลึกของภูผาสุสานเทพของข้า”

สตรีในชุดสีดำผู้หนึ่งบินลงมาจากท้องฟ้า นางดูเย็นชาและมีกลิ่นอายฆ่าฟัน สตรีผู้นี้กวาดตามองคนที่อยู่ตรงหน้าแล้วจู่ๆ หยุด นางใช้ดวงตางามจ้องหน้าอวิ๋นเซียวและนางก็แสดงสีหน้ามีความสุข “เป็นเจ้างั้นหรือ ดูเหมือนว่าจิ่นอวี้จะรักษาสัญญาและพาเจ้ามาที่นี่”

อวิ๋นเซียวขมวดคิ้ว ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกไม่ชอบสตรีตรงหน้าเอาเสียเลย

“ชิ” เสี่ยวฉงหัวเราะเยาะ “นายท่าน แม่นางที่แอบหลงรักท่านผู้นี้มาจากที่ไหนล่ะเนี่ย ระวังด้วยไม่อย่างนั้นนายหญิงอาจจะโกรธได้”

ใบหน้าของอวิ๋นเซียวยิ่งเย็นเยียบ “ข้าไม่เคยเห็นหน้านาง”

“ตอนนี้เจ้าไม่รู้จักข้าก็ไม่เป็นไรเพราะว่าอีกไม่นานเดี๋ยวเจ้าก็รู้” สตรีผู้นี้สางผมและยกยิ้มอย่างยั่วยวน “ข้าชื่อฉินลั่ว เจ้าเรียกข้าว่าลั่วเอ๋อร์ก็ได้ อีกไม่นาน…ข้าก็จะกลายเป็นภรรยาของเจ้า”

ได้ยินอย่างนั้น อวิ๋นเซียวก็ปล่อยกลิ่นอายฆ่าฟันออกมา และดวงตาเย็นชาของเขาก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร

ฉินลั่วเลียริมฝีปาก ดวงตาเรียวของนางเป็นประกายแน่วแน่ นางต้องได้บรุษผู้นี้!

หลายวันมานี้นางและไป๋ซู่มีอะไรกันตลอดทั้งวัน ถึงแม้ว่าไป๋ซู่จะหล่อเหลาและนางก็ชอบร่างกายของเขามาก แต่นางก็ยังไม่พอใจเรื่องลีลาบนเตียงของเขา นางต้องการให้เขามีอะไรกับนางตลอดทั้งวันทั้งคืน แต่ไป๋ซู่ทำให้นางได้แค่ห้าครั้งต่อคืน แล้วนางจะพอใจได้อย่างไร

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้นางก็หันไปมองอวิ๋นเซียวที่มีใบหน้างดงามและร่างกายที่ยอดเยี่ยม ถ้าเป็นบุรุษผู้นี้ล่ะก็…

ไม่แน่เขาอาจบำเรอเรื่องบนเตียงให้นางพอใจก็ได้

ความจริงแล้วไป๋ซู่ก็ไม่ได้ไม่เอาอ่าวเรื่องบนเตียง แต่ฉินลั่วไม่ได้มีสัมพันธ์ทางกายกับใครมาหลายปี แล้วนางจะพอใจกับแค่ไป๋ซู่คนเดียวได้อย่างไร ไม่ว่าบุรุษจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถทำให้นางพอใจเมื่ออยู่บนเตียงได้…

“เจ้าอยากตายหรือ” อวิ๋นเซียวถามง่ายๆ อย่างเย็นชา

ฉินลั่วหัวเราะอย่างยั่วยวน “ถึงแม้ว่าตอนนี้เจ้าจะปฏิเสธข้าอย่างเย็นชาแต่อีกเดี๋ยวเจ้าก็ต้องตกหลุมรักข้าอย่างช่วยไม่ได้แล้ว และไม่มีทางมองสตรีคนอื่นอีก”

เสี่ยวฉงมองอย่างตะลึง

แม้แต่ชายชราที่ยืนอยู่ข้างอวิ๋นเซียวก็ยังมองสตรีในชุดสีดำอย่างประหลาดใจ

เขามีชีวิตอยู่มาหลายปีและเห็นผู้คนมากหน้าหลายตาแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็น…คนที่หน้าไม่อายขนาดนี้ อวิ๋นเซียวเกือบจะสังหารนางอยู่แล้ว เมื่อกี้นางพูดว่าเขาจะตกหลุมนางอย่างช่วยไม่ได้งั้นหรือ

นางก็กล้าหาญไม่ต่างกับ…สตรีในหอนางโลม

ชายชราส่ายหน้าและถอนหายใจ เขารู้สึกว่าสตรีผู้นี้ทำให้เขาเปิดหูเปิดตาแล้วจริงๆ

ตูม!

อวิ๋นเซียวปลดปล่อยกลิ่นอายสังหารและพลังจำนวนมหาศาลออกมาแล้วโจมตีฉินลั่วทันที ฉินลั่วยิ้ม พลังจิตของนางแผ่ออกมาแล้วพุ่งเข้าไปในความคิดของอวิ๋นเซียว…

“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ข้าคือสตรีที่เจ้ารัก!” ฉินลั่วเชิดหน้าขึ้นอย่างยโสและมีรอยยิ้มมั่นใจประดับอยู่บนใบหน้า ไม่มีบุรุษคนใดหนีจากการโจมตีของวิชาลับนางได้ แม้แต่บุรุษตรงหน้านางก็ไม่มีข้อยกเว้น…

“งั้นหรือ” อวิ่นเซียวยิ้มอย่างเย็นชา

ขณะเดียวกัน…

พลังจำนวนมหาศาลก็พุ่งทะลุพลังจิตของสตรีในชุดสีดำแล้วเข้าสู่ความคิดของนาง นางอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองสามก้าว จากนั้นนางก็เงยหน้าใช้ดวงตางามมองอวิ๋นเซียวด้วยความไม่เชื่อ

“เป็นไปไม่ได้…เรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้! เหตุใดวิชาลับของข้าถึงไม่ได้ผล”

ใบหน้าของนางซีดเผือดและริมฝีปากของนางก็สั่น หลายสิบปีมานี้ มีบุรุษมากมายที่อยู่ที่นี่แต่ไม่มีใครสักคนเดียวที่สามารถหนีไปจากความสามารถของนางได้

……………………………………..

ตอนที่ 1703 อวิ๋นลั่วเฟิงมาถึงแล้ว (1)

อวิ๋นเซียวเดินเข้าไปหาฉินลั่วอย่างต่อเนื่อง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหารและร่างของเขาก็ปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายฆ่าฟัน ตอนนี้อวิ๋นเซียวดูน่ากลัวมาก ทุกย่างก้าวของเขาเหมือนเทพแห่งความตายกำลังเดินบนกองเลือด ภายใต้สายตาของเขาทุกคนตัวสั่นด้วยความกลัว

แต่ว่าไม่นานฉินลั่วก็กลับมามีสติ นางหัวเราะแล้วยกยิ้มอย่างเหยียดหยาม

“น่าขัน น่าขันจริงๆ บนโลกนี้ยังมีคนที่มีจิตแข็งแกร่งมากพอที่จะต่อต้านการล่อลวงของข้าได้ด้วยแต่ว่า…” รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินลั่วยิ่งกว้างขึ้น “เพราะอย่างนั้น ข้าก็เลยยิ่งสนใจเจ้ามากขึ้น…”

นางเลียริมฝีปากยั่วยวนของนางแล้วดวงตาเรียวงามของนางเป็นประกายที่มากด้วยตัณหา ตอนแรกนางชอบใบหน้าหล่อเหลาของไป๋ซู่มากกว่าแต่ตอนนี้นางรู้สึกสนใจบรุษผู้นี้มากกว่าแล้ว ไป๋ซู่ได้มาง่ายเกินไปแต่บุรุษผู้นี้สามารถต่อต้านวิชาลับของนางได้จึงทำให้ความปรารถนาในการเอาชนะก็นางเพิ่มขึ้นอย่างง่ายดาย…

“เฮอะ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ข้าเห็นสตรีเช่นนี้” เมื่อได้ยินคำพูดของฉินลั่ว ชายชราที่เงียบมาตลอดก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะและเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

สีหน้าของฉินลั่วเปลี่ยนไปทันที นางมองชายชราด้วยสายตาคมและพูดอย่างเย็นชาว่า

“หุบปาก!”

ถ้าชายชราเด็กกว่านี้สักยี่สิบสามสิบปี นางก็อาจจะสนใจเขาแต่ว่าแก่เกินไป เขากล้ามาปรากฏตัวแล้วทำดวงตานางแปดเปื้อนได้อย่างไร ใครก็ตามที่เข้ามาในภูผาสุสานเทพถ้าไม่ตายด้วยน้ำมือนางก็…ถูกเก็บไว้เป็นคู่ร่วมเตียง!

เห็นได้ชัดว่าชายชราเป็นได้แค่อย่างแรกเท่านั้น!

“ทำไมล่ะ ข้าพึ่งเคยเห็นเจ้าเป็นสตรีที่พยายามจะข่มขืนบุรุษที่เจ้ายั่วยวนไม่ขึ้นอย่างเจ้าเป็นคนแรก”

ชายชราส่ายหน้า สตรีผู้นี้ทำให้เขาเปิดตาจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสตรีแบบนี้…

“ไปลงนรกซะ!”

ฉินลั่วเดือดดาลและปลดปล่อยพลังฌานออกมาจากร่างพุ่งเข้าหาชายชราราวกับคลื่นที่เกรี้ยวกราด ส่วนดวงตาของนางก็ดุร้ายยิ่งนัก

อวิ๋นเซียวขมวดคิ้วและสะบัดแขนเสื้อ สายลมแรงที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าพลังของฉินลั่วก็เข้าไปปะทะกับพลังของนาง พลังทั้งสองสายปะทะกันจนเกิดเป็นคลื่นพลังที่ทำลายต้นไม้โดยรอบจนราบเป็นหน้ากลองทันที

ฉินลั่วหน้าเปลี่ยนสี นางเงยหน้ามองใบหน้าเย็นชาของอวิ๋นเซียวละถามทีละคำ “เจ้าจะไม่ยอมเชื่อฟังข้าจริงๆ หรือ”

“ถูกต้อง” เขาพูดสั้นๆ และกระชับ

ฉินลั่วยิ้มเยาะ “น่างสารจริง! เป็นเรื่องที่น่าสงสารจริงๆ เจ้าอาจจะไม่รู้ว่าข้าส่งคนไปตามหาสตรีที่เจ้ารักแล้ว ไม่แน่นางอาจจะไปอยู่ในนรกแล้วก็ได้ ฮะ ฮะๆ …”

ใบหน้าของอวิ๋นเซียวยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่คนอื่นก็สัมผัสได้ว่ากลิ่นอายของเขาค่อยๆ ไม่มั่นคง

เมื่อฉินลั่วสัมผัสได้ถึงความโกรธในใจของอวิ๋นเซียว นางก็ยิ้มอย่างยั่วโมโห “ถ้าเจ้าเชื่อฟังข้า ข้าจะคืนคู่หมั้นให้เจ้า ไม่อย่างนั้นข้าจะสั่งให้คนของข้าเผ่านางจนเป็นเถ้าถ่าน!”

นัยน์ตาของอวิ๋นเซียวหดตัวและกลิ่นอายรอบตัวเขาก็หนักแน่นขึ้น เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้านางตาย เจ้าก็จะถูกฝังไปกับนางด้วย!”

ฉินลั่วได้ยินอย่างนั้นก็ชะงัก นางไม่คิดว่าเขาจะไม่กลัวคำขู่ของนาง…

นางต้องสังหารบุรุษผู้นี้จริงๆ หรือ จะไม่เป็นเรื่องน่าเสียดายไปหน่อยหรือ นางอยู่อย่างโดดเดี่ยวมาเป็นปีและสุดท้ายก็ได้พบบุรุษที่สมบูรณ์แบบแล้ว

แต่ว่าก่อนที่ฉินลั่วจะหาวิธีจัดการกับอวิ๋นเซียวได้ ร่างก็เขาก็พุ่งเข้ามาหานาง

ฝ่ามือของเขาเหมือนสายฟ้าและร่างของเขาก็เหมือนสายลม การโจมตีของเขาพุ่งเข้าหาหน้าอกของฉินลั่วจนเกิดเสียงดัง

ฉินลั่วหรี่ตาลงเล็กน้อยและถอยหลังไปสองก้าว ดวงตาของเต็มไปด้วยความหวาดระแวง