วิวาห์พลิกรัก ฉบับซุปตาร์ - ตอนที่ 1247 ขอโทษฉันทำไมล่ะคะ
โม่จื่อซีทั้งสุดแสนตื่นเต้นและภาคภูมิใจในตัวเอง ทุกครั้งที่เขาเจอเหยาอันฉี พวกเขาก็ขลุกกันอยู่ทั้งคืนจึงไม่แปลกใจที่เธอจะตั้งท้อง
หากแต่ครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยให้เธอทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดในการคลอดลูกเพียงลำพัง ดังนั้นเขาถึงรีบออกจากฐานปฏิบัติการพิเศษมาที่บ้านในกลางดึกคืนนั้น
ทันทีที่ประตูเปิดและเขาเห็นเธอ เขาห้ามใจที่กอดเอวและอุ้มเธอขึ้นมาไม่ได้ “อันฉี อันฉี…”
เหยาอันฉีตกใจเล็กน้อยขณะที่รีบบอกให้เขาวางเธอลง “ระวังลูกด้วยค่ะ”
โม่จื่อซีวางเธอลงทันทีและมองหน้าเธออย่างตื่นเต้นราวกับสติหลุดไป
“กี่วันแล้วครับ หมอสูติบอกว่าอะไรบ้าง ตอนนี้ต้องทำอะไรครับ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองควรไปซื้อหนังสือมาอ่านบ้าง ผมกังวลจนคิดอะไรไม่ออกแล้วเนี่ย”
เมื่อเห็นเขาเป็นเช่นนี้เธอก็เอื้อมมือโน้มศีรษะเขาลงมาและจุมพิตที่ริมฝีปากของเขา “ไม่ต้องกังวลไปนะคะ คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นค่ะ ฉันคลอดซิงเจ๋อมาแล้วครั้งนี้คงไม่ยากขนาดนั้นหรอกค่ะ”
เขาถือโอกาสนี้กระชับกอดเอวเธอและกดจูบหนักหน่วงขึ้น ทั้งคู่อดใจไว้ไม่อยู่ขณะที่จูบกันดูดดื่มในห้องนั่งเล่น
กระทั่งโม่จื่อซีไม่อาจฝืนตัวเองได้อีกต่อไปและรีบไปอาบน้ำเย็นที่ห้องน้ำ
เขารู้ว่าต่อจากนี้ไปคงเป็นอีกครั้งที่เขาต้องระงับความต้องการเอาไว้
แม้ว่าเธอจะรู้สึกผิดกับเขา แต่ก็เข้าใจว่าพวกเขาต้องควบคุมตัวเองระหว่างช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้…
“คุณได้บอกข่าวดีนี้ให้คนที่บ้านรู้หรือยังครับ” เขาถามหลังจากก้าวออกมาจากห้องน้ำ
เธอส่ายหน้า “ฉันยังไม่ได้มีโอกาสเลยค่ะ คุณบอกพวกเขาเลยก็ได้”
โม่จื่อซีนึกถึงโม่จื่อเฉินกับภรรยาของอีกฝ่ายและเรื่องที่พวกเขายังไม่มีข่าวดีขึ้นมาทันที จึงอดใจโทรหาถังหนิงไม่ได้ “แม่ครับ…”
“มีอะไรล่ะ พูดมาสิ”
“อันฉีท้องอีกแล้วนะครับ” เขาบอกอย่างตื่นเต้น “เธอท้องได้เกือบเดือนแล้วครับ”
หลังจากถังหนิงได้ยินเช่นนี้ก็อดจะทึ่งกับความรวดเร็วของโม่จื่อซีไม่ได้ สุดท้ายเธอก็หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ลูกไม่ออมมือบ้างเลยเหรอ หือ มีลูกตั้งสองคนแล้ว ในขณะที่น้องชายยังไม่มีเลยสักคน”
“ผมตั้งใจทำให้จื่อเฉินอิจฉาไงครับ” เขาหัวเราะร่วน “เป็นครูฟิสิกส์แล้วยังไงล่ะ เขาควรจะรีบมีลูกได้แล้วสิครับ”
“สถานการณ์ของน้องมันต่างจากของลูกนะ” โม่จื่อเฉินไม่มีลูกเพื่อความปลอดภัยของลูกกับเชียนหลาน ถึงอย่างไรตัวตนของเขาก็พิเศษเกินไป
เขาไม่อาจนึกจะมีลูกตามใจอย่างโม่จื่อซีได้ ด้วยสุ่มเสี่ยงที่จะถูกศัตรูของเขาใช้เป็นตัวประกัน
โม่จื่อเฉินจึงไม่คิดจะมีลูกในเวลานี้ อย่างไรก็ตามโม่จื่อซีไม่รู้เรื่องนี้แม้แต่น้อย
เขาคิดมาตลอดว่าน้องชายตัวเองเป็นเพียงครูสอนฟิสิกส์ธรรมดา รวมถึงไม่รู้ถึงเรื่องน่าตกตะลึงที่อีกฝ่ายทำมาตลอดหลายปีนี้แต่อย่างใด
“ก็ได้ แม่รู้ว่าลูกจะโทรมาอวด แม่จะล้อเขาเรื่องนี้ให้ทีหลังแล้วกันนะ” ถังหนิงหัวเราะอย่างเอือมระอา
สำหรับตระกูลโม่การที่เหยาอันฉีตั้งท้องนั้นยังเป็นข่าวดี อย่างไรจะมีใครไม่ชอบมีลูกเด็กเล็กแดงเต็มบ้านกันบ้างล่ะ
โม่ถิงไม่ได้มีพี่น้อง แต่เขากับภรรยาก็มีลูกกันถึงสามคน และตอนนี้โม่จื่อซีก็ออกตัวมาได้ดี ถังหนิงจึงมั่นใจว่าเจ้าลูกอีกสองคนคงตามทันในไม่ช้า
โม่จื่อซีวางสายด้วยความปลื้มปริ่ม หลังจากนั้นถังหนิงโทรหาโม่จื่อเฉินอย่างที่สัญญาไว้จริงๆ “พี่สะใภ้ลูกท้องอีกแล้วนะ พี่ชายลูกถามว่าเมื่อไหร่ลูกจะมีข่าวดีบ้าง”
“แม่ครับ…” โม่จื่อเฉินเหลือบมองเชียนหลานอย่างหนักใจ “เราเพิ่งเริ่มต้นมีความสุขกับชีวิตคู่กันเองนะครับ ใครจะอยากเลียนแบบจื่อซีกันล่ะ”
“ใกล้ถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วนะ ถ้าลูกกับเชียนหลานไม่มีเวลาดูแลลูก ก็ให้น้องสาวช่วยเลี้ยงก็ได้นี่ น้องเขายิ่งกว่ายินดีซะอีก”
“แม่ครับ ครั้งหน้าที่จื่อซีมาอวดอีก ไม่ต้องมาบอกผมนะครับ เชียนหลานกับผมมีแผนของเราแล้ว”
“ลูกไม่ได้เจอพี่เขามานานแค่ไหนแล้วล่ะเนี่ย” ถังหนิงอดถามขึ้นไม่ได้ “แม่คิดว่ามีบางอย่างที่ลูกควรปล่อยให้พี่เขารู้บ้างนะ”
“ผมเข้าใจครับ”
“เราจะจัดงานเลี้ยงครอบครัวขึ้นในอีกสองวัน พาเชียนหลานมาด้วยแล้วกันนะ” ถังหนิงสั่ง
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากตอบตกลง ก่อนหันไปมองเชียนหลานอย่างเสียใจก่อนเอ่ย “พี่สะใภ้ท้องอีกแล้วครับ”
“หมายความว่าพี่ชายกับภรรยาก็กำลังอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขไงคะ” เชียนหลานเอนตัวนอนบนเตียงหลังเปลี่ยนเป็นชุดนอน “คุณจะไม่พักผ่อนสักหน่อยเหรอคะ”
“เชียนหลาน ทำไมเราไม่…มีลูกเหมือนกันบ้างล่ะ”
“แล้วตัวตนของคุณล่ะคะ” เชียนหลานถาม “ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้ว่าคุณมีเรื่องให้ต้องกังวลเยอะ ฉันรอได้ค่ะ ยังไงเราก็ยังอายุน้อย อีกอย่างเรารอจนกว่าลูกๆ พี่ชายคุณจะโตจนพวกเขาช่วยเราดูแลลูกเราได้ก็ได้นี่ มันก็เป็นความคิดที่ดีไม่ใช่เหรอคะ”
โม่จื่อเฉินไม่มีทางเลือกเพราะตัวตนของเขา
ดังนั้นเขาจึงกอดภรรยาและเอ่ยขอโทษหลังจากนอนลงบนเตียง “ผมขอโทษนะครับ…”
“ขอโทษฉันทำไมล่ะคะ” เชียนหลานถาม
“ขอโทษที่มอบครอบครัวแบบปกติให้คุณไม่ได้” เขาว่าขึ้นขณะกดจูบที่เชียนหลานจากด้านหลัง “แล้วก็ขอโทษที่ทำให้คุณเป็นห่วงทุกวัน ผมรู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่สามีที่ดีครับ”
“คุณจะเป็นสามีที่ดีหรือเปล่ามันขึ้นอยู่กับฉันว่าจะคิดยังไงค่ะ”
เชียนหลานหันไปก่อบเบียดกายเข้าหาอ้อมแขนของเขา “แค่คุณอยู่ข้างๆ ฉันก็พอแล้วค่ะ”
หลังได้ยินเช่นนั้น เขาตรึงเธอไว้ใต้ร่างตัวเองอย่างอ่อนโยนและกดจมูกหอมเธอ “ผมต้องการคุณ…”
“ฉันปฏิเสธได้ด้วยเหรอคะ” เธอบอกก่อนคล้องแขนรอบคอเขา
จุมพิตครั้งแล้วครั้งเล่าไล่ไล้ไปตามเรือนร่างของเชียนหลาน จุดไฟปรารถนาภายในตัวเธอให้ลุกโชนจนแทบคลั่ง
บางทีอาจเป็นเพราะความรู้สึกผิด โม่จื่อเฉินจึงอ่อนโยนและใส่ใจกับความรู้สึกของเธอเป็นพิเศษในคืนนั้น
ทว่าในจังหวะก่อนที่ทั้งสองจะถึงช่วงเวลาสำคัญ เขาก็ถอดถุงยางอนามัยออกและปลดปล่อยตัวตนเร่าร้อนรุนแรงทั้งหมดของเขาภายในตัวเธอ
อย่างไรก็ตามเชียนหลานเหน็ดเหนื่อยเสียจนไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำ…
สติของเธอค่อยๆ เลือนรางขณะที่ปล่อยให้เขาทำความสะอาดให้ ก่อนที่เธอจะนอนสบายตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา
โม่จื่อเฉินโอบกอดเชียนหลานไว้ท่ามกลางความมืดมิด พร่ำพึมพำข้างหูเธอแผ่วเบา “ผมอยากมีลูก ผมอยากมีลูกสาวที่น่ารักอย่างคุณนะครับ”
เชียนหลานส่งเสียงออกมาเบาๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร เธอคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน…
เขาหัวเราะน้อยๆ และเข้านอนเช่นกันอย่างหวังว่าในอีกหนึ่งเดือนเขาจะได้รับข่าวดีว่าจะได้เป็นพ่อคนเช่นกัน
…
ในขณะเดียวกันในที่สุดเฉินจิ้งหรงก็พบว่าหลี่เซิ่งหยวนซ่อนตัวอยู่ที่ไหน อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้บุ่มบ่ามแสดงตัวออกไป
ไห่รุ่ยได้เลิกกีดกันเขาทำงานแล้ว หากแต่เขายังไม่รู้และยังคงอยู่ที่ที่ทำงานของช่างกล้องโดยพยายามอ้อนวอนขอโอกาส
สุดท้ายเฉินจิ้งหรงจึงตามเขาอยู่หลายวัน
ผู้ชายเท่ที่บาร์คนนนั้นได้หายไปเสียแล้ว เหลือเพียงใครบางคนที่สภาพดูไม่จืดเต็มที
มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่
แม้ว่าหลี่เซิ่งหยวนจะไม่ได้เป็นคนดีนัก เขาก็ไม่เคยร้องขอให้เธอชดใช้ แม้ว่าเขาจะสูญเสียทุกอย่างไปเพราะเธอก็ตาม กลับแบกรับความเจ็บปวดด้วยตัวเองและหลบให้ห่างจากเธอ…
เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชายเช่นนี้มากขึ้น
YOU MAY ALSO LIKE
