ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 2066 แผ่นดินเทพวิญญาณ (2) / ตอนที่ 2067 แผ่นดินเทพวิญญาณ (3)

ตอนที่ 2066 แผ่นดินเทพวิญญาณ (2)

อวิ๋นลั่วเฟิงเหลือบมองชายวัยกลางคนที่หน้าซีดเผือดแล้วพูดขึ้นช้าๆ “ท่านไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า หงหลวนตายเพื่อครอบครัวของข้า และข้าก็ควรทำทุกอย่างเพื่อนาง! ในอนาคต ถ้าเมืองบูรพาต้องเผชิญกับอันตรายใดๆ ท่านสามารถไปขอความช่วยเหลือที่ตระกูลจวินได้! …

…ในเมื่อหงหลวนตายเพื่อปกป้องครอบครัวของข้า ครอบครัวของข้าเองก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องท่าน!”

หงหลิงอาจยังไม่รู้ว่าเพราะการเสียสละของหงหลวน จึงทำให้เมืองบูรพารอดพ้นจากเหตุการณ์เลวร้ายที่จะเกิดในอนาคตด้วยการปกป้องจากตระกูลอวิ๋น

ในเมื่อหงหลิงไม่อยากได้ผลไม้อีกสองผล อวิ๋นลั่วเฟิงก็ไม่ได้บังคับ นางเก็บผลไม้ทั้งสองผลแล้วกล่าวลาหงหลิงก่อนจะออกมาพร้อมอวิ๋นเซียว

หงหลิงยืนอยู่ที่ประตูเงียบๆ แล้วมองอวิ๋นลั่วเฟิงจากไป เขายืนตรงนั้นอยู่นานก่อนจะได้สติกลับมา…

“ท่านเจ้าเมือง เหตุใดท่านถึงปฏิเสธผลไม้อีกสองผล” ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดด้วยความโกรธ

โอกาสที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งมาอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วแต่หงหลิงกลับปฏิเสธ แล้วในใจพวกเขาจะไม่ขุ่นเคืองอีกฝ่ายได้อย่างไร

“ใช่แล้ว ท่านเจ้าเมือง ท่านเองก็รู้ดีว่าตอนนี้จวนเจ้าเมืองบูรพาของพวกเราต้องเพิ่มความแข็งแกร่งแล้วเหตุใดท่านถึงปฏิเสธโอกาสดีๆ แบบนี้ ท่านต้องรู้ว่าผลไม้นั่นสร้างผู้ฝึกฌานขั้นเซียนขึ้นมาได้! การมียอดฝีมือขั้นเซียนเพิ่มในจวนของพวกเราอีกสองสามคนไม่ใช่ว่าท่านจะได้ประโยชน์หรอกหรือ”

ผู้อาวุโสอีกคนแสดงสีหน้าไม่พอใจ ถ้าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นเจ้าเมือง เขาคงสบถใส่หน้าไปแล้ว เขาเคยเห็นคนโง่มาก่อนแต่ก็ไม่มีใครโง่ขนาดนี้

หงหลิงถอนสายตากลับตาแล้วดวงตาคมดุจมีดของเขาก็กวาดมองผู้อาวุโสพวกนั้นด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยบนริมฝีปาก

“อย่าลืมว่าในอดีตเจ้าพยายามให้หงหลวนไล่ตระกูลอวิ๋นออกไปตอนที่พวกเขากำลังอาศัยอยู่ที่นี่! ถ้าตระกูลอวิ๋นออกไปจริงๆ เจ้าคิดว่านางจะยังเหลือโอกาสนี้ไว้ให้พวกเราอีกหรือ”

ผู้อาวุโสเงียบไปทันที หลังจากผ่านไปสักพักใหญ่ เขาก็พูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “แต่ไม่ใช่ว่าสุดท้ายแล้วตระกูลอวิ๋นก็ได้อยู่หรอกหรือ คุณหนูใหญ่โยนชีวิตตัวเองทิ้งเพื่อพวกเขาและพวกเราก็สมควรได้รับผลไม้นั้น”

ดวงตาของหงหลิงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเย็นชา “ข้อแรก หงหลวนยินดีสละชีวิตตัวเองและไม่ได้เรียกร้องค่าตอบแทนอะไร ข้า หงหลิง ไม่ใช่คนที่บีบบังคับคนอื่นด้วยบุญคุณ ข้อสอง…เหตุผลที่ตระกูลอวิ๋นอาศัยอยู่ในจวนของเราก็เพราะหงหลวนเป็นผู้ฝึกฌานขั้นเซียนและพวกเจ้าก็ไม่มีความสามารถพอจะใช้กำลังไล่พวกเขาออกไป! ถ้านางมีความแข็งแกร่งเท่าเมื่อสองสามปีก่อน พวกเจ้าจะยอมให้ตระกูลอวิ๋นอยู่หรืออย่างไร”

ผู้อาวุโสทั้งหมดเงียบไปทันที ที่เจ้าเมืองพูดคือความจริง เหตุผลที่พวกเขาไม่ได้ไล่ตระกูลอวิ๋นออกไปก็เพราะความแข็งแกร่งของคุณหนูใหญ่และพวกเขาก็ไม่กล้าต่อต้านนาง แต่ว่าถ้าคุณหนูใหญ่ไม่ได้บังเอิญโชคดีผ่านด่านเป็นเซียนล่ะก็ พวกเขาก็น่าจะไม่มีทางปล่อยให้ตระกูลอวิ๋นอยู่…

“ตอนนี้ เจ้ามีสิทธิ์มาขอผลเขฬะมังกรงั้นหรือ” หงหลิงถือผลไม้ไว้แล้วมองมนุษย์ที่มีสีหน้าโลภมากตรงหน้าเขาอย่างดูถูก

เมื่อสังเกตเห็นว่าสายตาของพวกเขาจับจ้องมือของเขาอยู่ ความเย็นเยียบในดวงตาของเขาก็เข้มขึ้น “อะไร พวกเจ้าคิดจะร่วมมือกันเพื่อขโมยผลไม้งั้นหรือ เจ้าไม่กลัวว่าตระกูลจวินจะมาแก้แค้นหรือ ถึงอย่างไรผลไม้นี้ แม่นางอวิ๋นก็มอบให้ข้าด้วยตัวเอง”

คำพูดของเขาตั้งใจสื่อว่า ถ้ากล้าขโมยผลไม้ของเขาไปและตระกูลจวินรู้เข้าล่ะก็ ตระกูลจวินไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปแน่

อย่างที่คิด…เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของหงหลิง มุมปากของพวกเขาก็กระตุก แล้วก็ไม่มีใครกล้าขโมยในมือหงหลิงอีก ยิ่งไปกว่านั้น…

ตอนที่ 2067 แผ่นดินเทพวิญญาณ (3)

หงหลิงเป็นเจ้าเมืองของพวกเขา และพวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม!

“ท่านเจ้าเมือง ท่านเข้าใจพวกเราผิดแล้ว พวกเราจะไปขโมยผลเขฬะมังกรจากท่านได้อย่างไร ข้าพูดไปตั้งแต่แรกแล้วว่าข้าอยากให้จวนเจ้าเมืองของพวกเราแข็งแกร่งขึ้น ไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัวของข้า ข้าขอให้ท่านเข้าใจด้วย”

เพื่อจวนเจ้าเมืองงั้นหรือ หัวใจของหงหลิงยิ่งเย็นเยียบขณะที่ดวงตาของเขาเป็นประกายน่าขนลุกอีกครั้ง แล้วกวาดสายตาไปที่ใบหน้าไร้ยางอายของคนเหล่านี้ก่อนจะเดินเข้าไปในสวนของจวน…

ตอนนี้ลำไส้ของพวกเขาบิดเพราะความเสียใจ ถ้าตอนนั้นพวกเขาไม่ได้คัดค้านคุณหนูใหญ่หัวชนฝา ไม่แน่ท่านเจ้าเมืองอาจไม่โหดร้ายแบบนี้

ความจริงแล้วพวกเขาทั้งหมดเข้าใจหงหลิงผิด

ที่เขาไม่ยอมรับคนพวกนี้ไม่ใช่เพราะการต่อต้านอย่างหนักของพวกเขา เพราะวัตถุประสงค์ของพวกเขาก็พูดได้ว่าทำเพื่อจวนเจ้าเมือง แต่ว่า…หลังจากที่หงหลวนตาย พวกเขาไม่ได้เสียใจกับการตายของนาง กลับเอาแต่คิดจะประจบประแจงอวิ๋นลั่วเฟิง

ถ้าพวกเขาอยากจะเอาใจอวิ๋นลั่วเฟิงก็ไม่เป็นไร แต่ปัญหาก็คือวิธีที่พวกเขาปฏิบัติกับนางก่อนหน้านี้ต่างหาก! การมาทำตัวแบบนี้ตอนนี้ ไม่ใช่ว่าเป็นพวกปากว่าตาขยิบหรอกหรือ

แค่ไม่ไล่พวกเขาออกจากจวนเจ้าเมืองบูรพาก็นับว่าปฏิบัติกับพวกเขาอย่างดีแล้ว ดังนั้นเขาจะยอมช่วยคนพวกนี้ให้ได้เพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองได้อย่างไร

…

แน่นอนว่าอวิ๋นลั่วเฟิงไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในจวนเจ้าเมือง หลังจากที่นางจากไป นางก็มุ่งหน้าไปที่สำนักศึกษาเมืองประจิมกับอวิ๋นเซียวทันที ขณะที่อู๋เหยียนไล่ตามพวกเขาอยู่ด้านหลังเงียบๆ

ภายในสำนักศึกษาเมืองประจิม ตอนนี้ซวีคงกำลังสอนศิษย์แล้วบังเอิญเจออวิ๋นลั่วเฟิงเดินเข้ามาทำให้ดวงตาของเขาเป็นประกายทันที

“แค่กๆ” เสวี่ยอิงไอเบาๆ และพูดกับคนที่เขากำลังสอนจนกระทั่งเด็กหนุ่มไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธ “อู๋ฟัง ออกไปก่อน”

“ขอรับ ผู้อาวุโสเสวี่ยอิง” ชายหนุ่มที่ชื่ออู่เฟิงผ่อนคลายแล้วเดินออกจากห้องทำงานของผู้อาวุโส

ถึงแม้ว่าเขาจะแทบไม่ได้ยินแต่เขาก็ได้ยินเสียงผู้อาวุโสซวีคงระเบิดหัวเราะดังลั่น

“เฟิงเอ๋อร์ เหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่”

ฝีเท้าของอู๋ฟังหยุดอย่างสงสัย เขารู้จักนิสัยของอาจารย์ของเขาดีและเมื่อไหร่กันที่เขาหัวเราะได้อย่างสบายใจแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้น สตรีที่ชื่อเฟิงเอ๋อร์คนนี้มีเบื้องหลังอย่างไรกันแน่

“ทำไม” เสวี่ยอิงหันไปว่าซวีคง “เฟิงเอ๋อร์กลับมาเยี่ยมพวกเราไม่ได้หรืออย่างไร”

“ไม่ใช่ ข้าไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ข้าก็แค่ไม่คิดว่าศิษย์รักของข้าจะกลับมาและข้าก็แค่แปลกใจเกินไป…” ซวีคงลูบจมูกและอธิบายเสียงอ่อน

อู๋ฟังที่ออกจากห้องทำงานผู้อาวุโสไปแล้วก็ชะงักทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสซวีคง

เฟิงเอ๋อร์?

แล้วยังเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสทั้งหลายด้วยงั้นหรือ หรือว่านางจะเป็นอัจฉริยะไร้คู่แข่งอวิ๋นลั่วเฟิงคนนั้นที่สามารถสั่นสะเทือนทั้งโลกได้

หัวใจของอู๋ฟังกระตุกทันที เขาระงับความตื่นเต้นในใจเอาไว้ไม่ได้

พระเจ้า อัจฉริยะคนนั้นเป็นศิษย์ของสำนักพวกเขาจริงๆ และเขายังได้เจอนางด้วย!

เขาอยากจะขอลายเซ็นนางจริงๆ …

แต่เมื่อนึกถึงนิสัยร้ายกาจของอาจารย์เขา สุดท้ายอู๋ฟังก็ไม่กล้าพอจะก้าวเข้าไปในห้องอีกครั้ง

“เฟิงเอ๋อร์เป็นคนที่ข้าคิดถึงมากที่สุด” จู่ๆ ซวีคงถอนหายใจ “ไม่เหมือนกับศิษย์ที่ข้าพึ่งรับมา ตอนนั้นข้าคิดว่าพรสวรรค์ของเขาดี ถึงแม้ว่าเขาจะเทียบกับเจ้าไม่ได้ แต่ใครจะไปคิดว่าเจ้าเด็กเลวนั่นจะเก่งแต่เรื่องสร้างปัญหา”