เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 374

ตอนที่ 374 แลกเปลี่ยน

หยางโปเห็นฝูงชนยืนอยู่ข้างนอกประตู แล้วก็เห็นลัวย่าวหัวและตาอ้วนหลิวหน้าตาเศร้าสร้อย ขมวดคิ้วมา

อวี่เหวินไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีในเวลานี้ มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่อยู่ที่นี่และคนข้างนอกปรึกษากับพวกเขาเป็นเวลานาน พวกเขาไม่สามารถหาวิธีแก้ปัญหาที่น่าพอใจได้เลย ดังนั้นในตอนนี้ทุกคนจึงต้องยอมรับ

ตาอ้วนหลิวเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาทั้งสองคนและเลียริมฝีปากของเขา ” ในเมื่อพวกนายไม่พูด ฉันอายุมากกว่าหน่อย ดังนั้นฉันจะคุยก่อน พวกนายควรรู้สถานการณ์ของฉันด้วย ฉันเทียบต้นกำเนิดและภูมิหลังของครอบครัวกับพวกนายไม่ได้ ดังนั้นเมื่อเผชิญกับแรงกดดันนี้ ฉันขอสารภาพว่า ฉันทนไม่ได้ “

หยางโปหันไปมองตาอ้วนหลิว แน่นอนเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่ตาอ้วนหลิวหมายถึง และเขาเข้าใจสิ่งหนึ่งที่ดีกว่าเหตุผลที่การเจรจาดังกล่าวที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาทั้งสามคนยอดเยี่ยมมาก แต่มันเป็นเพราะนายผู้เฒ่าชุย ! เนื่องจากการมีอยู่ของนายผู้เฒ่าชุย คนที่อยู่ข้างนอกเหล่านั้นก็ไม่กล้าทำอะไรที่มันน่าเกลียดเกินไป !

หลังจากตาอ้วนหลิวพูดจบ ชุยซื่อหยวน ลัวซื่อเต๋อและหลิวเจียชางก็เข้ามา ชุยซื่อหยวนมองไปที่หยางโป ” นายก็เข้าใจด้วยว่าพวกเขาให้พวกเราเข้ามา พวกเราก็ปฏิเสธพวกเขาไม่ได้ แต่ว่าเรื่องนี้นายก็ไม่ต้องกดดันมากเกินไป ไม่ต้องสนใจสถานการณ์อะไรของฉัน ขอแค่ทำตามใจของตัวเองก็พอแล้ว ! “

ลัวซื่อเต๋อยิ้มบางให้ลัวย่าวหัว แต่รอยยิ้มนั้นขมขื่นอยู่บ้าง

สำหรับหลิวเจียชางนั้นเขามีใบหน้าเศร้ายิ่งกว่าเดิม

หยางโปใจกระตุก แล้วก็ยิ่งเข้าใจความรู้สึกของตาอ้วนหลิวและลัวย่าวหัว การร้องขอจากภายนอกสำหรับพวกเขามันไม่หนักหนาเลย ! การเลื่อนขั้นต่อไปจะเป็นประโยชน์สำหรับทุกคนอย่างมาก !

แต่ว่าเขารู้สึกอบอุ่นใจเล็กน้อย ชุยซื่อหยวนพูดแบบนี้ออกมาได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว ชุยซื่อหยวนตอนเป็นหนุ่ม และเป็นข้าราชการระดับสูงถึงรองรัฐมนตรี ในเมื่อไม่อาศัยนายผู้เฒ่า เรื่องเลื่อนขั้นก็เกือบสองปี

แต่สำหรับลัวซื่อเต๋อแล้วมันไม่เหมือนกัน ในเมื่อลัวซื่อเต๋อมีอายุ 53 ปีแล้ว และเมื่อครึ่งปีหลังของปีที่แล้วก็ได้เลื่อนขั้นเป็นรองผู้อำนวยการแล้ว เขาจึงไม่มีความหวังในการเลื่อนตำแหน่งในเวลาอันสั้น ถ้ารอก็ไม่รู้ว่ามีความหวังหรือไม่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ แม้ว่าจะไม่ไปไกลกว่านี้ แต่อาศัยประวัติการรับราชการ ก่อนที่จะเกษียณก็น่าจะเลื่อนไปอีกขั้นได้ ! นี่คือแรงดึงดูดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา !

หยางโปก็พอจะเข้าใจสิ่งหนึ่งอยู่บ้าง รุ่นก่อนของตระกูลลัวเป็นเกษตรกรที่ยากจน นอกจากนี้ยังเป็นเพราะสายสัมพันธ์ของญาติภรรยาที่มาถึงขั้นตอนนี้ แต่ก็ไม่มีที่ว่างให้ไปไกลกว่านี้ได้ และเพราะว่าเหตุนั้นลัวย่าวหัว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจญาติพี่น้อง นี่คือเหตุผลที่เขายืนยันในการเริ่มต้นธุรกิจในจินหลิง !

สุดท้ายก็เป็นบ้านของตาอ้วนหลิว หลิวเจียชาง เขาแก่มากแล้วและเกษียณแล้วด้วย แต่ตาอ้วนหลิวได้รับตำแหน่งรองประธานของเทศบาล ตำแหน่งนี้อยู่ในระดับเดียวกับรองนายกเทศมนตรี ตาอ้วนหลิวได้สะสมความมั่งคั่งของครอบครัวเอาไว้มากมายในช่วงหลายปีที่ผ่านมาสำหรับครอบครัวหลิว ตำแหน่งดังกล่าวเป็นอะไรที่ถูกต้องเหมาะสม ดังนั้นหลิวเจียชางจึงสนับสนุนเขาอย่างยิ่ง !

เมื่อเห็นชายสามคนเข้ามาตาอ้วนหลิวก็หยุดครู่หนึ่ง เขาหันไปมองหยางโปแล้วถอนหายใจเบาๆ ” ช่างเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้วตราหยกสืบบัลลังก์ในตำนาน หยางโปเสี่ยงชีวิตเอามันกลับมา เรื่องนี้ก็ปล่อยให้นายจัดการมันก็แล้วกัน ไม่ว่าผลสุดท้ายจะเป็นยังไง ฉันก็จะไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ ! “

พูดจบ ตาอ้วนหลิวก็ก้าวไปข้างหน้าและกอดหยางโป ” ไม่ว่านายจะตัดสินใจอะไร เราจะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันตลอดไป ! “

หยางโปหัวใจสั่นไหว เขากอดตาอ้วนหลิวที่เต็มไปด้วยไขมัน ” พวกเราเป็นพี่น้องที่ดีเสมออยู่แล้ว ! “

หลิวเจียชางมองตาอ้วนหลิว ทำท่าจะเอ่ยขัด แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไร

ลัวย่าวหัวมองดูพ่อลัวแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย ” ฉันก็คิดแบบเดียวกันกับตาอ้วน ! “

พูดจบลัวย่าวหัวไม่สามารถทนมองใบหน้าของพ่อลัวได้ เลยเดินเข้ามาแล้วกอดหยางโป !

หยางโป รู้สึกกดดันมาก เขามองไปรอบๆ ผู้คนที่อยู่ตรงหน้าเขา ถึงแม้ตอนที่แบ่งปันกัน บอกว่าทั้งสี่คน แต่ตอนที่ฝากในธนาคารจริงๆ รหัสผ่านถูกตั้งในวันเกิดของเขา ตอนนี้มันถูกส่งมอบสิทธิให้เขาทั้งหมดทำให้เขาซาบซึ้งใจอย่างมาก !

หยางโปก้มศีรษะลงอย่างเงียบๆ เขาชั่งใจในข้อดีและข้อเสีย เขาคาดว่าเรื่องนี้จะจบลงก่อนที่เขาจะเปิดเผยต่อสาธารณชน

เรื่องของครอบครัวซุนทำให้เขาเข้าใจว่าเขาพึ่งพลังของเขาเพียงอย่างเดียวมันยากสำหรับเขา ที่จะมั่นใจในความปลอดภัยของ ตราหยกสืบบัลลังก์ ถ้าอยู่ในมือของเขาบางทีในอนาคตอาจจะมีอันตรายมากยิ่งกว่านี้ !

ในเวลานั้นเขาคิดที่จะขายออกไป แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก ตอนนี้คนข้างนอกมาพบเขาหน้าห้อง ให้เขามีหมากเอาไว้ต่อรอง เขาเข้าใจดีว่าโอกาสครั้งนี้สำคัญมากและเขาต้องการวางแผนเพื่อผลประโยชน์ให้ทุกคนมากขึ้น !

เนื่องจากตราหยกสืบบัลลังก์ไม่สามารถรักษาได้ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็ต้องเป็นเงินสด !

ทันใดนั้นหยางโปก็เงยหน้าขึ้นมองผู้คน ” เงื่อนไขเหล่านี้ไม่เพียงพอ เราต้องการเพิ่มเงื่อนไขสองสามข้อ ! “

ใบหน้าของทุกคนเหวอ พวกเขาคิดว่าหยางโปจะไม่ยอมปล่อย ถ้าหยางโปยืนหยัด พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกจริงๆ ในเมื่อหยางโปยอมรับแล้ว เช่นนั้นต่อไปก็พูดคุยกันได้ !

ลัวย่าวหัวรู้สึกซาบซึ้ง และตบไหล่ของหยางโป พี่น้องที่แสนดี นายไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้ว !

หยางโปส่ายหน้าและหัวเราะ ” นายยังคิดได้ แล้วฉันจะไม่คิดได้เหรอ ? ยิ่งไปกว่านั้นตราหยกสืบบัลลังก์กินก็ไม่ได้ ดื่มก็ไม่ได้ และขายก็ไม่กล้า ตอนนี้ใช้ประโยชน์จากบรรยากาศนี้มอบตราหยกสืบบัลลังก์ออกไป ให้ทุกคนสามารถผ่อนคลายเล็กน้อย ก็จะได้ประโยชน์มากกว่า ! “

” ทุกคนมาพูดหารือเกี่ยวกับความต้องการและสามารถพูดถึงเงื่อนไขเหล่านั้นกัน ! ” หยางโปกล่าว

ตาอ้วนหลิวล้อมวงเข้ามา ” ฉันไม่มีเงื่อนไขมากมาย แค่กลับไปส่งลูกชายของฉันไปที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งได้ก็พอแล้ว ! “

ลัวย่าวหัวหันไป ” นายโง่รึเปล่า แบบนี้มันง่ายเกินไป ! หลังจากที่พ่อของฉันเลื่อนขั้น นายคิดว่าโควตาสักที่หนึ่งจะยังหาไม่ได้เหรอ ? พูดถึงเรื่องนี้ออกมาตอนนี้ไม่คิดว่าจะเสียโอกาสดีๆ ไปรึไง ! “

ตาอ้วนหลิวยิ้มเฝื่อน ” ฉันไม่รู้ว่าควรพูดถึงเงื่อนไขอะไร เดิมทีก็มีเพียงเงินเท่านั้น ฉันไม่มีฐานะมาก ตอนนี้มีฐานะแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถรักษาฐานะเอาไว้ได้ 20-30 ปี แม้ว่าฉันจะไม่ไปประจบประแจง แต่อย่างน้อยต้องรับประกันได้ว่าครอบครัวจะมีรากฐานที่ดีก็พอแล้ว ! “

พูดจบ เขามองไปที่หยางโป ” เราควรจะให้อะไรหยางโปและย่าวหัวล่ะ ? แต่มันก็นับเป็นความอยุติธรรมกับ

หยางโป ท้ายที่สุดด้วยความสามารถของเขา จากนี้ไปจะต้องสร้างอาชีพที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้แน่ ! “

” พูดอย่างนี้หมายความว่าอะไร ? ตอนนี้พวกเรามาดูกันว่ามีข้อเสนอที่ดีกว่านี้รึเปล่า จะให้ดีตอนนี้พูดเรื่องเกียรติยศ ถ้าหากเป็นเงิน งั้นก็ไม่ต้องพูดถึง พวกเราไม่ได้ขาดเงิน ! ” หยางโปกล่าว

” น่าจะให้สถานะกับพวกนาย ! ” ชุยซื่อหยวนกล่าว

ลัวซื่อเต๋อก็กระตือรือร้นเช่นกัน ” ถ้างั้นกรมโบราณวัตถุไหม ให้ทำงานได้ทุกระดับไม่ต้องการทำงาน ให้ปฏิบัติหน้าที่ได้เลย ! “

หยางโปพยักหน้า เงื่อนไขนี้เป็นสิ่งที่ไม่เลว และยังเหมาะสมกับสถานะของพวกเขา ” เอาล่ะ นี่คือหนึ่งในข้อเสนอ ยังมีความคิดที่ดีกว่าอีกไหมครับ ? “