เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 1031 ขู่เข็ญบังคับเอา

　　จินหลันอดที่จะมองไปทางหยางโปไม่ได้ “ เปิดร้านที่นี่ คุณต้องรู้ไว้ก่อนนะ ที่นี่มีร้านเปิดอยู่มากแล้ว ถ้าคุณมาเปิดร้านอยู่ที่นี่ จะต้องเป็นเป้าให้ทุกคนกระหน่ำยิงแน่ ”
　　“ คุณไม่เข้าใจ ” หยางโปส่ายหน้า “ นี่เป็นผลพลอยได้อย่างหนึ่ง ทำไมโรงแรมหลายๆแห่งถึงได้ยอมเปิดเบียดกันอยู่กระจุกเดียว เพราะมีการแข่งขันย่อมมีการเปรียบเทียบ ลูกค้ายิ่งชอบไปในที่ที่คนพลุกพล่านแบบนี้ ถ้าไปเปิดในเมือง มันถึงจะเป็นเป้าโจมตี ! ”
　　หยางโปไม่ได้อธิบายต่อ เขาหันมองออกไปไกล และอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า ที่นี่ไม่มีหน้าร้านเหลือว่างอยู่แล้ว เขาอยากหาที่ตั้งร้านสักที่ เกรงว่ามันคงจะไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น
　　พอเดินเข้าไปใกล้อีกนิด หยางโปถึงพบว่า ร้านค้าที่นี่ดูเหมือนจะทำธุรกิจเหมือนกันหมดทุกร้าน ที่นี่มีแต่ร้านสั่งทำเครื่องแต่งกายโบราณที่ใช้ในการแสดง มีอยู่ร้านหนึ่งที่เน้นให้เช่าเฟอร์นิเจอร์โบราณ แต่ทันทีที่หยางโปเดินเข้าไปดู ก็พบว่าในร้านมีเพียงแจกันและถ้วยน้ำชาเท่านั้น มีของเก่าเยอะแยะที่ไหนกัน ?
　　เมื่อมาเห็นตรงนี้ หยางโปก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย เขาหันไปมองหน้าจินหลัน “ สาวน้อย ”
　　“ ฉันทำงานเสร็จแล้ว ฉันไปได้หรือยัง ? ” จินหลันเอ่ยปากถาม
　　หยางโปถูกพูดสกัดหน้าทันที เขามองหน้าจินหลัน และขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ สาวน้อย ผมยังไม่ได้จ่ายเงินให้เลย และอีกอย่างตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน รีบร้อนขนาดนั้นเลยเหรอ ? ”
　　“ คุณยังมีงานอยู่เหรอ ? ” จินหลันหันหน้ามามอง
　　“ คุณช่วยไปถามให้ผมหน่อยได้ไหม ที่นี่พอจะมีร้านที่ว่างอยู่ไหม ผมต้องการเช่าสักห้องหนึ่ง
　　ห้องเดียวก็พอแล้ว ” หยางโปกล่าว
　　จินหลันหันมามองหยางโป ด้วยสีหน้าที่แปลกใจไม่น้อย “ คุณยังจะทำอยู่อีกเหรอ ? ”
　　หยางโปพยักหน้า “ ทำไมจะไม่ทำ ? ผมว่ามีอนาคตจะตาย คุณมั่นใจได้ การทำธุรกิจประเภทนี้
　　ไม่มีทางขาดทุนแน่นอน ”
　　จินหลันส่ายหน้า “ ฉันจะไปถามให้เดี๋ยวนี้ ”
　　พอพูดจบ จินหลันก็เดินเข้าไป
　　หยางโปไม่มีทางเลือกอื่น เรื่องนี้มันไม่เหมาะกับเขาจริงๆ ยังไงซะธุรกิจที่เขาต้องทำมันต้องมาแข็งขันกับคนอื่น ถ้าเขาเข้าไป เกรงว่าคงมีอีกหลายคนที่ไม่พอใจ และคงถึงขั้นที่จะทำทุกวิถีทางที่จะขัดขว้างเขา แต่จินหลันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เด็กผู้หญิงที่น่ารักแบบนี้ คิดว่าหลายๆคนคงจะไม่ไล่เธอออกมาแน่ !
　　มองดูจินหลัน หยางโปก็นึกถึงลั่วชิง ลั่วชิงเป็นคนที่กระฉับกระเฉง ช่วยเขาจัดการเรื่องลงทุนที่เกาะ เซียวเหยามาโดยตลอด ร่วมถึงเรื่องเหมืองด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะยุ่งมาก เขาก็อยากให้ลั่วชิงติดตามเขามาด้วยจริงๆ
　　ไม่นาน จินหลันก็เดินออกจากร้านแรก เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย และเหลือบมองไปที่หยางโป จากนั้นก็เดินเข้าไปอีกร้านหนึ่ง ไอลีนโนเวล
　　เดินเข้าออกหลายร้านติดต่อกัน แต่ก็ไม่ได้รับอะไรมา จินหลันจึงเดินกลับมาและพูดขึ้นว่า
　　” ไม่มีใครยอมให้เช่า คุณทำใจเถอะ ! ”
　　หยางโปรู้สึกหมดสิ้นหนทาง “ ทุกปัญหามีทางออกเสมอ คุณช่วยผมหาทางแก้ไขอีกครั้ง ต่อให้ต้องจ่ายเงินก็ไม่เป็นไร ! ”
　　จินหลันหันไปมองหยางโป “ คุณไม่กลัวที่ต้องจ่ายเงินจริงๆใช่ไหม ? ”
　　หยางโปพยักหน้า “ คุณมีช่องทางใช่ไหม ? ”
　　จินหลันชี้ไปที่หน้าประตูร้าน และบังเอิญชี้ไปที่ร้านขายของเก่าร้านนั้นเข้าพอดี จากนั้นเธอจึงอธิบายไปว่า ” นั่นคือหน้าร้านของครอบครัวของฉัน และสัญญาเช่าร้านกำลังจะหมดลงแล้ว ”
　　หยางโปนิ่งอึ้งไปทันที “ ครอบครัวพวกคุณจะตกลงไหม ? ”
　　จินหลินไม่พูดมากอะไร แค่ถูนิ้วหัวแม่โป้งและนิ้วชี้เข้ากันเบาๆ
　　หยางโปได้สติกลับมา “ สัญญาเช่าจะหมดลงเมื่อไหร่ ? ”
　　“ ครึ่งเดือนหลังจากนี้ ! ” จินหลันตอบ
　　ในเมื่อหยางโปมาถึงแล้ว ก็ยังไม่สายเกินไปสำหรับสองสามวันที่ผ่านมา เขาพยักหน้า
　　“ ตกลง ผมจะไปคุยกับเขา ”
　　จินหลันนิ่งอึ้งไปทันที “ คุณคงไม่ไปพูดกับพ่อแม่ฉันเรื่องนี้นะ ? ”
　　หยางโปยิ้ม “ เรื่องนี้ ไม่ไปหาพ่อแม่คุณ มันคงจะพูดคุยกันได้ง่ายกว่า ”
　　พอพูดจบ หยางโปก็ชี้เข้าไปข้างใน “ ถ้าเข้าไปกับผม วันนี้ราคาค่าทำงานที่ลำบากของคุณ สามารถเพิ่มได้จนถึงหนึ่งหมื่นหยวน ! ”
　　จินหลินขมวดคิ้วขึ้น และเดินตามหยางโปเข้าไป
　　ไม่นาน หยางโปก็เดินเข้าไปในร้าน และสังเกตเห็นชายอ้วนหัวล้านที่อายุสี่สิบกว่าคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่หลังโต๊ะ เมื่อเห็นหยางโปเดินเข้ามา ก็รีบผายมือเชื้อเชิญอย่างกระตือรือร้น
　　“ สวัสดีครับ ผมรู้สึกว่าคุ้นหน้านะ คุณคือผู้กำกับเฉินใช่ไหม ? ”
　　หยางโปมองหน้าอีกฝ่ายและส่งยิ้มให้ “ ผมแซ่หยาง ” “ ผู้กำกับหยาง สวัสดี สวัสดี ” ตาอ้วนหัวล้านรีบยกเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆมาให้ และเชื้อเชิญให้หยางโปทั้งสองคนนั่งลง ชงชามาเสิร์ฟให้ จากนั้นถึงได้นั่งลง “ ผู้กำกับหยาง คุณอยู่คณะละครไหน ? ”
　　หยางโปยิ้ม “ ครั้งที่แล้วเคยใช้เครื่องลายครามของที่นี่ มันเปราะบางเกินไป ครั้งนี้ต้องเปลี่ยนเป็นของดีกว่านี้หน่อย ”
　　พอพูดจบ หยางโปก็สอบถามเกี่ยวกับสภาพราคาสินค้าในตลาดตอนนี้ของอีกฝ่ายหนึ่ง
　　เถ้าแก่อ้วนก็ถือว่าเป็นคนที่มีไหวพริบ รีบหยิบรายการขึ้นมาแล้วยื่นให้หยางโป และกระซิบบอกว่า “ น้องชาย เราต่างก็รู้จักมักคุ้นกันดี ทำตามกฎเดิมนั่นแหละ ! ”
　　หยางโปก้มดูรายการและสังเกตเห็นราคาด้านบน เขาไม่คุ้นชินกับของพวกนี้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาเดากฎทั้งหมดนี้ไม่ออก เขาเหลือบมองหน้าอีกฝ่ายหนึ่ง “ กฎก่อนหน้านี้ ขาดอะไรไปหน่อยไหม ? ”
　　เถ้าแก่อ้วนหัวล้านยิ้มระรื่น ” น้องชาย เราทำแค่ธุรกิจเล็กๆ ทำเงินได้ไม่มาก ล้วนแล้วแต่อาศัยของจำนวนมากเพื่อลดราคาให้บางส่วน ถ้าเจอของเสียหายอีก ยังไม่รู้เลยว่าจะสูญเสียไปอีกมากน้อยเท่าไร ! ”
　　“ อ้อ ในเมื่อรู้สึกว่าขาดทุน ถ้างั้นก็มอบมันให้ผมสิ ! ” หยางโปกล่าว
　　ชายอ้วนหัวล้านส่ายหน้าปฏิเสธ “ พี่ชาย คุณมีความสุขแค่ไหนในฐานะผู้ช่วยผู้กำกับ มาติดต่ออุปกรณ์ประกอบฉากเหล่านี้ อย่างน้อยก็ได้ส่วนแบ่งไปแล้วห้าเปอร์เซ็นต์ ไหนเลยจะเหมือนกับพวกเรา กินมื้ออดมื้อ ไม่มีวันมั่นคง ”
　　หยางโปยิ้มและเงยหน้าชายอ้วนหัวล้าน ” ร้านนี้ของคุณใกล้จะหมดสัญญาเช่าแล้วใช่ไหม ? ”
　　ใบหน้าที่ร่าเริงของเถ้าแก่ก็หุบยิ้มลงทันทีลง เขาเหลือบไปมองหยางโป ” คุณเป็นใครกันแน่ ? ”
　　หยางโปหัวเราะ “ ผมเป็นใครมันไม่สำคัญ แต่คุณคิดว่าคำพูดเมื่อสักครู่นั้นของผมเป็นไงบ้าง ? ”
　　“ ประโยคไหน ? ”เถ้าแก่หัวล้านกล่าว
　　หยางโปพยักหน้าและก้มลงจิบชา จากนั้นถึงได้เอ่ยปากพูดว่า “ ยกร้านนี้ให้ผม ”
　　เถ้าแก่หัวล้านก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที “ นี่คุณกำลังคิดที่จะแย่งร้านของผมใช่ไหม คุณเป็นใครกันแน่ ? ผมไม่มีทางปล่อยร้านไปแน่ ! ”
　　หยางโปมองหน้าอีกฝ่าย “ พวกเราทั้งสองไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมก็ไม่คิดที่จะแย่งธุรกิจของคุณเช่นกัน ผมแค่อยากได้ร้านสักร้านหนึ่งมาใช้สักสามเดือน ถ้าคุณยินดีที่จะแบ่งร้านนี้ให้ผมครึ่งหนึ่ง ผมก็สามารถช่วยคุณจ่ายค่าเช่าได้สามเดือน ถ้าคุณไม่ยอม ผมจะไปหาเจ้าของ แล้วจ่ายค่าเช่าให้สองเท่า ถ้าสองเท่าไม่ได้ งั้นก็เพิ่มเป็นสามเท่า ! ”
　　เถ้าแก่หัวล้านนิ่งอึ้งไปทันที เขาคิดไม่ถึงว่าหยางโปจะตั้งใจเปิดร้านให้ได้ แต่สำหรับเขาแล้ว เวลาแค่สามเดือนมันไม่ได้นานมาก สิ่งสำคัญที่สุดคือ หยางโปยินดีที่จะจ่ายค่าเช่าให้ เพราะค่าเช่าถือว่าเยอะมากสำหรับเขา !
　　หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เถ้าแก่หัวล้านก็หันมองมาทางหยางโป “ น้องชาย ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว และยังไปหาลูกสาวของเถ้าแก่จินมาอีก แต่คุณต้องรับปากนะว่าเวลาแค่สามเดือน แค่สามเดือนเท่านั้น ! ”
　　หยางโปพยักหน้า “ คุณวางใจได้ บอกว่าสามเดือนก็สามเดือน ไม่เอาเปรียบคุณแม้แต่วันเดียวแน่นอน ! ”
　　“ อ้อใช่สิ คุณจะทำธุรกิจอะไร ? ” ตาอ้วนหัวล้านชายตามอง
　　“ รับสั่งทำโบราณวัตถุ ” หยางโปตอบ