ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 1866 คนที่แอบชอบจีจิ่วเทียน (1) / ตอนที่ 1867 คนที่แอบชอบจีจิ่วเทียน (2)

ตอนที่ 1866 คนที่แอบชอบจีจิ่วเทียน (1)

ดังนั้นอวิ๋นเซียวจึงพยายามสังหารเขา!

ถึงแม้ว่าจีจิ่วเทียนจะตกหลุมรักอวิ๋นลั่วเฟิงแต่เขาไม่เคยทำร้ายนางและยังช่วยนางเอาไว้หลายครั้ง เขาจะสังหารอีกฝ่ายแล้วทำให้นางเสียใจได้อย่างไร

อีกอย่างต่อให้ชายคนนี้เป็นศัตรูหัวใจเขาแล้วอย่างไร เขามั่นใจในตัวเฟิงเอ๋อร์รวมถึงตัวเขาเองด้วยว่าไม่มีใครเอาตัวสตรีผู้นี้ไปจากเขาได้!

จีจิ่วเทียนยิ้มอย่างมีเสน่ห์

“จักรพรรดิปีศาจ ในชีวิตของข้า ข้าไม่เคยนับถือใครมาก่อนนอกจากเจ้า!”

ไม่มีบุรุษคนใดใส่ใจสตรีของเขาเท่ากับที่อวิ๋นเซียวใส่ใจอวิ๋นลั่วเฟิงแล้ว!

“ข้าเองก็รู้สึกเหมือนกัน”

อวิ๋นเซียวตอบเขาอย่างเย็นชา ดวงตาคมและดูอันตรายของเขาหันไปมองกลุ่มคนที่มุ่งหน้ามาหาพวกเขา

“จักรพรรดิปีศาจ พวกเราไม่ได้สู้กันอีกเลยนอกจากตอนที่เจอกันครั้งแรก ทำไมพวกเราไม่…” รอยยิ้มสดใสบนใบหน้ายิ่งทำให้เขาดูน่าหลงใหล “แข่งกันว่าใครจะสังหารคนได้มากกว่ากัน เจ้ากล้ารับคำท้าหรือไม่”

อวิ๋นเซียวเย็นชากับทุกคนยกเว้นอวิ๋นลั่วเฟิง เมื่อได้ยินคำพูดของจีจิ่วเทียน เขาก็ตอบด้วยการกระทำ

มีคนเข้ามาล้อมพวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ภายใต้กระบี่คมกริบของอวิ๋นเซียวคนพวกนั้นก็ล้มลงทีละคน เหตุการณ์นี้นับเป็นการสังหารหมู่อยู่ฝ่ายเดียวชัดๆ

สังหารงั้นหรือ

เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องในชีวิตประจำวันของอวิ๋นเซียวไปแล้ว ตอนที่เขาพบนางครั้งแรก เขาเคยบอกนางว่าก่อนที่จะมาเจอนาง ชีวิตเขามีแต่การฆ่าฟัน

นางเป็นแสงสว่างเดียวในชีวิตที่ทำให้โลกทั้งใบของเขาสดใส…

เมื่อคิดถึงสตรีที่มีใบหน้าสมบูรณ์แบบและทำตัวร้ายกาจ อวิ๋นเซียวก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาบางๆ ดูเหมือนว่าเขาต้องจัดการคนพวกนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อที่เขาจะได้ออกไปตามหานาง…

ถึงแม้ว่าอีกฝั่งจะมีคนจำนวนมาก แต่พวกเขาก็เอาชนะบุรุษสองคนนี้ไม่ได้!

ไม่ว่าพวกเขาจะมีกันมากแค่ไหน จุดจบของพวกเขาก็มีความตายเท่านั้น!

“ฮะๆ !”

จีจิ่วเทียนหัวเราะเสียงดัง เส้นผมยาวสีดำที่ปลิวไปตามลมทำให้เขาดูเย่อหยิ่งและร้ายกาจ

“จักรพรรดิปีศาจ ข้าไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่ข้าร่วมมือกับเจ้าเพื่อต่อสู้กับศัตรู! แต่ก็ข้ารู้สึกดีไม่น้อย!”

พวกเขาเป็นคู่แข่งความรักกันแล้วอย่างไร

ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นคู่แข่งความรัก แต่เขาก็ชื่นชมอีกฝ่ายมาก ถ้าอวิ๋นลั่วเฟิงมีบุรุษแบบนี้อยู่เคียงข้าง เขาก็คงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับนางแล้ว! บางครั้งเขาก็คิดว่าความรักไม่ใช่การครอบครอง เขาแค่อยากให้สตรีที่เขารักใช้ชีวิตอย่างมีความสุข! ดังนั้นเขาจึงไม่เคยคิดจะใช้กำลังบังคับให้นางรับรักเขา!

คนพวกนี้ล้มลงไปหมดแล้ว เลือดไหลนองท่วมหุบเขาจนย้อมทั้งหุบเขาให้กลายเป็นสีแดง

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น

จีจิ่วเทียนไม่ได้หยุดมือ ทันทีที่เขาสะบัดมือ ศัตรูคนสุดท้ายก็ล้มลง

ตอนนั้นเอง เด็กสาวในชุดสีแดงก็วิ่งเข้ามาหาเขา นางงดงามและมีผิวขาวซีด

นางกัดริมฝีปากแล้วมองจีจิ่วเทียนอย่างเจ็บปวดก่อนพูดอย่างเศร้าๆ ว่า “จีจิ่วเทียน เหตุใดท่านถึงทำตัวโหดร้ายกับข้าได้ขนาดนี้ ข้าอัปลักษณ์งั้นหรือ เหตุใดท่านถึงไม่ชอบข้า”

จีจิ่วเทียนเลื่อนดวงตาหงส์ทรงเสน่ห์ขึ้นเล็กน้อย แล้วก้มมองเด็กสาวที่คร่ำครวญก่อนจะยิ้มเยาะ “ใช่แล้ว เจ้ามันอัปลักษณ์! ในสายตาของข้า ขอทานก็ยังดีกว่าเจ้าเสียอีก!”

คำพูดของเขาโหดร้ายมาก เขามองนางไม่ต่างจากมองมดปลวกบนพื้น

เด็กสาวรู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลาย นางไม่คิดเลยว่าจีจิ่วเทียนจะพูดคำพูดโหดร้ายแบบนี้

“จีจิ่วเทียน ข้ารักท่านจริงๆ นะ ข้าตกหลุมรักท่านตั้งแต่แรกเห็นแล้ว…”

นางยังจำได้ดีว่านางพบบุรุษผู้นี้ในสวนได้อย่างไร เมื่อตอนนั้นอีกฝ่ายสวมชุดสีแดงเพลิงยืนอยู่ในต้นท้อ เขาดูงดงามน่าหลงใหล

ตอนที่ 1867 คนที่แอบชอบจีจิ่วเทียน (2)

นางไม่เคยพบเจอบุรุษที่งดงามขนาดนี้มาก่อน ดังนั้นนางจึงตกหลุมรักเขา

แต่สายตาของเขาดูอ้างว้าง เย่อหยิ่งและดื้อด้าน

แค่เขาเหลือบมามองเพียงครั้งเดียวหัวใจของนางก็โดนเขาคว้าไปแล้ว ตั้งแต่นั้นมานางไม่สามารถลืมเขาได้เลย

“เห็นแก่บิดาเจ้า ข้าจะละเว้นชีวิตเจ้าไว้!” จีจิ่วเทียนเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดอย่างยโสว่า “แต่ว่าเจ้าต้องโดนลงโทษที่ส่งคนมาไล่ล่าข้าเพื่อบังคับให้ข้าแต่งงานกับเจ้า ข้าไม่มีทางยกโทษให้เจ้าแน่!”

ทันใดนั้นดวงตาเศร้าสร้อยของเด็กสาวก็เต็มไปด้วยน้ำตาและก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว

“ท่าน…ท่านตั้งใจจะทำอะไร”

“แน่นอนอยู่แล้วว่า…” จีจิ่วเทียนหัวเราะอย่างโอหัง “ข้าจะทำลายเจ้า!”

เด็กสาวตัวสั่นแล้วพยายามจะวิ่งหนี แต่นางรู้สึกเหมือนมีก้อนหินขนาดใหญ่ทับอยู่บนร่างจนขยับไปไหนไม่ได้

“ข้าจะบอกอะไรให้นะ ข้าไม่เคยใจอ่อนกับสตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสตรีที่ปรารถนาบางอย่างที่ไม่ได้เป็นของพวกนาง!” จีจิ่วเทียนเหลือบมองนางอย่างเย็นชาแล้วใช้นิ้วบีบคางนางก่อนจะพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “ข้าสงสัยจริงว่าเจ้าจะยังกล้าทำตัวอย่างนี้อีกไหมหลังจากที่ข้าทำลายใบหน้าของเจ้าแล้ว!”

“อ๊าย!”

ตอนที่สตรีผู้นี้พยายามจะขอความเมตตา นางก็รู้สึกเจ็บปวดบริเวณแก้มแล้วเลือดก็ไหลออกมาจากผิวขาวบริสุทธิ์ของนาง นางเจ็บปวดมากจนเกือบจะร้องไห้ออกมา นางกรีดร้องอย่างตื่นตระหนก “จีจิ่วเทียน ข้าทำอะไรผิด ข้าผิดที่ตกหลุมรักท่านงั้นหรือ ถ้าท่านไม่ปฏิเสธที่จะแต่งงานกับข้าตั้งแต่แรก ข้าก็คงไม่ส่งคนมาไล่ล่าท่านหรอก!”

แต่นางไม่คิดว่าจีจิ่วเทียนจะแข็งแกร่งขนาดนี้

บุรุษที่อยู่ข้างเขาก็ลึกลับและทรงพลังด้วยเหมือนกัน

เด็กสาวกัดริมฝีปาก ตอนแรกที่นางเห็นบุรุษที่จีจิ่วเทียนเรียกว่าจักรพรรดิปีศาจ นางก็อดไม่ได้ที่จะสนใจเขา แต่ว่านางตกหลุมรักจีจิ่วเทียนไปแล้วดังนั้นนางจึงต้องการแต่จีจิ่วเทียนเท่านั้น!

แต่ว่า…

นางเกิดมาเป็นชนชั้นสูงและมีหน้าตางดงาม!

จีจิ่วเทียนไม่ได้ชอบนางเพราะนางไม่ใช่แบบที่เขาชอบ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีบุรุษคนใดรักนาง!

ต่อให้นางรักจีจิ่วเทียนอย่างลึกซึ้ง นางก็จำเป็นต้องโปรยเสน่ห์ให้บุรุษผู้นี้ช่วยนาง…

“นาย…นายน้อยท่านนี้…” เด็กสาวกัดริมฝีปากแน่นแล้วหันไปหาอวิ๋นเซียว “ได้โปรด ช่วยพูดให้จีจิ่วเทียนปล่อยข้าทีเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากตายหรือเสียโฉม ตราบใดที่ท่านปล่อยข้าไป ข้ายินดีให้ทุกอย่างที่ท่านต้องการ”

แต่ว่า…

อวิ๋นเซียวไม่แม้แต่จะเหลือบมองนาง เขาทำราวกับว่านางไม่มีตัวตน

“อะไรกันเนี่ย เจ้ายั่วยวนข้าไม่ได้ ก็เลยพยายามไปโปรยเสน่ห์คนอื่นงั้นหรือ” จีจิ่วเทียนยิ้มอย่างน่ากลัว

เด็กสาวประหลาดใจ จีจิ่วเทียนไม่ชอบที่นางพูดกับบุรุษอื่นงั้นหรือ

หรือเป็นเพราะว่าเขารักนาง ที่เขาโกรธเพราะนางตื๊อเขาหนักเกินไปงั้นหรือ

ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ !

เมื่อคิดได้อย่างนั้น เด็กสาวก็รีบแก้ตัวอย่างดีใจ “จิ่วเทียน ข้าชอบแค่ท่านเท่านั้น ข้าขอร้องเขาก็เพราะข้าต้องการอยู่รอด ท่านอย่าเข้าใจข้าผิด!”

ก่อนที่นางจะพูดจบ จู่ๆ จีจิ่วเทียนก็บีบคางนางแรงขึ้น นางเจ็บมากจนร้องไห้ออกมา ดวงตาของเด็กสาวเต็มไปด้วยความเสียใจ

“ถ้าเจ้าอยากจะยั่วยวนบุรุษ เจ้าก็ควรจะหาคนที่เหมาะสมสักหน่อย! เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร จักรพรรดิปีศาจต้องทิ้งเสี่ยวเฟิงเอ๋อร์ของข้าเพื่อเลือกเจ้างั้นหรือ” ดวงตาของจีจิ่วเทียนเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร

ตอนที่เห็นเด็กสาวยั่วยวนอวิ๋นเซียว เขาก็ยิ่งโกรธ

เขาไม่มีทางยอมให้ใครมาแอบทำลายความสุขของอวิ๋นลั่วเฟิงแน่

ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าอวิ๋นเซียวไม่มีทางโดนล่อลวงก็ตาม!

อวิ๋นเซียวขมวดคิ้วเมื่อได้ยินจีจิ่วเทียนเรียกอวิ๋นลั่วเฟิงว่า ‘เสี่ยวเฟิงเอ๋อร์ของข้า’ แต่คิ้วของเขาก็คลายออกเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย