เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 855

ตอนที่ 855 หลักฐานที่แปดเปื้อน

หยางโปลงจากรถและพาลัวย่าวหัวไปเยี่ยมชมโกดังด้านใน เขาไม่สนใจเรื่องลัวย่าวหัวตื่นตระหนกตกใจ

ในใจเขาเอาแต่คิดว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงในใจ

เห็นได้ชัดว่ากระจกสีเงินนั้นมีความสำคัญมาก ตามการคาดเดาของหยางโป กระจกสีเงินนั้นน่าจะเป็นกระจกเงินเจ็ดสีมณีเจ็ดแสงเพียงหนึ่งเดียวในโลก เดิมทีเขาต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อแลกเปลี่ยนโสมเขียวกับอีกฝ่าย

แต่ความขัดแย้งที่เกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่าความเป็นไปได้ของการแลกเปลี่ยนนี้มีโอกาสน้อยลง

จางซานเซี่ยพาคนออกไปและตีพวกเขาด้วยสีหน้าตื่นเต้น ” ฉันอยากเอาชนะพวกเขามานานแล้ว อาจารย์ลุงนั่งอยู่ข้างนอก ทำให้ผมมีแรงขึ้นมา ! “

หยางโปนั่งอยู่ในโกดังและไม่ได้พูดอะไร ลัวย่าวหัวคุยกับจางซานเซี่ยด้วยความสนใจ ทั้งสองคุยกันเกี่ยวกับโกดังและลัวย่าวหัวก็ประหลาดใจยิ่งกว่าเมื่อได้ยินว่าหัวหน้ากลุ่มอินากาวะเป็นผู้หญิง !

จางซานเซี่ยเป็นคนปากโป้ง เข้าไม่สามารถควบคุมปากของเขาได้เลย เขาพูดถึงอดีตที่น่ารังเกียจของหยางโปออกมาตรงๆ ” หัวหน้าหญิงคนนั้นสวยมาก เหมือนดอกไม้แรกแย้ม แต่ไม่ใช่ว่าถูกอาจารย์ลุงเด็ดมาเชยชมแล้วเหรอ ? “

ลัวย่าวหัวนิ่งไปพักหนึ่ง ” จะถูกหยางโปคว้ามาได้ยังไง ? นั่นจะเป็นไปได้ยังไง ? เขาเปลี่ยนไปร้ายกาจแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ” ” พวกเขารู้จักกันมาก่อน ! ” จางซานเซี่ยพูด

” เธอคืออู่อี ” หยางโปเป็นคนไม่อดทน แต่เขาก็ต้องอธิบาย

ลัวย่าวหัวรู้จักอู่อีและยังประทับใจเธอมากอีกด้วย ” ทำไมอู่อีถึงได้กลายเป็นหัวหน้าหญิงของอินากาวะไปได้ มันน่าเหลือเชื่อมากจริงๆ ! “

หยางโปส่ายหัว ” นายถามฉันแล้วฉันจะไปถามใคร ? ”  ” นายไม่สนใจจัดการเธอสักหน่อยเหรอ ?

ไปถามเธอสิ ? ” ลัวย่าวหัวหัวเราะด้วยความชอบใจ

” ถ้าหากจัดการเธอได้จริงๆ ยังจะโดนขว้างประตูแบบนี้เหรอ ? ” หยางโปถาม

ลัวย่าวหัวสนใจในโบราณวัตถุที่นี่ หยางโปอยู่ที่นี่จนพอใจแต่พวกเขาก็ไม่ยอมกลับสักที เขารู้สึกว่าอินากาวะ

จะไม่ยอมแพ้เรื่องนี้ง่ายๆ

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นตลอดทั้งวัน หยางโปกลับไปที่วิลล่าในตอนเย็น ทักทายหยวนต๋าสองสามคำ จากนั้นก็กลับไปที่ห้อง และหยิบกระจกเจ็ดสีมณีเจ็ดแสงออกมาศึกษาอย่างละเอียด

การออกแบบของกระจกนั้นสวยงามมาก หยางโปจ้องไปที่กระจก แสงสีทองก็สว่างวาบต่อหน้าต่อตา แสงสว่างเรืองรองรอบๆกระจกก็สว่างขึ้น นอกจากนี้ก็ไม่มีความผิดปกติอื่นๆ

หยางโปครุ่นคิดเล็กน้อยและโทรหาเฉาหยวนเต๋อ

ในเวลานี้ เฉาหยวนเต๋อกำลังรับประทานอาหารเช้าและรับสายของหยางโป เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำอธิบายโดยละเอียดของเขา ” รีบส่งรูปกระจกบานนั้นมาให้ฉัน ฉันจะดู ! “

หยางโปถ่ายภาพและส่งให้เขา

ไม่นาน เฉาหยวนเต๋อก็โทรกลับมาว่า ” กระจกเจ็ดสีมณีเจ็ดแสงนี้ไม่เคยปรากฏในประเทศจีนมาก่อน ! ฉันเคยเห็นกระจกนี้ในหนังสือโบราณ แต่ฉันไม่เคยเห็นกระจกแบบนี้ในประเทศจีน บางทีนี่อาจเป็นกระจกเจ็ดสีมณีเจ็ดแสงเพียงชิ้นเดียวในโลก นี่คือสมบัติประจำชาติของชาวญี่ปุ่น ! “

“ สมบัติประจำชาติของประเทศญี่ปุ่น ? ” หยางโปประหลาดใจเล็กน้อย

เฉาหยวนเต๋อตอบว่า ” ใช่ มันเป็นสมบัติประจำชาติของชาวญี่ปุ่น ! “

ตอนนั้นหยางโปก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมอินากากวะถึงทำแบบนั้น แต่พวกเขาก็ไม่ได้ปฏิบัติการอะไรเลยทั้งวัน หมายความว่าการประท้วงของพวกเขาในครั้งนี้อาจแสดงให้คนข้างบนเห็นแค่นั้นเหรอ ?

” ในเมื่อมันเป็นสมบัติของชาติ ฉันจะเอามันกลับประเทศ ” หยางโปกล่าว

เฉาหยวนเต๋อหัวเราะเบาๆ “ ดี เอากลับมาดีกว่า ! ”

หยางโปลังเลเล็กน้อยและกล่าวว่า ” เมื่อไม่กี่วันก่อนผมเห็นหัวงูสำริดเลียนแบบของนักสะสมชาวอเมริกา “

” ของเลียนแบบ ? ” เฉาหยวนเต๋อถาม ” หัวงูสำริดไม่เคยมีคนเห็นมาก่อน แน่ใจเหรอว่านั่นเป็นหัวงูสำริดเลียนแบบ ” หยางโปพยักหน้า ” ผมแน่ใจและสงสัยด้วยว่าของจริงก็อาจจะอยู่ในมือของเขา แต่ผมไม่มีหลักฐานอะไร รอผมมีเวลาสักสองสามวัน  ผมกะว่าจะไปที่นั่นอีกสักรอบ ! “

” อืม ลองไปดูอีกสักรอบ พยายามทำให้แน่ใจ ถ้าหากนายต้องการอะไรก็บอกได้เลย ” เฉาหยวนเต๋อกล่าว

หยางโปตอบรับและไม่นานก็วางสาย

หยางโปคิดว่าอินากากวะจะลงมือหรือไม่ลงมือ อินากาวะก็สู้กับฝ่ายหงส์ในคืนนี้ !

การต่อสู้เป็นเรื่องที่รุนแรงมาก แม้จะสายเกินไปที่จะตอบสนอง แต่มันก็ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ในตอนเย็นวันนั้นฝ่ายหงส์สูญเสียคลับใหญ่ไปสองแห่ง

อินากาวะดูเหมือนจะจงใจควบคุมขอบเขตของการต่อสู้ แต่ฝ่ายหงส์รู้สึกรำคาญที่นี่มาก และก็สู้กลับโดยตรงและคว้าสองคลับกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ! เมื่อหยางโปรู้ข่าวในเช้าวันรุ่งขึ้น ไนต์คลับทั้งสองก็ถูกฉกกลับไปแล้ว

ถึงแม้ว่าพวกเขาได้ปรับให้เป็นบริษัท และมีการดำเนินการหลายอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่พวกเขาก็ไม่ได้ละทิ้งกิจการของตนเองและยังคงเก็บค่าคุ้มครอง อย่างไรก็ตามแก๊งมาเฟียเหล่านี้ก็พัฒนากระบวนการต่างๆ จนสามารถรับลูกสมุนได้เป็นจำนวนมาก พวกเขาไม่มีทักษะอื่นและไม่สามารถทำงานในบริษัทได้ ได้แค่ทำตัวเป็นอันธพาล !

หยวนต๋านั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารและพูดว่า ” ตามข้อมูลที่เราได้รับมา สมาชิกสภาแห่งสาธารณรัฐเกาหลีจะมาเยือนลอสแอนเจลิสในวันนี้ “

หยางโปตะลึงไปชั่วขณะ ” เร็วจัง ? “

หยวนต๋าพยักหน้า “ ดูเหมือนว่าคนๆนั้นจะให้ความสนใจเป็นพิเศษ ! ”

หยางโปรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่มันเป็นเพียงกระจกโบราณ ถึงแม้ว่าเฉาหยวนเต๋อจะบอกว่าเป็นสมบัติประจำชาติของญี่ปุ่นและมันมีค่ามาก แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะให้สมาชิกรัฐสภาเดินทางจากประเทศญี่ปุ่นมา ! หรือว่ามีบางอย่างที่ยุ่งยากซับซ้อนอยู่ ?

ลัวย่าวหัวนั่งลงและพูดขึ้นทันทีทันใดว่า ” ในเมื่อมีคนอื่นให้กระจกโบราณนี้มา เขาอาจไม่จำเป็นต้องใช้มันอย่างจริงจัง แต่ท้ายที่สุดมันก็เป็นหลักฐานของการติดสินบนของเขาได้ ตอนนี้เขาได้ลงเล่นทางการเมืองเร็วๆนี้ใช่ไหม ? คงลงสมัครชิงตำแหน่งหัวหน้าพรรคละมั้ง ? “

ประเทศญี่ปุ่นมีผู้ปกครองหลายพรรค หากต้องการที่จะได้รับเลือกเป็นนายกรัฐมนตรี อันดับแรกคุณต้องเป็นหัวหน้าพรรคก่อน ดังนั้นนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมลัวย่าวหัวถึงพูดแบบนั้นออกมา

หยวนต๋าแปลกใจเล็กน้อย เขายังคงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออก

ไม่นาน ก็มีคนโทรกลับมา และหยวนต๋าก็พูดห้วนๆ “ เป็นความจริง ที่สมาชิกสภาต้องการลงสมัครชิงตำแหน่งหัวหน้าพรรค นี่น่าจะเป็นรอยด่างพร้อยของเขาหากมีการเผยแพร่ออกไป เกรงว่าจะส่งผลกระทบต่ออาชีพของเขาอย่างมาก ! ”

หยางโปยิ้ม ” ดูเหมือนว่านี่จะเป็นแต้มต่อรองที่ดี ! “

พูดจบ หยางโปก็มองไปที่หยวนต๋า “ อวี่เหวินเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ดังนั้นผมจะพูดตามตรงว่าผมวางแผนที่จะใช้กระจกนี้แลกเปลี่ยนโสมเขียว คุณคิดว่ายังไง ? ”

หยวนต๋าเหลือบมองหยางโปเงียบๆ ด้วยความครุ่นคิด เรื่องนี้บานปลายไปแล้ว สำหรับฝ่ายหงส์ ความกดดันก็มากมาย ถึงอย่างไรพวกเขาก็กำลังเผชิญหน้ากับความขัดแย้งในกลุ่มอินากาวะ และผู้บาดเจ็บก็เป็นคนของพวกเขาเช่นกัน ! แต่ในความเห็นของหยางโปนั้น เขาไม่เห็นด้วย เพราะท้ายที่สุดแล้วหยางโปก็ยืนอยู่ข้างหลัง

อวี่เหวิน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องความแข็งแกร่งของหยางโปอย่างชัดเจน  แต่อวี่เหวินก็มีความเชี่ยวชาญในด้านฮวงจุ้ย เขาสามารถมุ่งหาผลประโยชน์และหลีกเลี่ยงอันตรายได้มากกว่า เขามีความแข็งแกร่งมากจนแทบไม่ต้องพิจารณาอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย !

” โอเค ! ” หยวนต๋ากล่าว ” ผมจะจัดการเรื่องนี้ หวังว่ามันจะสำเร็จโดยเร็วที่สุด ” หยางโปพยักหน้า

” แค่มั่นใจก็พอแล้ว “

พูดจบ โทรศัพท์มือถือของหยางโปที่วางไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้น

” พวกเราออกมาคุยกันหน่อย “

อีกฝ่ายที่พูดอยู่คืออู่อี เสียงของเธอดูอิดโรยเล็กน้อย

หยางโปไม่ได้คิดมากและตอบตกลงทันทีว่า ” ตกลง ! “