ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 2118 เก็บเด็กหญิงตัวน้อยได้คนหนึ่ง (5) / ตอนที่ 2119 สงครามของแคว้น (1)

ตอนที่ 2118 เก็บเด็กหญิงตัวน้อยได้คนหนึ่ง (5)

“เจ้าอยากให้ตระกูลจวินปกป้องเจ้างั้นหรือ ทำไมล่ะ เพราะว่าเจ้ายืนอยู่เฉยๆ โดยที่ไม่ทำอะไรเลยตอนที่ตระกูลอวิ๋นตกอยู่ในอันตราย”

สตรีในชุดสีเทาเดินมากับคนกลุ่มหนึ่งเดินตามหลังนางมา นางไม่ได้คิดจะมองเจ้าเมืองทักษิณแล้วหันไปประสานมือให้บ่าวผู้นั้น “เจ้าไปรายงานอดีตผู้นำตระกูลจวินเถอะว่าผู้อาวุโสชุดเทาของเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์มาหา”

“ผู้อาวุโสชุดเทามาที่นี่งั้นหรือ อดีตผู้นำตระกูลของเรารอท่านมานานมาก”

เผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ให้ความช่วยเหลือตอนที่ตระกูลอวิ๋นตกอยู่ในอันตรายและยังให้ที่พักพิงกับผู้เฒ่าจวินที่บาดเจ็บหนักด้วย ผู้เฒ่าจวินจดจำบุญคุณครั้งนั้นเอาไว้

เมื่อแคว้นกำลังเผชิญกับหายนะ เขาก็ไม่ลืมเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์

“เรื่องนี้ก็เป็นความผิดในอดีตที่ข้าไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน!” แน่นอนว่าเจ้าเมืองทักษิณรู้ตัวตนที่แท้จริงของคนที่อยู่ตรงหน้าดังนั้นเขาจึงไม่กล้าระบายความโกรธออกมาไม่ว่าเขาจะโมโหมากแค่ไหนก็ตาม “ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้เผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าก็เคยมีปัญหากับอวิ๋นลั่วเฟิงเหมือนกัน เหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่ได้ แต่ข้ามาไม่ได้”

ผู้อาวุโสชุดเทาเหลือบมองเจ้าเมืองทักษิณแล้วส่งเสียงขึ้นจมูก “พวกเราเคยทำผิดครั้งหนึ่งแต่พวกเราเองก็ช่วยเหลือพวกเขาในตอนที่พวกเขาต้องการ ผู้เฒ่าจวินซาบซึ้งเผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาเชิญพวกเรามาที่นี่! ข้าไม่ได้มาแบบไม่ได้รับเชิญหรือปฏิเสธที่จะจากไปอย่างหน้าไม่อายแบบเจ้า! ข้าไม่เคยเห็นใครที่หน้าหนาและไร้ยางอายเท่าเจ้ามาก่อนเลยในชีวิต!”

“เจ้า…เจ้าจะอยู่เฉยๆ แล้วไม่ทำอะไรเลยจริงๆ หรือ” เจ้าเมืองทักษิณดูไม่พอใจ “อย่างน้อยพวกเราก็เป็นประชากรในแคว้นเจ็ดเมือง แผ่นดินเทพวิญญาณกล้าทำร้ายพวกเราอย่างเหลืออดแต่เจ้ากลับต้องการให้ข้าโยนชีวิตตัวเองทิ้งไปงั้นหรือ”

ผู้อาวุโสชุดเทาตะลึงเพราะความหน้าไม่อายของเจ้าเมืองทักษิณแล้วสักพักกว่าจะได้สติกลับมา

“คนที่ครั้งหนึ่งเคยมาโจมตีตระกูลอวิ๋นก็เป็นคนจากแผ่นดินเทพวิญญาณเหมือนกัน แต่เหตุใดเจ้าถึงยืนอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำอะไรล่ะ”

“เรื่องนี้ย่อมไม่เหมือนกัน! ตระกูลอวิ๋นไม่ได้เป็นสำนักจากแคว้นเจ้ดเมืองแล้วเหตุใดข้าต้องช่วยพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลฉินจากแผ่นดินเทพวิญญาณก็ต้องการโจมตีแค่ตระกูลอวิ๋นเพียงอย่างเดียว พวกเขาเป็นศัตรูกันเองแล้วข้าจะช่วยพวกเขาไปทำไม”

ดวงตาของเจ้าเมืองทักษิณมืดครึ้ม “แต่ตอนนี้ แผ่นดินเทพวิญญาณต้องการทำลายแคว้นเจ็ดเมืองทั้งแคว้น เรื่องนี้จะเทียบกับเรื่องก่อนหน้านี้ได้อย่างไร”

“ในเมื่อเจ้าคิดอย่างนั้น ข้าจะพูดอะไรได้อีก” ผู้อาวุโสชุดเทารู้แล้วว่านางไม่สามารถเถียงชนะเจ้าเมืองทักษิณได้แล้วไม่คิดจะทะเลาะโดยไม่ได้ประโยชน์อะไรแบบนี้ต่อ แต่นางยังพูดประโยคสุดท้าย “แต่ว่าตระกูลจวินเกี่ยวดองกับตระกูลอวิ๋นแล้วเหตุใดพวกเขาต้องปกป้องเจ้าด้วย อีกอย่าง…”

ผู้อาวุโสชุดเทามองอย่างดูถูกแล้วยิ้มเยาะ “ให้ข้าได้บอกเจ้าว่าเหตุใดแผ่นดินเทพวิญญาณถึงทำการเดินทางมาสังหารตระกูลจวินครั้งที่แล้วถึงล้มเหลว นั่นก็เพราะว่านายท่านรองของตระกูลอวิ๋น อวิ๋นชิงหย่า ก้าวออกมาต่อสู้กับพวกเขาและไล่ศัตรูออกไปได้!”

แผ่นดินเทพวิญญาณมาที่แคว้นเจ็ดเมือง คนแรกที่พวกเขาออกตามหาคือตระกูลของอวิ๋นลั่วเฟิง

ตอนนั้นแผ่นดินเทพวิญญาณส่งเซียนจักรพรรดิมาที่นี่แต่เขาก็ถูกอวิ๋นชิงหย่าไล่ออกไป ดูจากสถานที่ที่เจ้าเมืองทักษิณอยู่ เขาต้องไม่รู้เรื่องนี้แน่ สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือคนเดียวที่เหลือรอดจากการสังหารหมู่ของแผ่นดินเทพวิญญาณก็คือตระกูลจวิน!

เจ้าเมืองทักษิณตะลึงไปชั่วครู่และต้องใช้เวลาสักพักเขาถึงจะได้สติกลับมา เขาเถียงต่อ “ถ้าตระกูลจวินไม่พาเข้าไปถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็จะเป็นคนบาปของแผ่นดิน พวกเขาเมินเฉยต่อการตายของเพื่อนร่วมแคว้นโดยไม่ทำอะไรเลย ชื่อของพวกเขาต้องถูกบันทึกถึงความเลวทรามไว้ในหน้าประวัติศาสตร์! และในเมื่ออวิ๋นชิงหย่าเป็นคนในตระกูลจวิน เขาเองก็ต้องออกมาปกป้องพวกเราเหมือนกัน!”

คนอื่นมีหน้าที่ต้องปกป้องเขา ถ้าพวกเขาไม่ทำ พวกเขาก็จะถูกสังคมสาปแช่งและชื่อเสียงที่ชั่วช้าของพวกเขาก็จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์

ถึงแม้ว่าครั้งหนึ่งอีกฝ่ายจะมาขอความช่วยเหลือจากเมืองทักษิณและพวกเขาก็ไม่ได้แค่ไม่สนใจอีกฝ่ายแต่เขาไล่พวกเขาออกไปจากจวนของตัวเองด้วย

ผู้อาวุโสชุดเทาส่ายหน้า นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าคนโง่แบบเขาไปเอาความมั่นใจมากขนาดนี้มาจากไหนมาเชื่อว่าคนอื่นต้องปกป้องเขา

ตอนที่ 2119 สงครามของแคว้น (1)

“เจ้าเมืองทักษิณ ไม่ว่าเจ้าจะคิดอย่างไร ก็ไม่มีทางที่ตระกูลจวินจะช่วยเจ้า”

พูดจบผู้อาวุโสชุดเทาก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเข้าไปในจวนตระกูลจวินแล้วไม่คิดจะพูดกับคนโง่คนนี้มากไปกว่านี้

สีหน้าของเจ้าเมืองทักษิณเปลี่ยนไปแล้วตั้งใจจะตามผู้อาวุโสชุดเทาเข้าไปแต่ผู้อาวุโสชุดเทาก็ราวมีตาหลังแล้วโบกมือ พลังแข็งแกร่งก็พุ่งออกมาหาเขาอย่างแรงจนเขาบังคับให้เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วความอับอายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า

“จวินหลิงเทียน ออกมานี่นะ! เจ้าไม่สามารถอยู่เฉยๆ มองข้าตายได้!” เจ้าเมืองทักษิณแล้วกรีดร้องอยู่นอกจวนตระกูลจวินเมื่อเขาเห็นคนพวกนี้ไม่ยอมให้เขาเข้าไป “อย่างน้อยพวกเราก็อยู่ในแคว้นเดียวกัน! เจ้าจะไม่ช่วยข้าได้อย่างไร…

…อดีตผู้นำตระกูล ข้าขอร้องให้เจ้าช่วยข้า ข้าไม่อยากตายจริงๆ …” เมื่อถึงมาถึงจุดจบ เสียงที่เต็มไปด้วยความอ้อนวอนของเขาก็อ่อนลงและสั่นเทิ้ม

ตระกูลจวินเป็นแสงแห่งความหวังสุดท้าย เขาต้องคว้าทุกอย่างที่เขามีแต่คนอื่นไม่ให้โอกาสเขา

ตอนนั้นเองเสียงเย็นชาของผู้เฒ่าจวินก็ดังขึ้นบนท้องฟ้าเหนือจวนตระกูลจวิน

“เมื่อตอนนั้นเจ้าไม่ได้ช่วยพวกเรา แต่เจ้ากลับกล้ามาขอร้องให้ข้าช่วยงั้นหรือ ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ออกไปเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นข้าจะสังหารเจ้าก่อนที่คนจากแผ่นดินเทพวิญญาณจะมาที่นี่!”

เสียงของชายชราสูงส่งและเผด็จการ ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นตัวคนแต่เสียงนี้ก็ทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้านราวกับว่ามีภูเขาขนาดใหญ่ทับบนตัวเขาจนทำให้เขาหายใจไม่ออก

ครั้งนี้เจ้าเมืองทักษิณไม่กล้าโอ้เอ้แล้ววิ่งหนีหางจุกตูด เขาเข้าใจว่าเหตุการณ์ในวันนั้นสร้างรอยร้าวที่เขาไม่สามารถซ่อมได้ในชีวิต

“ท่านปู่ เขาไปแล้วเจ้าค่ะ” จวินหลิงเอ๋อร์เดินไปหาจวินหลิงเทียนแล้วเม้มริมฝีปาก “ท่านคิดว่าพวกเราจะสามารถต้านยอดฝีมือจากแผ่นดินเทพวิญญาณได้หรือเจ้าคะ”

“พวกเราเชื่อในความสามารถของอารองอวิ๋นของเจ้า ในหมู่พวกเราเขาเป็นคนเดียวที่เป็นเซียนจักรพรรดิดังนั้นเขาต้องปกป้องพวกเราให้ปลอดภัยได้แน่ แต่ว่าพวกเราก็เตรียมตัวไว้แล้ว นี่อาจจะเป็นสงครามที่ยืดเยื้อ….” จวินหลิงเทียนถอนหายใจเบาๆ

ไม่ว่าอวิ๋นชิงหย่าจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน เขาคนก็มีเพียงคนเดียวในขณะที่แผ่นดินเทพวิญญาณมียอดฝีมือจำนวนมาก ความจริงแล้วภายในเขาก็ไม่ได้มั่นใจว่าจะสำเร็จขนาดนั้น

“ถ้าพี่หญิงอวิ๋นอยู่ที่นี่ก็คงดี”

พี่หญิงอวิ๋นทรงพลังมาก นางต้องสามารถจัดการศัตรูพวกนี้ได้แน่นอน

“ท่านปู่ ไม่ดีแล้ว แย่แล้วขอรับ!”

ทันใดนั้นเสียงตื่นตระหนกและกังวลก็ได้ยินจากนอกประตู “คนจากแผ่นดินเทพวิญญาณพวกนั้นมาที่นี่อีกแล้ว แต่ครั้งนี้พวกเขาแข็งแกร่งกว่าครั้งที่แล้วอย่างเห็นได้ชัด”

“อะไรนะ” จวินหลิงเทียนเกือบจะหยุดหายใจ เขาอ้าปากเพราะต้องการจะพูดบางอย่างแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหน

ตอนนั้นเองอวิ๋นชิงหย่าก็เดินเอามือไพล่หลังเข้ามาช้าๆ ด้วยใบหน้าอย่างสง่างาม “ท่านตาจวิน ยังมีประชาชนคนอื่นอยู่นอกจวนตระกูลจวินและนครจวิน ข้าไม่อยากให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายจำนวนมากดังนั้นข้าก็เลยวางแผนจะไปที่ประตูเมืองเพื่อรอรับศัตรู ส่วนเรื่องการปกป้องคนในจวนนี้ ข้าขอฝากไว้ที่ท่าน”

อวิ๋นชิงหย่าเกิดในตระกูลแม่ทัพชั้งสูง เขาแตกต่างจากอวิ๋นลั่วเฟิงตรงที่เขาสนใจชีวิตของประชาชน แต่แน่นอนว่าเขาไม่ได้เป็นพ่อพระ เขาไม่มีทางปกป้องคนอย่างเจ้าเมืองทักษิณ!

“เจ้าวางแผนจะเผชิญหน้ากับศัตรูคนเดียวงั้นหรือ” จวินหลิงเทียนมองอวิ๋นชิงหย่าด้วยความแปลกใจด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความกังวล