เนตรเซียนทะลุสมบัติ - ตอนที่ 902 ช่วยผมปลอบใจเขา

ตอนที่ 902 ช่วยผมปลอบใจเขา
จากนั้นก็มีการประมูลของอีกสองสามชิ้น ดูเหมือนเป็นเพราะหยางโปไปกระตุ้น จึงทำให้ราคาสินค้าในงานสูงขึ้นมาก

ทันทีที่การประมูลสิ้นสุดลง  หยางโปก็ทนรอไม่ไหวรีบไปที่หลังเวทีทันที เขาทำการจ่ายเงินแล้วรับข้าวของมาอย่างรวดเร็ว

สร้อยคอของแอนเจลินาดูธรรมดามาก เหยือกสี่เหลี่ยมทองสัมฤทธิ์ที่มีดอกบัวและนกกระเรียนจากราชวงศ์ฮั่นเขาก็แค่กวาดตามองผ่านๆ แต่กลับมุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่กระบี่หยก

หยางโปหยิบกระบี่หยกขึ้นมา  ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกคุ้นเคยของเลือดเนื้อที่หลอมรวมกันทำให้พลังลมปราณในจุดตันเถียนเคลื่อนไหวราวกับว่าเขาเคยใช้กระบี่หยกเล่มนี้มาก่อน !

หยางโปรู้สึกหวาดหวั่น  เขาจึงแกล้งทำเป็นไม่สนใจ และเข้าไปขอกล่องใบหนึ่งจากผู้จัดงาน

แล้วนำกระบี่หยกเก็บใส่เข้าไปทันที

“ ฉันคิดว่าคืนนี้น่าจะกลับจีนกันได้แล้ว ” หยางโปกล่าว

ลัวย่าวหัวถึงกับตกใจ “ รีบขนาดนั้นเลยเหรอ ? ”

หยางโปพยักหน้า ” ฉันรู้สึกคิดถึงบ้านขึ้นมาแล้ว “
ลัวย่าวหัวและหยางโปรู้จักกันมาสามปีแล้ว  นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเขาพูดอะไรแบบนี้

เขาครุ่นคิดอยู่สักพัก ก็รู้ได้ทันทีว่า ต้องเป็นเพราะกระบี่หยกเล่มนี้ มันต้องมีค่ามากเกินไป

จนทำให้หยางโปรู้สึกไม่ปลอดภัย !

” โอเค  พวกเราไปกันเถอะ ” ลัวย่าวหัวรีบตอบตกลงทันที
หยางโปพยักหน้าเขาถือกล่องไม้ไว้ในอ้อมแขน นึกถึงความรู้สึกเมื่อสักครู่ เขาค่อนข้างแน่ใจว่าหยวนเฉิงเฟยต้องการกระบี่หยกเล่มนี้อย่างแน่นอน!

มันไม่ใช่เรื่อง่ายเลยที่จะฝึกฝนวิชาลมปราณ อันดับแรกต้องสัมผัสถึงพลังลมปราณระหว่างสวรรค์และโลก  จากนั้นต้องขับพลังลมปราณเข้าไปในจุดตันเถียน  สำหรับคนส่วนใหญ่แล้วแค่ขั้นตอนแรกก็ไม่สามารถทำได้สำเร็จแล้วเพราะบรรยากาศระหว่างสวรรค์และโลกผสมปนกัน

วิธีการที่จะแยกลมปราณออกจากกันได้นั้นยากมาก !

ตอนนี้หยวนเฉิงเฟยยังฝึกฝนพลังลมปราณไม่สำเร็จ ถ้าเขาได้กระบี่หยกเล่มนี้ไปจริงๆ

พลังในกระบี่หยกก็จะสามารถชักนำเขาเข้าสู่ช่องทางการฝึกฝนลมปราณได้อย่างสมบูรณ์และถึงขั้นที่สามารถเร่งความเร็วของการฝึกฝนตบะของหยวนเฉิงเฟมากขึ้นได้

หยางโปถอนหายใจด้วยความโล่งอก  เดิมทีที่เขาโทรหาหยางเต๋อเชิงก็เพราะอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น   แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าที่เขาเลือกมาที่นี่มันคือสิ่งที่ถูกต้อง  ยิ่งไปกว่านั้นกระบี่หยกเล่มนี้ก็ไม่ใช่ของธรรมดา   หยางโปไม่เคยเห็นกระบี่หยกแบบนี้มาก่อน !

หยางนำเหยือกสี่เหลี่ยมทองสัมฤทธิ์ที่มีดอกบัวและนกกระเรียนจากราชวงศ์ฮั่นให้ ให้ลัวย่าวหัวถือ จากนั้นทั้งสองถึงเดินออกมา ตอนที่พบกับหยางเต๋อเชิง หยางโปก็เห็นได้ชัดว่าขาทั้งสองข้างของเขาสั่นเล็กน้อย ” อาจารย์ลุง ต่อไปพวกเราจะไปที่ไหนกันต่อดี ? “

หยางโปเหลือบมองหยางเต๋อเชิง ” เราจะอยู่ต่อกันที่นี่สักพัก “
พอพูดจบ หยางโปก็เดินเข้าไปหาแอนเจลินา  แอนเจลินาที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนกำลังรู้สึกเพลิดเพลินกับการไล่ตามของแฟนคลับ   เมื่อเห็นหยางโปเดินเข้ามา เธอก็ยิ้มแก้มปริ เพราะหยางโปได้จ่ายเงินซื้อสร้อยคอของเธอด้วยราคาที่สูง  มันเป็นการให้เกียรติแก่เธอมาก

ดังนั้น แอนเจลินาจึงมีความสุขมากที่ได้พบกับหยางโป

“ สวัสดีค่ะ  ขอบคุณมากเลยนะคะ ! ” แอนเจลินากล่าวอย่างสุภาพ
หยางโปยิ้ม ” ผมเป็นแฟนตัวยงของคุณเลย “

อันที่จริงหยางโปไม่เคยดูภาพยนตร์ที่แอนเจลินาแสดงเลยสักเรื่อง  เขาแค่เคยเห็นรูปภาพของอีกฝ่ายเท่านั้น

แอนเจลินาดูดีใจมาก ” รู้สึกดีใจมากที่ได้พบกับคุณ !  แต่ไม่รู้ว่าคุณดูภาพยนตร์เรื่องไหนมาบ้าง “
หยางโปนิ่งอึ้งไปทันที รอยยิ้มน้อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ” ภาพยนตร์หลายเรื่องน่ะ

ผมดูมาหมดแล้ว อ้อ นี่สร้อยคอของคุณ  ผมขอมอบให้คุณ ! “

แอนเจลินายิ้มและตอบกลับไปว่า ” ให้ฉัน ? คุณคิดดีแล้วนะ มันหนึ่งล้านดอลลาร์เลยนะ ! “
หยางโปยิ้ม “ ผมอยากจะมอบให้คุณก็เท่านั้น ”

แอนเจลินามีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความดีใจ ” ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมาก ! “
” พรุ่งนี้คุณพอมีเวลาไหม ? ” แอนเจลินาหันไปถามหยางโป

หยางโปจึงตอบกลับไปว่า ” คืนนี้ผมจะไปจากที่นี่แล้ว “
“ น่าเสียดายจริงๆ  พรุ่งนี้ฉันยังคิดที่จะเชิญคุณหยางไปทานอาหารกลางวันด้วยกันอยู่เลย ”

แอนเจลินากล่าว

หยางโปยิ้ม ” ผมอยากจะขอให้คุณแอนเจลินาช่วยผมสักหน่อย “
“ มีเรื่องอะไรเหรอ ? ” แอนเจลินารู้สึกสงสัย

หยางโปมองผ่านฝูงชนจากนั้นเขาก็ชี้ไปในทางที่หยวนเฉิงเฟยอยู่

” คุณไปคุยกับเขาหน่อยได้ไหม ? “
แองเจลินามองหน้าหยางโปด้วยสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูก

“ เขาเป็นเพื่อสนิทของผม คืนนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี เขาถูกพ่อแม่ทอดทิ้งตั้งแต่เขายังเด็ก

ตอนนี้ก็มาถูกแฟนทิ้งอีก  คุณช่วยไปปลอบใจเขาแทนผมหน่อยได้ไหม ? ” หยางโปกล่าว

แอนเจลินามองมาทางหยางโป ”  ดีจังเลยที่มีเพื่อนดีๆแบบคุณ ! “
หยางโปส่งยิ้มให้ “ พวกเราคนจีน รักษาน้ำใจต่อมิตรสหาย   สามารถให้ช่องทางการติดต่อกันไว้ได้ไหม ครั้งหน้าถ้าผมมาอเมริกา ผมจะขอเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ ”

แอนเจลินาหัวเราะ ” เท่าที่ฉันรู้มา ถ้าคนจีนอย่างพวกคุณบอกว่าครั้งหน้า  มันจะเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังเต็มใจที่จะทิ้งช่องทางการติดต่อไว้ให้คุณ ! “

จากนั้นหยางโปก็ทำการจดช่องทางติดต่อของแอนเจลินาไว้ ” วันนี้ต้องขอบคุณคุณมากเลยนะ

ถ้าทำให้เพื่อนของผมออกมาจากความโศกเศร้าได้มันจะดีมาก “

แอนเจลินายิ้มและพูดว่า ” คุณสบายใจได้ เราต้องพูดคุยกันถูกคอแน่ๆ “
” ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนคุณด้วยนะ ! ” หยางโปกล่าว

แอนเจลินาน้อมรับคำขอของหยางโปอย่างเต็มใจ จากนั้นเธอก็เดินไปหาหยวนเฉิงเฟย
ลัวย่าวหัวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหยางโป “ นี่นายกำลังทำอะไร ? ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ?

นั่นมันเงินหนึ่งล้านเหรียญเลยนะ ให้เธอไปแบบนี้เลยเหรอ ? ”

หยางโปเหลือบมองหน้าลัวย่าวหัว “ นายดูสิหนึ่งล้านเหรียญนี้ ไม่ได้เสียเปล่าเลยใช่ไหม ? ”

ลัวย่าวหัวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันมองไปทางหยวนเฉิงเฟย เมื่อเห็นว่าแอนเจลินาและหยวนเฉิงเฟยพูดคุยกันอยู่ เขาก็เข้าใจทันที “ นายให้แอนเจลินาช่วยไปขว้างเขาไว้ให้พวกเราใช่ไหม ? ”

หยางโปพยักหน้า ” ตอนนี้เรารีบไปกันเถอะ ! “
แอนเจลินาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหยวนเฉิงเฟย  เมื่อเห็นเขามองไปรอบๆอย่างกังวลใจ

ก็อดไม่ได้ที่จะเชื่อคำพูดของหยางโป ” สวัสดีค่ะ ดีใจที่ได้พบกับคุณ “

หยวนเฉิงเฟยสังเกตเห็นแอนเจลินาเดินเข้ามานานแล้ว   เขานึกว่าอีกฝ่ายกำลังมองหาคนอื่นอยู่  จึงไม่ได้สนใจ   แต่เขาคิดไม่ถึงว่าแอนเจลินาจะมาคุยกับเขา !

” สวัสดีครับ ”  เห็นได้ชักว่าหยวนเฉิงเฟยไม่ทันตั้งตัว
” ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนักใช่ไหม ? ” แอนเจลินายิ้มและเอ่ยออกมาว่า

” ฉันขอดื่มเป็นเกียรติกับคุณสักแก้วได้ไหม ? “

หยวนเฉิงเฟยทำงานอยู่ในแก๊งหงส์มานานหลายปี แม้ว่าจะมีผู้หญิงอยู่ แต่พวกเธอต่างก็ล้วนหลงใหลในอำนาจของเขา และคอยอยู่ติดตามเขา  มีหรือจะมีดาราดังแบบนี้อยู่ด้วย มันจึงทำให้เขามีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขขึ้นมาทันที ” นี่ถือว่าเป็นเกียรติของผมแล้ว คุณแอนเจลินา ”  จากนั้นทั้งสองคนก็ได้ชนแก้วกัน  แอนเจลินายิ้มและกล่าวว่า “ ถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ

ก็ให้ทิ้งมันไปกับเหล้าแก้วนี้เถอะ ”

หยวนเฉิงเฟยตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม “ โอเค ”
หลังจากดื่มไวน์แดงไปแก้วหนึ่งแล้ว  แอนเจลินาก็กล่าวขึ้นมาว่า “ ชีวิตคนเราไม่มีอะไรราบรื่นไปซะหมดทุกอย่าง มันมักจะมีเรื่องที่คาดคิดไม่ถึงต่างๆอยู่เสมอ เราแค่ต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากเหล่านี้ไปให้ได้ จึงจะมีความกล้ามากพอที่จะเอาชนะความท้าทายเหล่านี้ไปได้

คุณว่างั้นไหม ? “

หยวนเฉิงเฟยพยักหน้า “ คุณพูดถูก ! ”
“ ตอนนี้หลายคนคิดว่าชีวิตของฉันกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่น  พ่อของฉันเป็นนักแสดงชายยอดเยี่ยม  แม่ของฉันก็เป็นนักแสดงเช่นกัน   พวกเขาคิดว่าฉันได้รับเงื่อนไขหรือสิ่งแวดล้อมที่ดีเป็นพิเศษ แต่ฉันก็ต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากมามากมายเลยทีเดียว ” แอนแจนลินาเอ่ยปากเล่าให้ฟัง

หยวนเฉิงเฟยมีสีหน้าประหลาดใจ  แต่เมื่อนึกถึงประสบการณ์ของตัวเอง เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเช่นเดียวกัน