เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 369

ตอนที่ 369 ล้างแค้น (กลาง)

ซุนเหอจั๋วมองลูกน้องด้วยความรู้สึกประหลาดใจ ” อะไรนะ ? พวกเขากล้ามาทำร้ายคนที่นี่งั้นเหรอ ? “

เมื่อลูกน้องพยักหน้ารับซุนเหอจั๋วก็โกรธมาก ” กล้าดียังไงมาสร้างปัญหาที่นี่ ! รีบไปรวบรวมคนแล้วตามไปดูกับฉัน ! “

พูดจบ ซุนเหอจั๋วมองไปที่ ซุนเชี่ยนหยุนและพูดเบาๆ ” เธอพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะออกไปดูหน่อย ! “

” ฉันอยากจะไปดูกับพี่ด้วย ! ” ซุนเชี่ยนหยุนรีบยืนขึ้นแล้วเดินออกไป

ซุนเหอจั๋วลงไปข้างล่างและเห็นว่าลูกค้าของสโมสรอยู่รอบๆ เขาก็อดขมวดคิ้วไม่ได้และพูดกับทุกคนว่า ” ทุกๆ ท่าน ผมขออภัยที่มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นในวันนี้ผมขอโทษจริงๆ ในวันนี้ฟรีสำหรับทุกท่าน ! “

” คุณชายจั๋วผู้ผดุงคุณธรรม ! ” ชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกน

ทั่วทุกที่มีคนจำนวนไม่น้อยก็พูดตาม ” ใช้แล้ว คุณชายจั๋วมีคุณธรรมจริงๆ หากมีเรื่องอะไร ก็เรียกพวกเราได้เลย แม้ว่าพวกเราจะสู้ไม่ได้ แต่ก็ยังจะขอช่วยด้วยอีกแรงหนึ่ง ! “

” ใช่แล้วๆ พวกเราจะไปกับคุณชายจั๋วด้วย ! “

” ไปด้วย ! ไปด้วย ! “

กลุ่มคนมักไม่มีโอกาสได้เห็นซุนเหอจั๋ว เรื่องประจบประแจงแบบนี้เป็นโอกาสที่ไม่ควรพลาด แล้วก็โห่ร้องอย่างต่อเนื่อง

ลุกขึ้นและติดตามซุนเหอจั๋วไปเพื่อให้การสนับสนุน

ซุนเหอจั๋ว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คำนับต่อทุกคน ” เหอจั๋วอยู่ตรงนี้ขอบคุณทุกคนมาก ผมซาบซึ้งใจ แค่ขอให้ทุกคนอยู่ต่อ ฉันได้ยินว่ามีคนชราอยู่ข้างล่าง เลยไม่ต้องการทำให้ผู้คนแตกตื่น ! “

” คุณชายจั๋วช่างมีน้ำใจและคุณธรรมจริงๆ ” มีคนถอนหายใจยาวอีกครั้ง

ซุนเหอจั๋วทำท่าทำทางแล้วเดินไปข้างหน้า

เมื่อลงไปข้างล่างก็เห็นปู่ชุยนั่งอยู่กลางห้องโถง คนในตระกูลชุยต่างก็กำลังนั่งอยู่ชั้นล่าง ทันใดนั้นซุนเหอจั๋วก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะขึ้นมาทันที !

ไม่ใช่ว่าเป็นลูกนอกสมรสคนหนึ่งเหรอ ? ซ่งห้าวซวน ไม่ได้เน้นย้ำว่าลูกนอกสมรสนี้ ยังไม่ได้เป็นที่รู้จักเหรอ ? แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องใหญ่โตแบบนี้ได้ ?

ซุนเหอจั๋วรู้ว่าเรื่องในวันนี้จะไม่มีทางที่ดีขึ้น เขารีบไปแผนกบุคคล ” เร็วเข้า รีบโทรหาพ่อให้ฉันหน่อย ! “

ซุนเชี่ยนหยุนยืนอยู่ข้างๆ ” ไม่ใช่แค่ชายชราเหรอ ? พี่กลัวอะไร ? “

ซุนเหอจั๋วมองไปที่เธอ ” อีกเดี๋ยวเธอไม่ต้องพูด ฉันจะพูดเอง ! “

พอสั่งอะไรบางอย่าง ซุนเหอจั๋วจึงเดินขึ้นไป ” ท่านปู่ชุย ท่านมาได้ยังไง ? “

ปู่ชุยมองไปที่ซุนเหอจั๋ว ” พ่อของแกอยู่ที่ไหน ? “

ซุนเหอจั๋ว มาพร้อมกับรอยยิ้ม เขาเกิดในระบบแบบนี้ เขารู้เรื่องนี้ดีมาก จะไม่ทำให้ชายชราขุ่นเคืองเด็ดขาด !

” ผมโทรบอกพ่อไปแล้ว เขาจะมาที่นี่เร็วๆ นี้ครับ ! ” ซุนเหอจั๋วกล่าว

ปู่ชุยนั่งอยู่ตรงกลางห้องโถงที่เรียบหรูและงดงาม แล้วไม่ได้พูดอะไร

ซุนเหอจั๋วใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ” ท่านปู่ ถ้าอย่างนั้น ท่านจะไปนั่งชั้นบนไหม ที่นี่ว่างเปล่า นั่งไม่สบาย ! “

ปู่ชุยไม่ได้สนใจ สิ่งนี้ทำให้ซุนเหอจั๋วดูน่าอึดอัดใจ แต่ไม่กล้าพูดมากไปกว่านี้

ซุนเชี่ยนหยุนยืนอยู่ข้างๆพร้อมกับก้มหน้าก้มตามองหน้าผู้คน ในใจเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ ขี้ฟ้องมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตระกูลชุยเข้าข้างพรรคพวกของตัวเอง ตระกูลซุนของพวกเขาไม่สามารถเข้าข้างตนเองได้เชียวเหรอ ?

เมื่อซุนเหอจั๋วเห็นชุยซื่อหยวนในใจเขาก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา ซ่งห้าวซวนสาบานกับเขาว่าหยางโปมีสถานะไม่มากนักในตระกูลชุย แม้ว่าจะไม่จ่ายเงินซื้อตราหยกสืบบัลลังก์แล้วก็ไม่มีใครพูดมาสักประโยค ตอนนี้ดูเหมือนว่าซ่งห้าวซวนจะพูดเหลวไหลแล้ว !

ทุกคนในสโมสรมุงอยู่ไกลๆ ซุนเหอจั๋วโบกมือไปทางผู้จัดการเพื่อให้ลูกค้าออกไป

ไม่นานก็มีรถยนต์สองคันเข้ามาจอดอยู่ด้านนอกสโมสร มีชายที่นั่งข้างคนขับลงมาจากรถและมีคนวิ่งตามหลังมาเปิดประตูให้

จากนั้นชายชราในวัยหกสิบกว่าก็เดินตรงเข้ามา ชายชรามองที่สโมสรและเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เข้าไปในห้องโถงก็เห็นคนสองกลุ่มเผชิญหน้ากันซุนคุนหลินเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว ” ชุยเหล่า ท่านอายุมากแล้วทำไมถึงมาที่นี่ ? หากมีเรื่องจะพูด ผมจะไปเยือนแน่นอน “

ปู่ชุยมองที่ซุนคุนหลินและเห็นว่าซุนคุนหลินมีผมดกดำ บนใบหน้ามีความผันผวนที่ไม่สามารถถูกหลอกได้

” ตระกูลชุยของผมเป็นตระกูลเล็กๆ จนๆ ไม่กล้ารบกวนคุณให้ลำบาก ! “

ซุนคุนหลินรีบพูดอย่างรวดเร็ว ” ชุยเหล่า ท่านก็พูดเล่นไป “

ปู่ชุยเค้นเสียงเย็นและมองไปที่ซุนคุนหลิน ” ไม่กล้าพูดล้อเล่นหรอก แค่ว่าเด็กคนนี้นัดให้หลานชายของฉันมาคุยธุระ เมื่อกลับไปเขากลับแขนหัก ตระกูลชุยของฉันเป็นตระกูลเล็กๆ จนๆ ไม่มีอำนาจ แต่ก็ไม่เคยคิดจะรังแกใคร ! “

พูดแล้ว ปู่ชุยใช้ไม้เท้าชี้ไปที่ชุนเหอจั๋ว

ซุนคุนหลินขมวดคิ้วหันมามองซุนเหอจั๋ว เขารู้เรื่องราวของตราหยกสืบบัลลังก์เป็นอย่างดีและรู้ว่าเหอจั๋วนัดอีกฝ่ายมาพบกันในคืนนี้ แต่ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ ?

” เหอจั๋ว มันเกิดอะไรขึ้น ? ” ซุนคุนหลินมองดูลูกชายของเขา

ซุนเหอจั๋วก็ตกตะลึง ” พ่อจะเป็นไปได้ยังไง ? ผมจะทำร้ายเขาได้ยังไง ? นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราทำแน่นอน “

ปู่ชุยยืนขึ้นด้วยไม้เท้าแล้วหัวเราะเยาะเย้ย เขามองไปที่ซุนเหอจั๋ว ” คุยธุระก็คือคุยธุระ ฉันไม่สนใจธุระของแกแล้วก็จะไม่ถาม แต่ก็ต้องทำตามกฎ “

” ท่านปู่ชุยพูดมาก็ถูกต้อง ” ชุยเหอจั๋วกล่าว ” งั้นแบบนี้ ผมจะต้องไปที่โรงพยาบาลเพื่อขอโทษกับหยางโปดีไหม ? “

ชุยเหอจั๋วพูดอย่างบาดหมางมาก เมื่อพูดถึงคำว่า ” หยางโป ” สองพยางค์ โดยจะเน้นเสียงคำว่า ” หยาง ” โดยเจตนา

ชุยซื่อหยวนนั้นทำหน้าไม่ถูก ทุกคนมองไปที่ปู่ชุย เรื่องนี้อาจจะเล็กหรือใหญ่ขึ้นอยู่กับทัศนคติของปู่ชุยแล้ว

ทันใดนั้นปู่ชุย ก็ยกไม้เท้าขึ้น ทุกคนได้ยินคำอุทาน ” อา ” ซุนเหอจั๋วก็ล้มลงไปกับพื้นทันที !

ทุกคนต่างก็ตกใจ !

ซุนคุนหลินตกใจอยู่ชั่วครู่ด้วยความโกรธเกรี้ยว ” ชุยเจิ้งเย่ว ท่านจะทำอะไรน่ะ ? “

ปู่ชุยกระแทกไม้เท้าลงบนพื้นอย่างแรง ” ซุนคุนหลินเนื่องจากคุณสอนลูกชายของคุณได้ไม่ดี นั้นมีแค่ฉันที่จะจัดการมัน ฉันกำลังสอนเขาว่ากฎคืออะไร ! “

“ปลูกแตงย่อมได้แตง ปลูกถั่วย่อมได้ถั่ว ซุนคุนหลิน คุณกำลังทำอะไรอยู่ ทุกคนต่างก็รู้ดี คุณตั้งใจจะไปถึงยอดเขา ทุกคนเข้าใจว่าคุณต้องการตราหยกสืบบัลลังก์ก็เอามันไปได้ แต่คุณไม่ปฏิบัติตามกฎ คุณต้องการชนะด้วยกำลัง ตีลูกหลานในตระกูลชุยของฉัน ทำอย่างนี้มันไม่ถูกต้อง ! “

เมื่อปู่ชุยพูดด้วยเสียงอันดังก้อง ซุนคุนหลินก็ไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวอะไร !

ซุนเหอจั๋วกอดแขนของเขากลิ้งไปมาบนพื้น ร้องคร่ำครวญอย่างไม่หยุดยั้ง !

ซุนเชี่ยนหยุนพยุงพี่ชายของเธอขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อปู่ชุย

ชายชราจ้องมองมาที่เธอ ” เธอมองอะไรอยู่ อีหนู เธอก็ไม่ได้มีอะไรดี เรื่องราวที่ผ่านมาไม่กี่ปีมานี้ อย่าคิดนะว่าไม่มีใครรู้ ! “

ซุนคุนหลินหลับตาเล็กน้อย ” ปู่ชุย ตีก็ตีไปแล้ว ด่าก็ด่าไปแล้ว ท่านควรจะหายโกรธได้แล้ว ! “

ปู่ชุยมองไปที่ซุนคุนหลินและรู้สึกประหลาดใจกับความอดทนของอีกฝ่าย แต่ว่าเขาไม่สามารถยอมแพ้ได้ ในเมื่อทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองไปแล้ว !

เขาจะให้บทเรียนแก่คนรุ่นใหม่ ว่าฟ้าพิโรธจริงๆ แล้วมันจะเป็นยังไง !