ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 2036 ยอมตายดีกว่าถอย (6) / ตอนที่ 2037 โทสะ (1)

ตอนที่ 2036 ยอมตายดีกว่าถอย (6)

น่าเศร้าจริงๆ…หงหลวนยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าขอโทษด้วย ข้าทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ข้าคิดว่าข้าน่าจะเอาชนะพวกเขาได้ถ้าใช้วิชาลับแต่น่าเสียดายที่ข้าดูถูกพวกเขาเกินไป”

“ในเมื่อเจ้ากลับมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะยกหน้าที่ปกป้องตระกูลอวิ๋นให้เจ้า…”

ใบหน้าของหงหลวนยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่แต่ลมหายใจของนางก็แผ่วเบาลงเรื่อยๆ จนสุดท้าย…นางก็หมดลมหายใจไปขณะที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของหนานกงอวิ๋นอี้…

“ไม่!” หนานกงอวิ๋นอี้กอดหงหลวนไว้แน่นแล้วร้องไห้อย่างเจ็บปวด หงหลิงและคนอื่นก็ตะลึงงันขณะที่มองหงหลวนด้วยสายตาว่างเปล่า…

“ท่านเจ้าเมือง!” ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนขึ้นมาด้วยความแปลกใจแต่ทุกคนก็เห็นหงหลิงเป็นลม จากนั้นผู้อาวุโสสองคนก็วิ่งมาพยุงเขาทันที

“ท่านพี่อวิ๋น…” ดวงตาของหนิงซินเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “พวกเราดึงแม่นางหงลวนมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของพวกเรา…”

ถ้าพวกเขาแข็งแกร่งมากพอ เหตุการณ์วันนี้ก็คงหลีกเลี่ยงได้ใช่หรือไม่

ถ้าพวกเขาไม่ได้ตามหงหลวนมาที่เมืองบูรพา หงหลวนก็คงไม่ต้องเสียสละตัวเอง…ดังนั้นทุกอย่างก็เป็นความผิดของพวกเขา เป็นพวกเขาที่ทำร้ายหงหลวน…

หนานกงอวิ๋นอี้กอดหงหลวนไว้แน่นแล้วยืนขึ้น เขามองบุรุษมืดมัวผู้นั้นขณะที่แผ่กลิ่นอายสังหารออกมา

“เจ้าทำให้หงหลวนตาย! ใครก็ตามที่ทำร้ายนางต้องตาย!”

ขณะที่พูด หนานกงอวิ๋นอี้ก็ตัวสั่น เวลานี้มีเพียงความคิดเดียวเท่านั้นที่อยู่ในหัวของเขาก็คือ สังหารคนพวกนี้แล้วแก้แค้นให้หงหลวน!

บุรุษผู้นั้นยิ้มเยาะ “ทั้งเจ้าและเด็กสาวคนนั้นก็เป็นแค่ผู้ฝึกฌานขั้นเซียน! ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า เจ้าคิดว่าเจ้ามีความสามารถพอจะขู่ข้างั้นหรือ”

หนานกงอวิ๋นอี้ยังคงเงียบแล้วปล่อยหงหลวนจากอ้อมกอด ขณะที่ก้มลงมองด้วยสายตาอ่อนโยน

“รอข้าก่อนนะ ข้าสังหารคนพวกนี้เสร็จเมื่อไหร่ ข้าจะเดินทางไปจุดจบของโลกแล้วจะอยู่กับเจ้าไปชั่วนิรันด์”

การพบกันของพวกกันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง และเขาก็ถูกนางไล่ล่าอย่างน่าอดสูเพราะเขาแอบดูนางอาบน้ำ แต่ว่าระหว่างการถูกไล่ล่า เขาก็ตกหลุมรักนางอย่างลึกซึ้ง

หลังจากที่วางร่างนางลงแล้ว กระบี่ยาวคมกริบก็ปรากฏขึ้นในมือเขา เขาพุ่งเข้ามาตรงหน้าของบุรุษด้วยร่างที่เหมือนกับสายลม…

บุรุษผู้นั้นรีบหยิบอาวุธแล้วพลังมหาศาลก็แผ่ออกมา เพราะการปะทะของพวกเขาทำให้ทั่วทั้งท้องฟ้ากลายเป็นสีดำ

ระหว่างพวกเขาทั้งสองคน คนหนึ่งเป็นผู้ฝึกฌานขั้นเซียนสวรรค์ในขณะที่อีกคนเป็นแค่ผู้ฝึกฌานขั้นเซียน

แต่ว่า…เปลวไฟของหงหลวนทำให้เขาบาดเจ็บภายใน และเมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับหนานหงอวิ๋นอี้ที่ก้าวร้าว เขาเองก็ป้องกันการโจมตีได้อย่างยากลำบาก แน่นอนว่าถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่หนานกงอวิ๋นอี้จะเอาชนะบุรุษผู้นี้ได้! ส่วนยอดฝีมือขั้นเซียนคนอื่นๆ ของตระกูลฉินนั้น…

พวกเขากลายเป็นเถ้าถ่านภายในเปลวเพลิงของหงหลวนตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

…

ภายใต้เสียงตะโกนของผู้อาวุโส หงหลิงก็ฟื้นขึ้นช้าๆ เมื่อเขามองหงหลวน ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยโศกเศร้าและสิ้นหวัง ชั่วชีวิตของเขา เขามีบุตรสาวแค่คนเดียว และเขาก็มอบความรักความห่วงใยให้นางไปจนหมด

ตอนนี้เขาต้องมาเห็นลูกตายไปต่อหน้าต่อตา เขาจะทนความสูญเสียนี้ได้อย่างไร

ผู้เฒ่าอวิ๋นเดินไปหาหงหลิงแล้วคำนับจนสุดตัว ใบหน้าชราของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“ท่านเจ้าเมืองหงหลิง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็เป็นเพราะตระกูลอวิ๋น หงหลวนยังเสียสละตัวเองเพื่อพวกเราอีก ดังนั้นตระกูลอวิ๋นจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง…”

…………………………………..

ตอนที่ 2037 โทสะ (1)

หงหลิงหลับตาด้วยใบหน้าเจ็บปวดและทรมาน หลังจากผ่านไปสักพักใหญ่เขาลืมตาขึ้นช้าๆ ดวงตาของเขายังมองหงหลวนอย่างโศกเศร้า เขาเดินไปหานางช้าๆ แล้วคุกเข่าขณะลูบใบหน้าซีดขาวของนางอย่างอ่อนโยน

“นี่ไม่ใช่ความผิดของท่าน! แต่เป็นความผิดของตระกูลฉิน คนพวกนี้ปราศจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดี!”

ไม่ว่าเขาจะโศกเศร้าขนาดไหน ความคิดของหงหลิงก็ยังแจ่มชัด เขารู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของตระกูลอวิ๋น

“หลวนเอ๋อร์ เจ้าไม่ต้องกลัว บิดาของเจ้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าโดดเดี่ยว” หงหลิงอุ้มร่างของหงหลวนแล้วเดินอย่างยากลำบากเข้าไปในจวนเจ้าเมืองบูรพาอย่างไม่รีบร้อน ฝีเท้าของเขามั่นคงมากแต่ร่างของเขาดูราวกับจะล้มอยู่ตลอดเวลา

“ท่านเจ้าเมือง!” เหล่าผู้อาวุโสของจวนเจ้าเมืองบูรพาต่างหวาดกลัว พวกเขากลัวว่าหงหลิงจะทำให้เรื่องยุ่งยากมากเกินไป

เมื่อได้ยินเสียงจากด้านหลังหงหลิงก็หยุด เขาหลุบตามองหญิงสาวที่นอนเงียบๆ อยู่ในอ้อมกอดของเขา เขาอดกลั้นความโศกเศร้าข้างในแล้วพูดว่า “ข้าก็แค่อยากอยู่เงียบๆ กับนางเพียงชั่วครู่ สบายใจเถอะ ข้าจะไม่ทำเรื่องเกินเลยไปหรอก”

พูดจบหงหลิงก็ค่อยๆ หายไปจากสายตาของพวกเขา

ในเวลาเดียวกัน หนานกงอวิ๋นอี้ก็เปลี่ยนความเสียใจของเขาเป็นพลังและสู้กับบุรุษตรงหน้าโดยไม่คิดชีวิต!

ภายใต้การโจมตีอย่างไม่ลดละของหนานกงอวิ๋นอี้ สุดท้ายเขาก็ต้องยอมเพราะหมัดของหนานกงอวิ๋นอี้ปะทะเขากับหน้าอก ทันใดนั้นเขาก็ร่วงลงมาจากฟ้าแล้วกระแทกพื้นอย่างแรง

หลุมขนาดใหญ่เกิดขึ้นบนพื้นเพราะแรงที่โดนปะทะ

แต่ว่า…หนานกงอวิ๋นอี้ไม่หยุด เขาเหวี่ยงหมัดแล้วออกแรงโจมตีบุรุษผู้นั้นที่อยู่ในหลุมขนาดยักษ์ทันที

เลือดไหลออกมาจากปากของเขาไม่หยุด แม้แต่ผิวของเขาแตกออก เขานอนอยู่ในหลุมโดยไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่นิ้วเดียว ทำได้แค่ใช้สายตามืดมนจ้องหน้าหนานกงอวิ๋นอี้

“ข้าเป็นคนของตระกูลฉิน…” น่าเสียดายที่ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค เขาก็โดนการโจมตีของหนานกงอวิ๋นอี้ขัดขวาง

แม้แต่ตัวหนานกงอวิ๋นอี้ก็ไม่รู้ว่าเขาโจมตีอีกฝ่ายไปกี่ครั้ง…ในความคิดของเขามีแต่ภาพการจากไปของหงหลวน!

เขาโจมตีจนหมดพลัง และบุรุษที่อยู่ในหลุมก็หมดลมหายใจไปแล้ว หลังจากนั้นหนานกงอวิ๋นอี้ก็โซเซจนเกือบจะล้มลง แต่สุดท้ายเขาก็ยันร่างที่บาดเจ็บหนักและอ่อนล้าไว้ได้

“หงหลวน…” หนานกงอวิ๋นอี้ไม่ได้สนใจศพที่กองรวมกันอยู่ที่พื้นพวกนั้นอีกต่อไป เขาเดินโซซัดโซเข้าไปในสวนด้านหลังของจวนเจ้าเมืองบูรพาอย่างรวดเร็ว

เขามองหงหลวนที่ถูกหงหลิงพามานอนบนเตียงแล้ว น้ำตาเขาก็ไหลออกมาราวกับเขื่อนแตกขณะที่ใช้หมัดทุบพื้นอย่างแรง

“ถ้าข้ามาถึงเร็วกว่านี้ หงหลวนก็คงไม่…นางก็คงไม่จากไป!”

ตอนนี้หนานกงอวิ๋นอี้กำลังโทษตัวเองเกี่ยวกับเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น เขาคิดว่าเพราะเขามาถึงช้าจึงทำให้หงหลวนตาย! เขายืนขึ้นจากพื้นช้าๆ แล้วกำหมัดแน่น จากนั้นก็หันหลังเดินออกไปจากห้อง

“เจ้ากำลังจะไปที่ไหน” หงหลิงที่กำลังจมอยู่ในความเศร้าเห็นการกระทำของหนานกงอวิ๋นอี้แล้วเผลอถามออกไป

หนานกงอวิ๋นอี้หยุดฝีเท้า “ไปแก้แค้นให้นาง!”

“ถึงแม้ว่าวันนี้เจ้าจะสังหารยอดฝีมือขั้นเซียนสวรรค์ได้ เจ้าก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลฉิน เจ้าไปหาพวกเขาก็เท่ากับรนหาที่ตาย”

บุตรสาวของเขาตายแล้ว และเขาก็ไม่อยากคนอื่นต้องมาสังเวยชีวิตตัวเองอีก

ท่าทางอ่อนโยนของหน้านี้ของหนานกงอวิ๋นอี้หายไปแล้วถูกแทนที่ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมชิงชัง “ถ้าข้าแข็งแกร่งไม่พอ ข้าก็จะสู้ด้วยชีวิต! ข้าจะไม่ปล่อยให้หงหลวนตายเปล่า! ข้าจะให้พวกมันทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ต้องชดใช้!”