เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 1015 วิธีการสกปรก

　　หยางโปเก็บจี้หยกและหนังสือทั้งสองเล่มไว้ โจวซินเอาแต่จ้องมองหยางโปอย่างหน้าซื่ออกตรม !
　　หยางโปมองหน้าโจวซิน และพูดอย่างโกรธเคือง ” คุณมองผมทำไม ? ”
　　ในขณะที่พูด มือข้างหนึ่งของหยางโปก็ถือกระบี่หยกไว้ แล้วแทงไปที่ไหล่ของโจวซินทันที
　　กระบี่หยกคมมาก เจาะทะลุกล้ามเนื้อไหล่ หลังจากที่ดึงออกมา ไหล่ของโจวซินก็เต็มไปด้วยสีแดง !
　　โจวซินกรีดร้อง “ ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ ! ”
　　หยางโปไม่สนใจโจวซินด้วยซ้ำไป พูดต่อไปว่า ” เมื่อกี้ตาข้างไหนที่มองมาที่ผม ? ผมจะแทงตาของคุณ ทำให้ตาสุนัขของคุณตาบอดสนิทไปซะ ! ”
　　โจวซินหลับตาปี้และส่ายหัวไม่หยุด ด้วยใบหน้าที่เจ็บปวดอย่างมาก !
　　หยางโปแทงไปมากกว่าสิบครั้ง เลือดที่ไหลหยดบนพื้นยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขาอดที่จะขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ และพูดอย่างเฉยเมยว่า “ ผมจะไว้ชีวิตหมาตัวหนึ่งอย่างคุณชั่วคราวละกัน ! ”
　　พอพูดจบ หยางโปก็ดึงกระบี่หยกออกมาและต้องการเช็ดคราบบนเสื้อผ้าของ โจวซิน แต่เขาคิดไม่ถึงว่ากระบี่หยกกลับไม่มีรอยเลือดเลย !
　　หยางโปยืนขึ้นและเดินไปด้านนอก เดินมาได้ไม่ไกล หยางโปก็เห็นเหลียงหรูซิงยืนอยู่ตรงหน้า
　　ยืนอยู่คนเดียวดูโดดเดี่ยวอย่างเห็นได้ชัด เขาจึงเดินเข้าไปหาเหลียงหรูซิง
　　“ เหลียงเต้าโหยว ให้คุณรอนานแล้ว ! ” หยางโปกล่าว
　　เหลียงหรูซิงมองไปทางหยางโป ” เมื่อสักครู่ทำให้ขุ่นเคืองใจ หยางเต้าโหยวโปรดยกโทษให้ด้วย ! ”
　　หยางโปมองหน้าเหลียงหรูซิง และพยักหน้าให้เล็กน้อย เมื่อสักครู่ทั้งสองไม่ได้บอกใบ้กัน
　　แต่เหลียงหรูซิงเป็นคนฉลาด เข้าใจประเด็นสำคัญอย่างรวดเร็ว และเลิกเป็นพันธมิตรกับโจวซิน ถอนตัวออกไปจากตรงนั้น จากนั้นถึงให้หยางโปลงมือ !
　　ถ้าเหลียงหรูซิงไม่ล่าถอยไป มันก็ค่อนข้างยากสำหรับหยางโปที่ต้องรับมือกับทั้งสองคนเพียงลำพัง !
　　แต่ในเมื่ออีกฝ่ายรู้ว่าจะวางตัวยังไง หยางโปจะไม่ให้ประโยชน์แก่อีกฝ่ายก็เป็นไปไม่ได้
　　เขาหยิบหนังสือสองเล่มออกมาแล้วเอ่ยปากพูดว่า ” หนังสือสองเล่มนี้ได้มาจากการค้นตัวโจวซิน พวกเราสามารถเรียนรู้ร่วมกันได้ ”
　　เหลียงหรูซิงเหลือบตามองเขาด้วยสายตาที่เฝ้ารอคอย แต่กลับโบกมือให้อย่างรวดเร็ว
　　“ สำหรับเรื่องนี้ เป็นผมเองที่ทำผิด ผมต้องขอโทษหยางเต้าโหยวด้วย สำหรับการรับมือกับโจวซิน ผมไม่ได้ช่วยอะไร ของพวกนี้ผมรับไว้ไม่ได้ ! ”
　　หยางโปส่ายหน้า “ เหลียงเต้าโหยว การที่คุณปลีกตัวออกไป มันก็ได้ช่วยผมไว้มากแล้ว
　　คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจ คุณเลือกไปเล่มหนึ่งเถอะ ! ”
　　เหลียงหรูซิง ยังคงโบกมือปฏิเสธไม่ยอมรับไว้.novel-lucky.
　　หยางโปยิ้ม เขาเก็บหนังสือสองเล่มนั้นไว้ และหันไปพูดกับเหลียงหรูซิง “ พวกเราอย่าทำตัวสุภาพกันที่นี่อีกเลย ผมเก็บกลับไปศึกษาก่อนแล้วจะส่งมอบคืนให้คุณอีกครั้ง ไม่ทราบว่า คุณจะเชื่อใจผมไหม ! ”
　　เหลียงหรูซิงกล่าวอย่างรวดเร็วว่า ” ผมเชื่อใจเหลียงเต้าโหยวแน่นอน ! ”
　　หยางโปยิ้ม ” คุณไปก่อนเถอะ ผมตรวจสอบดูแล้วจะให้คนนำไปส่งมอบให้คุณทีหลัง ! ”
　　แม้เหลียงหรูซิงปากบอกว่าเชื่อใจ แต่จริงๆแล้ว ความไว้วางใจที่เขามีต่อหยางโปนั้นมีขีดจำกัด ยังคงไม่ลืมที่จะหันกลับไปมอง จากนั้นถึงได้จากไป
　　หยางโปยิ้มและออกไปพร้อมกับของ ก่อนจะไปจากที่นั่น หยางโปก็หันไปมองบอกบอดี้การ์ดแล้วกล่าวว่า “ ไปยืมโทรศัพท์มาเครื่องหนึ่งแล้วโทรไปที่โรงพยาบาล ให้พวกเขามาช่วยคน ! ”
　　ในขณะที่หยางโปพูด ก็เหลือบมองไปข้างหลังแวบหนึ่ง ประกายแสงวาววับผ่านตาไป เขามองทะลุกำแพงและเห็นสภาพข้างใน อาการบาดเจ็บของโจวซินส่วนใหญ่เป็นแค่อาการบาดเจ็บภายนอก ไม่ได้เสียเลือดร้ายแรง แต่เกรงว่าคงต้องพักฟื้นไปสักระยะหนึ่ง !
　　หยางโปหันกลับและไปจากที่นี่ ทำให้โจวซินอาการหนักขนาดนี้ เขาคงหยุดพักไปชั่วขณะหนึ่งได้ !
　　หลังจากกลับมาถึงบ้าน ฮัวชิงหยุนก็รีบเข้าไปหาและเดินวนไปมารอบๆตัวมองขึ้นลงสำรวจอย่างพินิจพิเคราะห์ เมื่อเห็นว่าหยางโปไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ถึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
　　” โชคดีที่คุณไม่เป็นไร ? ”
　　หยางโปส่ายหน้า “ ไม่เป็นไร คุณสบายใจได้ ”
　　ฮัวชิงหยุนจ้องมองหยางโป ” คุณไปทำเรื่องอะไรกันแน่ ? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ? ”
　　หยางโปมีอาการลังเลเล็กน้อย จากนั้นเขาก็มองไปที่ฮัวชิงหยุน และไม่รู้ว่าควรจะบอกอะไรบางอย่างกับเธอดีไหม แต่ก็กลัวว่ามันจะเป็นการยากที่เธอจะยอมรับมันได้
　　ฮัวชิงหยุนไม่รอให้หยางโปมีปฏิกิริยาตอบสนอง ก็ส่ายหัว “ ช่างเถอะ ฉันจะไม่ถาม ถ้าเมื่อไหร่ที่คุณอยากพูด ค่อยบอกฉันเอานะ ! ”
　　หยางโปรู้สึกค่อนข้างที่จะจนปัญญา “ คุณวางใจได้ รออีกสักพัก ผมก็จะบอกคุณ ”
　　หลินหลินเดินกลับมาและบ่นว่าให้ ” ทำไมลูกถึงได้ออกไปอีก ? ”
　　หยางโปกลับไม่ทันได้สังเกต ฮัวชิงหยุนก้มหน้าลงด้วยสีหน้าที่ดูผิดหวังมาก พวกเขาสนิทกัน
　　แต่ในบางเรื่องราวนี้ ฮัวชิงหยุนมักจะรู้สึกเสมอว่าหยางโปกับตัวเองมีอะไรกั้นกลาง หยางโปไม่ต้องการที่จะพูดออกมา เธอก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปได้ สิ่งนี้มันทำให้เธอผิดหวังมาก
　　หยางโปรับมือกับหลินหลิน และติดจี้หยกมังกรไว้ที่กลางเอวของฮัวชิงหยุน
　　ฮัวชิงหยุนพูด ” ฉันมีจี้หยกอยู่แล้วชิ้นหนึ่งไม่ใช่เหรอ ? ”
　　“ จี้หยกชิ้นนี้ดีกว่า คุณเอาติดตัวไปทั้งหมดนั่นแหละ ” หยางโปอธิบาย
　　หลินหลินที่ยืนอยู่ไม่ไกล มองดูความสนิทสนมของทั้งสองคน ก็อดที่จะแอบอมยิ้มไม่ได้
　　หยางโปสนทนากับฮัวชิงหยุนอีกไม่กี่คำ ปลอบโยนเธอ จากนั้นถึงได้นำหนังสือสองเล่มเข้าไปในห้องหนังสือ
　　หยางโปนั่งลงและตั้งใจอย่างจดจ่อ เขาจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่แล้วสายตาจับจ้องมองไปที่หนังสือเล่มแรกบนโต๊ะ ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย หนังสือเล่มแรกไม่มีปก เขาทำใจให้สงบ เปิดหนังสือและเห็นหน้าแรกมีข้อความย่อๆอยู่ท่อนหนึ่ง
　　” เปลี่ยนกลางวันเป็นกลางคืน ขว้างถั่วใส่ทหาร กวัดแกว่งกระบี่กลายเป็นแม่น้ำ
　　เรียกลมเรียกฝน ! ”
　　หยางโปจ้องมองไปที่อักขระทั้ง 16 ตัว ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกร้อนรุ่มเลือดดิ้นพล่าน เนื้อหาที่บรรยายโดยอักขระทั้งสิบหกตัวนี้น่าจะเป็นทิศทางที่เขาศึกษาอยู่ เป็นช่องทางบรรลุเป็นเซียนอย่างแท้จริง !
　　หยางโปสงบสติอารมณ์แล้วหันกลับมาพลิกหน้าต่อไป ด้านในมีคำอธิบายคาถาเรียกลมฝนไว้อย่างละเอียด หยางโปเคยวาดท่วงท่ามังกรเดินทองบริสุทธิ์จนได้รับวิชาเรียกลมฝนมาแล้ว
　　จึงรู้จักวิชานี้อยู่แล้ว แต่พอได้อ่านหนังสือเล่มนี้ทำให้เขาเข้าใจลึกซึ้งยิ่งขึ้น และถึงกับสัมผัสได้ว่าถ้าหากตัวเองใช้มันอีกครั้ง จะเก่งกาจมากขึ้นกว่าเดิมอีกแน่นอน !
　　หยางโปนั่งอยู่แต่บนเก้าอี้ และจับจ้องไปที่เนื้อหาด้านใน หนังสือเล่มนี้มีเพียงไม่กี่หน้า เนื้อหาบางมาก เขาอ่านมันอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังพลิกจบในเวลาอันสั้น
　　วางหนังสือลง หยางโปก็มานั่งครุ่นคิด เขาพบว่าหนังสือเล่มนี้เน้นไปที่เนื้อหาเรียกลมฝน
　　ซึ่งดูเหมือนจะเป็นประสบการณ์ของผู้อื่น ที่มีอยู่มากกว่าครึ่งในหนังสือ ตามเนื้อหาทั้งเล่มของหนังสือ ดูเหมือนว่าจะฝึกฝนวิชาทั้งหมดออกมาได้ไม่สมบูรณ์ แต่ก็ไม่เลวแล้วเหมือนกัน
　　เขาทำตามจากท่วงท่าของมังกรเดินทองบริสุทธิ์ หลังจากพยายามทำตามไม่หยุด ก็เข้าใจความหมายที่แอบแฝงบางอย่างอยู่ได้ แต่ความเข้าใจของทุกคนมันแตกต่างกัน การได้เห็นข้อคิดของอีกฝ่าย สำหรับหยางโปแล้วมันก็มีประโยชน์เป็นอย่างมากเช่นกัน
　　หยางโปพอที่จะเข้าใจ นี่คงเป็นสิ่งที่โจวซินกำลังพูดถึง ครึ่งหนึ่งของวิชาเรียกลมฝนของตระกูลโจว !
　　เขาหยิบหนังสืออีกเล่มขึ้นมาอ่านอีกครั้ง ด้านในวาดยันต์ฟู่ลู่ไว้มากมาย มันไม่ได้เรียนรู้และเข้าใจได้ในระยะเวลาอันสั้นดังนั้นเขาจึงไม่ได้อ่านอย่างละเอียด
　　หยางโปเดินออกมาจากห้องหนังสือ บรรจุหนังสือที่ไม่มีปกเล่มนั้นลงในกล่องไม้ และใช้ให้บอดี้การ์ดนำมันไปมอบให้เหลียงหรูซิง
　　เขาคิดว่าโจวซินได้รับบาดเจ็บสาหัสหนักขนาดนี้ ครั้งนี้จะต้องมีคนจากตระกูลโจวมาแน่นอน ! เขาจำเป็นต้องเตรียมการบางอย่างไว้ซะแล้ว !