ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1760 การตายของไป๋ซู่ (5) / ตอนที่ 1761 ศัตรูที่น่าเกรงขามที่สุด (1)

ตอนที่ 1760 การตายของไป๋ซู่ (5)

ดวงตาของอวิ๋นลั่วเฟิงสว่างวาบ ของจากเผ่ามังกรจะไม่ใช่ของดีได้อย่างไร ก็เหมือนกับเลือดมังกรที่ปี้เซียวให้นางก่อนหน้านี้ ผลประโยชน์ของมันมากมายมหาศาล ไม่ใช่แค่เพิ่มความแข็งแกร่งทางกายภาพของนางแต่ยังสามารถเรียกใช้เกราะเกล็ดมังกรเพื่อป้องกันได้

น่าเสียดายที่นางเคยใช้เกราะเพียงครั้งเดียวที่สำนักเสวียนชิงและไม่มีโอกาสได้ใช้อีกเลยหลังจากนั้น

ที่ภูผาสุสานเทพ ก็ไม่ใช่ว่านางไม่อยากใช้เกราะเกล็ดมังกรแต่ความแตกต่างของพลังมีมากเกินไปดังนั้นการใช้เกราะก็ไร้ประโยชน์

ตอนที่ฉินลั่วแอบโจมตีนางที่จวนตระกูลจวิน เหตุผลเดียวที่นางยังคงใจเย็นก็เพราะเกราะเกล็ดมังกรนี่แหละ

แต่ว่าสิ่งที่อวิ๋นลั่วเฟิงไม่เข้าใจก็คือเหตุใดนางถึงไม่รู้สึกอะไรตอนที่เสี่ยวฉงให้แก่นเลือดกับนาง แม้แต่ตอนที่นางกินเลือดมังกร นางก็ต้องทนรับความเจ็บปวดมหาศาล

“เมื่อต้นเขฬะมังกรโตขึ้นจะเกิดอะไรขึ้น” เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อวิ๋นลั่วเฟิงสนใจมากที่สุด

ปี้เซียวส่ายหน้า “ข้าก็ไม่รู้ว่าท่านได้เมล็ดพันธุ์ต้นเขฬะมังกรมาได้อย่างไรแต่เพราะว่าไม่เคยมีใครปลูกมันสำเร็จเลย ข้าจึงไม่รู้ผลลัพธ์ ข้ารู้แค่ว่าถ้าท่านกินผลเขฬะมังกรเข้าไป ก็จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการฝึกพลังฌานมากขึ้นอย่างแน่นอน”

“ข้าเข้าใจ” อวิ๋นลั่วเฟิงกำมือกุมเมล็ดพันธุ์แล้วหันไปหาอวิ๋นเซียว “พวกเรามาปลูกเมล็ดพันธุ์นี้กันก่อนและดูว่าพวกเราจะทำให้มันโตได้หรือไม่”

“เข้าใจแล้ว” อวิ่นเซียวมองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างอ่อนโยน “เอามาให้ข้าเถอะ ข้าจะทำให้เอง”

เขาจะทนมองนางทำงานแบบนี้ได้อย่างไร

อวิ๋นลั่วเฟิงก็ไม่คัดค้านและยื่นเมล็ดต้นเขฬะมังกรให้อวิ๋นเซียว แต่ว่าหลังจากที่อวิ๋นเซียวฝังเมล็ดแล้วก็ไม่มีอะไรพิเศษเกิดขึ้น

“ไม่แน่ต้นนี้อาจจะเหมือนเสี่ยวซู่ก็ได้ ถ้าพวกเราอยากปลูกต้นเขฬะมังกร พวกเราก็จำเป็นต้องรอโอกาส”

ก่อนหน้านี้ นางก็บังเอิญเป็นแผลที่นิ้วแล้วเลือดก็หยดลงบนเสี่ยวซู่ทำให้เสี่ยวซู่งอกขึ้นมา

“ท่านแม่”

พูดถึงเสี่ยวซู่ เขาก็วิ่งมาจากที่ไหนไม่ทราบแล้วพยายามจะเข้ามากอดอวิ๋นลั่วเฟิงแต่ก็ถูกอวิ๋นเซียวยกเขาขึ้นมาแล้วโยนไปที่สวนสมุนไพร

“ท่านพ่อขี้เหนียว!” เสี่ยวซู่ทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ

ก่อนหน้านี้เสี่ยวซู่เป็นแค่เด็กอายุห้าปีดังนั้นอวิ๋นเซียวจึงมองข้ามพฤติกรรมของเขาแต่เขาโตเป็นวัยรุ่นแล้วหลังจากที่ได้รับสืบทอดความทรงจำ

แล้วอวิ๋นเซียวจะยอมให้เขาเข้ามาใกล้อวิ่นลั่วเฟิงแบบนั้นได้อย่างไร

เมื่อเห็นว่าใบหน้านี้ถอดแบบมาจากอวิ๋นเซียวแค่เด็กกว่ามาก อวิ๋นลั่วเฟิงก็หัวเราะเบาๆ “เสี่ยวซู่ เจ้ารู้วิธีปลูกต้นเขฬะมังกรหรือไม่”

ดวงตาของเสี่ยวซู่เป็นประกายพึงพอใจ “แน่นอนว่าข้ารู้ เรื่องนี้ง่ายมาก นอกจากต้องให้พลังฌานจำนวนมากแล้ว ปัสสาวะของเสี่ยวฉงที่ทำสัญญากับท่านพ่อก็ใช้ได้”

ปัสสาวะของเสี่ยวฉงงั้นหรือ

ใบหน้าของอวิ๋นลั่วเฟิงมืดครึ้ม การปลูกต้นเขฬะมังกรง่ายขนาดนั้นเลยหรือ แค่ปัสสาวะของเผ่ามังกรก็เพียงพอแล้วหรือ ไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีใครปลูกต้นนี้ได้ เผ่ามังกรเคารพต้นเขฬะมังกรมากดังนั้นพวกเขาจจะทนปัสสาวะลงบนต้นไม้ได้อย่างไร

“เสี่ยวฉงยังจำศีลอยู่ คนของเผ่ามังกรใช้ได้หรือไม่”

“ไม่ได้ ไม่มีทาง” เสี่ยวฉงส่ายหน้าอย่างแรง “พวกเขาต่างจากเสี่ยวฉง พวกเขาเป็นแค่มังกรธรรมดา เสี่ยวฉงเป็นมังกรบรรพบุรุษมีแค่ปัสสาวะของมังบรรพบุรุษเท่านั้นที่ใช้การได้”

มังกรบรรพบุรุษ?

อวิ๋นลั่วเฟิงนึกย้อนกลับไป นางรู้แค่ว่าเผ่ามังกรเรียกเสี่ยวฉงว่า ‘บรรพบุรุษที่เคารพ’ หรือว่าเผ่ามังกรจะแยกชนชั้นระหว่างมังกรบรรพบุรุษกับมังกรธรรมดาด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ยินเรื่องแบบนี้…

…………………………

ตอนที่ 1761 ศัตรูที่น่าเกรงขามที่สุด (1)

“มีใครบางคนมาที่นี่” อวิ๋นลั่วเฟิงเปลี่ยนสีหน้าและกุมมือของอวิ๋นเซียว “พวกเราออกจากที่นี่กันก่อนเถอะ”

พวกเขากลับมาที่ห้องด้วยความคิด ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

“นายท่าน ข้าพาสตรีผู้นั้นมาที่นี่แล้วขอรับ”

“เข้ามา” เสียงที่ทั้งต่ำและแหบของอวิ๋นเซียวก็ดังขึ้นช้าๆ ในคืนที่เงียบสงัด

ประตูห้องถูกเปิดออกและหลงซีก็เดินเข้ามาพร้อมสตรีผู้หนึ่งในมือ ชุดคลุมสีน้ำเงินของเขาปลิวไปตามสายลมยามค่ำคืน เขาสะบัดมือและสตรีผู้นั้นก็ถูกเหวี่ยงลงบนพื้น

ฉินลั่วไอแห้งๆ และกระอักเลือดออกมา ร่างกายของนางอ่อนแรงราวกับว่านางสูญเสียพลังทั้งหมดแล้ว ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความมุ่งร้ายขณะที่มองอวิ๋นลั่วเฟิง

“ข้าคิดว่านางไม่สามารถออกจากภูผาสุสานเทพได้เสียอีก เจ้าพานางมาที่นี่ได้อย่างไร” อวิ๋นลั่วเฟิงถามขณะเลิกคิ้ว

หลงซีเหลือบมองฉินลั่วอย่างรังเกียจ “ง่ายมากขอรับ ข้าแค่ทำลายพลังฌานของสตรีผู้นี้ เช่นนี้นางจึงออกมาได้”

ฉินลั่วถูกขังอยู่ในภูผาสุสานเทพ ดังนั้นปกติแล้วนางจึงไม่สามารถออกจากหุบเขาได้ ไม่อย่างนั้นนางก็คงไม่ใช้ร่างแปลงเพื่อตามหาไป๋ซู่ แต่ว่าก็ยังมีหนทางที่จะออกมาอยู่ก็คือนางต้องกลายเป็นขยะ!

ร่างของฉินลั่วถูกสาปเอาไว้ดังนั้นางจึงถูกขังอยูที่นั่นแต่ว่าคำสาปนี้ก็มีผลแค่เฉพาะผู้ฝึกพลังฌาน ในเมื่อนางกลายเป็นขยะแล้ว คำสาปจึงถูกทำลาย

“ข้าสั่งให้เจ้าสังหารนาง” อวิ๋นเซียวมองหลงซีด้วยสายตาเย็นเยียบ “เหตุใดถึงพานางกลับมาที่นี่”

หลงซีตัวสั่นอย่างห้ามไม่ได้เพราะสายตาของอวิ๋นเซียวและรีบอธิบายทันที “นายท่าน นายหญิง สตรีผู้นี้พูดว่ายังมีมิติลึกลับอยู่ในแคว้นเจ็ดเมือง ดังนั้นข้าจึงพานางกลับมาแล้วรอการตัดสินใจของนายท่านและนายหญิง”

มิติลึกลับงั้นหรือ อวิ๋นลั่วเฟิงลูบคางและก้มมองฉินลั่วนอนเหยียดแขนขาอยู่บนพื้นแล้วยิ้มบาง

“เจ้าควรจะรู้ว่าข้าอยากรู้อะไร”

ฉินลั่วกัดฟัน “ข้าไม่มีทางบอกเจ้า”

“อย่างนั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้วแล้วยิ้มอย่างขบขัน “ถ้าอย่างนั้นข้าก็มั่นใจว่าเจ้ายอมตายดีกว่าสารภาพ”

“ฮึ่ม” ฉินลั่วส่งเสียงขึ้นจมูกและหันหน้าหนีไม่ยอมมองไปที่อวิ๋นลั่วเฟิง นางยอมตายดีกว่ายอมทำตามที่คนพวกนี้ต้องการ

“ไหน่ฉา” อวิ๋นลั่วเฟิงไม่ใส่ใจฉินลั่วและสั่งอย่างเย็นชาว่า “ข้าคิดว่าเจ้าคงหิว ข้าจะยกคนคนนี้ให้เจ้า”

หวืด!

หลังจากที่อวิ๋นลั่วเฟิงพูด หนูหาทองจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นภายในห้อง สายตาของหนูหาทองเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ถึงแม้ว่าพวกมันจะหิว พวกเขาก็ไม่กินมนุษย์แต่ว่าสายตาไม่พอใจก็เปลี่ยนเป็นสายตากระหายในสายตาของฉินลั่ว

ความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง “เจ้าต้องการอะไร”

“ข้าต้องการอะไร เจ้าไม่รู้หรอกหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มและพูดว่า “ข้าไม่เคยชอบการเสียเวลา ในเมื่อหลงซีพาเจ้ามาจากภูผาสุสานเทพอย่างนั้นก็ต้องเป็นเรื่องที่เสียเวลามาก ดังนั้นข้าจะปล่อยให้เจ้าทำตัวไร้ประโยชน์ได้อย่างไร หนูหาทองของข้าบังเอิญไม่ได้กินอะไรมานานดังนั้นข้าจะใช้เจ้าเป็นรางวัลให้พวกเขา”

สายตาไม่พอใจของหนูหาทองเข้มขึ้น พวกเขาพึ่งกินสมุนไพรพลังฌานภายในโลกคัมภีร์เซียนโอสถอย่างมีความสุขเมื่อไม่นานมานี้ดังนั้นนายหญิงจะพูดว่าพวกเขาไม่ได้กินอะไรมานานได้อย่างไร

อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้ชอบกินอย่างอื่นนอกจากสมุนไพรพลังฌาน…