ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1720 ผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูง (6) / ตอนที่ 1721 ผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูง (7)

ตอนที่ 1720 ผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูง (6)

แคว้นเจ็ดเมือง

หลังจากที่สงครามระหว่างเมืองอุดรและเมืองอื่นๆ สิ้นสุดลง ทั่วทั้งแคว้นก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง ทุกคนยุ่งอยู่กับธุระของตัวเองเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น คนในแคว้นเจ็ดเมืองรู้สึกแปลกๆ กับความสงบที่น่าขนลุกแบบนี้ แต่ว่าตอนที่ทุกคนกำลังกังวลว่าอะไรจะขึ้นก็มีข่าวที่สร้างความโกลาหลอย่างมากไปทั่วแคว้น

ผู้เฒ่าจวิน จวินหลิงเทียนหาบุตรสาวของเขาเจอแล้ว!

เป็นที่รู้กันดีว่าจวินหลิงเทียนมีบุตรสาวที่เขาฝากให้เพื่อนของเขาดูแลอยู่คนหนึ่ง แต่ว่าเพื่อนของเขาพาบุตรสาวของเขาไปและไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาหายตัวไปไหน จวินหลิงเทียนออกตามหานางเป็นปีๆ

ทุกคนคิดว่าจวินหลิงเทียนจะไม่มีวันได้พบหน้าบุตรสาวของเขาอีกครั้งตลอดชีวิตแต่ตอนนี้เขาประกาศว่าไปทั่วทั้งแคว้นว่าบุตรสาวของเขากลับมาแล้ว! คนจำนวนมากในแคว้นเริ่มคำนวณกันว่าถ้าเกิดบุตรสาวของจวินหลิงเทียนแต่งงานแล้ว ลูกๆ ของนางก็ต้องโตกันหมดแล้วและก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะเป็นคู่แต่งงานที่ดีที่สุด

เทียบกับความวุ่นวายภายในแคว้นเจ็ดเมือง ตระกูลจวินกลับค่อนข้างเงียบสงบ ถึงแม้ว่าผู้คนจำนวนมากจะอยากรู้ว่าใครเป็นบุตรสาวของจวินหลิงเทียนแต่ตระกูลจวินก็ไม่ใช่สถานที่ที่ใครจะเข้ามาก็ได้! ไม่มีใครสามารถหาข้อมูลจากตระกูลจวินได้ง่ายๆ ดังนั้นคนพวกนั้นถึงต้องกลับอย่างไม่พอใจ …

ตระกูลจวิน

บนยอดเขาด้านหลังมีสตรีในชุดขาวคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้ ดวงตาของนางปิดอยู่เล็กน้อย ขณะที่นางหายใจเข้า ออก พลังฌานโดยรอบก็ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายของนาง

ตูม!

ร่างของอวิ๋นลั่วเฟิงสั่นเหมือนว่าพลังจำนวนมหาศาลระเบิดออกมาจากด้านบนศีรษะของนางและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนจะก่อตัวเป็นพายุรุนแรงบนศีษะของนาง

การผ่านด่านเป็นผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูงจะทรงพลังขนาดไหนกัน ท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยเมฆจำนวนมากและอัสนีก็เคลื่อนที่ผ่านก้อนเมฆเพื่อบอกโลกให้รู้ถึงการผ่านด่านครั้งนี้

“ผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูงงั้นหรือ”

ขณะเดียวกัน ผู้คนในนครจวินก็ตะลึงเมื่เห็นภาพท้องฟ้าน่าตื่นตาตื่นใจเหนือจวนตระกูลจวิน

ภายในป่าไม่ไกลจากตระกูลจวิน ชายชราคนหนึ่งหยุดแล้วหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะยิ้มบางด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูงงั้นหรือ ถ้าข้าเดาไม่ผิด ต้องเป็นจวินเซวี่ยนแน่เลื่อนระดับครั้งนี้”

ในฐานะเพื่อนที่ดีของจวินหลิงเทียน เขารู้ว่าเพื่อนของเขาจะต้องพอใจมากแน่ ถ้าจวินเซวี่ยนกลายเป็นผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูง ตระกูลจวินก็จะยืนยัดอยู่ในแคว้นเจ็ดเมืองไปได้อีกนาน

“ข้าล่ะอิจฉาตาแก่นั่นจริงๆ เขามีศิษย์ที่ดีจริงๆ ตอนนี้เขายังตามหาบุตรสาวเจออีกและแม้แต่หลานสะใภ้ก็ยังเป็นอัจฉริยะ ถ้าข้ารู้ก่อนหน้านี้ ข้าคงทำให้เฟิงเอ๋อร์เป็นศิษย์ข้าตอนที่อยู่ที่เมืองหลวง”

ในปีนั้น เขาและจวินหลิงเทียนเจออวิ๋นลั่วเฟิงที่เมืองหลวงเป็นครั้งแรกและพวกเขาก็เกือบจะสู้กันเพื่อแย่งอัจฉริยะคนนี้ โชคร้ายที่จวินหลิงเทียนเร็วกว่าเขาก้าวนึงและเขาก็ทำได้แค่เสียใจเรื่องไปตลอดชีวิต แต่เขาก็ยังรู้สึกดีใจแทนเพื่อนเก่าของเขาอยู่ดี

ขณะที่มู่ต้งกำลังมีความสุขกับตระกูลจวิน ขั้วอำนาจอื่นๆ ก็อ้าปากค้างด้วยความตะลึง ก่อนหน้านี้ไม่นาน ผู้เฒ่าจวินพึ่งเชิญยอดฝีมือจำนวนมากไปเข้าร่วมงานฉลองการกลับมาของบุตรสาวเขา ยอดฝีมือเหล่านี้กำลังอยู่ระหว่างเดินทางดังนั้นพวกเขาจึงเห็นสัญญาณของการผ่านด่านนี้

ตระกูลจวินมีผู้เฒ่าจวินแล้วและตอนนี้พวกเขาก็ยังมีผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูงอีก พวกเขาจะไม่กังวลเรื่องนี้ได้อย่างไร โดยเฉพาะเจ้าเมืองอุดร ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นดุร้ายเมื่อเขาคิดถึงความขัดแย้งที่เขามีกับอวิ๋นลั่วเฟิง

“ท่านพ่อ” เมื่อหลิงซวงเห็นใบหน้าดุร้ายของเจ้าเมือง เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ถึงแม้ว่าจะมีใครบางคนในตระกูลจวินที่ผ่านด่านเลื่อนระดับแล้วอย่างไร ท่านอย่าลืมว่า เผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์หนุนหลังพวกเราอยู่”

…………………………………..

ตอนที่ 1721 ผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูง (7)

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจ้าเมืองอุดรก็ผ่อนคลาย

ใช่แล้ว…

เมืองอุดรของพวกเขามีเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์หนุนหลังอยู่ ถึงแม้ว่าจวินเซวี่ยนจะกลายเป็นผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูงแล้วอย่างไร เขายังก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้อาวุโสทั้งสามของเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์อยู่ดี

เจ้าเมืองอุดรหันไปหาหลิงซวงแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เจ้าหาเด็กผู้หญิงคนนั้นเจอหรือยัง” เขาไม่ชอบหวงอิงอิงเพราะหวงอิงอิงทำให้บุตรชายคนหนึ่งของเขาตายและอีกคนก็พิการดังนั้นเขาจึงยอมรับการตัดสินใจของหลิงซวง

สตรีพวกนี้ต้องถูกทรมานจนตาย!

ดวงตาของหลิงซวงดำมืดและเป็นประกายดุร้าย

“หวงอิงอิงหายตัวไปแล้ว!” เขาตามหาทั่วทั้งแคว้นเจ็ดเมืองแล้วแต่ก็ยังหาหวงอิงอิงไม่เจอ!

“หายไปงั้นหรือ” เจ้าเมืองอุดรขมวดคิ้วแล้วถามอย่างสับสน

“ใช่แล้วขอรับ” หลิงซวงพยักหน้า “ข้าตามหาเกือบทุกที่แล้วยกเว้นตระกูลทรงพลังทั้งหลายแต่ข้าก็หานางไม่เจอ! ดังนั้นข้าเดาว่าหวงอิงอิงน่าจะอยู่ในตระกูลจวิน!”

เจ้าเมืองขมวดคิ้วและครุ่นคิด “เท่าที่ข้ารู้ เผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จะมาที่งานเลี้ยงของตระกูลจวินเพื่อสังหารอวิ๋นลั่วเฟิง เมื่ออวิ๋นลั่วเฟิงตาย หวงอิงอิงก็จะอยู่ในความดูแลของเจ้า”

เจ้าเมืองรู้ว่าเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จะมาที่งานเลี่ยงไม่ใช่เพราะพวกเขาแจ้งมาแต่เพราะเขามั่นใจว่าเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่มีทางพลาดโอกาสอันดีที่จะยั่วยุตระกูลจวินและอวิ๋นลั่วเฟิง

“แต่ว่า…” เขาหยุดก่อนจะพูดต่อ “สิ่งที่ทำให้ข้าไม่สบายใจก็คือข้าไม่สามารถติดต่อกับฉินเสวี่ยได้ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม ข้าไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่เผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์หรือไม่”

“ไม่แน่พวกเขาอาจจะมีบางอย่างต้องจัดการ” หลิงซวงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มาจากไหน เขาตัดสินใจว่าจะไม่คิดอีกเพราะเขาหาสาเหตุไม่ได้ “ท่านพ่อ เริ่มสายแล้ว พวกเราเดินทางออกไปตระกูลจวินกันเลยดีหรือไม่ขอรับ”

เจ้าเมืองพยักหน้าเล็กน้อย “ตกลง พวกเราไปกันเถอะ”

ตระกูล อวิ๋นลั่วเฟิง…

ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตต่อไปอีกสองสามวัน แล้วเมื่อทุกคนมาถึงเมืองอุดร เจ้าก็จะตาย! …

ภายในตระกูลจวิน ทุกคนก็เห็นสัญญาณการผ่านด่านเลื่อนระดับและรู้อวิ๋นลั่วเฟิงผ่านด่านเลื่อนเป็นผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูงแล้ว

ดังนั้นตอนที่อวิ๋นลั่วเฟิงเดินลงมาจากภูเขาด้านหลัง จวินหลิงเอ๋อร์ก็เดินนำเข้าไปอวิ๋นลั่วเฟิงและใบหน้าน่ารักของนางก็แดงด้วยความตื่นเต้น

“ท่านพี่หญิงอวิ๋น ตอนนี้ท่านเป็นผู้ฝึกฌานขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับสูงแล้ว! ตระกูลจวินของพวกเราแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เลยเจ้าค่ะ!”

อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มแล้วถอนสายตาจากใบหน้าของจวินเฟิงหลิงไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มในชุดสีดำที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายลม

ทันทีที่เขาเห็นอวิ๋นลั่วเฟิง ชายหนุ่มเย็นชาก็ยิ้มบาง

“ยินดีด้วย”

เสียงของเขาทุ้มและแหบพร่าจนทำให้นางรู้สึกเหมือนมือมาจั๊กจี้หัวใจของนาง

“ข้าเคยพูดว่าข้าต่อสู้เคียงข้างเจ้า”

แทนที่จะเป็นสตรีที่หลบอยู่หลังเจ้า…

ความจริงแล้วอวิ๋นเซียวเป็นบุรุษที่อยู่ด้านหลังนาง

เขายินดีปกปิดความแข็งแกร่งของเขาเพื่อส่งนางให้ไปถึงเป้าหมายแต่เมื่อใดที่นางอยู่ตกอยู่ในอันตราย เขาก็จะออกมายืนปกป้อง ในฐานะบุรุษควรจะเป็นคนที่เฉิดฉายแต่เขายอมอยู่เป็นองครักษ์ของนางมากกว่า

“แค่ก!”

เมื่อจวินหลิงเทียนรู้สึกได้ถึงบรรยากาศคลุมเครือ เขาก็ไอแห้งๆ แล้วพูดอย่างเขินอายว่า “เฟิงเอ๋อร์ ครอบครัวของเจ้ามาถึงแล้ว หลิงเอ๋อร์และเฉินเอ๋อร์ออกไปรับพวกเขาแล้ว”

“ครอบครัวของข้ามาแล้วหรือเจ้าคะ รวมถึงท่านปู่ด้วยหรือ”